Καλά, αυτό το «Μόνο για είκοσι παραστάσεις»- οι οποίες μπορεί προοδευτικά να γίνουν κι εκατόν είκοσι «λόγω της επιτυχίας που σημειώνει»…- ή, το άλλο, «Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων»- ο οποίος μπορεί να γίνει κι απεριόριστος, επίσης «λόγω της επιτυχίας που σημειώνει»-, που ΄χουνε γίνει μόδα, λειτουργούν ακόμα; Δηλαδή τα χάφτει ο κόσμος; Σα να το ξεφτιλίσαμε…
Γι΄ αυτό κι η Ρούλα Πατεράκη, όταν πρόσφατα ξανάκανε τον υπέροχο «Φιλόσοφο» του Γιάννη Πάνου στο «Θησείον», για να πειστούμε, βγήκε η γυναίκα- φσατ!- με το μαστίγιο κι έλεγε: «Για αυστηρά εννέα παραστάσεις».
Η Νόνικα Γαληνέα (στη φωτογραφία) θα πρωταγωνιστήσει με τον Γιάννη Μπέζο στο έργο (1935) του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο «Η εκατομμυριούχος» που θα παρουσιαστεί σε εκδοχή μουσικής κωμωδίας τον Οκτώβριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, με μουσικές Σταμάτη Κραουνάκη, στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ.
Στην καλή διανομή, επίσης, σίγουροι, ο Γιάννης Βούρος, ο Χρήστος Στέργιογλου, ο Αλέξανδρος Μυλωνάς κι ο Μπάμπης Γιωτόπουλος.
Σ΄ αυτή την κοινωνική κωμωδία εξτραβαγκάντσα , απ΄ τα τελευταία και ελάσσονα έργα του Σο- πέθανε το 1950, ενενήντα τεσσάρων ετών, και το ΄γραψε στα εβδομήντα εννιά του-, η Επιφάνια Ογκνισάντι ντι Παρέργκα Φιτσφασέντεν, η πλουσιότερη γυναίκα στον κόσμο αφότου κληρονόμησε τον εκατομμυριούχο πατέρα της, αφήνει, απογοητευμένη και στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, τον μποξέρ σύζυγό της, αφήνει τον εραστή της κι ερωτεύεται έναν Αιγύπτιο γιατρό των φτωχών με τον οποίο μπαίνουν σε αμοιβαία δοκιμασία- ο γιατρός στη δοκιμασία που ΄χε ζητήσει ο πατέρας της, η εκατομμυριούχος στη δοκιμασία που ΄χε ζητήσει η μητέρα του για ν΄ αποδείξουν πως κάνουν ο ένας για τον άλλο.
Το άπαιχτο στην Ελλάδα έργο του Σο ελληνική παράστασή του στα αρχεία του Θεατρικού Μουσείου δεν υπάρχει ούτε η μνήμη μου κάπου με παραπέμπει- το 1960 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο απ΄ τον Άντονι Άσκουιθ με την Σοφία Λόρεν και τον Πίτερ Σέλερς και το 1972 στην τηλεόραση του ΒΒC, στη σειρά «Το Έργο του Μήνα», σε σκηνοθεσία Ουίλιαμ Σλάτερ με την Μάγκι Σμιθ και τον Τομ Μπέικερ, ταινία που κυκλοφορεί σε DVD.
Πενήντα (50) ευρώ (!) η πρώτη τιμή εισιτηρίου για το «Βιοπαλαιστής στη στέγη» και Λάκη Λαζόπουλο (φωτογραφία) στο νεότευκτο «Θέατρον» του συγκροτήματος «Ελληνικός Κόσμος». Ναι, έχει και απογευματινές, έχει και για νέους ειδικές τιμές, έχει και για ηλικιωμένους και, ναι, κατεβαίνει στα 15 ευρώ το κεφάλι, αλλά πολύ προκλητικά δεν το ανεβάσανε το «πλαφόν»;
Έρχονται όμως και χειρότερα… Στο προπωλούμενο, και με εξαιρετικούς ρυθμούς μαθαίνω- «La Cage aux Folles» – ελληνιστί «Το κλουβί με τις τρελές»που θα δούμε με Σταμάτη Φασουλή και Γιάννη Μπέζο στο «Παλλάς» ξέρετε πόσο πάει το μαλλί; Ογδόντα (80) ευρώ (!)
παρακαλώ η πρώτη τιμή. Κι εδώ υπάρχουν και φτηνότερα εισιτήρια- όχι πάντως φοιτητικό- που κατεβαίνουν μέχρι τα 20 ευρώ, αλλά, ε, basta!
Κανένα αντανακλαστικό στα περί οικονομικής κρίσης δε βλέπω. Ελπίζω κι εύχομαι να μην κλάψουν μανούλες στο μέλλον… Και να μην τραβούν τα μαλλιά τους ανακαλώντας το πατροπαράδοτο «στερνή μου γνώση, να σ΄ είχα πρώτα».
Αν έχετε αϋπνίες σας συνιστώ ανεπιφύλακτα μετά τα μεσάνυχτα, στην τηλεόραση, 902 και telemarketing. Τι Τόνυ Άντονυ, τι Σπύρος ΚαλογήρουΕυαγγελία Σαμιωτάκη έχω δει μέχρι τώρα σε μνημειώδη, επαναλαμβανόμενα, ξανά και ξανά, non stop, διαφημιστικά τρέιλερ.
Και τώρα η κορωνίς: ο Κώστας Βενετσάνος με «ανάλαφρα» χτενισμένο καστανόξανθο μαλλί να διαφημίζει μασαζοπαντόφλες, με- πίσω του- τρίο: ο σύζυγος, η σύζυγος κι η πεθερά, που ο ένας ορμάει κι αρπάζει λαίμαργα απ΄ τον άλλον, σε παντομίμα, τις ανάρπαστες, θαυματουργές μασαζοπαντόφλες.
ΤΟ καλτ, σας λέω, ΤΟ καλτ. (Δεν ξέρω, υπάρχει και στο telemarketing του 902 κομματική γραμμή;).
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
«Όταν οι καλλιτέχνες δέχονται να διαφημίζουν τράπεζες και πολυεθνικές, πώς να μιλήσουν και τι να πουν; Ότι τα μαγαζιά ήταν ήδη καμένα από τα χρέη στις τράπεζες, προτού τα κάψουν οι “ταραξίες”;»: το είπε ο νεαρός ηθοποιός Γιάννος Περλέγκας (στην κεντρική φωτογραφία με την Έλενα Τοπαλίδου, ως Ρομπέρτο Τσούκο στο ομώνυμο έργο του Κολτές που παίζεται στο Εθνικό) σε μια, εντυπωσιακής ωριμότητας- στα είκοσι επτά του χρόνια!-, εξαιρετική συνέντευξη που ΄δωσε στην Ματίνα Καλτάκη στην εβδομαδιαία «Lifo» της περασμένης Πέμπτης. Και που πιστεύω πως θα ΄πρεπε να γίνει το μανιφέστο και το ευαγγέλιο κάθε ηθοποιού που θέλει να θεωρεί εαυτόν καλλιτέχνη.
Όσο για τους διανοούμενους που, χρόνια τώρα, γκρινιάζουμε πως δεν αντιδρούν στα κοινωνικά και πολιτικά τεκταινόμενα, αν η πρώτη τους αντίδραση ήταν η επιστολή των τριών συγγραφέων, η σχετική με τα επεισόδια, που διάβασα, ε, τότε, μη σώσω και δω άλλες αν άλογου ύφους «αντιδράσεις»…
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
Τι να πεις για τον Χάρολντ Πίντερ (φωτογραφία);
Συγκέντρωνε όλα τα συστατικά των λέξεων Μεγάλος και Άντρας. Λέξεων που ΄χουμε ξεφτιλίσει. Ο άνθρωπος χάθηκε. Τα όσα έπραξε κι όσα έγραψε μένουν. Για να τον τιμούμε εσαεί. Νιώθω περήφανος που κάποτε του ΄σφιξα το χέρι.
Ακυρώθηκε, τελικά, για φέτος ο «Μακμπέθ» για δυο που θα ΄κανε στο Εθνικό ο Δημήτρης Λιγνάδης με την Στεφανία Γουλιώτη- σας τα ΄χα γράψει για το σχέδιο τον περασμένο Μάρτιο.
Συμβαίνουν κι αυτά. Ο Δημήτρης Λιγνάδης, πάντως, επιμένει πως πρόκειται για αναβολή, όχι για ματαίωση.
Καλή χρονιά! Και καλύτερες μέρες! Ναι στην Ζωή!
θέατρο, théâtre, teatro, theater, theatre... world 