Ο σκηνοθέτης της παράστασης Κώστας Φιλίππογλου σημειώνει για το έργο:
«Αν η τραγωδία είναι μια κάθετη γραμμή, που ενώνει τα υποχθόνια με τα υπερουράνια και η ζωή μας μια γραμμή οριζόντια, εμείς βρισκόμαστε κάπου εκεί στο κέντρο του σταυροειδούς σχήματος, παρατηρητές και ζώντες, προκαλούμε και προκαλούμαστε, απωθούμε και επιβιώνουμε.
Αφορμή για αυτή την παράσταση ήταν ο Ορέστης του Ευριπίδη. Ξεκινήσαμε λοιπόν τίμια και απλά να δουλεύουμε το κείμενο.
Όμως η ζωή του καλλιτέχνη, επηρεάζει άμεσα το έργο του. Έτσι, η γέννηση του Ερμή, όχι του θεού, του μικρού μου γιου, μου ξύπνησε αναμνήσεις, παιδικές επιθυμίες και μου πυροδότησε προβολές. Το ίδιο συνέβη και στους συντελεστές και τους ηθοποιούς της παράστασης, που επηρεάστηκαν από το κλίμα.
Όπως ήταν φυσικό η παράσταση ξέφυγε από τα στενά όρια της ερμηνείας των χαρακτήρων και βουτήξαμε σε αναμνήσεις και αφηγήσεις προσωπικές. Δουλεύοντας με ένα μοντέλο ερωταπαντήσεων μεταξύ των ηθοποιών, εμπνευσμένο σε μεγάλο βαθμό από το quizoola των forced entertainment και χρησιμοποιώντας κείμενα από τον Ευριπίδη, τον Σαρτρ, τον ψυχίατρο Ματθαίο Γιωσαφάτ, αλλά και ιστορίες δικές μας, φτάσαμε σε αυτό το σχήμα της παράστασης, όπου οι ηθοποιοί και οι ήρωες αποτελούν δυο διαφορετικούς κόσμους, που μπαίνει ο ένας μέσα στον άλλον.
Οι ηθοποιοί έψαξαν και αναγνώρισαν τον μικρό Ορέστη και την μικρή Ηλέκτρα μέσα τους, αυτοσαρκάζονται, κάνουν χιούμορ και με ειλικρίνεια φωτίζουν τα δικά τους σύνδρομα, που άλλωστε βρίσκονται μέσα σε όλους μας.
Έτσι ο θεατής σε αυτή την παράσταση θα γνωρίσει την Κατερίνα Λούρα, τον Δημήτρη Κουρούμπαλη και τους Ορέστη και Ηλέκτρα Αγαμέμνονος. Συνέχεια