Απαντήσεις Κραουνάκη και Βαρνάβα Κυριαζή στην περίεργη «κριτική» της «Καθημερινής»

[«Ο άμοιρος Βολταίρος και οι υπερασπιστές του ΘΟΚ», Tου Στεφανου Κασιματη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 08/07/2009]

• Επιστολή Κραουνάκη

Με αφορμή το σχόλιο και τη φωτογραφία της χθεσινής στήλης, σχετικά με την παράσταση του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου στην Επίδαυρο, ο Σταμάτης Κραουνάκης, που συνέθεσε τη μουσική της παράστασης, γράφει:

• «Κύριε Κασιμάτη, καλημέρα. Αλήθεια, στο ίδιο φύλλο η συνάδελφός σας Ολγα Σελλά μιλάει για 2.000 θεατές και αλλού, στα “Νέα”, ο κύριος Αγιαννίδης για 2.500. Σύμφωνα με τη γνώμη όλων των συντακτών της Αθήνας, η παράσταση του ΘΟΚ δεν ήταν αδιάφορη. Οσο για τη φωτογραφία μου με τον Τατούλη, είναι πασίγνωστο ότι δεν είμαι ομοϊδεάτης του, αλλά είμαι ευγενικός… Νομίζετε ότι αν υπήρχαν δημοσιογράφοι την εποχή του Αριστοφάνη εσείς θα είχατε γλιτώσει; Πάτε καλά; Φιλούθκια! Που λένε και οι Κύπριοι…»

Εχω την εντύπωση ότι οι συνάδελφοι μου είναι τόσο ευγενικοί με τον ΘΟΚ όσο και ο κ. Κραουνάκης με τον κ. Τατούλη…

• Επιστολή Κυριαζή

Και ο σκηνοθέτης της παράστασης του ΘΟΚ, Βαρνάβας Κυριαζής, εκφράζει τις διαμαρτυρίες του για το χθεσινό σημείωμα:

• «Μάλλον ο σχολιαστής σας παρατηρούσε τα ροζ ή τα μωβ της κυρίας Σαπουντζάκη, γιατί μόνον έτσι εξηγείται το “άντε 650 θεατές”. Δυστυχώς όμως για το σχόλιο του ότι “πρέπει κάποτε να τελειώσει το καθεστώς της παραχώρησης της Επιδαύρου στον ΘΟΚ για τις αδιάφορες παραστάσεις του”, το λιγώτερο που έχετε να κάνετε είναι να απολογηθείτε. Γιατί οι “αδερφοί” δεν έχουν ανάγκη “ελεημοσύνης”, άλλοι μάλλον χρήζουν ελεημοσύνης σωστής πληροφόρησης και δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Είκοσι επτά παραγωγές αρχαίου δράματος έχει αυτό το Κρατικό Θέατρο, το τρίτο του μείζονος Ελληνισμού, εάν ενδιαφέρει κάποιον. Λυπούμαι πραγματικά για την “ευκολία”».

Ουκ εν τω πολλώ το ευ. Είναι γνωστό ότι παραστάσεις του ΘΟΚ στην Επίδαυρο θα είχαν διακοπεί προ πολλού, αν δεν συνέτρεχαν «εθνικοί» λόγοι, τους οποίους πάντα επικαλούνται κάποιοι Κύπριοι επίσημοι, όταν ασκούν τις γνωστές πιέσεις κάθε χρόνο, χωρίς ποτέ όμως να μπαίνουν στον κόπο να μας τους εξηγήσουν καθαρά. Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω ποιος εθνικός λόγος δικαιολογεί την ύπαρξη μιας σειράς αδιάφορων παραστάσεων! Φιλούθκια, που λένε και στην Κύπρο, όπως με πληροφορεί ο κ. Κραουνάκης…