Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: «Γελάμε με τα χάλια μας»

Τι κάνετε όταν η κόρη σας, σας ανακοινώνει ότι ο εκλεκτός της καρδιάς της είναι Αλβανός; Ο ηθοποιός Χρήστος Χατζηπαναγιώτης με αφορμή την παράσταση «Συμπέθεροι από τα Τίρανα», μιλά στο click@Life και δίνει την απάντηση.
Παρασκευή, 29 Απριλίου 2011

Η Πένυ και ο Λυκούργος (Βίκυ Σταυροπούλου, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης) είναι ένα ευκατάστατο ζευγάρι που ζει σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη της κεντρικής Ελλάδας. Η μοναχοκόρη τους Λίζα (Νίκη Λάμη) σπουδάζει στο Λονδίνο. Δίπλα τους, ζουν η αδερφή της Πένυς, Πωλίνα (Τζόϋς Ευείδη) και ο σύζυγος της Βασίλης (Δημήτρης Μαυρόπουλος). Όταν η Λίζα επιστρέφει στο σπίτι με τον υποψήφιο γαμπρό Άλφρεντ (Μάνος Ιωάννου), όλοι πιστεύουν πως εκείνος είναι Άγγλος. Η αλήθεια όμως είναι… λίγο διαφορετική. Έρχεται η στιγμή που καταφθάνουν και οι συμπέθεροι από τα Τίρανα (Νατάσα Κοτσοβού, Κώστας Καζάκας) με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μια σειρά από κωμικές εξελίξεις.
Η παράσταση παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο Αριστοτέλειο. Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, εξηγεί τι κάνει το έργο τόσο αγαπητό στο κόσμο, ενώ βρίσκεται στη πόλη και με την ιδιότητα του σκηνοθέτη για το «Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω», που ήδη παίζεται στο θέατρο Αθήναιον.

• Οι «Συμπέθεροι από τα Τίρανα» είναι μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές και καλλιτεχνικές θεατρικές επιτυχίες. Ποιο είναι το στοιχείο που κάνει την παράσταση τόσο επιτυχημένη;

Η παράσταση είναι η πιο επιτυχημένη της τελευταίας δεκαετίας. Πρόκειται για μια εξαιρετικά δημοφιλή κωμωδία -γραμμένη από το δίδυμο Θανάσης Ρέππας και Μιχάλης Παπαθανασίου- που έχει αγαπηθεί πολύ από το κόσμο. Είναι η τρίτη σεζόν που παίζεται, αλλά η Βίκυ Σταυροπούλου και εγώ, υποδυόμαστε για δεύτερη χρονιά τους συγκεκριμένους ρόλους. Βλέποντας το έργο αναγνωρίζεις οικεία πρόσωπα και καταστάσεις, βλέπεις τον εαυτό σου και τον διπλανό σου. Ουσιαστικά γελάμε με τα χάλια μας!

• Το έργο διαχειρίζεται θέματα που απασχολούν την ελληνική καθημερινότητα. Τελικά η επικαιρότητα ξεπερνά κάθε μυθοπλασία;

Ναι όντως, διαχειρίζεται την ελληνική πραγματικότητα με πολύ καυστικό τρόπο και εύστοχα σχόλια. Άλλωστε είναι αποδεδειγμένο πως πάντα η επικαιρότητα ξεπερνά την κάθε φαντασία.

• Έχετε σκεφθεί πως θα αντιδρούσατε αν βρισκόσαστε στην πραγματικότητα στην θέση του ήρωα που υποδύεστε;

Η παράσταση σε βάζει σε αυτή τη διαδικασία, στο να έρθεις δηλαδή στην θέση των χαρακτήρων. Ναι, το έχω σκεφθεί και νομίζω πως θα αντιδρούσα όπως κάθε άνθρωπος που θέλει να χαρακτηρίζεται ως φυσιολογικός. Θα αποδεχόμουν την επιλογή του παιδιού μου.

• Οι Έλληνες είμαστε ρατσιστές;

Είμαστε ρατσιστές αλλά όχι λιγότερο ή περισσότερο από τους υπόλοιπους. Δεν χρειάζεται να εθνικοποιούμε τις καταστάσεις και να είμαστε αντιδραστικοί. Παντού υπάρχει αυτό. Πιστεύω πως και οι Αλβανοί ή και οποιοσδήποτε άλλος λαός, βλέπει ενδεχομένως και εμάς τους Έλληνες ρατσιστικά.

• Στην Θεσσαλονίκη έχετε έρθει και με την ιδιότητα του σκηνοθέτη. Υπογράφετε την σκηνοθεσία της παραστάσης «Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω». Πως πρόεκυψε;

Είχα δει το έργο σε θεατρική σκηνή πριν από δέκα χρόνια και μου άρεσε. Πέρσι μου έκαναν την πρόταση για να το σκηνοθετήσω και δέχτηκα. Είναι ένα πολύ διασκεδαστικό παραμύθι. Καθήσαμε και δουλέψαμε για 2,5 μήνες περίπου και βγήκε μια καλή παράσταση που όπως φαίνεται ενδιαφέρει πολύ κόσμο.

• Είναι εύκολο ως ηθοποιός και ο ίδιος, να αλλάζετε ιδιότητα και να καθοδηγείτε άλλους ηθοποιούς;

Μου αρέσει να σκηνοθετώ, το έχω ξανακάνει, το θεωρώ ένα ενδιαφέρον παιχνίδι και σίγουρα σκέφτομαι να το επιχειρήσω και στο μέλλον. Τα παιδιά που συμμετέχουν στην παράσταση (Σπύρος Πούλης, Θανάσης Βισκαδουράκης, Σπύρος Σπαντίδας, Δήμητρα Στογιάννη) ήταν πολύ συνεργάσιμα και όλα πήγαν εξαιρετικά.

• Σας έχουμε συνηθίσει κυρίως σε κωμικούς ρόλους. Μια καλή κωμωδία μπορεί να υπάρξει χωρίς να διαθέτει κάποιο δραματικό στοιχείο;

Νομίζω πως όχι. Τα πιο ωραία δράματα όπως είναι τα έργα του Τσέχωφ, έχουν τρομακτικό χιούμορ. Δεν πρέπει να τονίζονται μόνο τα φωτεινά σημεία ενός κωμικού έργου. Η κωμωδία χάνει ένα σημαντικό κομμάτι αν δεν υπάρχει και το δράμα.

• Παρά τη κρίση ο κόσμος συνεχίζει να πηγαίνει στο θέατρο και εδώ στη Θεσσαλονίκη αρκετές παραστάσεις γεμίζουν καθημερινά ασφυκτικά από θεατές.

Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια πολύ σκληρή χρονιά και ο κόσμος αισθάνεται την ανάγκη να ψυχαγωγηθεί.

• Στα επαγγελματικά σας σχέδια τι υπάρχει; Κάτι τηλεοπτικό ίσως;

Τηλεοπτικό όχι, το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι ετοιμάζω κάτι με τον σκηνοθέτη Πέτρο Ζούλια.

Πληροφορίες: «Συμπέθεροι από τα Τίρανα», θέατρο Αριστοτέλειο (Εθνικής Αμύνης 2, 2310262051), για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, Τετάρτη (21:15), Σάββατο (18:15), Κυριακή (18:15, 21:15), εισιτήρια 23€, 18€ (φοιτητικό). «Δεν ακούω, δεν βλέπω, δεν μιλάω», θέατρο Αθήναιον (Β. Όλγας 35, 2310832060), παραστάσεις 29/4 (21:00), 30/4 (18:00-21:15), εισιτήρια 18€ (φοιτητικό), 23€

ΝΙΚΗ ΚΕΦΑΛΑ

http://www.clickatlife.gr/

Αντίλογος για τον «Νοέμβριο»

Από τον σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή της παράστασης του έργου του Ντέιβιντ Μάμετ «Νοέμβριος», Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, και την εκπρόσωπο της Ελληνικής Θεαμάτων, Αρχοντούλας Παπαπαναγιώτου, λάβαμε την ακόλουθη επιστολή:

«Κάνοντας χρήση του σεβασμού που εσείς οι ίδιοι πρώτα απ’ όλα θα διατηρείτε απέναντι στον τίτλο της εφημερίδας σας, ζητούμε τη δημοσίευση της επιστολής μας, η οποία δεν έχει τον χαρακτήρα της καταγγελίας και της διαμαρτυρίας ως θα όφειλε, αλλά μιας κατά το δυνατόν δίκαιης αποκατάστασης των πραγμάτων. Η συνεργάτις σας Ιωάννα Κλεφτόγιαννη, γράφοντας (25/11/08) για την παράσταση του έργου «Νοέμβριος», ισχυρίζεται ότι ο Θ. Πετρόπουλος διασκεύασε το έργο του Μάμετ, με συνέπεια να μεταβληθεί ο γίγαντας σε νάνο. Δηλώνουμε ευθαρσώς, απερίφραστα και εν γνώσει των συνεπειών του νόμου, ότι πρόκειται για καθαρή και αυτούσια μετάφραση του πρωτότυπου κειμένου. Μια μετάφραση που σεβάστηκε επ’ ακριβέστατα και ο σκηνοθέτης της παράστασης Χρ. Χατζηπαναγιώτης. Κατόπιν τούτου, όλες οι κρίσεις της συνεργάτιδός σας μπορούν να εκληφθούν ως εικασίες που χρεώνουν μόνο την ίδια. Το παραδέχτηκε άλλωστε και η ίδια σε συζήτησή της με την εκπρόσωπο και νομικό σύμβουλο της ΕΛΘΕΑ Αρχ. Παπαπαναγιώτου, αποδεχόμενη ότι η κρίση της περί διασκευής στηρίζεται στις απόψεις δύο φίλων της που είδαν την παράσταση στην Αμερική».

Απάντηση της ΙΩ.Κ.: «Ουδέποτε ανέφερα στην κ. Παπαπαναγιώτου ότι βασίστηκα για τη γνώμη μου σε κρίσεις φίλων που είδαν την παράσταση στις ΗΠΑ. Της είπα ότι διάβασα τις κριτικές του έργου στην Αμερική κι ότι η παράσταση, είτε είναι διασκευή είτε πιστή μετάφραση, ένα και το αυτό επιτυγχάνει στο σύνολό της: να κάνει τον Μάμετ νάνο. Αμέσως μετά αναζήτησα το πρωτότυπο του Μάμετ. Ο Πετρόπουλος με ταχυδακτυλουργικό τρόπο, χωρίς να κόψει ή να αλλάξει σειρά σκηνών, όντως έκανε μια απόδοση στα καθ’ ημάς. Αλλωστε η μαρκίζα του θεάτρου «Εμπορικόν» προδίδει την αλήθεια. Δεν γράφει μετάφραση: Θ. Πετρόπουλος, αλλά απόδοση. Προφανώς, δεν ενοχλεί το ότι χαρακτήρισα την παράσταση διασκευή. Αυτό που δεν συγχωρείται είναι η αρνητική κρίση».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 08/12/2008

Εκαναν τον γίγαντα νάνο

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΤΙΑ

Αν πάνω-κάτω γνωρίζετε τη δραματουργία του Ντέιβιντ Μάμετ, λίγο-πολύ θα χρειαστεί να την ξεχάσετε. Διαφορετικά, μη διανοηθείτε να περάσετε το κατώφλι του θεάτρου «Εμπορικόν», όπου παρουσιάζεται ο «Νοέμβριός» του, σαρωτική σάτιρα της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ και ίσως -τι ειρωνεία!- απ’ τα πιο επίκαιρα έργα που παίζονται σε ελληνική σκηνή. Γιατί ο «Νοέμβριος» έχει μεταλλαχθεί τόσο πολύ στην ελληνική εκδοχή του, ώστε δεν έγινε μόνο… αγνώριστος. Κατάντησε και αφάνταστα κουραστικός.

Φυσικά, πρέπει να το παραδεχτούμε: ο φετινής σοδειάς «Νοέμβριος» -γράφτηκε το 2008- δεν είναι ούτε «Οικόπεδα με Θέα» ούτε «Αμερικάνικος Βούβαλος» ούτε «Ολεάνα». Οπως έγραψαν οι «New York Times», είναι «ένας Μάμετ για όσους δεν πολυσυμπαθούν τον Μάμετ». Ο δραματουργός το έριξε έξω και παιγνιωδώς συνέγραψε μια ευφυή, ξεκαρδιστική κωμωδία των αμερικανικών ηθών.

Δεύτερη παραδοχή: κανένας δεν μας έκρυψε ότι ο Θοδωρής Πετρόπουλος δεν υπογράφει μια πιστή μετάφραση, αλλά μια θεατρική διασκευή. Αναμφίβολα, καμιά υστεροβουλία ή κακεντρέχεια δεν υποκρύπτεται πίσω απ’ την κομματάκι βάναυση επέμβασή του. Απλούστατα, ισχύει το «ο καθείς και τα όπλα του». Τι δείγματα γραφής μάς έχει μέχρι στιγμής δώσει ο δεινός διασκευαστής; Εχει «φιλοτεχνήσει» ενδεχομένως τις πιο γκροτέσκες, χοντροκομμένες φάρσες ή διασκευές που έχει δει τελευταία η ελληνική σκηνή. Κι αυτές με υπερβάλλοντα ζήλο -στο διπλό ρόλο σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή- τις έχει υπηρετήσει ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης: ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής (στο ρόλο του πανηλίθιου πλανητάρχη) και του «Νοεμβρίου». Αμφότεροι, δηλαδή, δεν έκαναν τίποτα άλλο απ’ το να φέρουν στα δικά τους μέτρα τον σπουδαίο, ακόμη και στην ελαφρύτερη εκδοχή του, Αμερικανό δραματουργό. Από θεατρικό γίγαντα τον μεταμόρφωσαν σε τηλεοπτικό νάνο. Δεν μας φταίει, λοιπόν, κανένας. Μόνον εμείς, που σπεύσαμε στο «Εμπορικόν» περιμένοντας -οι ανόητοι- να δούμε Μάμετ.

ΙΩΑΝΝΑ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 25/11/2008