«Φωνάζει ο κλέφτης» θα… φωνάζουν οι Γιώργος Καπουτζίδης – Ελισάβετ Κωνσταντινίδου στο «Ηβη». Μιλούν για τους «Παλιοκλέψαντες και παλιοκλεφταραίους» αλλά και για το «έγκλημα που γίναμε συνεργοί»
«Παλιοκλέψαντες και παλιοκλεφταραίοι» θα φωνάζει κάθε βράδυ από τη σκηνή του θεάτρου «Ηβη» ο Γιώργος Καπουτζίδης και δεν θα απευθύνεται μόνο στους κατεργαραίους ήρωες του «Φωνάζει ο κλέφτης», μα και στους… παλιοκλεφταραίους που οδήγησαν τη χώρα μας στη δεινή θέση που βρίσκεται σήμερα. Μαζί του όμως θα φωνάζει και η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, που στο έργο αρχικά καλύπτει τους ενόχους για να βρει το θάρρος μετά να τους ξεσκεπάσει. «Αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι μας», λένε με μια φωνή στο παρά πέντε της πρεμιέρας τους. «Γιατί όταν καλύπτεις κάποιον, γίνεσαι συνεργός του. Κι είμαστε όλοι συνεργοί στο έγκλημα που έγινε». Στον επόμενο τόνο πρεμιέρα, ο Πέτρος Φιλιππίδης τους δίνει τις τελευταίες οδηγίες και εκείνοι καταθέτουν τη δική τους αλήθεια, χωρίς να μπαίνουν στην παγίδα των συγκρίσεων με Ηλιόπουλο και Βλαχοπούλου, τους αξέχαστους πρωταγωνιστές της παλιάς αγαπημένης κωμωδίας.
«Βρήκες ατασθαλίες στα βιβλία;», ρωτάει ο Σόλων Καραλέων τον Τιμολέοντα και εκείνος απαντάει «Ου, μύλος γίνεται. Ο κλέψας, του κλέψαντος, τω κλέψαντι, τον κλέψαντα, ω, παλιοκλέψαντες και παλιοκλεφταραίοι!». Πόσο πιο επίκαιρη μπορεί να είναι μια κωμωδία που γράφτηκε το 1960, πριν από πενήντα ολόκληρα χρόνια δηλαδή;
Ελισάβετ Κωνσταντινίδου: Πιο επίκαιρη δεν γίνεται! Αυτό το περίφημο «Παλιοκλέψαντες και παλιοκλεφταραίοι» είναι σαν να γράφτηκε σήμερα για να κριτικάρει όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Κοίτα πόσοι κλέφτες-παλιοκλεφταραίοι υπάρχουν γύρω μας και δες πού μας έχουν οδηγήσει. Είναι τρομερό.
Γιώργος Καπουτζίδης: Το τρομερό ξέρεις ποιο είναι; Οτι δεν έχει αλλάξει τίποτα στην Ελλάδα. Εκλεβαν από τότε και τώρα ήρθε πλέον η ώρα να βιώσουμε τις συνέπειες της ασυδοσίας αυτής. Μέσα από το έργο αυτό βλέπουμε πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία που μας έφερε τώρα στον γκρεμό… Οι μικρές κλεψιές που ήταν η εξαίρεση στον κανόνα έγιναν μεγάλες και είναι πλέον ο κανόνας. Και αυτό δεν μπορεί παρά να το πληρώναμε ακριβά κάποια στιγμή. Η ώρα αυτή ήρθε και το κόστος είναι μεγάλο.
Το «Παλιοκλέψαντες και παλιοκλεφταραίοι» θέλουν πολλοί να το πουν σε αυτούς που μας οδήγησαν στην καταστροφή…
Γ.Κ.: Δεν ξέρω πόσοι έχουν το σθένος και το κουράγιο να το κάνουν, αλλά εμείς θα το κάνουμε συνέχεια από τη σκηνή του «Ηβη». Και πιστεύω ότι ο κόσμος θα το χαρεί, αφού θα του δώσουμε τη δυνατότητα να το εκφράσει και αυτός μέσα από μας. Αν περνάτε από την οδό Σαρρή και ακούσετε?εν χορώ το «Παλιοκλεφταραίοι» να το ξέρετε ότι είναι από το θέατρο! Και θα ‘ναι δυνατό!
Ε.Κ.: Ξέρεις, πολλοί θέλουν να το βροντοφωνάξουν, αλλά φοβούνται. Φοβόμαστε να ορθώσουμε τη φωνή μας και είναι λίγο σαν να το κουκουλώνουμε όλο αυτό, όπως κάνει και η ηρωίδα που παίζω στο έργο. Δεν είναι άτιμη η ίδια, αλλά καλύπτει τον κλέφτη αδελφό της. Και, δυστυχώς, άμα το καλύψεις το έγκλημα και δεν βγεις να φωνάξεις, να αντιδράσεις είναι σαν να είσαι συνεργός σε αυτό. Χρόνια τώρα βλέπαμε όλες αυτές τις κλεψιές που έκαναν και δεν τους στήναμε στον τοίχο, δεν κάναμε κάτι να μπουν μέσα στη φυλακή. Και τώρα πληρώνουμε όλοι μαζί το τίμημα -κι ας ήμασταν εμείς τίμιοι. Αμα κάνεις… πλάτες με έναν τρόπο στον άλλο, είσαι συνεργός! Και αυτό πληρώνουμε. Οτι γίναμε συνεργοί σε έγκλημα!
Γ.Κ.: Η Λία, που παίζει η Ελισάβετ, φτάνει κάποια στιγμή να βροντοφωνάξει ενάντια στην ατιμία που έχει συγκαλύψει. Της παίρνει δύο θεατρικές ώρες να το κάνει. Εμάς μας πήρε πολύ περισσότερο και ακόμα βλέπεις ότι οι φωνές οργής δεν είναι τόσες πολλές. Η Λία είναι ο μέσος Ελληνας. Δεν είναι άτιμη. Κι εμείς δεν είμαστε άτιμοι σαν λαός, τίμιοι είμαστε, αλλά δεν ξεσκεπάσαμε τη βρωμιά την ώρα που έπρεπε να το κάνουμε.
Ε.Κ.: Οτιδήποτε δεν γίνεται με διαφάνεια και οτιδήποτε φέρει «βρωμιά» γυρίζει μπούμερανγκ.
Νομίζεις ότι δεν θα έρθει η ώρα να πληρώσουμε και όλη αυτή τη χυδαιότητα που υπάρχει στην τηλεόραση με τα μεσημεριανά, τους καφέδες, τους γαμπρούς και τις νύφες;
«Κοίτα φίλε μου! Ζει στην Ελλάδα και δεν ξέρει τι θα πει κομπίνα. Α, μα εσύ παιδί μου είσαι τελείως, μα τελείως αστοιχείωτος. Στουρνάρι! Κομπίνα… Κομπίνα θα πει πολιτική». Ο Ψαθάς έγραφε για το ‘60, αλλά… ακουμπά δραματικά στο σήμερα. «Κομπίνα θα πει πολιτική»; Κι ας μην έπρεπε να ισχύει αυτό.
Ε.Κ.: Οι πολιτικοί που θα έπρεπε να «ραπίζουν» την κομπίνα, είναι αυτοί που την κάνουν πρώτοι και της δίνουν πρωταγωνιστικό ρόλο, για να κερδίσουν και αυτοί τις βίλες, τα κότερά τους, τη χλιδή τους… Τι ντροπή, ε; Αλλά δεν ντρέπονται αυτοί. Δεν ξέρουν καν τη λέξη!
Διάβαζα σε ένα σάιτ ότι κατεβαίνεις στην πολιτική στις Σέρρες ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος σε συνδυασμό που θα διεκδικήσει τον δήμο στις εκλογές. Αληθεύει;
Γ.Κ.: Ποτέ δεν μου έγινε πρόταση, ποτέ δεν με πήρε κανένας τηλέφωνο, ποτέ δεν είπα ναι – έτσι και αλλιώς δεν θα έλεγα! Είναι απίστευτο αυτό που γίνεται.
Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος. Ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να γράψει οποιοσδήποτε ότι πας για δήμαρχος! Και μετά θα το συζητήσουν και χίλιοι άνθρωποι, «μα γιατί θέλει να γίνει δήμαρχος», και μετά θα σε βρίσουν κιόλας που θέλεις να γίνεις δήμαρχος χωρίς να θέλεις! Και δεν γελάω καθόλου με όλο αυτό, με τρομάζει πολύ το ότι ξεκινάει ένα πράγμα από το τίποτα – πίστεψέ με!
Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά λένε όμως Γιώργο!
Γ.Κ.: Και όμως υπάρχει! Θέλεις να βγάλουμε τώρα μια φήμη ότι η Ελισάβετ πολιτεύεται;
Ε.Κ.: Για μένα μάλλον θα ισχύσει η φήμη (γελάει), μια και μου έγινε ανάλογη πρόταση απ’ τον Δήμο Καλλιθέας που μένω! Δεν το σκέφτομαι για την ώρα, αλλά επειδή αγαπώ τον κόσμο και με αγαπά, πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα μπορούσα να ασχοληθώ με τα κοινά και με τον τομέα των πολιτιστικών.
Πόσο σας έχει αγγίξει η κρίση προσωπικά και πόσο έχει αγγίξει τους ανθρώπους που είναι στο πλάι σας;
Ε.Κ.: Η κρίση έχει κάνει εμφανέστατα τα σημάδια της και στους γύρω μας και σε εμάς. Το θέατρο γίνεται πολυτέλεια πια, στην τηλεόραση μειώθηκαν τρομερά οι σειρές κι έμειναν πάρα πολλοί ηθοποιοί-σκηνοθέτες-σεναριογράφοι εκτός. Μα ας κοιτάμε εμάς, ας κοιτάξουμε την ανεργία που έχει κορυφωθεί πια, ας κοιτάξουμε όσους ψάχνουν μέσα στα σκουπίδια, όσους νέους δεν μπορούν ούτε καν να συντηρηθούν. Πρέπει να δοθεί χέρι βοηθείας, να μην αδιαφορούμε για το τι παθαίνει ο διπλανός μας!
Η κρίση έχει «χτυπήσει» και την τηλεόραση; Γίνονται πια ελάχιστες σειρές -μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού- και οι πιο πολλές είναι χαμηλού – πολύ χαμηλού κόστους. Το «Παρά Πέντε» θα μπορούσε να γίνει στις σημερινές συνθήκες;
Γ.Κ.: Δεν θα μπορούσε, πράγματι! Οπως δεν μπορούν να γίνουν κι άλλες πολύ καλές δουλειές που έμειναν στα συρτάρια για την ώρα – και για πολύ ακόμα φοβάμαι. Αλλά όταν βλέπεις ότι οι συνταξιούχοι που έπαιρναν 500 ευρώ παίρνουν τώρα 350 και πρέπει να ζήσουν μ’ αυτά, είναι προκλητικό να στέκεσαι στα της τηλεόρασης. Ανθρωποι λιμοκτονούν και θα κάτσω να ασχοληθώ γιατί δεν πήρε σάρκα κι οστά μια σειρά; Ε, όχι! Είναι και προκλητικό και γελοίο έχω να σου πω!
Σας στενοχωρεί που οι σειρές έγιναν τόσες λίγες πια;
Γ.Κ.: Με στενοχωρεί που δεν υπάρχει μέτρο στην τηλεόραση. Πετυχαίνει μια σειρά που αφορά ας πούμε τη μαγειρική και κάνουν μετά άλλες δεκαπέντε πάνω σ’ αυτή, μια και έχει το… συστατικό της επιτυχίας. Το μοναδικό συστατικό επιτυχίας που υπάρχει είναι να γίνεται μια δουλειά με μεράκι, αγάπη, όρεξη και ταλέντο. Αν υπάρχει αυτό και για το χόκεϊ να μιλά, καλά θα πάει!
Ε.Κ.: Να ‘κοίτα τι έγινε με το «Twenty» που έκανε ο Γιώργος. Μια εκπομπή με αποσπάσματα από αγαπημένα πρόσωπα και σίριαλ και να πάει τόσο καλά; Υπήρχε αγάπη από πίσω και μεράκι. Αυτή είναι -και μόνο αυτή!- η συνταγή της επιτυχίας. Ας αγαπήσουν λοιπόν αυτό που κάνουν και ας μην καίγονται μόνο για τα νούμερά τους.
Δεν φοβόμαστε τις συγκρίσεις
«Φωνάζει ο κλέφτης», λοιπόν, στο θέατρο «Ηβη». Φοβάστε τις συγκρίσεις που πιθανόν να γίνουν με την κινηματογραφική εκδοχή της κωμωδίας ή όχι;
Γ. Καπουτζίδης: Δεν φοβόμαστε τις συγκρίσεις, μια και δεν πάμε να συγκριθούμε με τους εξαιρετικούς ηθοποιούς που έπαιζαν στην ταινία, τον Ηλιόπουλο, τη Βλαχοπούλου, τον Παπαγιαννόπουλο κ.λπ. Είναι χαζό να μπαίνεις σε τέτοια τριπάκια! Εμείς θέλουμε να καταθέσουμε τη δική μας αλήθεια στη θαυμάσια αυτή κωμωδία που περνάει σημαντικά μηνύματα κι όχι βέβαια να αναμετρηθούμε με… σκιές !Θα ‘ταν χαζό.
Ε. Κωνσταντινίδου: Σημασία έχει η αλήθεια που έχεις να δώσεις εσύ στον ρόλο και στο έργο και ο τρόπος που μπορείς να κάνεις το κοινό που ξέρει το κείμενο να γελάσει και πάλι μαζί του… Αυτό είναι το ζητούμενό μας κι όχι φυσικά η… αναμέτρηση και η σύγκριση με το δυνατό παρελθόν!
Γ. ΚΑΠΟΥΤΖΙΔΗΣ:
Να γίνω κάτι για το οποίο θα ντρέπομαι, δεν θα το κάνω ποτέ
Το «Just the two of us» που θα κάνεις στο Mega είναι μια εκπομπή που υπάρχεις σε αυτήν με αγάπη, Γιώργο;
Γ.Κ.: Δεν μπορώ να υπάρξω σε τίποτα αν δεν το αγαπώ. Αυτό που ζήτησα για να κάνω αυτήν την εκπομπή είναι να είναι διασκεδαστική και ψυχαγωγική, χωρίς κόντρες, ίντριγκες και παρασκήνια, καβγάδες και κιτρινισμούς. Αν αυτή η εκπομπή λοιπόν πάει καλά, χωρίς τα παραπάνω στοιχεία, πάει να πει ότι το περιβόητο επιχείρημα «Αυτά θέλει ο κόσμος!» δεν ισχύει. Αν δεν πάει καλά, πάει να πει ότι όντως αυτό θέλει ο κόσμος και θα πάρω εγώ το μάθημά μου! Κι αν ο κόσμος αυτό θέλει, τότε θα καθίσω να σκεφτώ αν θα… μεταλλαχτώ σε κάτι άλλο! Και να σου πω και κάτι; Δεν θα το σκεφτώ καν! Εχω ωραιότατη δουλειά στο θέατρο – και εδώ και στο «Rent» που έχω κάνει τη διασκευή. Να γίνω κάτι για το οποίο θα ντρέπομαι, δεν θα το κάνω ποτέ. Εδώ είσαι και εδώ είμαι.
Ε.Κ.: Είναι δώρο να κάνεις πράγματα που αγαπάς -όπως το «Παρά Πέντε» -, είναι δώρο να δουλεύεις σε μια τέτοια παραγωγή με καθοδηγητή τον ικανό Πέτρο Φιλιππίδη, που σε οδηγεί πάντοτε στο μεδούλι του ρόλου, και είναι κρίμα να λερώνεις τέτοια δώρα με κάτι που σε κάνει να ντρέπεσαι. Συμφωνώ απόλυτα με τον Γιώργο! Δεν αξίζει τον κόπο -όσα και να είναι τα αργύρια- να ξεπουλάς αυτό που είσαι και να προδίδεις τον εαυτό σου…
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Το έργο του Δημήτρη Ψαθά «Φωνάζει ο κλέφτης» θα ανέβει στο θέατρο «Ηβη» το πρώτο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου σε σκηνοθεσία του Πέτρου Φιλιππίδη και σε σκηνικά-κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ. Παίζουν οι Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Γιώργος Καπουτζίδης, Τάσος Κωστής, Γιώργος Λέφας, Δημήτρης Γεροδήμος, Κλέλια Ρένεση και Πόπη Χριστοδούλου. Παραγωγή «Θεατρική Εστία».
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗΣ, ΕΘΝΟΣ, 03/10/2010
θέατρο, théâtre, teatro, theater, theatre... world 