«Εφυγε» ο Κύπριος Κώστας Κολώτας

• Το Πνεύμα του Τόνου

• Μια απώλεια
  Του Κώστα Γεωργουσόπουλου

• ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

// <![CDATA[//

• Εντελώς τυχαία από επισκέπτη στο Θεατρικό Μουσείο πληροφορήθηκα τον πρόσφατο στην Κύπρο θάνατο του Κώστα Κολώτα. Γνώριζα την περιπέτεια της υγείας του, αλλά με άφησε άναυδο η τέλεια άγνοια και η ενημέρωση του αθηναϊκού Τύπου (που υποτίθεται παρακολουθεί τον κυπριακό και το Διαδίκτυο) για την απώλεια μιας σπουδαίας προσωπικότητας του πολιτισμού της αδελφής χώρας. Ο Κολώτας δεν ήταν άγνωστος στην πνευματική μας αγορά κυρίως για το μεταφραστικό του έργο από τους αρχαίους δραματουργούς, που ερμηνεύτηκε επανειλημμένα από τον ΘΟΚ στην Επίδαυρο. Ο Κολώτας υπήρξε όμως ένας μεγάλος δάσκαλος, εκπαιδευτικός, λυκειάρχης και πολύ συχνά ανώτατος κρατικός λειτουργός σε καίριες θέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η θητεία του στα διοικητικά συμβούλια του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου συνδέεται με σημαντικές στιγμές της ποιοτικής του πορείας. Πνευματικός άνθρωπος με ευρύ πνεύμα και απαλλαγμένος από συμπλέγματα, ο Κολώτας γαλούχησε γενιές μαθητών και συνεργατών στις αξίες του πανανθρώπινου πολιτισμού. Μεταφραστής των τριών τραγικών και του Αριστοφάνη, του Σαίξπηρ, του Μπεν Τζόνσον, ανέδειξε τα ποιητικά κείμενα με λόγο ανθηρό και θεατρικά εύγλωττο.

• Τελευταία φορά που είχα τη χαρά να τον συναντήσω ήταν πρόπερσι το φθινόπωρο, που το Κέντρο Ερευνας και Πρακτικών Εφαρμογών του Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου οργάνωσε, όπως τα τελευταία δέκα χρόνια στα πλαίσια των «Αισχυλείων» στην Ελευσίνα, το συμπόσιο που είχε τότε το ειδικό θέμα «Αρχαία τραγωδία και Μετάφραση». Αλλη μια φορά μας χάρισε την ήρεμη σοφία του και τη μεταφραστική του μαεστρία. Οι στέρεες μεταφράσεις του μένουν, όσο κι αν μας λείψει το τίμιο πρόσωπό του, όπως μένει και η αφοσίωσή του στα ιδεώδη της δημοκρατίας των ιδεών.