Αυλαία για τον Αλέκο Τζανετάκο

• Espresso, 12/04/2010

Ο Αλέκος Τζανετάκος «ξεκουράστηκε». Αυτό ισχυρίζονται όσοι ήταν δίπλα του τα τελευταία χρόνια. Ο δημοφιλής ηθοποιός, στα 73 του χρόνια, ταξίδεψε χθες για τη γειτονιά των αγγέλων ύστερα από μεγάλη μάχη που έδωσε μπαινοβγαίνοντας στα νοσοκομεία. Η περιπέτεια της υγείας του σπουδαίου μας κωμικού ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια, μετά από δύσκολη χειρουργική επέμβαση ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής, η οποία διήρκεσε δέκα ώρες. Ο Αλέκος Τζανετάκος δεν θέλησε ποτέ σε αυτές τις δύσκολες ώρες να εκμεταλλευτεί το σοβαρό πρόβλημά του για να κερδίσει δημοσιότητα. Προτίμησε να μείνει στην αφάνεια και τη μοναξιά του.

Από τότε και για τέσσερα χρόνια ταλαιπωρήθηκε ιδιαίτερα από τις επιπλοκές που του παρουσιάστηκαν. Τον τελευταίο καιρό η κατάστασή του επιδεινώθηκε επικίνδυνα, αφού στην ήδη επιβαρημένη υγεία του προστέθηκε ένα ακόμη πρόβλημα στο αίμα.

Νοσηλεύτηκε για αρκετό καιρό στο «Σωτηρία». Οι γιατροί ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικοί και είχαν εκφράσει τους φόβους τους. Η «Espresso» είχε επικοινωνήσει τότε με την αδερφή του Νινή Τζάννετ, η οποία μας είχε μεταφέρει την πικρία του ηθοποιού. «Ο αδερφός μου έχει παίξει σε περίπου 250 ταινίες και πολλά θεατρικά έργα. Και όμως, οι ιθύνοντες της τηλεόρασης με το πέρασμα του χρόνου, παρά το γεγονός ότι ο Αλέκος λατρεύτηκε όσο λίγοι καλλιτέχνες από το κοινό, τον αγνόησαν. Δεν συμβιβάστηκε, όμως, ποτέ με τα διάφορα κυκλώματα. Ξέρεις τι έλεγε πάντα ο αδερφός μου; “Δεν θα με στύψουν σαν λεμονόκουπα. Θα τους στύψω εγώ”».

Πολύ αξιοπρεπής άνθρωπος, αυτάρκης στην περηφάνια του, δεν θέλησε ποτέ να αναφερθεί στους φίλους και συναδέλφους που τον αγνόησαν στον Γολγοθά του προσωπικού του δράματος. Για όλους είχε να πει πάντα μια καλή κουβέντα. Τους τελευταίους μήνες, με το που πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο, δεν ξαναβγήκε απόό το σπίτι του. Κλινήρης και έχοντας δίπλα του τις δύο αδερφές του, Κατερίνα και Νινή (οι οποίες ήταν οι γυναίκες που τον στήριζαν, τον φρόντιζαν και ήταν στο πλευρό του ώς τις τελευταίες του στιγμές) πάλευε να κρατηθεί στη ζωή.

Είχε εγκαταλείψει τη δουλειά του (ιδιαίτερα το θέατρο) αρκετά χρόνια πριν. Είχε απογοητευτεί από όλους. Οχι όμως και από το κοινό, που τον λάτρεψε και αποτελούσε πάντα τη μοναδική του διέξοδο. Απέφευγε συστηματικά να εμφανίζεται στην τηλεόραση και να δίνει συνεντεύξεις. Παρ’ όλο που ανήκε στους ανθρώπους που δεν μασούν τα λόγια τους και είχε ιδιαίτερα καυστική γλώσσα, θεωρούσε ότι είναι μάταιο να εμφανίζεται και να εκφράζει τη γνώμη του.

Ο θεατρικός συγγραφέας Βύρων Μακρίδης, με τον οποίο έχει συνεργαστεί πολλές φορές στο θέατρο, με βαθιά συγκίνηση δήλωσε για τον ηθοποιό: «Ο Αλέκος έλαμψε ως “χρυσός δεύτερος” του θεάτρου και του κινηματογράφου. Στήριζε όλους τους “πρώτους” και, ειδικά, τον Κώστα Βουτσά. Συνεπής, εξαίρετος επαγγελματίας, χαρισματικός καλλιτέχνης και αγαπημένος φίλος».

Ο αείμνηστος θεατρικός συγγραφέας, επιθεωρησιογράφος και δημοσιογράφος Παναγιώτης Παπαδούκας είχε περιγράψει τον χαρακτήρα του Αλέκου Τζανετάκου με ένα τετράστιχο το οποίο του είχε αφιερώσει: «Από τους αρτίστες του ελαφρού ο πιο μπριόζος, δυναμικός με κέφι πάντα και σκερτσόζος, παίζει με τέχνη αληθινή και μοναχός του γεμίζει τη σκηνή!»

ΧΡΥΣΑ ΔΟΤΣΙΟΥ – ΣΑΣΑ ΣΤΑΜΑΤΗ

---

Μια ζωή γεμάτη από επιτυχίες!

Γεννημένος το 1937, ο Αλέκος Τζανετάκος, που άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο, σπούδασε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν (με δασκάλους ιερά τέρατα, όπως ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Μίνως Βολανάκης, ο Μάνος Χατζιδάκις κ.ά.) καθώς και στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου του Σταυράκου. Ως αριστούχος ηθοποιός ξεκίνησε την καριέρα του στο θέατρο και τον κινηματογράφο επιλέγοντας τον λεγόμενο «ποιοτικό δρόμο» με έργα κλασικού ρεπερτορίου στο Περιφερειακό Θέατρο Θεσσαλονίκης με τον θίασο του Χατζίσκου και σε κουλτουριάρικες ταινίες όπως «Η αρπαγή της Περσεφόνης» (1957) που είναι και η πρώτη ταινία στην καριέρα του. Στη δεκαετία του ’60 όμως, οπότε αρχίζει να ανθίζει το εμπορικό σινεμά, λέει το μεγάλο «ναι» στον Φιλοποίμενα Φίνο και παίζει σε πολλές ταινίες της χρυσής εποχής της Φίνος Φιλμ.

Διακρίνεται στον κωμικό -δεύτερο- ρόλο του νεαρού της παρέας που τρώει… καρπαζιές («του καρπαζοεισπράκτορα», όπως έχει πει και ο ίδιος με το χιούμορ που τον χαρακτήριζε πάντα). Στη Φίνος Φιλμ έπαιξε σε ταινίες που έγιναν μεγάλες επιτυχίες δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα, όπως είναι η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, η Ζωή Λάσκαρη, ο Κώστας Χατζηχρήστος, ο Κώστας Βουτσάς. Μεταξύ αυτών, είναι και οι ταινίες «Ο Ηλίας του 16ου» (1959), «Μερικοί το προτιμούν κρύο» (1959), «Νόμος 4000» (1962), «Κορίτσια για φίλημα» (1965), «Μια τρελή-τρελή οικογένεια» (1965), «Η λεωφόρος του μίσους» (1969), «Η νεράιδα και το παλικάρι» (1969) και πάρα πολλές άλλες.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Αλέκος Τζανετάκος έφυγε παραπονεμένος από τη Φίνος Φιλμ γιατί δεν του έδωσε την ευκαιρία να γίνει πρωταγωνιστής. Ο ίδιος σε παλιά συνέντευξή του στην «Espresso» είχε αποκαλύψει: «Στη Φίνος Φιλμ συνέβη κάτι που δεν μου επέτρεπε να συνεχίσω, μια και δεν επρόκειτο να γίνω πρωταγωνιστής γιατί δεν… ενέδιδα σε γνωστό σκηνοθέτη. Εγινα πρωταγωνιστής με το σπαθί μου γιατί είμαι Μανιάτης και εγώ ηθική αβαρία δεν κάνω. Είμαι αρσενικό εκατό τοις εκατό! Ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης έκανε πρωταγωνιστές όλους τους άλλους εκτός από μένα γιατί ήμουν ηθικό άτομο. Πήγα λοιπόν στην εταιρεία του Καραγιάννη, ο οποίος έμαθε το επεισόδιο, και έτσι έγινα πρωταγωνιστής. Και αυτό με τιμά!»

Ως πρωταγωνιστής έπαιξε σε πολλές επιθεωρήσεις και σε εμπορικές κωμικές ταινίες. Αξίζει να αναφέρουμε ότι σε αρκετές από αυτές τις δουλειές του συνεργάστηκε με τις δύο αδελφές του, τη Νινή και την Κάσυ Τζάνετ, οι οποίες ακολούθησαν κυρίως καριέρα χορεύτριας και τραγουδίστριας, αντίστοιχα.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 εγκατέλειψε το θέατρο και ασχολήθηκε με τις βιντεοταινίες γυρίζοντας περισσότερες από εκατό, σε πολλές από τις οποίες είχε γράψει ο ίδιος το σενάριο. Αργότερα απομακρύνθηκε εντελώς από κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα έχοντας πάρει μειωμένη σύνταξη, μια και αποχώρησε νωρίτερα από το επάγγελμα του ηθοποιού. Υπήρξε μέγας γυναικοκατακτητής και -αν και έκανε δεκαεπτά (!) αρραβώνες- δεν παντρεύτηκε ποτέ. Πάντα όμως έλεγε ότι του έλειπε ένα παιδί. Ηταν πρωταθλητής μοτοσικλέτας και είχε κερδίσει δέκα κύπελλα σε ισάριθμους αγώνες.

Από τους ελάχιστους Ελληνες που είχαν γνωρίσει τον Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο Αλέκος Τζανετάκος είχε εξομολογηθεί στην «Espresso» πώς γνωρίστηκαν: «Είχα πάει με τον Θανάση Βέγγο στην Αμερική με την παράσταση “Ο τρελός του λούνα παρκ”. Εκεί η αδερφή μου, Κάσυ Τζάνετ, που ήταν καταπληκτική χορεύτρια και μετά τραγουδίστρια με τη Μαίρη Λίντα είχε κάνει έναν γάμο με έναν εφοπλιστή και χώρισε. Οταν πήγα στη Νέα Υόρκη αν δεν είχες κάρτα δεν έμπαινες στα καμαρίνια, μόλις όμως ακούω φωνές και βγαίνω τον βλέπω. Τότε μου είπε πως θα μου έκανε το τραπέζι και την επόμενη μέρα μου είχε μια έκπληξη σε έναν συνάδελφό μου. Πάμε σε ένα δίπατο διαμέρισμα, 600 τετραγωνικά ο κάθε όροφος, και εκεί γνωρίζω τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και του είπε ο πρώην γαμπρός μου, ο Μιχάλης, τα πάντα για μένα και όταν πήγε να μου βάλει ουίσκι μού ψιθυρίζει στο αφτί: “Δεν σε έφερα εδώ γι’ αυτό επειδή είσαι ερωτικός τύπος θα πάθεις πλάκα”. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η Ναόμι Κάμπελ την οποία την είχε τρελάνει στο ξύλο τότε».

ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΜΠΟΥΝΙΑΣ

Ο «τεντιμπόης» που χάριζε γέλιο

• «Εσβησε» στα 73 του ο δημοφιλής ηθοποιός, που έπαιξε στο πλευρό μεγάλων κωμικών του ελληνικού σινεμά και του θεάτρου

O Αλέκος Τζανετάκος ήταν ένας δημοφιλής δευτεραγωνιστής του ελληνικού θεάτρου και του κινηματογράφου. Χθες, σε ηλικία 73 ετών, άφησε την τελευταία του πνοή στις 3.30 μ.μ. στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο όπου είχε εισαχθεί το Σάββατο.

Ο αγαπητός ηθοποιός ταλαιπωρούνταν τα τελευταία χρόνια από σοβαρά προβλήματα υγείας, με αποκορύφωμα μία εγχείρηση ανευρύσματος στην κοιλιακή αορτή τον Νοέμβριο του 2009. Νευρώδης, συχνά αφελής για τις ανάγκες του ρόλου του, χαριτωμένα γραφικός με τα παρδαλά πουκάμισά του ως τεντιμπόης και τα μεγάλα γουρλωτά μάτια του, πέταγε ατάκες στο λεπτό και στήριζε με τις ερμηνείες του τους πρωταγωνιστές συναδέλφους του.

Στη συνείδηση του ευρύτερου κοινού καθιερώθηκε μέσα από μια πληθώρα ρόλων ως καρπαζοεισπράκτορας σε ταινίες της Φίνος Φιλμς -ειδικότερα στο πλευρό του Διονύση Παπαγιαννόπουλου με τον οποίο συμπρωταγωνίστησε σε 12 ταινίες-, ενώ στο θέατρο είχε μια συνεχή και αξιόλογη πορεία.

Γεννημένος στην Αθήνα το 1937, αδελφός των επίσης ηθοποιών Αννας, Νίκης και Κάσσης Τζάνετ, σπούδασε στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου. Το 1957, πρωτοεμφανίστηκε στο θεατρικό σανίδι με τον θίασο των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου στο έργο «Οι δικοί μας άνθρωποι» και συμμετείχε σε τουρνέ ανά την Ελλάδα με το Περιφερειακό Θέατρο Θεσσαλονίκης του Κώστα Χατζίσκου.

Στη συνέχεια καθιερώθηκε ως πρωταγωνιστής του θεάτρου Μπουρνέλη στο πλευρό κωμικών, όπως ο Ορέστης Μακρής, ο Βασίλης Αυλωνίτης, ο Νίκος Σταυρίδης και η Ρένα Βλαχοπούλου. Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της καριέρας του ήταν ο «Τρελός του Λούνα Παρκ» (σύμπραξη με τους Θανάση Βέγγο και Σμαρούλα Γιούλη σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Νέα Υόρκη). Το 1985, έκανε περιοδεία με δικό του θίασο στις ΗΠΑ, κερδίζοντας ειδική τιμητική πλακέτα.

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Αλέκου Τζανετάκου συνέπεσε με το θεατρικό του, καθώς συμμετείχε στην «Αρπαγή της Περσεφόνης». Αργότερα, ήρθαν πολλές ταινίες, ανάμεσά τους ο «Δράκος», ο «Ηλίας του 16ου» (ο γνωστός… Σπανομαρίας), το «Μερικοί το προτιμούν κρύο», ο «Νόμος 4000», το «Κάτι να καίει», το «Ενα κορίτσι για δύο», η Βίλα των οργίων», ο «Εγωισμός», το «Θύμα», η «Ωραία του κουρέα», το «Ενα έξυπνο, έξυπνο μούτρο», το «Μια τρελή, τρελή οικογένεια», ο «Μπαμπάς μου ο τεντιμπόης», τα «Κορίτσια για φίλημα», το «Καλώς ήλθε το δολάριο», ο «Τρελοπενηντάρης», «Δύο μοντέρνοι γλεντζέδες» κ.ά.

Ο Αλέκος Τζανετάκος ασχολήθηκε και με το σενάριο, καθώς στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 αποφάσισε να σταματήσει τις θεατρικές του εμφανίσεις και να ασχοληθεί με τη συγγραφή βιντεοταινιών με τον ίδιο ως πρωταγωνιστή.

Πίσω του άφηνε 12 χρόνια επιθεώρησης καθώς και άλλα 13 στην πρόζα και την κωμωδία. Είχε, ακόμη, παίξει σε τηλεοπτικές σειρές και είχε ιδιαίτερο πάθος για τους αγώνες ταχύτητας. Πρωταθλητής μοτοσικλέτας, είχε κερδίσει δέκα κύπελλα σε ισάριθμους αγώνες, ενώ είχε λάβει μέρος και σε πρωταθλήματα σκοποβολής.

ΕΘΝΟΣ, 12/04/2010

Ο πιο αγαπητός «καρπαζοεισπράκτορας»

Ο Αλέκος Τζαννετάκος, ο «αχαΐρευτος», χαριτωμένος γιος κι αφελής «καρπαζοεισπράκτορας» του παλιού ελληνικού σινεμά, έφυγε χθες από τη ζωή στα 73 του χρόνια, ύστερα από σοβαρές περιπέτειες υγείας που αντιμετώπιζε από το 2005.

Πολύ αγαπημένη φυσιογνωμία του παλιού ελληνικού σινεμά, ο Αλέκος Τζαννετάκος διακρίθηκε παίζοντας τον χαριτωμένο, αλλά «αχαΐρευτο» γιο και τον καλοκάγαθο «καρπαζοεισπράκτορα» Εχοντας υποβληθεί σε επέμβαση ανευρύσματος στην κοιλιακή αορτή και αντιμετωπίζοντας αιματολογικά προβλήματα, είχε συχνά νοσηλευθεί για μεγάλα διαστήματα.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937. Σπούδασε θέατρο στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης και σινεμά στη Σχολή Σταυράκου. Παράλληλα, υπήρξε πρωταθλητής σε αγώνες ταχύτητας με μοτοσικλέτα. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1956 σε κλασικό ρεπερτόριο, κατ’ αρχήν με το Περιφερειακό Θέατρο Θεσσαλονίκης του Κώστα Χατζίσκου. Αργότερα καθιερώθηκε ως πρωταγωνιστής στο θέατρο Μπουρνέλλη στο πλευρό σπουδαίων κωμικών, όπως των Ορ. Μακρή, Β. Αυλωνίτη, Ν. Σταυρίδη κ.ά.

Το ’56 πρωτοεμφανίστηκε στο σινεμά μ’ ένα μικρό ρόλο στην ταινία «Η αρπαγή της Περσεφόνης» του Γρηγόρη Γρηγορίου. Ενα χρόνο αργότερα συμμετείχε στον «Δράκο» του Νίκου Κούνδουρου. Ακολούθησε η συνεργασία του με τη «Φίνος Φιλμ» για πλήθος ταινιών («Ο Ηλίας του 16ου», «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Μια τρελή, τρελή οικογένεια», «Κορίτσια για φίλημα», «Η ωραία του κουρέα», «Ο τρελοπενηντάρης» κ.ά.).

Το βιογραφικό του «καταμετρούσε» συνολικά 250 ταινίες και αδιάλειπτη 25ετή θεατρική παρουσία σε διάφορους θιάσους, όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 αποφάσισε να αφοσιωθεί στη συγγραφή 170 σεναρίων που γυρίστηκαν σε βιντεοταινίες, με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Οταν πέρασε η μόδα, εγκατέλειψε κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα.  [Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 12 Απριλίου 2010]

«Γιατί δεν με χτυπάς; Θες να χάσω τη δουλειά μου;»

• Ο Κώστας Βουτσάς έγραψε για «Το Βήμα» ένα τελευταίο αντίο στον ηθοποιό Αλέκο Τζανετάκο

Μόλις έγινε η χούντα του Παπαδόπουλου ανεβάζαμε με τον Αλέκο στο θέατρο Φλόριντα το «Πέντε πρόσωπα ζητούν μεροκάματο», ορμώμενοι από το «Εξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» του Λουίτζι Πιραντέλο. Το Φλόριντα βρισκόταν εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το ξενοδοχείο Ρark. Κατά τη διάρκεια του έργου, έπρεπε κάποια στιγμή να ρίξω μια καρπαζιά στον σβέρκο του Αλέκου λέγοντας «ε, δεν τρώγεσαι!». Η καρπαζιά έπεφτε στο «ε, δεν τρώ…». Ο Αλέκος κάθε φορά που ήξερε ότι θα φάει την καρπαζιά σφιγγόταν από πριν. Καμιά φορά έκανα ότι θα τον χτυπήσω αλλά δεν τον χτυπούσα. Επαιζα μαζί του. Κι εκείνος έλεγε: «Χτύπα, ρε γαμώτο, χτύπα, γιατί δεν με χτυπάς;».

Ο Αλέκος Τζανετάκος (αριστερά) μαζί με τους Νέλλη Παππά, Τόνια Καζιάνη και Γιώργο Κωνσταντίνου σε σκηνή από την ταινία «Ανθρωπος για όλες τις δουλειές» (1966)

Εν τω μεταξύ ο συχωρεμένος ο Νίκος Ρίζος που έπαιζε μαζί μας στο ίδιο έργο λυπόταν τον Αλέκο. «Ρε συ Κώστα, μην τον χτυπάς στ΄ αλήθεια, θα του κάνεις καμιά ζημιά» μου έλεγε. Ετσι κι εγώ με το επόμενο «ε, δεν τρώγεσαι» του έριξα μια απαλή. Κι εκείνος γύρισε και με κοίταξε με απορία. Πάμε στα παρασκήνια, με πιάνει και με ρωτάει: «Γιατί δεν με χτυπάς, ρε συ Κώστα;». «Γιατί δεν μ΄ αφήνει ο Ρίζος» του λέω εγώ. «Τρελός είσαι και δεν με χτυ πάς; Θες να χάσω το μεροκάματο, να χάσω τη δουλειά μου; Να με χτυπάς δυνατά!».

Αν δεν έπεφτε η αληθινή καρπαζιά, θα έχανε το μεροκάματο. Αυτό φοβόταν. Είναι αληθινή ιστορία. Η ειρωνεία είναι ότι η καρπαζιά αργότερα έγινε ένα χάπενινγκ άμεσα συνδεδεμένο μαζί του. Ημασταν πολύ φίλοι με τον Αλέκο. Ξεκινήσαμε μαζί από τα μπουλούκια, δεν χαθήκαμε ποτέ. Θα μου λείψει.

Ο Κώστας Βουτσάς εμφανίστηκε μαζί με τον Αλέκο Τζανετάκο σε πολλά θεατρικά έργα και ταινίες όπως «Νόμος 4000», «Ενα έξυπνο, έξυπνο μούτρο» και «Κάτι να καίει».

• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=325331&dt=13/04/2010#ixzz0kwsuqhYk

Από το Θέατρο Τέχνης ξεκίνησε…

Κηδεύεται σήμερα στο Α’ Νεκροταφείο, ο 73χρονος ηθοποιός Αλέκος Τζανετάκος, που πέθανε προχθές. Ο κωμικός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη σχολή του «Θεάτρου Τέχνης» και στη σχολή Κινηματογράφου (Σταυράκου). Πρωτοεμφανίστηκε το 1957 σε κλασικά έργα. Αργότερα έπαιξε στο θέατρο Μπουρνέλη, στο πλευρό σπουδαίων κωμικών, όπως οι Μακρής, Αυλωνίτης, Σταυρίδης, Βλαχοπούλου κ.ά. Μεγάλη θεατρική του επιτυχία ήταν «Ο τρελός του Λούνα Πάρκ», στην οποία είχε την καλλιτεχνική διεύθυνση και η οποία περιόδευσε στην Αμερική.Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1957, στην ταινία «Η αρπαγή της Περσεφόνης». Συνεργάστηκε με τη «Φίνος Φιλμ», παίζοντας σε πολλές ταινίες και έγινε γνωστός στο πλατύ κοινό, με το ρόλο του «καρπαζοεισπράχτορα». Μεταξύ άλλων έπαιξε στις ταινίες: «Μια τρελή, τρελή οικογένεια», «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Η νεράιδα και το παλικάρι», «Νόμος 4.000», «Πατέρα κάτσε φρόνιμα», «Το στραβόξυλο», «Καλώς ήρθε το δολάριο», κ.ά.

Εγραψε τα σενάρια αρκετών ταινιών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αποχώρησε από το θέατρο και ασχολήθηκε με τη συγγραφή 170 σεναρίων που γυρίστηκαν βιντεοταινίες, με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Αργότερα, απομακρύνθηκε εντελώς από κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα.

Πέθανε σε ηλικία 73 ετών ο ηθοποιός Αλέκος Τζανετάκος

• Έφυγε σήμερα, Κυριακή, από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών ο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου Αλέκος Τζανετάκος.

Είχε γεννηθεί στην Αθήνα το 1937. Σπούδασε στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν και στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου.

Στον κινηματογράφο, από όπου έγινε και ευρύτατα γνωστός, εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1957, στην ταινία Η αρπαγή της Περσεφόνης. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με την «Φίνος Φιλμ», με την οποία γύρισε πολλές ταινίες. Μέσα από αυτές έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από το ρόλο του «καρπαζοεισπράχτορα».

«Εφυγε» ο Αλέκος Τζανετάκος

[ΕΘΝΟΣ] Ενας ακόμη «μεγάλος» του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, ο Αλέκος Τζανετάκος, έφυγε από τη ζωή την Κυριακή σε ηλικία 73 ετών. Ο ηθοποιός αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας τα τελευταία χρόνια, ενώ τον περασμένο Νοέμβριο νοσηλεύτηκε για αρκετές ημέρες στο νοσοκομείο «Σωτηρία».

Ο Αλέκος Τζανετάκος είχε γεννηθεί στην Αθήνα το 1937. Σπούδασε στη Σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολου Κουν και στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου.

Αργότερα καθιερώθηκε ως πρωταγωνιστής στο θέατρο Μπουρνέλη στο πλευρό σπουδαίων κωμικών, όπως των Μακρή, Αυλωνίτη, Σταυρίδη, Βλαχοπούλου κ.ά. Μια μεγάλη θεατρική του επιτυχία ήταν, «Ο τρελός του Λούνα Πάρκ», στην οποία είχε και την καλλιτεχνική διεύθυνση και η οποία έκανε περιοδεία σ’ όλη την Αμερική. Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1957, στην ταινία «Η αρπαγή της Περσεφόνης». Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τη Φίνος Φιλμ, με την οποία γύρισε πολλές ταινίες και έγινε γνωστός στο πλατύ κοινό, με το ρόλο του «καρπαζοεισπράκτορα», που τον καθιέρωσε. Ενας μεγάλος αριθμός ταινιών του, ήταν σε σενάριο δικό του. Στο μεταξύ, στο θέατρο υπηρέτησε για 12 χρόνια την επιθεώρηση και για άλλα 13 την πρόζα και την κωμωδία, συνεργαζόμενος με πολλούς θιάσους. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, αποφάσισε να αποχωρήσει από το θέατρο και ασχοληθεί με τη συγγραφή 170 σεναρίων που γυρίστηκαν βιντεοταινίες, με πρωταγωνιστή τον ίδιο. Αργότερα, απομακρύνθηκε εντελώς από κάθε καλλιτεχνική δραστηριότητα. Ήταν πρωταθλητής μοτοσικλέτας και είχε κερδίσει δέκα κύπελλα σε ισάριθμους αγώνες.