- Δεν έχει κάνει εξώφυλλα, δεν είναι γνωστός στο ευρύ κοινό… Οχι γιατί δεν του αξίζει. Απλώς ο Γιώργος Συμεωνίδης είναι άλλο ένα παράδειγμα του οξύμωρου που διέπει το σύστημα αξιών αυτής της χώρας. Το 2005 περιοδεύει ανά την Ευρώπη με το Theatre de Complicite με το σαιξπηρικό «Με το ίδιο μέτρο». Το 2007-2008 περιοδεύει σε Γαλλία κι Ελβετία με το «Fish Love» -περιοδεία που θα συνεχιστεί το 2010. Το 2007, επίσης, κέρδισε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το Α’ Βραβείο ερμηνείας στην ταινία «Διόρθωση». Φέτος, μόλις ολοκλήρωσε τα γυρίσματα στην τελευταία ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Ψυχή βαθιά», ενώ στο θέατρο επιστρέφει με το έργο του Μιχάλη Βιρβιδάκη «Στην εθνική με τα μεγάλα» στο «Booze» (πρεμιέρα 21/2).
«Ο τίτλος παραπέμπει στα μεγάλα φώτα των φορτηγών στην εθνική. Οι ήρωες του έργου είναι παθιασμένοι με τις νταλίκες. Παρακολουθούν όλα τα διερχόμενα οχήματα στην εθνική να περνούν σφαίρα μπροστά τους, όταν οι ίδιοι είναι καθηλωμένοι στην παράγκα τους», δίνει το στίγμα του έργου. Σε μεταφορικό επίπεδο πώς λειτουργεί η έννοια της παράγκας σήμερα; «Αν εννοούμε ως παράγκα την παράπλευρη ενέργεια προς επίτευξιν διάφορων στόχων, τότε ο κύριος δρόμος, η εθνική οδός της Ελλάδας, περνάει πάντα μέσα από μια παράγκα».
Στην Ελλάδα υπάρχουν πια μεγάλα πράγματα, άνθρωποι, φώτα; «Υπάρχουν επιστήμονες που κάνουν σοβαρές έρευνες αλλάζοντας το παρόν και το μέλλον μας, εργάτες που κάνουν με μεράκι τη δουλειά τους. Υπάρχει όμως και ανεντιμότητα και αναξιοκρατία και αδιαφάνεια. Η Ελλάδα είναι τοξικό περιβάλλον για την εντιμότητα. Σχεδόν όλες οι συναλλαγές, τουλάχιστον στον καλλιτεχνικό χώρο που γνωρίζω, γίνονται υπό αδιαφανείς συνθήκες. Οπότε για ποια εθνική και ποια μεγάλα συζητάμε;».
- ΜΠΛΑΤΣΟΥ ΙΩΑΝΝΑ, Ελεύθερος Τύπος, Παρασκευή, 20.02.09
θέατρο, théâtre, teatro, theater, theatre... world 