Λευκές νύχτες με φόντο την Αγία Πετρούπολη

Ο Δημήτρης Καταλειφός σκηνοθετεί το ατμοσφαιρικό διήγημα του Ντοστογιέφσκι στο «Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας»

Στάθης Μαντζώρος και Λουκία Μιχαλοπούλου πρωταγωνιστούν στις «Λευκές νύχτες» που κάνουν πρεμιέρα στις 6 Μαρτίου

Το ατμοσφαιρικό διήγημα «Λευκές νύχτες» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, που γράφτηκε το 1848, σκηνοθετεί ο Δημήτρης Καταλειφός στη Β’ Σκηνή του «Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας», με πρωταγωνιστές τους Λουκία Μιχαλοπούλου και Στάθη Μαντζώρο και πρεμιέρα στις 6 Μαρτίου.

Η υπόθεση διαδραματίζεται στην Αγία Πετρούπολη, μία πόλη που θα παίξει μοιραίο ρόλο για τους ήρωες του έργου. Αγία Πετρούπολη. Ενας 26χρονος νέος, μοναχικός και ονειροπόλος περιπλανιέται μία νύχτα στη Πετρούπολη που έχει ερημώσει, καθώς όλοι ξεσηκώθηκαν και πήγαν να ξεκαλοκαιριάσουν στην εξοχή. Στην προκυμαία του καναλιού, πολύ κοντά στα κάγκελα, στέκεται μία γυναίκα και κλαίει. Ενα τυχαίο συμβάν στέκεται η αιτία να γνωριστούν.

Κάποιο μυστικό βασανίζει τη σκέψη της κοπέλας και αποφασίζει να το εμπιστευτεί στον νέο. Του δίνει ραντεβού για την επόμενη νύχτα, με έναν όρο όμως: να μην την ερωτευτεί?

«Ονειροπόλος είναι αυτός που επιδιώκει πράγματα ακατόρθωτα, που δεν λαμβάνει υπόψη του την πραγματικότητα και δεν δεσμεύεται απ’ αυτήν», σημειώνει ο Δημήτρης Καταλειφός για το έργο. «Μια καλοκαιριάτικη λευκή νύχτα ο Ονειροπόλος συναντάει τη Νάστενκα. Μαζί δραπετεύουν από την πεζή αυτή πραγματικότητα που τους περιβάλλει, σ’ έναν κόσμο παραμυθένιο που θα τους εξασφαλίσει τουλάχιστον μία αληθινή στιγμή ευτυχίας».

Το έργο έχει μεταφερθεί στον ρωσικό κινηματογράφο το 1992, ενώ αργότερα έγινε κινηματογραφική επιτυχία και στο Χόλιγουντ. Στην Ελλάδα έχει διασκευαστεί λίγες φορές για το θέατρο. Η τελευταία ήταν με το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας το 2002.

• Ταυτότητα 
  Μετάφραση: Αρης Αλεξάνδρου. Η διασκευή έγινε από την ομάδα εργασίας στη διάρκεια των δοκιμών. Σκηνικά – κοστούμια: Εύα Μανιδάκη, μουσική: Σταύρος Γασπαράτος.

Νέες χειμερινές πρεμιέρες

«Σόλο ντουέτο»

Ο θίασος «Πράξη» παρουσιάζει από σήμερα, στη Β’ Σκηνή του «Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας», το έργο του Τομ Κεμπίνσκι «Σόλο ντουέτο», σε σκηνοθεσία Ελένης Μποζά, με τη Μάνια Παπαδημητρίου και τον Νίκο Αρβανίτη. Mετάφραση Γιώργος Βάλαρης, σκηνικά – κοστούμια Κωνσταντίνος Ζαμάνης, φωτισμοί Αλέκος Αναστασίου.

Η Στέφανι, διάσημη βιρτουόζος του βιολιού, αντιμετωπίζοντας μια απρόβλεπτη προσωπική τραγωδία, αναγκάζεται να επαναπροσδιορίσει τη ζωή, τα βαθύτερα συναισθήματα και τις αξίες της, όταν συναντά τον ανατρεπτικό ψυχίατρο Δρ. Φέλντμαν. Tο βραβευμένο έργο μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο (1986) σε σκηνοθεσία Α. Κοντσαλόφσκι, με τους Μαξ Φον Σίντοφ, Τζούλι Αντριους, Αλαν Μπέιτς και Λίαμ Νίσον. Το 2009 ξαναπαρουσιάστηκε στο θέατρο «Almeida» και στη συνέχεια στο West End αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.

• Ο «Τυφλοσούρτης», η νέα αστυνομική κωμωδία του Θοδωρή Αθερίδη, παρουσιάζεται στο «Μικρό Παλλάς». Τι ακριβώς συμβαίνει μπροστά στα έκπληκτα μάτια της τυφλής ζαχαροπλάστριας; Γιατί ένας συγγραφέας αναγκάζεται να φορέσει κολάρο; Ποια πραγματικά είναι η φιλόζωη αστυνομικίνα; Τι παιχνίδι παίζει ο Ιταλός σεκιουριτάς; Πόσο άπληστη μπορεί να γίνει μια τραπεζικός; Τι είναι αυτή η τρούφα; Λαδώνονται οι τερματοφύλακες στην Ιταλία; Παίζουν: Σοφία Φιλιππίδου, Θοδωρής Αθερίδης, Ζέτα Μακρυπούλια, Χρήστος Πλαΐνης, Νίκη Γαβριηλίδου. Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αθερίδης. Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης. Κοστούμια: Νικολέτα Παναγιώτου. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη.
• Στο Ιδρυμα Μ. Κακογιάννη (31/1- 1/3, κάθε Δευτέρα – Τρίτη) θα παρουσιάζεται η παράσταση «No body else». Σύλληψη – σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή. Σκηνικά – κοστούμια Ηλένιας Δουλαδίρη, Ελίζας Αλεξανδροπούλου. Φωτισμοί Ελίζας Αλεξανδροπούλου. Εικαστική παρέμβαση Κωνσταντίνου Πάτσιου. Παίζουν: Ελένη Ευθυμίου, Χριστίνα Μπιρμπίλη-Καραλέκα, Χρήστος Τανταλάκης, Τάσος Τσουκάλης-Δημητριάδης, Αναστασία Χατζάρα, Μαρία Ψαρολόγου. Η παράσταση αφορά σε έξι ιστορίες- «αποτυπώματα» της μνήμης. «Το αυτονόητο» – σημειώνει η Κίρκη Καραλή – «το άμεσα διαθέσιμο και προσβάσιμο, το ακαθόριστα εξερευνημένο, με αυτοματισμούς, προσωπικές διαθέσεις, προτιμήσεις, συστάσεις… Το σώμα μεταφέρει μνήμη κυτταρική. Μνήμη συλλογική. Ενστικτα. Απορίες. Και είναι σε θέση να πει ιστορίες ασήμαντες ή και ιστορικές».­

Η Μάνια Παπαδημητρίου και ο Νίκος Αρβανίτης επί σκηνής

«Σόλο Ντουέτο», με πρωταγωνιστές την Μάνια Παπαδημητρίου και τον Νίκο Αρβανίτη στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας.

Η θεατρική εταιρεία «Πράξη» της Μπέττυ Αρβανίτη παρουσιάζει το βραβευμένο έργο του Tom Kempinski «Σόλο Ντουέτο» στην Β’ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, σε σκηνοθεσία της Ελένης Μποζά με πρωταγωνιστές την Μάνια Παπαδημητρίου και το Νίκο Αρβανίτη. Η πρεμιέρα της παράστασης έχει προγραμματιστεί για την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2011.

Στην υπόθεση του έργου, μια διάσημη βιρτουόζος του βιολιού, η Στέφανι Έιμπραχαμς, έρχεται αντιμέτωπη με μια απρόβλεπτη προσωπική τραγωδία κι αναγκάζεται να επαναπροσδιορίσει τη ζωή, τα βαθύτερα συναισθήματα και τις αξίες της όταν συναντά τον ανατρεπτικό ψυχίατρο Δρ. Φέλντμαν.

Το έργο του Tom Kempinski μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1986 με πρωταγωνιστές τους Μάξ Φόν Σίντοφ, Τζούλυ Άντριους, Αλαν Μπέιτς και Λίαμ Νίσον σε σκηνοθεσία Α. Κοντσαλόφσκι. Το 2009 ξαναπαρουσιάστηκε στο θέατρο Almeida και στην συνέχεια στο West End αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές από κριτικούς και κοινό.

Πληροφορίες: Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, Κεφαλληνίας 16 στην Κυψέλη. Τηλέφωνο 210-8838727. Ώρες παραστάσεων Τετάρτη (λαϊκή) και Κυριακή στις 20:00, Πέμπτη έως Σάββατο στις 21:00. Γενική είσοδος 19 ευρώ, φοιτητικό 16 ευρώ, λαϊκή 16 ευρώ. Διάρκεια 100 λεπτά.

Κάθοδος σε έναν γυναικείο και τυραννικό κόσμο

• Αννέζα Παπαδοπούλου και Μπέττυ Αρβανίτη σε μια σκηνή από το «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα»

Σε έναν κόσμο αποκλειστικά γυναικείο, περίκλειστο και ασφυκτικό, κόσμο καταπίεσης, αλλά και βουβού πάθους, τον κόσμο της ισπανικής υπαίθρου, προσκαλεί τον θεατή ο Στάθης Λιβαθινός, που σκηνοθετεί στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας το έργο του Ισπανού ποιητή και δραματουργού Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα. Γραμμένο στα 1936, λίγο πριν από την εκτέλεσή του από τους στασιαστές του στρατηγού Φράνκο, αποτελεί το τρίτο μέρος μιας τριλογίας, μαζί με την Γέρμα και τον Ματωμένο γάμο, ενώ πολλοί είναι αυτοί που διαβλέπουν στον τυραννικό έλεγχο που ασκεί πάνω στις κόρες της η 60χρονη Μπερνάρντα Άλμπα ένα προείκασμα της μοίρας της Ισπανίας κάτω από το φρανκικό καθεστώς.

Ο Στ. Λιβαθινός σκηνοθετεί «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας

Στο πρόσωπο των πέντε θυγατέρων της καταπιεστικής μάνας, που επιβάλλει πένθος οκτώ χρόνων και εγκλεισμό τους στο σπίτι λόγω του θανάτου του δεύτερου συζύγου της, ο Λόρκα αφηγείται μια μοναδική ερωτική ιστορία, μόνο που εδώ ο έρωτας μετατρέπεται σε συμφορά, η υπακοή γίνεται συνενοχή και η μητρότητα έγκλημα. Στον ποιητικό περίκλειστο κόσμο που δημιουργεί στη σκηνή ο Λόρκα «οι πιο ερωτικοί άνθρωποι κρύβονται» και μόνο λίγοι μπορούν να διεκδικήσουν την ελευθερία της ερωτικής επιλογής και να πληρώσουν το τίμημα γι’ αυτήν -ακριβώς όπως ο ίδιος ο Ισπανός συγγραφέας.

Το έργο αυτό του Λόρκα (που δεν είδε το φως της σκηνής παρά μόνο το 1945) παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 18 Νοεμβρίου 1954, στο θέατρο «Κοτοπούλη», σε μετάφραση του Νίκου Γκάτσου, σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή, σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη. Το ρόλο της Μπερνάρντα Άλμπα ερμήνευε η Κατίνα Παξινού.

Στην τωρινή παράσταση, που σκηνοθετεί ο Στάθης Λιβαθινός, μαζί με την Μπέττυ Αρβανίτη που ερμηνεύει την τυραννική Μπερνάρντα-μητέρα πρωταγωνιστούν επτά από τις πλέον αξιόλογες νέες ηθοποιούς, οι Αννέζα Παπαδοπούλου, Σμαράγδα Σμυρναίου, Γωγώ Μπρέμπου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Κόρα Καρβούνη, Εκάβη Ντούμα και Λουκία Μιχαλοπούλου.

Η (νέα) μετάφραση είναι της Έφης Γιαννοπούλου, σκηνικά και τα κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου, ενώ τη μουσική επιμελείται ο Τηλέμαχος Μούσας.

Μολότοφ εσωτερικού χώρου

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ» ΣΤΗ Β’ ΣΚΗΝΗ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ

Η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης Σταμάτης φλερτάρει με το… προφανές. Το νέο όμως θεατρικό έργο του, «Δακρυγόνα», που παρουσιάζεται στη Β’Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, σε σκηνοθεσία Αλέξη Τρουπάκη, παρ’ ότι εκτυλίσσεται στις γειτονιές των Εξαρχείων και από τον τίτλο του και μόνο παραπέμπει σε βίαια επεισόδια και στην καταστολή τους, «δεν είναι ένα έργο για το Δεκέμβρη, τα ΜΑΤ και τους κουκουλοφόρους», όπως ξεκαθαρίζει.

Η Δανάη Παπουτσή, η νεαρή ζωγράφος, και ο Νίκος Αρβανίτης, ο μεσήλικας μαθηματικός των «Δακρυγόνων»

Μονολότι η δράση εκτυλίσσεται σε ένα διαμέρισμα των Εξαρχείων, με «φόντο» την εκρηκτική συνύπαρξη δακρυγόνων και μολότοφ, ο Σταμάτης κάνει focus στην εξίσου εκρηκτική συνάντηση ενός μεσήλικα μαθηματικού (Νίκος Αρβανίτης), «ο οποίος τα τελευταία χρόνια ζει εγκλωβισμένος στους τέσσερις τοίχους», και μιας νεαρής ζωγράφου (Δανάη Παπουτσή), «που ζει την εποχή της με όλες τις αντιφάσεις της». Επέλεξε «μέσα από ειδικές συνθήκες» να περιγράψει μια συνάντηση κατά την οποία «το παρελθόν αλλά και ο «έξω κόσμος» εισβάλλουν θραυσματικά ανατρέποντας όλες τις ισορροπίες».

«Τα «Δακρυγόνα» είναι ένα έργο για δύο ανθρώπους που πάσχουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Ενα έργο για εκείνο το φοβερό πράγμα, την καθημερινότητα, που κάποια στιγμή εκρήγνυται μπροστά σου σαν… δακρυγόνο κι όλα ξαφνικά αλλάζουν. Εδώ δεν έχει πια πολυτέλειες, δεν έχει κώδικες, έχει μόνο ζωή και αλήθεια» τονίζει με έμφαση ο συγγραφέας.

Δακρυγόνα για τον Αλέξη Σταμάτη είναι «όλα τα γεγονότα που γεννούν δάκρυα». «Μπορεί στην περιοχή των Εξαρχείων να «παίζονται» ή να έχουν παιχτεί «άγρια συμβάντα», ωστόσο εκείνο που ενδιαφέρει εδώ», προσθέτει, «είναι το τι παίζεται στις ψυχές δύο ανθρώπων, που θα μπορούσε να είναι ο καθένας από μας. Με ενδιέφεραν όσα μπορούν να συμβούν μέσα σε τέσσερις τοίχους και πιθανότατα είναι εξίσου «άγρια» με όσα συμβαίνουν και στο δρόμο».

Ο Αλέξης Σταμάτης ξαναδοκιμάζεται στη θεατρική γραφή μέσα από ένα «μη κείμενο», όπως θέλει να χαρακτηρίζει τα «Δακρυγόνα». «Οταν ο συγγραφέας προέρχεται από τη λογοτεχνία, πρέπει να ξεπεράσει πολλά» παραδέχεται. «Να αφήσει στην άκρη ένα σωρό εργαλεία που του είναι εντελώς άχρηστα -να μην πω επικίνδυνα- για τη δημιουργία μιας παράστασης. Το θέατρο είναι πράξεις και συμβάντα, που μέσα από συγκρούσεις αλλάζουν τις συνθήκες και προχωρούν την ιστορία. Δεν μπορείς παρά να γράψεις από «μέσα» προς τα «έξω»».

Εχοντας μετάσχει στην παράσταση από την πρώτη γραφή ώς και την τελική πρόβα σαν απλός εργάτης της σκηνής, ξαναδουλεύοντας μάλιστα μέχρι εξαντλήσεως το κείμενο μαζί με το σκηνοθέτη Αρη Τρουπάκη, ο Αλ. Σταμάτης κατέληξε στο βασικό συμπέρασμα: «Το θεάτρο μας θεραπεύει από τον εαυτό μας. Το θέατρο και η σχέση με τους ανθρώπους του σε βοηθάει στη λήθη του εαυτού σου. Αυτό κι αν είναι στις μέρες μας, περισσότερο από ποτέ, επιτακτικό».

ΙΩΑΝΝΑ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Από τη Βουλή στην… «Αλάσκα»

Για τους ζωντανούς ανθρώπους, προφανώς, μία θέση στο Κοινοβούλιο δεν αρκεί για να απορροφήσει το σύνολο της δημιουργικότητάς τους… Έτσι, η Πέμη Ζούνη, βουλευτής Α’ Αθηνών του ΠΑΣΟΚ, αποφάσισε να αφήσει (για λίγο) το έδρανο και να επιστρέψει στον φυσικό της χώρο, το σανίδι. Από σήμερα και για μερικά ακόμη σαββατοκύριακα, στο θέατρο «Κάππα» θα υποδυθεί τη Βιολέτα, τον μοναδικό χαρακτήρα του μονόλογου του Άκη Δήμου Αιώνες μακριά από την Αλάσκα, αρκετά χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμά του.

Σ’ ένα χώρο υποδοχής κάποιου ξενοδοχείου, αφηγείται την ιστορία της, ζωντανεύοντας με βίαιο ρυθμό εικόνες και μνήμες από τα τραύματα της παιδικής ηλικίας, τη νοσταλγία του πρώτου έρωτα, το αναγκαστικό ταξίδι της από την κλασική μουσική (που ερμηνεύει ζωντανά στο πιάνο επί σκηνής ο συνθέτης Θοδωρής Οικονόμου) στην άκρη του κόσμου, στην «Αλάσκα»…

• «Δακρυγόνα» στην οδό Κεφαληνίας

Επιστροφή στο θέατρο, όμως, και για τον γνωστό μυθιστοριογράφο Αλέξη Σταμάτη, το έργο του οποίου Δακρυγόνα, παρουσιάζεται από χθες στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαληνίας, σε σκηνοθεσία Άρη Τρουπάκη. Μια νεαρή ζωγράφος (Δανάη Παπουτσή) και ένας μεσήλικας (Νίκος Αρβανίτης) που ζει στα Εξάρχεια, κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του, είναι οι μοναδικοί πρωταγωνιστές του Α. Σταμάτη. Οι συνθήκες φέρνουν τη ζωγράφο στο διαμέρισμά του προκαλώντας μια συνάντηση καταλυτική και για τους δυο, καθώς το παρελθόν, αλλά και ο «έξω κόσμος», εισβάλλουν στο διαμέρισμα, ανατρέποντας ισορροπίες και θέτοντας διαρκώς νέα ζητήματα.

* Την κωμικοτραγική devised παράσταση Rejected, μια παράσταση για την απόρριψη -των σχέσεων, του έρωτα, των ανθρώπων- παρουσιάζει από τη Δευτέρα στο «Αγγέλων Βήμα» ο σκηνοθέτης της ομάδας AbOvo Γιάννης Σαρακατσάνης, μαζί με μια ομάδα πέντε ηθοποιών (Χάρης Αττώνης, Μαρία Μαμούρη, Τία Μενούτη, Σωσώ Χατζημανώλη, Χάρης Φλέουρας) που, παρά την… απόρριψη αλλάζουν ρόλους, χορεύουν και τραγουδάνε υπό τους ήχους της μουσικής του Tareq, ψυχή του γκρουπ TechSoir.

Μάνα, μητέρα, εξουσία

Ο Στάθης Λιβαθινός σκηνοθετεί στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας το αλληγορικό έργο του Λόρκα «Το σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα», με πρωταγωνίστρια την Μπέτυ Αρβανίτη

• Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ – φωτ.: Π. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, Επτά, Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Ενα σπίτι-τάφος «κτίζεται» στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας για να φυλακίσει έξι γυναίκες: Τη δεσποτική χήρα Μπερνάρντα Αλμπα και τις πέντε κόρες της. Ο Στάθης Λιβαθινός σκηνοθετεί το έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Το σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα», με πρωταγωνίστρια την Μπέτυ Αρβανίτη.

Η Μπέτυ Αρβανίτη με τη θεατρική της οικογένεια

Η 60χρονη Μπερνάρντα είναι γυναίκα περίκλειστη, φανατικά προσκολλημένη σε αξίες, τάξη, παράδοση, κρατώντας το σπιτικό της απομονωμένο. Μια άτεγκτη, καταπιεστική μητέρα που απαιτεί υποταγή στον αυστηρό ηθικό νόμο και δεν διστάζει να διαλέξει ανάμεσα στην τιμή και τον θάνατο. Η δημόσια εικόνα είναι προτεραιότητα, ενώ το βασικό ένστικτο έχει… απαγορευθεί στις κόρες της κατέχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω τους – που είναι όλες διαφορετικών γενεών, από σαράντα έως είκοσι χρόνων: Η μεγαλύτερη Ανγκούστιας (Τζίνη Παπαδοπούλου), η Μαγκνταλένα (Γωγώ Μπρέμπου,) η Αμέλια (Εκάβη Ντούμα), η Μαρτίριο (Κόρα Καρβούνη) και η Αντέλα (Λουκία Μιχαλοπούλου). Στο σπίτι ζουν επίσης η μητέρα της Μπερνάρντα που υποδύεται η Σμαράγδα Σμυρναίου και η οικονόμος (Αννέζα Παπαδοπούλου).

Η τυραννία της Μπερνάρντα απέναντι στις κόρες της προμηνύει, κατά τους μελετητές του Λόρκα, το επερχόμενο φασιστικό καθεστώς στην Ισπανία. Το έργο παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 1945 και μαζί με τη «Γέρμα» και το «Ματωμένο Γάμο» συνθέτουν τη λεγόμενη τριλογία της «ισπανικής υπαίθρου».

«Ο Λόρκα συμπυκνώνει όλα τα στιλ που είχε αφομοιώσει μέχρι τότε προσθέτοντας λίγο σουρεαλισμό», λέει ο Σ. Λιβαθηνός. «Ζώντας σε μια μεταβαλλόμενη εποχή, πραγματεύεται εκείνο που αλλάζει και εκείνο που αρνείται την αλλαγή. Εχοντας νιώσει στο πετσί του τι σημαίνει να είσαι απαγορευμένος, στρέφει το βλέμμα σε πιο σκοτεινές πλευρές της ζωής. Γράφει ένα αστυνομικό έργο με καλά κρυμμένο μαύρο χιούμορ, σε τρεις πράξεις όπου η καθεμιά συνιστά ένα δράμα. Η δομή του παραπέμπει στην παράδοση των σπιτιών, στις ανδαλουσιανές τελετουργίες, σε κείνα που δεν πρέπει να ξεχαστούν. Μια τραγική ηρωίδα έχει αποστολή να συντηρήσει με μεγάλη αυστηρότητα τους θεσμούς της ζωής και της τάξης της, ό,τι συνιστά το νόημα της ύπαρξής της. Ο αντίπαλός της είναι μεγάλος: Ο έρωτας που αντιμετωπίζεται ως συμφορά. Αλλά, όταν κάποιος κλειδώνει διά της βίας την πόρτα στην κοινωνία και στη φύση, σημαίνει ότι έχει φυλακίσει ζωντανούς-νεκρούς».

Η παράσταση θα είναι δραματική, αλλά με υπόγειο χιούμορ. Τη μουσική έχει γράψει ο Τηλέμαχος Μούσας, το σκηνικό και τα κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου αποφεύγουν τις απευθείας αναφορές στον τελετουργικό Λόρκα, φέρνοντας το έργο κοντά στο σήμερα. Οι ηθοποιοί διδάχτηκαν μαθήματα φλαμένκο επί δύο μήνες. Οχι γιατί θα χορέψουν στη σκηνή, αλλά για να αφομοιώσουν στο σώμα, το στήσιμο και την κίνησή τους στοιχεία από την ανδαλουσιανή ψυχοσύνθεση.

Ο σκηνοθέτης παρήγγειλε καινούρια μετάφραση στην Εφη Γιαννοπούλου και είχε τους λόγους του: «Ηθελα ο πεζός Λόρκα να συναντηθεί αρμονικά με τον ποιητικό. Πιστεύω ότι η κάθε εποχή απαιτεί τη δική της μετάφραση. Εμείς το τολμήσαμε με μια εξαιρετική μεταφράστρια προσπαθώντας να κάνουμε σήμερα πιστευτό το ρητό του Λόρκα «ζωή ζωή κι όχι ποίηση» καθώς και μια παράσταση- φωτογραφικό ντοκουμέντο».

• Σαν αρχαία τραγωδία

«Η Μπερνάρντα είναι μια αυστηρή αρχόντισσα που υπερασπίζεται την παράδοση και την ηθική» λέει η Μπέτυ Αρβανίτη. «Μέσα σ’ ένα σπίτι γεμάτο γυναικεία ορμόνη κάνει τα πάντα για να τη στραγγίξει. Μόλις έχει πεθάνει ο άντρας της και παραλαμβάνει την απόλυτη εξουσία και τη διαχείριση της ζωής των πέντε θυγατέρων της. Μεγαλωμένη με την ίδια στέρηση απ’ τη μητέρα της, μ’ ένα σύστημα υποταγής και καταδυνάστευσης, αφυδατώνει κάθε υποψία ζωής. Επιτίθεται στη φύση, αλλά ο αγώνας είναι άνισος. Η φύση εκδικείται. Η σπονδυλική στήλη της ηρωίδας είναι τσιμεντένια. Παρακολουθώντας το χτίσιμο του φασισμού της, την βλέπεις να γίνεται όστρακο, πανοπλία. Κι όταν νικιέται, η καταστροφή της είναι ολοσχερής. Ή υπάρχει ως το απόλυτα δεσποτικό ον ή δεν υπάρχει καθόλου. Το θέμα είναι πώς, σ’ αυτήν την απόλυτα εξουσιαστική γυναίκα, αναδεικνύεις μικρές ρωγμές της. Πώς παίζεις έναν δικτάτορα με τα κάποια δίκια του; Παρ’ ότι έχω «σερφάρει» πάνω σε τέτοιες δυναμικές γυναίκες σε άλλα έργα, ο ρόλος είναι δύσκολος γιατί μοιάζει μονοσήμαντα σμιλεμένος. Η Μπερνάρντα έχει χαρίσματα. Το θέμα είναι σε ποιες υπηρεσίες τα εναποθέτει. Ακόμα και οι κόρες της γίνονται μικρά ομοιώματά της. Η στέρηση τις μετατρέπει σε σκύλες που μισιούνται μεταξύ τους. Το έργο θυμίζει αρχαία τραγωδία: δυνατή ιστορία, σχεδόν θρίλερ, και ποίηση». *

Πρόγραμμα Θεάτρου οδού Κεφαλληνίας 2010-2011

H Θεατρική Αστική Εταιρία Πράξη (Μπέττυ Αρβανίτη) για τη χειμερινή περίοδο 2010-2011 θα παρουσιάσει το παρακάτω πρόγραμμα στις δύο σκηνές του θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας.

Α΄ ΣΚΗΝΗ

• «TΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΑ ΑΛΜΠΑ» του Federico Garcia Lorca

• ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ : ΤΕΤΑΡΤΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Η θεατρική εταιρεία «ΠΡΑΞΗ» (Μπέττυ Αρβανίτη) θα παρουσιάσει στην Α’ ΣΚΗΝΗ του Θεάτρου της «ΟΔΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ» το αριστούργημα του Federico Garcia Lorca, «TΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΑ ΑΛΜΠΑ», σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού και σε νέα μετάφραση της Έφης Γιαννοπούλου. Στον περίεργο, ποιητικό και σουρεαλιστικό κόσμο του Federico Garcia Lorca η οικογένεια και η κοινωνία τυραννάει όσους το αξίζουν και μόνο λίγοι μπορούν να διεκδικήσουν την ελευθερία και μπορούν να πληρώσουν το τίμημα γι’ αυτήν. Σε ένα πολύ δραματικό, ίσως το καλύτερο έργο του, ο Lorca δημιουργεί πορτρέτα μοναδικών γυναικών. Πέντε κόρες και η μητέρα τους βασανίζονται από ερωτικό πάθος, αντιζηλία και μοναξιά. Στο πρόσωπο των θυγατέρων της καταπιεστικής Μπερνάρντα, ο Lorca αφηγείται μια μοναδική ερωτική ιστορία, μόνο που ο έρωτας μετατρέπεται σε συμφορά, η υπακοή γίνεται συνενοχή και η μητρότητα έγκλημα. «Οι πιο ερωτικοί άνθρωποι κρύβονται» λέει ο Federico Garcia Lorca και είναι πολλές φορές μόνοι και είναι λίγοι εκείνοι που μπορούν να αντισταθούν στη μοναξιά και την καταπίεση.

ΠΑΙΖΟΥΝ :
Μπέττυ Αρβανίτη, Σμαράγδα Σμυρναίου, Αννέζα Παπαδοπούλου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Γωγώ Μπρέμπου, Εκάβη Ντούμα, Κόρα Καρβούνη, Λουκία Μιχαλοπούλου,

B΄ ΣΚΗΝΗ

• «ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ» του Αλέξη Σταμάτη

• ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ : ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Η θεατρική εταιρεία «ΠΡΑΞΗ» (Μπέττυ Αρβανίτη) θα παρουσιάσει στη Β’ ΣΚΗΝΗ του Θεάτρου της «ΟΔΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ» το έργο του Αλέξη Σταμάτη «ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ», σε σκηνοθεσία Άρη Τρουπάκη, με το Νίκο Αρβανίτη και τη Δανάη Παπουτσή.

Μέσα από ειδικές συνθήκες, μια νεαρή ζωγράφος βρίσκεται σ’ ένα διαμέρισμα ενός μεσήλικα άντρα στα Εξάρχεια, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ζει εγκλωβισμένος στους τέσσερις τοίχους. Μια συνάντηση που αποδεικνύεται καταλυτική και για τους δυο, καθώς το παρελθόν αλλά και ο «έξω κόσμος», εισβάλλουν θραυσματικά ανατρέποντας τις ισορροπίες και θέτοντας διαρκώς ζητήματα. Η σχέση δοκιμάζεται σε πολλά και αναπάντεχα επίπεδα με απρόσμενα αποτελέσματα.

• «Σόλο Ντουέτο» (Duet for one) Του Tom Kempinski

• ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ : ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Η θεατρική εταιρεία «ΠΡΑΞΗ» (Μπέττυ Αρβανίτη) θα παρουσιάσει στη Β’ ΣΚΗΝΗ του Θεάτρου της «ΟΔΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ» το έργο του Tom Kempinski, «ΣΟΛΟ ΝΤΟΥΕΤΟ», σε μετάφραση Γιώργου Βάλαρη, σκηνοθεσία Ελένης Μποζά, με τη Μάνια Παπαδημητρίου και το Νίκο Αρβανίτη.

Δύο ξεχωριστοί άνθρωποι. Μια ιδιαίτερη συνθήκη: Θεραπευτής – Θεραπευόμενος. Από τη δική του θέση ο καθένας, αντιμέτωποι με το ισχυρό συμβάν μιας ανίατης ασθένειας. Το θρίλερ της ανθρώπινης οντότητας μπροστά στη μόνη πραγματικότητα: το ταξίδι στη φθαρτότητα με τελικό προορισμό την ανυπαρξία. Ο Tom Kempinski χρησιμοποιεί ως εφαλτήριο το πλέον προκλητικό θέμα για την αλαζονεία του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού για να θέσει το κυρίαρχο ερώτημα για το ίδιο το φαινόμενο της ζωής: «Πώς μπορείς να ζεις στο εδώ και τώρα και όχι στο πριν και το μετά;» «Μπορείς να αποδεχτείς τον ίδιο σου τον εαυτό; Άρα το πολύτιμο δώρο του να ζεις;».

Πληροφορίες:

• ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ
  Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη
  τηλέφωνο : 210-8838727

Μνήμες και μυστικά που ζητάνε «Απαλλαγή»

Γραμμένο το 1999, το Riddance (Απαλλαγή) αποτέλεσε το ηχηρό ντεμπούτο της Linda McLean, χαρίζοντάς της πολλά βραβεία και καθιερώνοντάς την ως μία από τις σημαντικότερες γυναικείες φωνές της σύγχρονης σκωτσέζικης και γενικότερα αγγλόφωνης δραματουργίας. H «Απαλλαγή» παρουσιάζεται τώρα στο θέατρο «Οδού Κεφαλληνίας», σε σκηνοθεσία Βίκυς Γεωργιάδου.

Η υπόθεση στρέφεται γύρω από την ιστορία τριών φίλων που ξανασυναντιούνται απρόσμενα μετά από 20 χρόνια υπεκφυγών και αποκρύψεων και αναγκάζονται να έρθουν αντιμέτωποι με τα φαντάσματα και τα ένοχα μυστικά της παιδικής τους ηλικίας. Τρεις ενήλικες στοιχειώνονται από το παιδικό τους παρελθόν σε ένα έργο που αποκαλύπτει σταδιακά γεγονότα, μνήμες και μυστικά που έρχονται να συμπληρώσουν την εικόνα ενός τρομακτικού παζλ, που δυστυχώς έχει πολλές αναφορές σε γεγονότα της σύγχρονης πραγματικότητας.

«Η κακοποίηση ενός παιδιού από ένα μέθυσο πατέρα, η αποσιώπηση ενός εγκλήματος που ήρθε για να σώσει ένα παιδί από τη βία και από την άλλη η γέννηση ενός ανεπιθύμητου παιδιού που δίνεται για υιοθεσία είναι τα νήματα που πλέκονται στο κουβάρι της μνήμης των τριών προσώπων. Ο τρόπος που τα πρόσωπα αναγκάζονται να ξεμπλέξουν αυτά τα νήματα και να αποκαλύψουν τις κρυφές τους σκέψεις, τα μυστικά τους και τα ψέματά τους, φτιάχνει ένα έξοχο συναισθηματικό θρίλερ που κόβει την ανάσα και ταυτόχρονα φέρνει για τα πρόσωπα και το θεατή την ανακούφιση, την απαλλαγή και το ξαλάφρωμα που επαγγέλλεται και ο τίτλος» εξηγεί η Βίκυ Γεωργιάδου και προσθέτει:

«Πέρα από την αριστοτεχνική δομή του ως προς το σασπένς και τη σταδιακή αποκάλυψη του παγόβουνου των μυστικών, η ‘’Απαλλαγή’’ είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα σύγχρονου λυρικού σχεδόν θεάτρου. Η σκληρή γλώσσα της καθημερινότητας ενδίδει σε πολλά σημεία και απρόσμενα στην ποίηση και το λυρισμό, ο ρυθμός του λόγου και οι εντυπωσιακές εικόνες στην αφήγηση μεταφέρουν ανάγλυφα ατμόσφαιρες, αισθήματα και την ένταση των σχέσεων των τριών προσώπων, ενώ είναι βαθιά ανθρώπινη η τόλμη με την οποία η McLean χρησιμοποιεί τη γλώσσα και τις αποχρώσεις της για να δείξει τον τρόπο με τον οποίο τα τραύματα του παρελθόντος έρχονται και επηρεάζουν το παρόν και το μέλλον».

Τη μετάφραση του θεατρικού έκανε η Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη, τα σκηνικά και τα κοστούμια φιλοτέχνησε ο Κωνσταντίνος Ζαμάνης, τους φωτισμούς επιμελήθηκε η Μελίνα Μάσχα, ενώ τη μουσική έγραψε ο Κώστας Ανδρέου. Παίζουν οι: Κένι: Άκης Λυρής, Κλαιρ: Λαμπρινή Αγγελίδου, Φρανκ: Θανάσης Χαλκιάς.

Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΞΗΝΤΑΡΑ, Απογευματινή, 31/01/2010

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ: Ο βυσσινόκηπος, τα φαντάσματα και η εξομολόγηση της τραγουδίστριας

• Με τρεις καινούργιες παραγωγές εφορμά στην κρίσιμη θεατρική σεζόν η Θεατρική Εταιρεία «Πράξη», από τις δύο σκηνές του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας

Το αριστούργημα του Άντον Τσέχωφ «Βυσσινόκηπος» που θα σκηνοθετήσει ο Στάθης Λιβαθινός στην κεντρική σκηνή και τα πρωτοπαρουσιαζόμενα στην Ελλάδα σύγχρονα έργα «Γράμμα στην κόρη» του Άρνολντ Γουέσκερ που θα σκηνοθετήσει ο Βασίλης Κυρίτσης, καθώς και την «Απαλλαγή» της Λίντα ΜακΛίαν που θα σκηνοθετήσει η Βίκυ Γεωργιάδου στη β΄ σκηνή.

Η μεγάλη και φιλόδοξη παραγωγή που περιέλαβε στο ρεπερτόριό της η Μπέτυ Αρβανίτη, με τον όμορφο κι οδυνηρό «Βυσσινόκηπο» προβλέπεται να κινήσει το ενδιαφέρον του θεατρόφιλου κοινού. Κι επειδή ένα θεατρικό έργο ολοκληρώνεται στη σκηνή με τη θεατρική πράξη, ο θίασος και οι συντελεστές εμπνέουν την εκ των προτέρων εμπιστοσύνη μας.

Ο Στάθης Λιβαθινός είναι από τους σκηνοθέτες που βγάζουν από τη σκοτεινιά την ελαφρότητα και τη χάρη του δισταγμού των «ηττημένων» τσεχωφικών ηρώων. Εξάλλου, ο χαρακτηρισμός της κωμωδίας που ο Τσέχωφ δίνει στον «Βυσσινόκηπο» είναι μια λεπτή διαδικασία, φορτισμένη από ατμόσφαιρες, εικόνες, κινήσεις που απαιτεί ευαισθησία και μεγάλη ακρίβεια στην «ανάγνωση» της ιστορίας. Και φυσικά, όπως συμβαίνει πάντα, σημασία έχει ο τρόπος που τη διαβάζεις.

«Το έργο, γραμμένο στις αρχές του περασμένου αιώνα» λέει, «σκιαγραφεί μια οικογένεια που βυθίζεται στην επερχόμενη καταστροφή. Παραδομένοι με αναμελιά στις αναμνήσεις τους, οι ήρωες ερωτεύονται, εξομολογούνται, χορεύουν, διασκεδάζουν, κάνουν ταχυδακτυλουργικά, ονειρεύονται, χωρίς να βλέπουν το δραματικό τέλος που πλησιάζει με την πώληση του σπιτιού και τον αφανισμό του βυσσινόκηπου».

Τον κόσμο αυτής της ιστορίας αποδίδουν δώδεκα ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης): Μπέτυ Αρβανίτη, Κώστας Γαλανάκης, Στέλιος Ιακωβίδης, Βασίλης Καραμπούλας, Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Τζίνη Παπαδοπούλου, Δημήτρης Παπανικολάου, Μαρία Σαββίδου, Μαρίνα Συμεού, Άρης Τρουπάκης και Γιάννης Φέρτης. Η μετάφραση είναι της Χρύσας Προκοπάκη, τα σκηνικά και κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου, οι φωτισμοί του Αλέξη Αναστασίου, η μουσική του Θοδωρή Αμπαζή και η χορογραφία του Κωνσταντίνου Μίχου.

ΙΝFΟ: Στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας (Κεφαλληνίας 16, τηλ. 210-8838.727).

Πρεμιέρα: μέσα Δεκεμβρίου.

Του «Βυσσινόκηπου» θα προηγηθεί η πρεμιέρα του έργου «Γράμμα στην κόρη μου», του Άρνολτ Γουέσκερ, με το οποίο θα αρχίσει η β΄ σκηνή. Πρόκειται για έναν μονόλογο, σε μορφή επιστολής, που γράφει η ηρωίδα στην κόρη της.

«Η Μέλανι είναι μια αναγνωρισμένη και πετυχημένη τραγουδίστρια με ένα πιστό κοινό που την ακολουθεί παντού» λέει ο Βασίλης Κυρίτσης που σκηνοθετεί τη Μάνια Παπαδημητρίου. «Σε όλη τη διάρκεια του έργου γράφει στην κόρη της, μια επιστολή, συμβουλευτική επιστολή, ευφάνταστη, ανατρεπτική, αιρετική, αυτοκριτική, αποκαλυπτική. Συγχρόνως, το ίδιο το γράμμα μετατρέπεται κάποιες στιγμές σε ένα εξομολογητικό παραλήρημα που περιγράφει τις ενοχές που αισθάνεται η ίδια ως ανεπαρκής μητέρα».

Το έργο έχει έξι σκηνές και η καθεμιά κλείνει μ΄ ένα τραγούδι, σε στίχους του συγγραφέα και μουσική σύνθεση ειδικά γραμμένη για την παράσταση από τον Πλάτωνα Ανδριτσάκη. Η μετάφραση είναι της Χριστίνας Μπάμπου-Παγκουρέλη, τα σκηνικά και κοστούμια της Λαλούλας Χρυσικοπούλου και οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου.

Πρεμιέρα: μέσα Νοεμβρίου.

Ένοχα παιδικά μυστικά

Μετά τις γιορτές, η σκηνοθέτρια Βίκυ Γεωργιάδου θα παρουσιάσει την «Απαλλαγή» της Σκωτσέζας Λίντα ΜακΛίαν. Με το έργο αυτό πριν από δέκα χρόνια η συγγραφέας βγήκε δυναμικά στο προσκήνιο, αποσπώντας πολλά βραβεία. Η υπόθεση, όπως την αναφέρει η σκηνοθέτρια, στρέφεται γύρω από την ιστορία τριών φίλων που ξανασυναντιούνται απρόσμενα έπειτα από 20 χρόνια υπεκφυγών και αποκρύψεων και αναγκάζονται να έρθουν αντιμέτωποι με τα φαντάσματα και τα ένοχα μυστικά της παιδικής τους ηλικίας. Κι εδώ τη μετάφραση έχει κάνει η Χριστίνα ΜπάμπουΠαγκουρέλη. Τα σκηνικά και κοστούμια είναι του Κωνσταντίνου Ζαμάνη, οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα και η μουσική του Κώστα Ανδρέου. Παίζουν: Άκης Λυρής, Λαμπρινή Αγγελίδου, Θανάσης Χαλκιάς.

Πρεμιέρα: αρχές του 2010.

Της Έλενας Δ. Χατζηιωάννου. ΤΑ ΝΕΑ: Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009