Απέδρασαν με σκηνή. Κι όμως, η ζωή αντιγράφει το θέατρο. Πέντε κατά λάθος δολοφόνοι το σκάνε από τον Κορυδαλλό

• Ενα μεγάλο πάρτι γενεθλίων σ’ ένα κατάμεστο μπαρ με δυνατή μουσική και άφθονο αλκοόλ. Οι σαμπάνιες ανοίγουν, αλλά οι φελλοί καρφώνονται πάνω σε μια κοπέλα η οποία πεθαίνει… Μια παρέα συλλαμβάνεται επιτόπου για φόνο -τα δάκτυλά τους βρίσκονται ακόμα μέσα στα μπουκάλια απ’ όπου εκτοξεύτηκαν τα «βλήματα»- και οδηγείται στον Κορυδαλλό. Και το πανηγύρι αρχίζει. Μια ομάδα νέων παρουσιάζει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο «Ανεσις» την «Απόδραση» από τις φυλακές Κορυδαλλού. Οι κρατούμενοι δεν τα κατάφεραν με το ελικόπτερο. Ομως, η παλιά κλασική συνταγή του κουταλιού-εκσκαφέα κάπου τους οδηγεί…

• Η παράσταση, χωρίς λόγια, ανήκει στο είδος του σωματικού θεάτρου και στηρίζεται στην τεχνική και τους αυτοσχεδιασμούς. Οι πέντε «κρατούμενοι» (Νίκος Αξιώτης, Λευτέρης Ελευθερίου, Νικόλας Μακρής, Κωνσταντίνος Πασσάς, Βασιλική Τσουπάκη) είναι από κοινού υπεύθυνοι για τη σύλληψη, σκηνοθεσία, μουσική-ενδυματολογική και φωτιστική επένδυση της «Απόδρασης».

• Η παρέα από την πρώτη κιόλας μέρα γνωρίζει στο πετσί της τι σημαίνει Κορυδαλλός. Βρόμικα ντους με κρύο νερό, κελιά που η βροχή τα μετατρέπει σε κανάλια, μαγειρεία με κατσαρίδες να πηδούν μέσα στη σούπα, ψείρες που μεταπηδούν με χάρη από τον ένα στον άλλον, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, κλοπές. Η απόδραση είναι μονόδρομος κι ένας χάρτης της κάτοψης των φυλακών πολύτιμο εργαλείο. Καταστρώνουν το σχέδιο κι οργανώνουν τη μεγάλη έξοδο. Πίσω τους όμως κινείται κάθε φορά ο άγρυπνος φύλακας που, στο παρά πέντε, τους συλλαμβάνει. Με άκαμπτο ηθικό, η ομάδα συνεχίζει. Το τούνελ που δημιουργήθηκε από το σκάψιμο με το κουτάλι θα τους βγάλει σ’ ένα εμπορικό κέντρο. Αλλά ο φύλακας είναι ξανά μπροστά τους. Θα του ξεφύγουν;
• Η παράσταση δεν είναι παντομίμα, ούτε καρτούν, ούτε κουκλοθέατρο, παρά το γεγονός ότι φέρει στοιχεία από το τελευταίο. Η μορφή της ακουμπά κυρίως στις ταινίες του βωβού κινηματογράφου, θυμίζοντας Μόντι Πάιθονς. Η παράσταση, με γρήγορους ρυθμούς, φαντασία και χιούμορ, ισορροπεί ανάμεσα στην υπερβολή και τη λιτότητα. Τα συμβατικά όρια θεάτρου καταργούνται για να εμφανιστούν, απ’ το τίποτα, εκατοντάδες χώροι και άφθονη δράση. Μοναδικό όχημα των ηθοποιών είναι το ίδιο το σώμα στην κίνηση και την ακινησία του μέσα σ’ ένα αόρατο φυσικό περιβάλλον.

• Ανάμεσα στους δυο κούφιους πάγκους που μπροστά και πίσω τους παίζεται η παράσταση, είναι κρυμμένα γύρω στα τριακόσια σκηνικά αντικείμενα, χρήσιμα για τη δημιουργία καταστάσεων: όλων των ειδών τα λαχανικά και φρούτα, βόμβες, φάκες, περούκες, ποδήλατα, άλογα, μπάλες, καπέλα, πιστόλια, σεσουάρ, μοτοσικλέτες, τραμπολίνα, σκυλιά, αρμαθιές κλειδιών, αστακοί, γόνδολες. Κι αν πιστέψουμε ότι μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, το κείμενο στην «Απόδραση» είναι περιττό. Η ομάδα άλλωστε συστήνεται «Αλογοι», μια και το δικό τους, παράλογο έργο δεν έχει λόγο, αλλά ούτε λογική.

• Η ιδέα ξεκίνησε από ένα παιχνίδι των ηθοποιών απ’ τη δραματική σχολή: ένα 15λεπτο αστείων περιστατικών, το οποίο σταδιακά βελτιωνόταν κινησιολογικά και δραματουργικά. Μετά την παρουσίαση της παράστασης στην Μπιενάλε του Μπάρι της Ιταλίας και τη θερμή αποδοχή του κοινού, η ομάδα ολοκλήρωσε την ιδέα σκηνικά. Τώρα παίζουν την τελευταία εμπλουτισμένη εκδοχή της «Απόδρασης», χωρίς λόγια αλλά με μουσική: κομμάτια κλασικά, ροκ, κινηματογραφικές μελωδίες, αυτοσχέδιες πειραγμένες συνθέσεις και ελληνικά τραγούδια ακολουθούν τα επί σκηνής ανατρεπτικά δρώμενα.

• «Πρόκειται για μια ιστορία που αφηγούμαστε με τρόπο ρεαλιστικό μόνο μέσα από τη σωματική έκφραση» λέει ο Νικόλας Μακρής, ένας από τους Αλογους. «Βασική προϋπόθεση είναι η καλή λειτουργία της ομάδας πάνω στη σκηνή. Πίσω από τον πάγκο, παρόλο που μπορούμε να μιλάμε χωρίς να ακουγόμαστε, συνεννοούμαστε γρήγορα με τα μάτια. Σκέφτομαι ότι θα είχε ενδιαφέρον να τραβήξουμε με κάμερα όσα δεν βλέπουν οι θεατές. Στο έργο δεν υπάρχει καλός και κακός. Οι φυλακισμένοι είναι μέσα για φόνο εξ αμελείας και το μοναδικό πράγμα που τους κινητοποιεί είναι η προοπτική της απόδρασης. Η επόμενη δουλειά θέλουμε να είναι στο ίδιο ύφος: χωρίς λόγια και με παρόμοια σκηνική αντιμετώπιση του θέματος. Ισως προσθέσουμε τη χρήση βίντεο σε κάποια σημεία». *

• Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / 7 – 08/03/2009