Θέατρο και πολυμέσα

Το Εθνικό Θέατρο, ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου και η βρετανική θεατρική ομάδα «Imitating the dog», συνδιοργανώνουν αύριο (7μμ, ελεύθερη είσοδος) στον «Ιανό» (Σταδίου 24) master class με θέμα «Η χρήση της διαδραστικής τεχνολογίας στη θεατρική πράξη». Η διοργάνωση αυτή πραγματοποιείται στο πλαίσιο της διεθνούς συμπαραγωγής με τίτλο «Ιστορίες από το Μπαρ των Χαμένων Ψυχών».

Η παράσταση, που συνδυάζει τη χρήση μοντέρνων τεχνολογιών και αφηγηματικών και σωματικών τεχνικών, θα παρουσιαστεί στο «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας» (16-20/9), έπειτα στη Λευκωσία και τέλος στην Αγγλία. Ο κύριος στόχος της, όπως και των εργαστηρίων και των master class (οργανώνονται και στις τρεις χώρες) είναι εκπαιδευτικός και απευθύνεται σε νέους καλλιτέχνες, ώστε να γνωρίσουν δυνατότητες χρήσης των πολυμέσων.

Κάθε λιμάνι και μια εμπειρία στα όρια

• ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΕ ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΘΟΚ

• Ενα ιδιαίτερα πρωτότυπο και, μάλιστα, διεθνές πρότζεκτ κάνει ποδαρικό για τη νέα σεζόν στο Εθνικό.

«Οι δουλειές μας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως «κινηματογραφικές θεατρικές παραστάσεις». Μας ενδιαφέρει ο πειραματισμός, αλλά όχι μ’ έναν αφηρημένο τρόπο», λέει ο Αντριου Κουίκ

Πρόκειται για τη συμπαραγωγή με τίτλο «Ιστορίες από το Μπαρ των Χαμένων Ψυχών», που θα παρουσιαστεί από 16 έως 20 Σεπτεμβρίου στο Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας. Πέρα από το Εθνικό, συμπράττουν ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου και η βρετανική ομάδα «Imitating the dog».

Η ιδέα ξεκίνησε από το British Council (Βρετανικό Συμβούλιο) και συγκεκριμένα από ένα πρόγραμμα, μέσω του οποίου υποστηρίζει συνεργασίες καλλιτεχνών από τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μεγάλης Βρετανίας. Μετά την Αθήνα, η παράσταση θα παρουσιαστεί στη Λευκωσία και θα καταλήξει σε περιοδεία στη Μεγάλη Βρετανία την άνοιξη του 2010.

Ο Αντριου Κουίκ, σκηνοθέτης της ομάδας «Imitating the dog», που υπογράφει τα κείμενα, αλλά και τη σκηνοθεσία, στρατολόγησε για τον θίασό του δύο (Βρετανούς) ηθοποιούς της ομάδας του και από δύο Ελληνες και Κύπριους. Η παράσταση εμπνέεται από το αμάλγαμα των πολιτισμών, που συνθέτουν την ιδιότυπη κοινωνία των λιμανιών της Μεσογείου, όπου οι έννοιες των εθνικών συνόρων και των ταυτοτήτων τίθενται διαρκώς σε αμφισβήτηση από την αδιάκοπη ροή και μείξη διαφορετικών εθνοτήτων.

«Πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό λιμάνι, που δεν ξέρουμε αν είναι ο Πειραιάς ή το Μάντσεστερ. Η δράση τοποθετείται αδρά μέσα στη δεκαετία του 1930. Σημασία έχει πως πρόκειται για ένα μέρος επικίνδυνο, έναν τόπο που βρίσκεται στο όριο…», μας εξηγεί ο Αντριου Κουίκ. «Στο όριο μεταξύ δύο κόσμων συμβαίνουν οι πιο γοητευτικές ιστορίες. Αυτές μας εμπνέουν και μας αφορούν πολύ».

Το Μπαρ των Χαμένων Ψυχών βρίσκεται στην προκυμαία του Λιμανιού. Σε αυτό συχνάζει κάθε λογής κόσμος: προαγωγοί, πόρνες, ναύτες, μικροεγκληματίες, αστυνομικοί, ακόμα και δικαστές. Αν ανοίξει κανείς την πόρτα, μυρίζει αμέσως τον πολυκαιρισμένο αέρα και ακούει το τραγούδι, που έρχεται από τη μικρή σκηνή στο πίσω μέρος του σκοτεινού δωματίου. Εάν τολμήσει να μπει θα πρέπει να έχει μάτια και πίσω του, θα πρέπει να προσέξει να μην του αρπάξουν την τσάντα ή να μην του χαράξουν το πρόσωπο. Ναι, είναι επικίνδυνο. Αλλά δεν ξεχνά ποτέ την εμπειρία.

Στο τέλος της ζωής του, ένας άνδρας ζητά από τον μοναδικό του φίλο να διορθώσει ένα λάθος που έκανε χρόνια πριν. Ο φίλος του δέχεται και ξεκινά ένα ταξίδι, που τον πάει πίσω στο Μπαρ των Χαμένων Ψυχών, ένα μέρος όπου, όπως λένε, οι πιο βαθιές επιθυμίες μπορούν να πάρουν σάρκα και οστά.

Η ομάδα «Imitating the dog» συνηθίζει να δημιουργεί συμβολικούς, μεταφορικούς κόσμους και να χρησιμοποιεί τους μύθους. Η υπόθεση στη νέα της παράσταση στηρίζεται σε ένα εύρημα. Υπάρχει ένα ποτό, κάτι σαν ρακί, το οποίο αποκτά μαγικές ιδιότητες αν το πιει κάποιος, ενώ έχει περάσει από μέσα του η τελευταία ηλιαχτίδα. Οποια κι αν είναι η βαθύτερη επιθυμία του, γίνεται πραγματικότητα. «Το θέμα της παράστασης είναι πως οι πραγματικές και βαθύτερες επιθυμίες σου δεν είναι αυτές που νομίζεις. Ισως να είναι αυτές που φοβάσαι ή αποστρέφεσαι περισσότερο. Γι’ αυτό και το ερώτημα που διατρέχει την παράσταση είναι: «Είσαι έτοιμος να έρθεις αντιμέτωπος με αυτό που πραγματικά επιθυμείς;»», εξηγεί ο Αντριου Κουίκ.

Αν και η υπόθεση φαίνεται ελκυστική, η σκηνοθεσία κλέβει τελικά τις εντυπώσεις. Η δράση τοποθετείται πίσω από ένα παράθυρο και το κοινό καλείται να παρακολουθήσει μέσα από αυτό. Σκηνογράφος είναι η Λόρα Χόπκινς, που συνεργάζεται συχνά με το Εθνικό Θέατρο της Μεγάλης Βρετανίας και άλλους σημαντικούς φορείς.

Η ομάδα «Imitating the dog» φημίζεται, άλλωστε, στη Μεγάλη Βρετανία για τη χρήση των νέων τεχνολογιών. «Ενσωματώνουμε στη θεατρική πράξη κινηματογραφικά στοιχεία, ακόμα και ψηφιακές κάμερες και κινητά τηλέφωνα. Οι δουλειές μας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως… «κινηματογραφικές θεατρικές παραστάσεις». Μας ενδιαφέρει ο πειραματισμός, αλλά όχι με έναν αφηρημένο τρόπο. Δεν στρεφόμαστε ενάντια στην αφήγηση, απλώς βρίσκουμε τρόπους να την ενδυναμώσουμε και να την εξελίξουμε», εξηγεί ο Αντριου Κουίκ. «Μας απασχολεί το ερώτημα «γιατί ενώ ο κινηματογράφος και η τηλεόραση έχουν τόσες πολλές δυνατότητες, ο κόσμος εξακολουθεί να επιστρέφει πάντα στο θέατρο;»»

Και τι απάντηση δίνει ο ίδιος; «Νομίζω πώς ο κόσμος έρχεται στο θέατρο για να δει κάτι που θα τον κάνει να αισθανθεί διαφορετικά για τον κόσμο. Το θέατρο αντιγράφει τη ζωή, αλλά και την προκαλεί. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να είναι και ευχάριστο, να προσφέρει μια ανάλαφρη οπτική ευχαρίστηση», καταλήγει.

* Παίζουν οι: Νικολέτα Κοτσαηλίδου, Δημήτρης Καρτόκης (Ελλάδα), Σάιμον Γουεϊνράιτ, Ανταμ Νας (Μεγάλη Βρετανία), Μυρτώ Κούγιαλη και Εμμανουέλλα Χαραλάμπους (Κύπρος).*

• Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009