Category Archives: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ημέρα Θεάτρου, δωρεάν είσοδος σε παραστάσεις. Προσφορά θιάσων σε Αθήνα – περιφέρεια [«Η Καθημερινή»]

  • Παγκόσμια ημέρα του θεάτρου σήμερα και η χώρα μας συμμετέχει στον θεσμό που καθιερώθηκε πριν από 47 χρόνια. Το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, σε συνεργασία με θιάσους και σχήματα από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την περιφέρεια, προσφέρουν δωρεάν κάποια θεάματα για το κοινό (ενημερωθείτε ποια είναι στη διεύθυνση www. hellastheatre. gr), ενώ σε όλες τις σκηνές θα διαβαστεί πριν από την έναρξη κάθε παράστασης το ίδιο μήνυμα. Φέτος, το έγραψε ο Βραζιλιάνος Αουγκούστο Μποάλ. Σκηνοθέτης, συγγραφέας, καθηγητής, θεωρητικός, θεμελιωτής της μεθόδου «Θέατρο των Καταπιεσμένων», έχει γράψει πολλά βιβλία, έχει βραβευτεί και τιμηθεί με σημαντικές διακρίσεις, ενώ ήταν υποψήφιος για το Νομπέλ Ειρήνης 2008.
  • Στο μήνυμά του ο Μποάλ υπογραμμίζει πως «είμαστε φτιαγμένοι από θέατρο», ότι «δεν είναι απλώς ένα συμβάν, αλλά τρόπος ζωής» και καταλήγει: «Είμαστε όλοι ηθοποιοί: το να είσαι πολίτης δεν σημαίνει ότι ζεις σε μια κοινωνία, σημαίνει ότι την αλλάζεις». Στο μήνυμά του κάνει και αναφορά στην παγκόσμια οικονομική κρίση.
  • «Τον περασμένο Σεπτέμβριο μια θεατρική αποκάλυψη μας εξέπληξε: εμείς, που νομίζαμε ότι ζούμε σ’ έναν ασφαλή κόσμο, παρά τους πολέμους, τις γενοκτονίες, τις σφαγές και τα βασανιστήρια βεβαίως, ακόμα κι αν αυτά συμβαίνουν σε κάποιες απομακρυσμένες και άγριες περιοχές, εμείς που ζούσαμε μέσα στην ασφάλεια, έχοντας επενδύσει τα χρήματά μας σε κάποια ευυπόληπτη τράπεζα ή στα χέρια κάποιου έντιμου χρηματιστή, πληροφορηθήκαμε ότι αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν, ότι ήταν εικονικά, μια θλιβερή δημιουργία κάποιων οικονομολόγων που δεν ήταν καθόλου εικονικοί, κι επιπλέον ούτε υπεύθυνοι ή αξιόπιστοι. Τα πάντα ήταν απλώς άσχημο θέατρο, μια μυστηριώδης πλοκή σύμφωνα με την οποία λίγοι κέρδισαν πολλά και πολλοί έχασαν τα πάντα. Κάποιοι πολιτικοί πλούσιων χωρών πραγματοποίησαν μυστικές συναντήσεις στις οποίες βρήκαν κάποιες μαγικές λύσεις. Και εμείς, θύματα των αποφάσεών τους, θεατές στην τελευταία σειρά του εξώστη μείναμε να κοιτάζουμε…».