Το Εθνικό Θέατρο, η Αλκηστις Πουλοπούλου, ο άνδρας της Γιάννης Χουβαρδάς και η ηθική τάξη

Το αλήστου μνήμης ζεύγος: Μάρα Ζαχαρέα και Θοδωρής Ρουσσόπουλος, σε εποχές δόξας, στις πρώτες θέσεις του Ηρωδείου

Είχε «προκύψει» ένα παρόμοιο ζήτημα με την δημοσιογράφο Μάρα Ζαχαρέα που είναι σύζυγος του πάλαι ποτέ κραταιού υπουργού της Νέας Δημοκρατίας Θοδωρή Ρουσσόπουλου. Και κάποια στιγμή η Ζαχαρέα απομακρύνθηκε οικεία βουλήσει από το προσκήνιο της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας. Ήταν θέμα ηθικής τάξης.

»]Δυστυχώς τώρα αυτά τα ήθη τα ξαναβλέπουμε στον καλλιτεχνικό χώρο και μάλιστα στο πρώτο κρατικό θέατρο της χώρας, στο Εθνικό Θέατρο. Ο κύριος Γιάννης Χουβαρδάς έχει μια επίζηλη θέση. Είναι διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου και δεν πρόκειται να σταθώ στο γεγονός ότι «έκλεισε» το Αμόρε [Θέατρο του Νότου] και το «μετέφερε» στην Αγίου Κωνσταντίνου. Σκηνοθετεί φέτος τον «Θείο Βάνια» [διαβάστε και το σχετικό: ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ: «Ο Τσέχοφ είναι ύπουλος» με τη συνέντευξη της ηθοποιού και συζύγου του κ. Χουβαρδά].

Η επίκληση του δικαιώματος της συζύγου ότι μπορεί να εργάζεται, εδώ δεν έχει ισχύ. Μα είναι δυνατό να της απαγορεύεται να εργαστεί στο ελληνικό [ή όπου αλλού στο παγκόσμιο] θέατρο; ΟΧΙ! Αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά όταν εργάζεται στο Εθνικό Θέατρο της χώρας το οποίο διευθύνει ο σύζυγός της και την αξιοποιεί ως πρωταγωνίστρια σε παράσταση την οποία σκηνοθετεί ο ίδιος!!! Δηλαδή ούτε θέμα ηθικής τάξης προκύπτει; Όλα καλά κι όλα ωραία; Φυσικά, η ηθοποιός έχει αρχίσει να δίνει συνεντεύξεις στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία δεν θα χάσουν την ευκαιρία να ενισχύσουν τις σχέσεις τους με τον Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, προβάλλοντας τη «Σόνια»του «Θείου Βάνια»!

Θα πρέπει να σταθώ και στο άλλο ζήτημα που έχει σημασία και δεν θα πρέπει να το αντιπαρέλθει κανείς. Σκηνοθετεί ο κύριος Χουβαρδάς! Δηλαδή, όταν διευθύνεις το πρώτο θέατρο της χώρας έχεις χρόνο για να σκηνοθετείς κιόλας;; Δεν θα του στερήσουμε αυτό το δικαίωμα, αλλά το ελληνικό θέατρο έχει αρκετές και ικανές δυνάμεις που αναλώνονται στο χώρο της σκηνοθεσίας. ΓΙΑΤΙ δεν αξιοποιούνται;

Τελικά, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό ότι στη μικρή μας πόλη των ιδεών υπάρχουν κάποιοι κανόνες που μπορεί να είναι και κανόνες ηθικής τάξης. Ναι, αυτή η κοινωνία δεν είναι δυνατό να δεχτούμε ότι έχει σαπίσει!

ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ: «Ο Τσέχοφ είναι ύπουλος»

• Η ηθοποιός που υποδύεται τη Σόνια στον «Θείο Βάνια» του Εθνικού, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, μιλάει για τον πρώτο μεγάλο ρόλο της καριέρας της και για την περιπετειώδη είσοδό της στο θέατρο

Αποτελεί νέα άφιξη στον χώρο του θεάτρου. Η Αλκηστις Πουλοπούλου κλείνει μόλις πέντε χρόνια στην Ελλάδα και περίπου τρία στο σανίδι, έχοντας ήδη περάσει από τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Εφέτος υποδύεται τη Σόνια στον «Θείο Βάνια» του Τσέχοφ που σκηνοθετεί ο Γιάννης Χουβαρδάς στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Και δεν περνά απαρατήρητη. Είναι ο πρώτος μεγάλος ρόλος της- και είναι ένας μεγάλος ρόλος… «Ηταν το μόνο έργο του Τσέχοφ που δεν είχα διαβάσει» λέει η ίδια. «Οταν μου πρότεινε τη Σόνια ο Γιάννης (Χουβαρδάς), δεν την ήξερα, δεν την είχα δει ποτέ. Ομολογώ ότι από το πρώτο διάβασμα δεν γοητεύθηκαούτε από τον ρόλο ούτε από το έργο. Γιατί ο Τσέχοφ λειτουργεί πολύ υπόγεια και πολύ βαθιά. Και όταν κάτι λειτουργεί τόσο βαθιά είναι ύπουλο.Βρήκα λοιπόν την ιστορία βαρετή. Τη Σόνια δεν την καταλάβαινα, δεν μπορούσα να ταυτιστώ μαζί της. Ενα ολόκληρο καλοκαίρι διάβαζα το έργο ξανά και ξανά. Και όσο πιο πολύ το διάβαζα τόσο πιο πολύ με συγκινούσ ε. Σιγά σιγά αγάπησα πολύ και τη Σόνια και τον “Θείο Βάνια”».

Η ίδια θεωρεί τη Σόνια πάνω απ΄ όλα «αδικημένη». Γιατί «έχει γύρω της μεγάλους ανθρώπους που δεν πάνε μπροστά. Είναι αναγκασμένη να δουλέψει για τον πατέρα της, είναι αναγκασμένη να ακούει αρνητικά πράγματα, γκρίνιες… Ξεκινάει με όνειρα,όπως ο έρωτας. Αλλά μου κάνει εντύπωση που δεν σκέφτεται να φύγει. Εγώ το μόνο που θα ήθελαθα ήταν να φύγω από ΄κεί μέσα. Εκείνη προσπαθεί να σώσει τον Βάνια, να τον παρηγορήσει. Για μένα όμως όλα πρέπει να έχουν και μια δόση ανάπτυξης, να είναι θετικά. Και η Σόνια θα μπορούσε να ανθήσει αλλά δεν ανθεί».

Η Αλκηστις Πουλοπούλου έφυγε από την Ελλάδα σε ηλικία έξι ετών οικογενειακώς. «Ακόμη δυσκολεύομαι με τη γλώσσα» υπογραμμίζει και ας μην πείθει. Εζησε για δύο χρόνια στον Καναδά και ύστερα εγκαταστάθηκε στη Ρουέν, τη γαλλική πόλη στη Νορμανδία. «Αγαπούσα πολύ το θέατρο από μικρή αλλά δεν με άφηναν να ασχοληθώ με αυτό, με καταπίεζαν. Εκανα ωστόσο κάποια σεμινάρια, παρακολούθησα ορισμένα εργαστήρια». Τελικά σπούδασε Ιστορία της Τέχνης, εργάστηκε σε γκαλερί και πριν από πέντε χρόνια ήρθε στην Ελλάδα για την έκθεση Οutlook- ως συνεργάτις του Χρήστου Ιωακειμίδη. Και έμεινε. Ολα άλλαξαν: στη δουλειά, αφού έγινε ηθοποιός, και στη ζωή της, αφού το περασμένο καλοκαίρι παντρεύτηκε τον Γιάννη Χουβαρδά.

Μια φίλη της από τον χώρο του θεάτρου, η Φένια Παπαδόδημα, της ζήτησε να παίξει στην παράσταση που ετοίμαζε τότε για τις «Δοκιμές» στο Αμόρε. Αυτό ήταν. «Δέχθηκα με μεγάλη χαρά, αν και δεν ήξερα ούτε το Αμόρε ούτε τον Χουβαρδά. Μετά παρακολούθησα δικά του σεμινάρια. Το ένα έφερε το άλλο». Πήγε στη δραματική σχολή της Νέλλης Καρρά, υποδύθηκε τη Σούλα στην τηλεοπτική εκδοχή της «Λούφας και παραλλαγής» του Νίκου Περάκη, συμμετείχε στις «Γυναικείες συνωμοσίες» του Βασίλη Βαφέα και έκανε θέατρο («Βρέχει» και «Ο χορός της μοναχικής καρδιάς» σε σκηνοθεσία Ακύλα Καραζήση, «Μεταμορφώσεις» του Οβιδίου από τον Θωμά Μοσχόπουλο, «Σε στενό οικογενειακό κύκλο» του Οστρόφσκι και «Το ξύπνημα της άνοιξης» του Βέντεκιντ, όπου ξεχώρισε στον ρόλο της πόρνης, και τα δύο από τον Νίκο Μαστοράκη, «Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης» του Χόρβατ με σκηνοθέτη τον Γιάννη Χουβαρδά). «Ακόμη και στα όνειρά μου έβλεπα τον εαυτό μου στη σκηνή» λέει σήμερα «αλλά φοβόμουν πολύ. Στη σχολή ήμουν η πιο ντροπαλή, κρυβόμουν πίσω απ΄ όλους. Οι δάσκαλοί μου μού έλεγανότι πρέπει να έχω θάρρος, να δημιουργώ χώρο. Με τον καιρό το κατόρθωσα, και στο θέατρο και στη ζωή» ομολογεί και προσθέτει ότι δεν θα ήθελε να την αδικήσουν ως «σύζυγο του Χουβαρδά». «Είναι όμως συνηθισμένο φαινόμενο τα καλλιτεχνικά ζευγάρια στον χώρο του θεάτρου». Προς το παρόν απολαμβάνει όλα όσα έχει, ονειρεύεται να συνεχίσει να δουλεύει «με ανθρώπους που σέβομαι, που πιστεύω και που με υποστηρίζουν», ενώ θέλει να κάνει σινεμά: «Δεν ξέρω αν μου πάει αλλά θα το ήθελα πολύ. Μου αρέσει όλη αυτή η διαδικασία». Και καταλήγει: «Ανά πάσα στιγμή είμαι έτοιμη να φύγω. Αλλά τώρα είμαι εδώ και είμαι τόσο ευτυχισμένη».

Το έργο του Αντον Τσέχοφ «Θείος Βάνιας» παρουσιάζεται σε μετάφραση Χρύσας Προκοπάκη και σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Παίζουν: Νίκος Χατζόπουλος, Μάγια Λυμπεροπούλου, Αλκηστις Πουλοπούλου, Ακύλας Καραζήσης, Μαρία Σκουλά, Μάνος Βακούσης, Γιάννης Βογιατζής κ.ά. Παραστάσεις στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, Κτίριο Τσίλερ.

• ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ | ΤΟ ΒΗΜΑ, Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010