Η «Φαίδρα» του Χειμωνά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Η «Φαίδρα» του Γ. Χειμωνά ανεβαίνει ως θεατρικό στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Εμπνευσμένη από την αισθητική και τις δυνατότητες του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, η Θεατρική Λέσχη ανεβάζει στο Μουσείο τη νέα εκδοχή του θεατρικού (τραγωδία – όπερα) έργου του Γιώργου Χειμωνά «Φαίδρα – η κάθοδος στον Αδη του έρωτα».  Σκηνοθετεί ο Σπύρος Βαρχωρίτης, τα κοστούμια επιμελείται η Ιουλία Σταυρίδου και παίζουν οι Ευάγγελος Χρήστου, Χριστιάνα Καραμανίδου, Ανδρεάς Κουτσουρέλης. Η παράσταση ανεβαίνει από τις 22 έως τις 24 Οκτωβρίου, στις 20.30. Κρατήσεις θέσεων γίνονται καθημερινά (10.00-12.00) στο τηλ. 2310/ 830.538 (εσωτ. 217 και 402). Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Κέρδισε η Μίρεν, έχασε η «Φαίδρα»

• Με συγκρατημένο ενθουσιασμό υποδέχτηκε την Ελεν Μίρεν το κοινό τού σχεδόν γεμάτου αρχαίου θεάτρου στην προχθεσινή πρεμιέρα της «Φαίδρας»

Η Ελεν Μίρεν, σε χαρακτηριστικό στιγμιότυπο

Αντάξια των υψηλότατων προσδοκιών που ακολουθούν το όνομά της στάθηκε η Ελεν Μίρεν, η οποία καταχειροκροτήθηκε την περασμένη Παρασκευή από το πολυάριθμο κοινό της Επιδαύρου. Με τις περίοπτες τρίτη και τέταρτη σειρά να έχουν γεμίσει από ηχηρά ονόματα επιχειρηματιών οι οποίοι ως την τελευταία στιγμή έδιναν μάχη προκειμένου να εξασφαλίσουν θέσεις που θα τους βοηθούσαν όχι μόνο να βλέπουν αλλά και να… τους βλέπουν καλύτερα, καθώς και με το υπόλοιπο θέατρο να είναι σχεδόν γεμάτο, η «Φαίδρα» έκανε την πρώτη εμφάνισή της επί ελληνικού εδάφους. Προτού σβήσουν τα φώτα πάντως την παράσταση έκλεψε ο Τομ Χανκς,ο οποίος έφθασε με την ελληνικής καταγωγής σύζυγό τουΡίτα Γουίλσον:φωτογράφισε το κοινό με το κινητό του και το κοινό τού το ανταπέδωσε με ένα θερμότατο χειροκρότημα. Την παράσταση παρακολούθησαν, μεταξύ άλλων, ο Κώστας Σημίτης και η σύζυγός του Δάφνη, η Βάσω Παπανδρέου, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, ο Πέτρος Τατούλης, η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, η Ελένη Κόκκαλη, ο Δημήτρης Κοντομηνάς και η Μαριάννα Λάτση. Ο συγκεκριμένος ρόλος από το έργο του Ρακίνα αποτελούσε απωθημένο της λαίδης Μίρεν από τα νεανικά της ήδη χρόνια και ήρθε η στιγμή να τον ενσαρκώσει με τη σφραγίδα του Εθνικού Θεάτρου της Βρετανίας, σε σκηνοθεσία του ίδιου του καλλιτεχνικού διευθυντή τουΝίκολας Χάιτνερ. Μια σφραγίδα που δεν αποδείχθηκε τόσο ανεξίτηλη, καθώς η σκηνοθεσία στάθηκε ανύπαρκτη, αφήνοντας τους ηθοποιούς στο αφαιρετικό σκηνικό να καλύπτουν τα όποια κενά φαντασίας με τις πολύ καλές ερμηνείες τους. Γεγονός όμως που δεν ήταν αρκετό για να κρατήσει το ενδιαφέρον των θεατών ως το τέλος.

«Κοίταξέ με- βλέπεις μια γυναίκα σε παραφορά.Είμαι ερωτευμένη…» αναφωνεί η Φαίδρα διά στόματος Ελεν Μίρεν και ο περίτεχνος πλην άτεγκτος λόγος του Ρακίνα πήρε νέα πνοή χάρη στους ελεύθερους στίχους του βρετανού ποιητή Τεντ Χιουζ. Φλεγόμενη από το ανεξέλεγκτο πάθος για τον πρόγονό της Ιππόλυτο η Φαίδρα, έχοντας την εντύπωση ότι ο χαμένος σύζυγός της Θησέας είναι νεκρός, φτάνει στο σημείο να ομολογήσει τους πιο μύχιους πόθους της και να εισέλθει με αυτόν τον τρόπο στον πιο σκοτεινό εφιάλτη της. Οταν όμως ο Θησέας επιστρέφει,

Η Ελεν Μίρεν (Φαίδρα) και ο Ντόμινικ Κούπερ (Ιππόλυτος)

σώος και αβλαβής, η Φαίδρα από φόβο μήπως εκτεθεί φτάνει στο σημείο να κατηγορήσει τον Ιππόλυτο ότι τη βίασε. Η έκβαση ενός τέτοιου ερωτικού δράματος, όταν μάλιστα έχει το σχήμα τριγώνου, δεν θα μπορούσε παρά να είναι ολέθρια.

Πολύ καλές εντυπώσεις άφησε και ο νεαρόςΝτόμινικ Κούπερως Ιππόλυτος ο οποίος βρίσκει τραγικό θάνατο εξαιτίας των κατηγοριών της μητριάς του. Οι σκηνές ανάμεσα σε εκείνον και στη Μίρεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον: μια βασίλισσα πλήρως απομυθοποιημένη και αποδυναμωμένη να εκλιπαρεί γονατιστή για τον έρωτα ενός άνδρα κατά πολύ νεότερού της. Και την ίδια στιγμή εκείνος να στέκεται γοητευτικός, αγέρωχος και αδιάλλακτος. Ο ταλαντούχος ηθοποιός μάλιστα διαθέτει πολύ νωπές μνήμες από τη χώρα μας, αφού πρωταγωνίστησε στην ταινία «Μamma mia!» ως γαμπρός τηςΜέριλ Στριπ. Και αφού από τη μεγάλη οθόνη και από τη μία μεγάλη κυρία της υποκριτικής πέρασε επί σκηνής στην εξίσου επιβλητική Μίρεν δεν άργησε να κυκλοφορήσει ανέκδοτο ποτισμένο από το γνωστό βρετανικό χιούμορ: «Ο Κούπερ τρέμει την τωρινή του Μamma mia!». Και ενώ στην ταινία τον είδαμε να απολαμβάνει τις χαρές της ελληνικής θάλασσας, στην εν λόγω τραγωδία τον κατασπαράσσει ένα φρικτό θαλάσσιο τέρας που στέλνει ο θεός Ποσειδώνας προκειμένου να αποκατασταθεί το όνομα του Θησέα. Από το αλλοτινό εντυπωσιακό παρουσιαστικό του στο τέλος της παράστασης δεν μένει παρά ένα αιματοβαμμένο κουφάρι. Φρικτή η τύχη όποιου εναντιώνεται στη βασίλισσα, ειδικά όταν πρόκειται για την Αυτής Μεγαλειότητα Ελεν Μίρεν.

Ελαφρώς… φαιδρός δίπλα στην πληθωρική Φαίδρα, ο Θησέας θύμιζε περισσότερο υπέρβαρο παρηκμασμένο πειρατή και όχι ένδοξο βασιλιά που άλλοτε εξολόθρευσε τον τρομερό Μινώταυρο. Ανεβοκατεβάζοντας απότομα τη φωνή του από τα πρίμα στα μπάσα, έμοιαζε να έχει αγχωθεί περισσότερο από ό,τι έπρεπε για τη μυθική ακουστική του Αρχαίου Θεάτρου.

Η Ελεν Μίρεν ήταν συγκλονιστική στη σκηνή κατά την οποία τυφλώνεται από ζήλια όταν πληροφορείται ότι το αντικείμενο του πόθου της, ο Ιππόλυτος, είναι ερωτευμένος με τη νεαρή Αρικία. Ο ρόλος-όνειρο της νιότης της έγινε πραγματικότητα και εκείνη, ώριμη πλέον να τον ενσαρκώσει, κράτησε κάτι από τη σπίθα της νεανικής Ελεν, μετουσιώνοντάς την στην απόλυτη κυρίαρχο του παιχνιδιού Μίρεν.

• της ΑΣΤΕΡΟΠΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ | TO BHMA, Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

Σκόρπια γυαλιά, σκόρπια λόγια – θυσία της θυμέλης στον βωμό της «Φαίδρας», από το Εθνικό Θέατρο Μεγάλης Βρετανίας στην Επίδαυρο…

Στην ορχήστρα της Επιδαύρου για τους Βρετανούς ηθοποιούς και την Ελεν Μίρεν – Φαίδρα η κάθαρση ήρθε με το χειροκρότημα και τις «αυλαίες» που τους επεφύλαξε το κοινό. Ολοι μαζί, στη χορογραφία της υπόκλισης της «πρώτης» την Παρασκευή. Το Σάββατο, η παράσταση είχε βρει το μέτρο για τον χώρο της Επιδαύρου, (φωτο ΕΛΜΠΙ).

Tης Eλενης Mπιστικα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 14/07/2009

Η θυμέλη στο κέντρο της ορχήστρας του αρχαίου θεάτρου –χώρο όπου κινούνται οι υποκριτές και ο Χορός και που εμείς αποκαλούμε σκηνή– ήταν βωμός αφιερωμένος στον θεό Διόνυσο. Δίπλα του έπαιζε τον αυλό του ο αυλητής, συνοδεύοντας με τη μουσική του τον Χορό κυρίως, ενώ η αρχαία τραγωδία ξετυλιγόταν μπροστά στα μάτια των θεατών και πλημμύριζε την ψυχή τους με «φόβον και έλεον», οδηγώντας στην κάθαρση, που είναι η πεμπτουσία κάθε αρχαίας τραγωδίας, αλλά και όσων θέλησαν να γράψουν τραγωδία πάνω στ’ αχνάρια των Ελλήνων τραγωδών. Ο φόβος και ο έλεος, και τελικά η κάθαρση, απουσίασαν από την παράσταση της «Φαίδρας», γραμμένη από τον Γάλλο Jean Racine το 1677 (με πρώτο τίτλο «Ιππόλυτος και Φαίδρα»), σε μετάφραση στα αγγλικά από τον Ted Hughes, τον ποιητή και θεατρογράφο, που τα πάθη δεν του ήταν του ιδίου καθόλου άγνωστα! Ηταν αυτά που έσπρωξαν την ποιήτρια Σούζαν Πλαθ, μητέρα των παιδιών του, σε αυτοκτονία, που συντάραξε την αγγλική λογοτεχνική κοινωνία. Η μετάφρασή του «σε κλίμα Γιόρκσαϊρ», όπως τη χαρακτήρισε ο Τεντ Χιουζ, ήταν δυνατή και ποτισμένη στο κλίμα του ερωτικού πάθους της Φαίδρας για τον Ιππόλυτο και του Ιππόλυτου για την Αρικία, πρόσωπο που εφηύρε ο Ρακίνας για να φέρει αντιμέτωπη τη Φαίδρα, μητέρα δύο παιδιών, με τα νιάτα και το κυριαρχικό δικαίωμά τους σε παρόν και μέλλον. Μόνο που η σκηνοθεσία του Nicholas Hytner, εξαιρετικά δουλεμένη στο να αποδώσει γοργό ρυθμό στη δράση και εξέλιξη της ιστορίας, στάθηκε αναποφάσιστη στο σταυροδρόμι παραδοσιακής και πιο ελεύθερης διδασκαλίας. Στην πρώτη σκηνή, ο Θηραμένης διαβάζει βιβλίο σαν να ’ναι στο Tube και πηγαίνει στη δουλειά του, ο Ιππόλυτος όρθιος, με μαύρο φανελάκι και ψαράδικο παντελόνι, και οι δύο ξυπόλυτοι στο χώμα της σκηνής της Επιδαύρου μοιάζουν να θέλουν να φέρουν στα δικά τους μέτρα τον ιερό χώρο. Αλλά στη συνέχεια, αυτός τους επιβάλλεται, με την τέλεια ακουστική του μετατρέπει σε κραυγές και διαπεραστικές νότες τις εντάσεις μεταξύ της τροφού Οινόνης και της Φαίδρας, ενώ ο ερχομός του Θησέα, με τη στεντόρεια φωνή του Stanley Townsend, η αντιπαράθεσή του με τον λιτό, προσγειωμένο Ιππόλυτο – Dominic Cooper και η άφιξη του Θηραμένη, αγγελιαφόρου του τραγικού τέλους του Ιππόλυτου, έφερε μεν την παράσταση κοντύτερα στην τραγωδία, με την αγγλική γλώσσα, όμως να μη βοηθάει στη δημιουργία συναισθημάτων φόβου και ελέους. Και αντί της κάθαρσης, με τον Θησέα να σπάει πάνω στη θυμέλη το γυάλινο αγγείο στην παραφορά της κατάρας του, ήρθε το μακάβριο «σκηνικό εύρημα» του κατακρεουργημένου Ιππόλυτου να θολώσει τα νερά της ερμηνείας. Ο ψίθυρος που απλώθηκε στις κερκίδες κατέληξε σε αναιμικό, ευγενικό χειροκρότημα. Με τρεις – τέσσερις «αυλαίες» ανακάλεσαν στη σκηνή τους ηθοποιούς, μοιράζοντας ακριβοδίκαια το χειροκρότημα, σε όλους τους ερμηνευτές – τη Φαίδρα της Helen Mirren, του Ιππόλυτου του Dominic Cooper και του Θησέα Stanley Townsend, σε ίση ένταση με τον Θηραμένη του John Shrapnel, της Οινόνης της Margaret Tyzack, και λίγο πιο έντονα, για τη νεαρή Αρικία της Ruth Negga, πολύ καλή στον μονόλογο της αρχής, λίγο όμως σε στυλ Οφηλίας…

Σκόρπια γυαλιά και σκόρπια λόγια στον χώρο της Επιδαύρου για το ελληνικό κοινό που γέμισε κατά 80% τις κερκίδες στην «πρώτη» της Παρασκευής με τον Tom Ηanks και τη Nancy Wilson στις πρώτες σειρές της Ε΄ ζώνης, χωρίς υπουργούς, με την κυρία Λένα Γεωργίου Ράλλη και τις φίλες της. Στην παράσταση του Σαββάτου η πληρότητα έφθασε το 95%, ένας «θρίαμβος» για τον διευθυντή του Ελληνικού Φεστιβάλ κ. Γιώργο Λούκο. Μια ενδιαφέρουσα πρόταση για τους Ελληνες θεατές, μια εξαιρετική εμπειρία για τους πολλούς ξένους, ιδίως νέους σπουδαστές, που ήρθαν στην Επίδαυρο για να ακούσουν τη «Φαίδρα» του Ρασίν στην αγγλική της προσαρμογή από το Εθνικό Θέατρο της Μεγάλης Βρετανίας στην περιοδεία του, με πρώτη στάση, Επίδαυρο… Ομως, ο τρόπος που πατούσαν οι καλοί Βρετανοί ηθοποιοί την υπερυψωμένη θυμέλη, αποδίδοντας τον μονόλογό τους, το σπάσιμο του αγγείου πάνω στον βωμό του Διονύσου, που είναι η θυμέλη, το κουφάρι στη μέση της σκηνής, όλα αυτά ξένισαν το ελληνικό, υπογραμμίζουμε, κοινό. Αλλιώς, ποιος ο λόγος που, σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, 120΄ χωρίς διάλειμμα, το βλέμμα μας στρεφόταν ολοένα στους υπότιτλους σαν να θέλαμε να αντλήσουμε συναίσθημα από τις ελληνικές λέξεις;

Πάθος και συγκίνηση από την ελληνική γλώσσα, αυτήν που δημιούργησε την αρχαία τραγωδία και ενέπνευσε ξένους συγγραφείς να τη συνεχίσουν στη δική τους γλώσσα. Αλλος λόγος δεν υπάρχει. Αριστη η ακουστική της Επιδαύρου, γοργή και χωρίς κενά η δράση στο ταιριαστά γυμνό σκηνικό, ωραία παρουσία και κίνηση η Helen Mirren σε μια «Φαίδρα» που ήταν έξω από την ιδιοσυγκρασία της, και που έκανε τη Φαίδρα ξένη στον τόπο της και τους Ελληνες θεατές του 21ου αιώνα. Γι’ αυτό μόνον οι τρεις «αυλαίες» για μια καλοδουλεμένη παράσταση, ένα «πείραμα» του Εθνικού Θεάτρου της Μεγάλης Βρετανίας που άξιζε να το δούμε και να το συζητήσουμε, όπως και έγινε, σε πυρετώδη κουβέντα μετά, στου «Λεωνίδα» στο Λυγουριό, όπου ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Μηνάς Χατζησάββας, ο Χάρης Παπαδόπουλος, ο Γιώργος Λούκος με τους Αγγλους ηθοποιούς εκτόπισαν από το κέντρο του ενδιαφέροντος τον Τομ Χανκς!

Εξαιρετική, πραγματικά ευρηματική η μουσική υπόκρουση, από τον Adam Cork, σαν ψίθυρος πεύκων ερχόταν απ’ έξω και απλωνόταν στον χώρο της Επιδαύρου, σαν μακρινή βροντή στην ένταση του τέλους…

Μια βρετανική «Φαίδρα» στην Επίδαυρο

• Το Εθνικό Θέατρο της Μεγάλης Βρετανίας έφερε μια παράσταση με αυστηρό επαγγελματισμό και αρχοντιά

ΘΕΑΤΡΟ. Εφεραν μαζί τους τη λιτότητα, την αυστηρότητα, την αρχοντιά, τον επαγγελματισμό και το μεγαλείο της βρετανικής θεατρικής παράδοσης. Και την περασμένη Παρασκευή και Σάββατο, οι ηθοποιοί του Εθνικού Θεάτρου της Μεγάλης Βρετανίας τα ακούμπησαν στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου. Δίπλα σε ένα εξίσου λιτό, αλλά εντυπωσιακό σκηνικό: μια μεταλλική κεκλιμένη επιφάνεια που ήταν σαν αντικατοπτρισμός των κερκίδων του αρχαίου θεάτρου. Σαν να ολοκλήρωνε τη στρογγυλάδα του χώρου. Πέντε μεταλλικές καρέκλες και ένα σκαμνί, επίσης μεταλλικό, με μια τσίγκινη λεκάνη επάνω του. Αυτά ήταν όλα κι όλα τα σκηνικά αντικείμενα.

Ο Θηραμένης (Τζον Σράπνελ) και ο Ιππόλυτος (Ντόμινικ Κούπερ) μπήκαν πρώτοι, ξυπόλητοι, στην ορχήστρα και άρχισε από τον λόγο τους να ξεδιπλώνεται το δράμα της «Φαίδρας» του Ρακίνα. Ο αδιέξοδος και οδυνηρός έρωτας της Φαίδρας (Ελεν Μίρεν) προς τον προγονό της Ιππόλυτο, οι μικρότητες, οι δισταγμοί και οι ενοχές μιας ερωτευμένης γυναίκας που παλεύει ανάμεσα στην ερωτική της επιθυμία και στα όρια της κοινωνίας και της τάξης της. Οι φωτισμοί του Simon Fraulo έριχναν μια διακριτική σκιά στην κάθε φιγούρα και οι ήχοι που έμοιαζαν να βγαίνουν από τα έγκατα της μεταλλικής εγκατάστασης υπογράμμιζαν την ένταση, το πάθος, την οργή, τη βία, την απελπισία και τον πόνο που ένιωθαν τα πρόσωπα του έργου: η Φαίδρα, ο Ιππόλυτος, ο σπαρακτικός φίλος και σύμβουλος του Ιππόλυτου, Θηραμένης, η πιστή αλλά αδίστακτη τροφός και έμπιστη της Φαίδρας Οινόνη, η γοητευτική Αρικία (η μόνη που επέζησε από τη γενιά των Παλλαντίδων, το νέο πρόσωπο που έβαλε ο Ρακίνας στη «Φαίδρα» του και ανέτρεψε το ανέραστο πρότυπο του Ιππόλυτου), ο παρορμητικός και αψύς Θησέας (ο ρόλος που περισσότερο από όλους δυσαρέστησε τους θεατές).

• Το κοινό και η παράσταση

Ο μύθος ήταν γνωστός. Αυτό που περίμεναν όλοι να δουν ήταν πώς οι φλεγματικοί Βρετανοί θα κατάφερναν να κερδίσουν το κοινό της Επιδαύρου, τους επτά χιλιάδες περίπου θεατές της Παρασκευής και τους εννέα χιλιάδες του Σαββάτου. Που δεν ήταν ακριβώς το αμιγές κοινό της Επιδαύρου, αλλά ήταν απ’ όλα: περίεργοι, κοσμικοί, θεατρόφιλοι… Ισως γι’ αυτό και μερικοί δεν γνώριζαν ότι όσοι αργούν μπαίνουν μόνο από το πάνω διάζωμα.

Ναι, η «Φαίδρα» του Ρακίνα δεν είχε πειραματισμούς, δεν είχε ανατροπές σκηνοθετικές και ερμηνευτικές. Ηταν μια κλασική -ακαδημαϊκή είπαν πολλοί- παράσταση. Που έδωσε βάρος στη βρετανική θεατρική αντίληψη. Που μας σύστησε μερικούς εξαιρετικούς ηθοποιούς – όπως τον Τζον Σράπνελ (Θηραμένης), τη Ρουθ Νέγκα (Αρικία) και τη Μάργκαρετ Τίζακ (Οινόνη). Μας χάρισε τον εξαιρετικό λόγο του Τεντ Χιουζ (και την εξίσου επιτυχημένη απόδοσή του στα ελληνικά από τη Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη). Που μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε μια μεγάλη ηθοποιό, την Ελεν Μίρεν, και ας είχε στιγμές που δεν μας ικανοποίησε (κυρίως οι στιγμές του θρήνου).

Μια θεατρική παράδοση και οι εκφραστές της που δεν ήταν ό, τι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην Επίδαυρο, αλλά ερμήνευσαν με συνέπεια και επαγγελματισμό ένα κλασικό έργο. Γι’ αυτό και οι θεατές στο τέλος τους χειροκρότησαν γενναιόδωρα. Ακόμα και εκείνοι που δεν τους κέρδισε η εκδοχή της «Φαίδρας» από το Εθνικό Θέατρο της Μεγάλης Βρετανίας. Και η Ελεν Μίρεν, το Σάββατο το βράδυ, στο τρίτο ανκόρ, ευχαρίστησε με συγκίνηση και αρχοντιά το κοινό.

• Της Ολγας Σελλα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 14/07/2009

Σταρ, εφοπλιστές και ο Γλίξμπουργκ

Η μεταμοντέρνα εσχάτως Επίδαυρος εδέησε να ανοίξει μια χαραμάδα στην αλαζονική πανοπλία της. Επέτρεψε σε μια κλασική, ακαδημαϊκή βρετανική παράσταση να εισέλθει στην ορχήστρα, που πρόπερσι εσκούπισε με τεράστια επιτυχία από άκρη σε άκρη μια Ηλέκτρα. Πολιορκητικός κριός ήταν, βέβαια, μια στάρ, η Ελεν Μίρεν. Εστω, όμως, κι έτσι, τα αίματα άναψαν. Εννοείται, μεταξύ των θεατρόφιλων.

Τομ Χανκς, Ρίτα Γουίλσον στις κερκίδες του αργολικού θεάτρου, που συχνά επισκέπτονται

Σε κάποιους η δίχως ευρήματα και ανατροπές παράσταση της «Φαίδρας» του Ρακίνα από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας ξίνισε, από λίγο έως πολύ. Μέχρις εκεί. Διότι, κατά τα άλλα, το «πλατύ» κοινό της Επιδαύρου δεν φάνηκε να ενοχλείται που, ας πούμε, ο Ιππόλυτος δεν μπήκε στην ορχήστρα με τι σερτ που να γράφει «Ι hate Aphrodite». Λέτε αυτοί οι 7 χιλιάδες θεατές της Παρασκευής και οι άλλοι 9 χιλιάδες του Σαββάτου, που χειροκρότησαν θερμά την παράσταση του Νίκολας Χάιτνερ, να είχαν κάνει τη στοιχειώδη σκέψη ότι το κανάλι της Μάγχης δεν αφήνει εύκολα τους γερμανικούς, γαλλικούς και.. ελληνικούς μοντερνισμούς να επηρεάσουν και αλλοιώσουν το βρετανικό θέατρο;

• Η «Φαίδρα» ανέβασε, πάντως, ψηλά τον κοσμικό πήχη των φετινών Επιδαυρίων. Την Παρασκευή κατέφτασε ο γνωστός φιλέλληνας του Χόλιγουντ Τομ Χανκς, αυτός που πρόσφατα δάκρυσε ινκόγκνιτο με το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Είχε πάλι μαζί του την Ελληνίδα σύζυγό του Ρίτα Γουίλσον και ένα ωραίο κινητό το οποίο χρησιμοποίησε για να φωτογραφίσει το κατάμεστο κοίλο και όλους εκείνους τους Ελληνες, θεατές ή επαγγελματίες φωτορεπόρτερ, που χρησιμοποιούσαν το δικό τους ή προηγμένης τεχνολογίας κάμερες για να τον απαθανατίσουν. Λίγο πιο πέρα ο θεατρόφιλος Κώστας Σημίτης με τη δική του σύζυγο. Και ακόμα πιο πέρα καραβιές κοσμικών και εφοπλιστών που είχαν καταφτάσει (με τα σκάφη τους) για να δουν τη Μίρεν. Λάτσηδες (η Μαριάννα είχε στην παρέα της τον Χανκς), Λεμοί, Εμπειρίκοι, Γουλανδρήδες.

• Αντίθετα με τους παραπάνω, ένας τέως βασιλιάς, ο Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ, πήρε την Αννα Μαρία και μία από τις κόρες τους και πήγε στην Επίδαυρο το «λαϊκότερο», συνήθως, Σάββατο. Κάθησε στο κάτω διάζωμα, αλλά στο πλάι. Αρκετοί πέρασαν να του υποβάλλουν τα σέβη τους ή απλώς να του πουν ένα «γεια». Στους τελευταίους και η ζωγράφος Μαρίνα Καρέλλα, σύζυγος του συγγραφέα Μισέλ ντε Γκρες ή άλλως Πρίγκιπα Μιχαήλ της Ελλάδος. Οχι, πάντως, και ο υπουργός Παιδείας Αρης Σπηλιωτόπουλος.

• Οσο για τον θίασο του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας έφυγε από την Ελλάδα την Κυριακή το πρωί ενθουσιασμένος από την εμπειρία της Επιδαύρου. Αμοιβαία τα αισθήματα.

• Β.ΓΕΩΡΓ., Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009

Το συντηρητικό πάθος της «Φαίδρας»

• Αποστολή: Έλενα Δ. Χατζηιωάννου, ΤΑ ΝΕΑ, 13/7/2009

• Συμβατική και προβλέψιμη, η παράσταση της «Φαίδρας» από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας μεγέθυνε στην κλίμακα της Επιδαύρου τον έρωτα της ηρωίδας του Ρακίνα, αλλά σμίκρυνε στα πλαίσια της κοσμικότητας τις προσδοκίες για ένα ενδιαφέρον, καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Ο αγώνας έληξε 0-0

Φλεγματική και όχι φλεγόμενη από το ανεξέλεγκτο πάθος της για τον Ιππόλυτο ήταν η «Φαίδρα» της Έλεν Μίρεν στην Επίδαυρο

• Τι περίμενε να δει ο θεατής που πήγε στην Επίδαυρο για να παρακολουθήσει τη «Φαίδρα» του Ρακίνα με τη βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιό Έλεν Μίρεν;

• Ανάλογα με τον θεατή και οι προσδοκίες του. Ο τουρίστας να ευχαριστηθεί το εκδρομικό πακέτο: μπάνιο, παράσταση, ταβέρνα. Ο κοσμικός να δει και να τον δουν. Ο «κανονικός» να έχει την εμπειρία μιας καλής παράστασης. Και ο «υποψιασμένος» να παρακολουθήσει όλα τα μέτωπα: τη δυναμική ενός ρωμαλέου Εθνικού Θεάτρου, τη λάμψη μιας ντίβας του θεάτρου και του σινεμά, κάποιες σκηνικές προτάσεις.

• Το χλιαρό χειροκρότημα των 7.500 θεατών της πρεμιέρας (9.500 το Σάββατο) μπορεί να συμψηφισθεί στις αντιδράσεις όλων. Ίσως και σ΄ ένα ντιμπέιτ δύο ισχυρών, τα τελευταία χρόνια, τάσεων: ότι πάμε μπροστά με βήματα πίσω ή ότι ασφάλεια χωρίς αμφιβολία είναι κάτι ξεπερασμένο.

• Αν και τα κλασικά έργα αντέχουν πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις, η σκηνοθεσία του Νίκολας Χάιτνερ, καλλιτεχνικού διευθυντή του Νational, υιοθέτησε την πρώτη ανάγνωση: την απλή κατανόηση του κειμένου, αποφεύγοντας περιττά και ρίσκο. Σχεδιασμένη για κλειστό χώρο, μεταφέρθηκε στον ανοιχτό της Επιδαύρου χωρίς προβλήματα και αμηχανίες. Συγκρίνοντας την παράσταση που είχα δει πριν από έναν μήνα στην κλειστή αίθουσα του Νational με αυτήν της Επιδαύρου, διαπίστωσα πως η μεταφορά της ήταν κατά τι ανώτερη. Γεγονός που το πιστώνω στις θηριώδεις τεχνικές των ηθοποιών- «άνοιξαν» φωνητικά (χωρίς μικρόφωνα)- και στις υποδομές του θεάτρου.

• Η παράσταση ήταν «γυμνή», όπως η ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου, σαφής, όπως η απόδοση του Ντέιβιντ Χιουζ, συντηρητική, όπως μια συνηθισμένη «εθνικοθεατρική» παραγωγή. Σαν ένα ταξίδι στο παρελθόν. Μερικές δεκαετίες μετά, οι θεατές είναι ανυπόμονοι και περισσότερο δεκτικοί σε νεωτερισμούς. Εδώ το «καινούργιο», που με έκπληξη είδαμε να επαναλαμβάνεται, ήταν η χρήση της θυμέλης ως βάθρου, όπου επάνω της έλεγαν οι ήρωες τους πιο δραματικούς μονολόγους. Κάποια στιγμή μάλιστα ο Θησέας έσπασε και ένα κανάτι πάνω στη θυμέλη! Πέραν αυτού του «ευρήματος» που κάποιους «πάγωσε», οι θεατές από το κοίλο παρακολούθησαν με σεβασμό, αλλά και δόσεις βαριεστιμάρας, το δίωρο δράμα. Η διασκευή του Ντέιβιντ Χιουζ (ο μοιραίος άντρας της Σίλβιας Πλαθ), με το βάρος αλλά και την ελευθερία της ποίησής του, αποτύπωσε σε ελεύθερο στίχο την παραληρηματική ρητορεία και την αυστηρή λιτότητα του γαλλικού στίχου, προσδίδοντας μια αίσθηση τραγωδίας. Αυτήν ακολούθησε και η σκηνοθεσία. Δεν βούτηξε στα βαθιά, αλλά δεν έμεινε και στον αφρό με τα χρυσόψαρα.

• Έντιμη, εστίασε στον λόγο και στην απόδοσή του από τους ηθοποιούς. Ήταν διάχυτη μια γενική αίσθηση «ανάγνωσης» του κειμένου από τους θεατές που άκουγαν και διάβαζαν τους υπέρτιτλους, απολαμβάνοντας τους μακροσκελείς μονολόγους, την κομψή φιγούρα τής Έλεν Μίρεν, τους φωτισμούς. Το κλιμάκιο του Νational Τheatre κουβάλησε ένα σύμπαν φωτιστικό.

• Δύο πύρ γοιπίσω από τη σκηνή φορτωμένοι προβολείς και στις κερκίδες, δεξιά κι αριστερά του κάτω διαζώματος, άλλοι προβολείς. Η ορχήστρα γυμνή, με πέντε σιδερένιες καρέκλες. Στο βάθος ένας μεταλλικός τοίχος, που έγερνε στο πάνω μέρος προς τα πίσω, σαν τμήμα μεγάλου χωνιού, «αγκαλιάζοντας» το 1/3 της ορχήστρας, όπου παίχτηκε το δράμα. Αν τελικά οι παραστάσεις χωρίζονται σε καλές ή κακές, σε ζωντανές ή ψόφιες, η «Φαίδρα» τοποθετείται ανάμεσα.

• Σε ρηχή χαράδρα στάθηκε η παράσταση του Νational Τheatre, ώστε ούτε να καταποντιστεί αλλά ούτε και να απογειωθεί. Αυτό φάνηκε στο χειροκρότημα. Συγκρατημένο, τίμησε τον θίασο, κυρίως τον ηθοποιό που ερμήνευσε τον Αγγελιαφόρο, δεν αποθέωσε, όπως αναμενόταν, την Έλεν Μίρεν και η βραδιά έκλεισε ήσυχα.

Δύο Όσκαρ στην επιδαύρια γη

Τα φλας στράφηκαν και στον Τομ Χανκς στις κερκίδες της Επιδαύρου (με την ελληνικής καταγωγής σύζυγό του Ρίτα Γουίλσον, με την οποία τις προάλλες ξεναγήθηκαν και στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης)

Κατά τη δίωρη παράσταση, όσο η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός πάσχιζε στην ορχήστρα, ένας άλλος – επίσης βραβευμένος- σταρ, ο Τομ Χανκς, την παρακολουθούσε από την πρώτη κερκίδα. Δίπλα του, η γυναίκα του Έλεν, η Μαριάννα Λάτση και ο Διονύσης Φωτόπουλος. Και τις δύο μέρες την παράσταση είδαν πολιτικοί (όπως ο Κώστας Σημίτης), επιχειρηματίες, πρόσωπα γνωστά της αθηναϊκής κοινωνίας-μέχρι και ο τέως (Γλύξμποργκ) με μπαστουνάκι. Όσο όμως έντονη ήταν η παρουσία των κοσμικών άλλο τόσο εντυπωσιακή αποδείχτηκε η απουσία των καλλιτεχνών. Αδιαφόρησαν για μία παράσταση του Εθνικού Θεάτρου Αγγλίας, με καλούς ηθοποιούς και μια πρωταγωνίστρια που- μας αρέσει, δεν μας αρέσει- είναι ένας θρύλος των καιρών μας. Φλεγματική και όχι φλεγόμενη από το ανεξέλεγκτο πάθος της για τον προγονό της Ιππόλυτο, παραμένει μια ντίβα της ευρωπαϊκής σκηνής, μια προσωπικότητα ισχυρή, που φαίνεται ακόμα κι από τη γενναιότητα με την οποία δεν κρύβει τις ρυτίδες των έξι δεκαετιών και βάλε. Με τον σύζυγό της, σκηνοθέτη Τρέβορ Χάκφορντ («Ιπτάμενος και τζέντλεμαν»), προσκεκλημένοι της Μαριάννας Λάτση, δείπνησαν στο σκάφος της στο λιμάνι της Επιδαύρου και ο θίασος στον «Λεωνίδα», στο ταπεινό Λυγουριό.

H Έλεν Μίρεν στο ρόλο της «Φαίδρας» στην Επίδαυρο

Κατάφερε να καθηλώσει το βρετανικό κοινό, αλλά και τους 20.000 θεατές που είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παράσταση ζωντανά σε 150 κινηματογράφους της Ευρώπης και της Αμερικής. Τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββάτου, η βραβευμένη με Όσκαρ Έλεν Μίρεν θα ερμηνεύσει ξανά τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Φαίδρας στο ομώνυμο έργο του Ρακίνα -αυτή τη φορά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Στο πλευρό της, ο Ντόμινικ Κούπερ ως Ιππόλυτος και η Μάργκαρετ Τίζακ ως Οινώνη, αναβιώνουν με δικό τους τρόπο την κλασική τραγωδία του Γάλλου δραματουργού σε ελεύθερη απόδοση του ποιητή Τεντ Χιουζ και υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Νίκολας Χάιτνερ, διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου της Μεγάλης Βρετανίας.

Κυριευμένη από πάθος για το θετό της γιο, Ιππόλυτο, και θεωρώντας ότι ο σύζυγός της, Θησέας, είναι νεκρός, η Φαίδρα δεν διστάζει να εξομολογηθεί τον έρωτα της και να υποστεί την απόρριψη. Όταν όμως ο Θησέας επιστρέφει, η έντρομη ηρωίδα κατηγορεί τον Ιππόλυτο ότι τη βίασε, πυροδοτώντας μία αλυσίδα γεγονότων με ολέθρια κατάληξη. Η αποτυχία της πρώτης παρουσίασης της παράστασης, το 1677, είχε ως αποτέλεσμα να αποσυρθεί ο Ρακίνας από το θέατρο για τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, σήμερα το έργο συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες δημιουργίες του μεγάλου συγγραφέα.

Μία από τις σημαντικότερες παραγωγές του φετινού Φεστιβάλ Επιδαύρου, η «Φαίδρα» έχει ήδη προσελκύσει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ αλλά και των χιλιάδων θεατρόφιλων, που έσπευσαν να προμηθευτούν τα εισιτήρια τους με αποτέλεσμα να έχουν εξαντληθεί όλες οι θέσεις πλην των φθηνότερων κατηγοριών. Η παράσταση θα δοθεί στα αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους.

• Χριστίνα Σανούδου, Απογευματινή, Τετάρτη, 8 Ιουλίου, 2009

Εφθασε η ώρα της «βασίλισσας». Κατάμεστη αναμένεται απόψε και αύριο η Επίδαυρος για τις παραστάσεις της «Φαίδρας» με την Ελεν Μίρεν

Αριστερά, η Ελεν Μίρεν ως Φαίδρα στην ομώνυμη τραγωδία του Ρακίνα. Για την κορυφαία βρετανίδα ηθοποιό ο συγκεκριμένος ρόλος αποτελούσε απωθημένο ήδη από τα νεανικά της χρόνια. Δεξιά, ο Ντόμινικ Κούπερ (με την Αμάντα Σέιφριντ) σε σκηνή από την ταινία «Μamma mia!». Εκεί τον είδαμε να απολαμβάνει τις χαρές της ελληνικής θάλασσας, ενώ στη «Φαίδρα» κατασπαράσσεται από ένα φρικτό θαλάσσιο τέρας

Πέρα από το όποιο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον τους, οι παραστάσεις της Επιδαύρου είχαν πάντοτε και την κοσμική πτυχή τους. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την πολυσυζητημένη και πολυαναμενόμενη παράσταση της «Φαίδρας» του Ρακίνα, με την κορυφαία βρετανίδα ηθοποιό Ελεν Μίρεν να κρατά τον ομώνυμο ρόλο. Απόψε και αύριο το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου αναμένεται να είναι κατάμεστο. Τις τελευταίες ημέρες μάλιστα, κύκλοι εφοπλιστών και επιχειρηματιών δίνουν σκληροπυρηνική μάχη προκειμένου να εξασφαλίσουν θέσεις στις περίοπτες σειρές (τρίτη και τέταρτη), έτσι ώστε όχι μόνο να βλέπουν αλλά και να… τους βλέπουν καλύτερα. Οσο για την παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου της Μεγάλης Βρετανίας που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του ίδιου του καλλιτεχνικού διευθυντή του Νίκολας Χάιτνερ, μπορεί να μην έχουν μέχρι στιγμή γραφτεί τα πιο κολακευτικά λόγια, όλοι όμως συμφωνούν ότι για ακόμη μία φορά η λαίδη Μίρεν δίνει τον καλύτερό της εαυτό.

«Κοίταξέ με- βλέπεις μια γυναίκα σε παραφορά. Είμαι ερωτευμένη…» αναφωνεί η Φαίδρα διά στόματος Ελεν Μίρεν. Ο συγκεκριμένος ρόλος αποτελεί απωθημένο της ηθοποιού από τα νεανικά της χρόνια.

Και τώρα έφθασε η μεγάλη στιγμή. Φλεγόμενη από το ανεξέλεγκτο πάθος για τον νεαρό θετό γιο της, η Φαίδρα, έχοντας την εντύπωση ότι ο χαμένος της σύζυγος Θησέας είναι νεκρός, φθάνει στο σημείο να ομολογήσει τους πιο μύχιους πόθους της και να εισέλθει με αυτόν τον τρόπο στον πιο σκοτεινό της εφιάλτη. Οταν όμως ο Θησέας επιστρέφει σώος και αβλαβής, η Φαίδρα, φοβούμενη μήπως εκτεθεί, φθάνει στο σημείο να κατηγορήσει τον θετό γιο της ότι τη βίασε. Η έκβαση ενός τέτοιου ερωτικού δράματος, όταν μάλιστα έχει το σχήμα τριγώνου, δεν θα μπορούσε παρά να είναι ολέθρια.

Η παράσταση, που έχει κάνει ήδη πρεμιέρα στο Λονδίνο, έχει πλέον ανασυνταχθεί για τις ανάγκες του αρχαίου θεάτρου του Πολυκλείτου. Η μετάφραση σε ρωμαλέο ελεύθερο στίχο είναι του βρετανού ποιητή Τεντ Χιουζ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο νεαρός Ντόμινικ Κούπερ , ο οποίος υποδύεται τον θετό γιο της Φαίδρας Ιππόλυτο και βρίσκει τραγικό θάνατο εξαιτίας των κατηγοριών της μητριάς του, έχει πολύ νωπές μνήμες από τη χώρα μας, αφού πρωταγωνίστησε στην ταινία «Μamma mia!» ως γαμπρός της Μέριλ Στριπ. Το ανέκδοτο λοιπόν που κυκλοφόρησε στο Λονδίνο από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το καστ της παράστασης είναι ότι «ο Κούπερ τρέμει την τωρινή του mamma mia!». Και ενώ στην ταινία τον είδαμε να απολαμβάνει τις χαρές της ελληνικής θάλασσας, στη συγκεκριμένη τραγωδία τον κατασπαράσσει ένα φρικτό θαλάσσιο τέρας που στέλνει ο θεός Ποσειδώνας προκειμένου να αποκατασταθεί το όνομα του Θησέα.

• Πληροφορίες στο τηλ. 210 3272.000.

ΑΣΤΕΡΟΠΗ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ | TO BHMA, Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

«Φαίδρα» στην Επίδαυρο

//

Η Έλεν Μίρεν ερμηνεύει τη «Φαίδρα» του Ρακίνα, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου (τηλ. 27530-22026) στις 21.00 σε μια παράσταση του Εθνικού Θεάτρου Μεγάλης Βρετανίας. Η βρετανική παράσταση της «Φαίδρας» του Ρακίνα θεωρείται εκ των προτέρων το γεγονός του καλοκαιριού. Γιατί έρχεται με τη λάμψη μιας οσκαρικής ηθοποιού, τις εγγυήσεις της σκηνοθεσίας του καλλιτεχνικού του διευθυντή Νίκολας Χάιτνερ και της μετάφρασης σε ελεύθερο στίχο του εθνικού ποιητή της Αγγλίας, Τεντ Χιουζ (μοιραίου συζύγου της Σίλβιας Πλαθ), ενώ στον οκταμελή θίασο συμμετέχει και ο Ντομινίκ Κούπερ (τον είδαμε ως αρραβωνιαστικό της κόρης τής Μέριλ Στριπ στο «Μamma Μia!»). «Παραδόξως, είναι αρκετά εύκολο να προσαρμοστείς, ειδικά σε αυτή την παραγωγή που είναι τόσο γυμνή. Δεν διπλώνει η σκηνή, δεν πετάνε αντικείμενα προς τα μέσα ή προς τα έξω, είναι σχεδόν σαν ανοιχτός χώρος- ο άδειος χώρος του Πίτερ Μπρουκ. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε εδώ. Σ΄ αυτό το δωμάτιο, με σχετικά λίγες πρόβες. Γιατί η δομή του έργου είναι τόσο διαφορετική από το να παίζεις Τσέχωφ, που θα ήταν κάτι πολύ πιο πολύπλοκο. Αλλά εδώ μπαίνεις στη σκηνή, υπάρχει άλλος ένας άνθρωπος απέναντί σου, παίζετε τη σκηνή και είστε μόνο οι δυο σας», λέει η Έλεν Μίρεν. Εισιτήρια: από 50 έως 20 ευρώ (διαθέσιμα μόνο των 20 στο Άνω Διάζωμα). Στα αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους. [ΤΑ ΝΕΑ: Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009]

ΙΝFΟ

Η «Φαίδρα» του Ρακίνα, με την Έλεν Μίρεν, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου (τηλ. 27530-22026) στις 21.00. Διαθέσιμα μόνα τα εισιτήρια των 20 ευρώ στο Άνω Διάζωμα.

Νέο σκηνικό και «βρύση» από Επίδαυρο

Η πολυαναμενόμενη «Φαίδρα» με την Ελεν Μίρεν ετοιμάζεται πυρετωδώς, για την αυριανή πρεμιέρα. Τα εισιτήρια εξαντλούνται

Ολα και όλοι, έστω καθυστερημένα, βρίσκονται από χθες στη «θέση» τους για την πιο πολυαναμενόμενη παράσταση των φετινών Επιδαυρίων (Παρασκευή και Σάββατο), τη «Φαίδρα» του Ευριπίδη, στην παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου τής Αγγλίας με πρωταγωνίστρια την Ελεν Μίρεν.

Η Ελεν Μίρεν (Φαίδρα) με τον Ντομινίκ Κούπερ (Ιππόλυτο) σε μια σκηνή από την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας

Κι ας έφτασε η βραβευμένη με Οσκαρ Βρετανίδα ηθοποιός προχθές το βράδυ στην Επίδαυρο, μαζί με τον επίσης σταρ σκηνοθέτη Νίκολας Χάιτνερ και τον Ιππόλυτο-Ντομινίκ Κούπερ και μόλις χθες, μετά τις 7 μ.μ., να βρέθηκε πρώτη φορά με τον Χάιτνερ στο θέατρο του Πολυκλείτου.

Ο σκηνογράφος, όμως, Μπόμπ Κρόλεϊ βρίσκεται στην Επίδαυρο από τη Δευτέρα, αφού έπρεπε να στήσει κυριολεκτικά απ’ το μηδέν τα σκηνικά της παράστασης. Δεν «διέσωσε» κανένα στοιχείο από το βαρύ σκηνικό του Lyttelton, όπου έκανε πρεμιέρα η «Φαίδρα». Μέχρι χθες το βράδυ στο πολυκλείτειο θέατρο είχε στηθεί κάθετα, σε απόλυτη αρμονία με τον περιβάλλοντα χώρο, μια κοίλη επιφάνεια στο χρώμα της κόκκινης σκουριάς. Καλύπτει εντελώς το παταράκι πίσω απ’ την Ορχήστρα. Από τη μοναδική πόρτα, που έχει ανοιχθεί στη δεξιά μεριά της, οι ηθοποιοί θα οδηγούνται μέσα και έξω από τα ανάκτορα του Θησέα. Από την ίδια πόρτα εκτείνεται και η επικλινής πλατφόρμα που οδηγεί στη γυμνή Ορχήστρα.

Για τη μικρή βρύση, που στη σκηνή του Lyttelton ο Ιππόλυτος-Κούπερ έβρεχε το κεφάλι του μετά την πρώτη «ψυχρολουσία» της ερωτικής εξομολόγησης της Φαίδρας, ο Κρόλεϊ αναζητούσε από την πρώτη του μέρα στην Επίδαυρο μία παλιά σκουριασμένη λεκάνη. Την «ανακάλυψε» στην Παλιά Επίδαυρο, όπου διαμένει ο βρετανικός θίασος.

Μεγάλο βάρος έχει πέσει και στα φώτα, που στήνονται από τη Δευτέρα. Ο σχεδιαστής των φωτισμών Πολ Κονστάμπλ ζήτησε κι «αχρηστεύτηκαν» ώς τη 17η σειρά οι κερκίδες Α-Β και Λ-Μ. Αυτός είναι ένας λόγος που οι διαθέσιμες θέσεις μειώθηκαν αρκετά. Εντούτοις, μέχρι χθες το απόγευμα υπήρχαν ακόμη πολλές, κυρίως στο Ανω Διάζωμα. Εξαντλημένα είναι τα εισιτήρια από 30 έως 50 ευρώ και για τις δύο βραδιές.

• ΙΩ. ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009