Συλλογικότητα και ατομική συνείδηση. Οι συντελεστές του πολυσυλλεκτικού «Φάουστ» λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή του Εθνικού…

• Το μόνο σίγουρο είναι πως η ιδέα και μόνο μιας ενδεχόμενης ενασχόλησης με τον Φάουστ του Γκαίτε προκαλεί ίλιγγο. Ωστόσο, πέρα από τις φιλοσοφικές ιδέες, την ανάμειξη διαφορετικών λογοτεχνικών ρευμάτων, την ποιητική μεγαλοφυΐα και το βάρος του αριστουργήματος, που συχνά λειτουργεί ως τροχοπέδη, ο βασικός πυρήνας του έργου δεν παύει να πραγματεύεται την πιο παλιά ιστορία του κόσμου: ένας άνθρωπος αντιμέτωπος με τον εαυτό του και την αθανασία.

• Ιδεολογικά, ο χαρακτήρας του Φάουστ συνενώνει όλα τα αδιέξοδα της ιστορίας της φιλοσοφίας μέχρι την εποχή του Γκαίτε, βιώνοντας τη διαχρονική σύγκρουση ανάμεσα στο σώμα που εξεγείρεται αναζητώντας τις χωμάτινες ρίζες του και στο πνεύμα, που θεοποιήθηκε, μέσω της αδιαπραγμάτευτης προσήλωσης στην έννοια του ορθού λόγου. Είναι ενδεικτικό ότι ο, σύγχρονος του Γκαίτε, Καντ με τη θεωρία του τεκμηριώνει τη σύζευξη των δυο αντικρουόμενων φιλοσοφικών ροπών (ορθολογισμός – εμπειρισμός) όσον αφορά την απόκτηση της γνώσης και συνάμα ομολογεί πως η γνώση έχει όρια, ανυπέρβλητα για τον άνθρωπο. Ο ήρωας του Γκαίτε, αδυνατώντας να αποδεχτεί τη μηδαμινότητα της ύπαρξής του και το απροσπέλαστο του κόσμου που τον περιβάλλει, προβαίνει σε μια συμφωνία με τον Μεφιστοφελή: να γίνει δούλος του εάν εκείνος καταφέρει να του προσφέρει έστω και μια στιγμή ολοκληρωτικής πληρότητας.

• Οι δώδεκα ηθοποιοί της νέας γενιάς που συν-δημιουργούν ισότιμα στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, ως άλλοι ανικανοποίητοι Φάουστ, δεν δίστασαν να ρισκάρουν υλοποιώντας μια σκηνική συνθήκη εξ ορισμού ριζοσπαστική. Πέντε σκηνοθετικές απόψεις (Γιώργος Γάλλος, Βασίλης Μαυρογεωργίου, Αργύρης Ξάφης, Ομάδα Blitz -που αποτελείται από τους Γιώργο Βαλαή, Αγγελική Παπούλια, Χρήστο Πασσαλή και Αργυρώ Χιώτη) συντονίζονται σε ένα ενιαίο αποτέλεσμα.

• Οι πέντε ηθοποιοί φωτίζουν το δραματικό πρόσωπο του Φάουστ από ισάριθμες, τουλάχιστον, οπτικές γωνίες, οι οποίες θα ήταν σχεδόν αδύνατο να αναδειχτούν από μία και μοναδική ερμηνεία: ενάργεια – υπαρξιακή αγωνία (Ξάφης), πυρετώδης ορμή (Λούλης), αυτοσαρκασμός – χιούμορ (Γάλλος), διαύγεια – εσωτερικότητα (Περλέγκας), συντριβή – κενό (Πασσαλής). Οι Μαργαρίτες, με τη σειρά τους, δανείζουν στην ηρωίδα κάτι από την αθωότητα του πρώτου έρωτα (Αριάν Λαμπέντ), την αμφιβολία που συμβαδίζει με την ελπίδα στην αισθαντική ερμηνεία της Εύης Σαουλίδου, την αμφισβήτηση στον αφοπλιστικό μονόλογο της Αγγελικής Παπούλια και, τέλος, τη μετάβαση στην άλλη όχθη, όπου η Δέσποινα Κούρτη ισορροπεί υποδειγματικά μεταξύ ζωής και θανάτου, παραφροσύνης και ενόρασης.

Πολυσυλλεκτικό παζλ

• Η παράσταση είναι γεμάτη από ένα πλήθος ευρηματικών αφορμών για συνδιαλλαγή με τον θεατή. Οι επιλογές των τραγουδιών και των αποσπασμάτων από άλλα κείμενα, καθώς και οι σύντομες προσθήκες «αναγκάζουν» τον θεατή αντι-δράσει με γέλιο, είτε με αμηχανία είτε, γενικότερα, με οποιοδήποτε συναίσθημα. Η θετική συγκατάνευση σε αυτό το πολυσυλλεκτικό παζλ, όπου ο μύθος συγκλίνει στην καθημερινότητα, δεν είναι δεδομένη (δεν ήταν λίγες οι φορές που το κοινό γύρω μου δυσανασχετούσε μεγαλόφωνα ή στριφογυρνούσε νευρικά στα καθίσματα), ωστόσο, κάθε αισθητική πρόταση έχει υποστηρικτές και πολέμιους. Αναπόφευκτα.

• Η απτή γοητεία αυτού του διαφορετικού Φάουστ βρίσκεται στην πρόθεση των συντελεστών να πραγματευτούν τη σκηνική γλώσσα ως ενέργεια που γεφυρώνει την ατομική συνείδηση με τη συλλογική, πατώντας ταυτόχρονα στο ήδη διαμορφωμένο παρελθόν του κειμένου και στον πάντα ανοιχτό ορίζοντα της σχέσης του με το παρόν κα το μέλλον. Εμβληματική στιγμή αποτελεί η κομβικής σημασίας σκηνή της Νύχτας της Βαλπούργης, που αποδίδεται ως θέαμα με χαρακτηριστικά όσα απαριθμεί ο Lehmann, όταν κάνει λόγο για το μεταδραματικό θέατρο: «περισσότερο παρουσία και όχι αναπαράσταση, περισσότερο μοίρασμα και όχι διαμεσολαβημένη εμπειρία, διαδικασία παρά αποτέλεσμα και ερέθισμα παρά πληροφορία».

• Στην τελική σκηνή της φυλακής, ο Φάουστ και η Μαργαρίτα, απογυμνωμένοι από κάθε είδους μεταφυσική, ψηλαφούν την υψηλότερη και πιο επώδυνη γνώση που κατέκτησε ποτέ το ανθρώπινο γένος: την αυτογνωσία. Φεύγοντας, τα αυτιά μου τριβέλιζε το Atmosphere των Joy Division, παράταιρη μουσική υπόκρουση στα ενθουσιώδη λόγια του Γκαίτε, ειπωμένα το 1771 σε μια ομιλία του για τον Σαίξπηρ, όταν ακόμη έκαιγε μέσα του η φλόγα του ρομαντισμού: «Όλα όσα γνωρίζω, τα γνωρίζω μόνο μέσα από τον εαυτό μου». Don’t walk away.

info

ΦΑΟΥΣΤ του Γκαίτε. Σκηνοθεσία: Γ. Γάλλος, Β. Μαυρογεωργίου, Α. Ξάφης, Ομάδα Blitz. Ερμηνεύουν: Γ. Βαλαής, Γ. Γάλλος, Δ. Κούρτη, Α. Λαμπέντ, Χ. Λούλης, Β. Μαυρογεωργίου, Α. Ξάφης, Α. Παπούλια, Χ. Πασσαλής, Γ. Περλέγκας, Ε. Σαουλίδου, Α. Χιώτη. Σκηνικά: Ε. Μανιδάκη. Κοστούμια: Κ. Τσίτσα. Εθνικό Θέατρο (Νέα Σκηνή).

ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΤΑΒΑΡΙΝΟΥ, Η Αυγή: 24/04/2009

Τεμαχίζοντας τον «Φάουστ». Το αριστούργημα του Γκαίτε «διαιρέθηκε» στα πέντε και μετατράπηκε σε μια παράσταση σαν ροκ συναυλία

Πρώτη σειρά, από αριστερά: Βασίλης Μαυρογεωργίου, Γιώργος Βαλαής, Αριάν Λαμπέντ. Δεύτερη: Αγγελική Παπούλια, Δέσποινα Κούρτη, Γιάννος Περλέγκας. Και στην κορυφή ο Χρήστος Πασσαλής, που μαζί με τους Αργύρη Ξάφη, Γιώργο Γάλλο, Χρήστο Λούλη, την Αργυρώ Χιώτη και την Εύη Σαουλίδου ανέλαβαν να τεμαχίσουν τον «Φάουστ» του Γκαίτε

• Μία από τις μόδες που έκαναν την εμφάνισή τους στη θρυλική δεκαετία των 70s ήταν και το να παίζονται οι ροκ δίσκοι ανάποδα, με την ελπίδα ότι σε κάποια από τα τραγούδια θα ακούγονταν καθαρά και ξάστερα κρυμμένα μηνύματα προς τον σατανά. Και αν ο «Φάουστ» του Γκαίτε είναι το κατεξοχήν έργο που έδωσε στον διάβολο τη θέση που του αξίζει, ήτοι πρωταγωνιστική, οι συντελεστές της ομώνυμης παράστασης του Εθνικού, που ανεβαίνει την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου στο κτίριο Τσίλλερ, έκαναν αυτό ακριβώς που όφειλαν να κάνουν: όταν το απαιτητικό εγχείρημα άρχισε να βαραίνει τους νεανικούς τους ώμους- από τη στιγμή που κάποιες παλιές καραβάνες του θεάτρου άρχισαν να λένε και να γράφουν «Μα πώς θα χειριστούν ένα τόσο σημαντικό έργο τόσο άπειροι δημιουργοί;»-, πολύ απλά διάβασαν το έργο… ανάποδα. Σαν έναν χαρντ ροκ δίσκο που δεν κυκλοφορεί πια και επειδή το πικ απ έχει χαλάσει τον αφήνουμε να σκονίζεται στο πάνω ράφι της βιβλιοθήκης. Ξεσκονίζοντας και ξεψαχνίζοντας τον Γκαίτε, ο Γιώργος Γάλλος, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου, ο Αργύρης Ξάφης, η Ομάδα Βlitz ( Γιώργος Βαλαής, Αγγελική Παπούλια, Χρήστος Πασσαλής ) και η Αργυρώ Χιώτη χώρισαν το έργο σε πέντε μέρη για να τα σκηνοθετήσουν ξεχωριστά. Το αποτέλεσμα: μια παράσταση με κοινή αισθητική, σαν ροκ συναυλία με κέφι, νεανική ορμή, διάθεση για φλερτ, μυστηριώδεις γυναίκες και καταφερτζήδες άνδρες. Και με τον Μεφιστοφελή να οργώνει τη σκηνή κινώντας ή κόβοντας τα νήματα.

• «Ρυθμός, ελαφρότης, χαλαρότης» ήταν το τρίπτυχο που φώναξε κάποιος από τον θίασο το βράδυ της περασμένης Κυριακής, λίγο προτού αρχίσει η πρόβα-πέρασμα στη Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος». Οι ηθοποιοί εισέρχονται στη σκηνή, ενώ οι θεατές βολεύονται στα καθίσματά τους. Ενα τραγούδι βγαίνει από το ηχείο, το οποίο αλλάζει χέρια κάθε τόσο. Οποιος το αποχωρίζεται παίρνει τη θέση του στη σκαλωσιά-σκηνικό, η οποία καλύπτει όλον τον τοίχο και παραπέμπει σε παλαιά βιβλιοθήκη, γεμάτη με τόσες πληροφορίες που ακόμη κι ο απελπισμένος, παντογνώστης Φάουστ να είσαι δεν προλαβαίνεις να συλλέξεις μέσα σε μια μόνο ζωή.

• Πρώτης τάξεως διάβολος ο Γιώργος Βαλαής αρχίζει να μιλά-απαγγέλλει σε τόνους που θυμίζουν πολύ τον Κωνσταντίνο Βήτα στα πρώτα βήματα των Stereo Νova. Το μικρόφωνο είναι στερεωμένο πιο πάνω από τα χείλη του, και έτσι ακόμη κι αυτός, «ο άρχοντας του σκότους» αναγκάζεται να σταθεί στις μύτες των ποδιών του σε μια περίεργη ικεσία. «Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα και μετά αυτό το τίποτα εξερράγη!» βροντοφωνάζει ανάμεσα σε γέλια και στη μελωδία που βγαίνει από ένα κουρδιστό παλιό παιχνίδι. Την ίδια παιχνιδίζουσα διάθεση ακολουθεί όλη η παράσταση.

• Τα πέντε μέρη χωρίζουν ή ενώνουν ζευγάρια ηθοποιών ντυμένα με ολόσωμες μαύρες φόρμες που πάνω τους είναι ζωγραφισμένα όλα όσα κρύβουν μέσα τους, τα κόκαλά τους δηλαδή. Εδώ θα δούμε τον Φιτζέραλντ να έχει μια σύντομη φιλοσοφική συζήτηση με τον Χέμινγκγουεϊ, όπως αργότερα θα κάνουν οι Μπόνι και Κλάιντ, Γκαίτε και Σίλερ. Αλλά και ο Μπέργκμαν με τον Ταρκόφσκι: «Το στυλ ανάμεσα στις ταινίες σου άλλαξε τρομερά» θα πει ο δεύτερος. «Ναι, αλλάζω στυλ ακόμη και μέσα στην ίδια ταινία. Το βλέπει κανείς και στους νέους σκηνοθέτες» θα πει ο πρώτος. Σαφής υπαινιγμός για τη σύμπραξη τόσων διαφορετικών… ομάδων αίματος μέσα στην ίδια παράσταση.

• Το ασθενές φύλο αναδεικνύεται το δυνατό χαρτί της παράστασης με τις πέντε ηθοποιούς να εντυπωσιάζουν άλλοτε ως εύθραυστα και άλλοτε ως πεισματάρικα πέταλα της ίδιας Μαργαρίτας. Η «Βαλπούργεια Νύχτα» είναι απολαυστική, με μία σκούπα και δύο κοντάρια-καθαριστικά τζαμιών να φορούν λευκό φανελάκι και να παίρνουν τον ρόλο εσταυρωμένων. Λίγο πριν από το τέλος, ο Χρήστος Πασσαλής θα μιλήσει σε σπαρακτικό υπερσυντέλικο: «Να μην είχα γεννηθεί. Να μην είχε γεννηθεί. Να μην είχαμε γεννηθεί».

Πρεμιέρα την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου, στο κτίριο Τσίλλερ, Αγ.Κωνσταντίνου 22-24. Περιοχή: Ομόνοια. Τηλέφωνο: 210-3305.074.

• της αστεροπης λαζαριδου | ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

«Φάουστ» στο Εθνικό Θέατρο – με πέντε σκηνοθέτες!

Σκηνοθέτες και ηθοποιοί του «Φάουστ»...

• Το κλασικό αριστούργημα του Γκαίτε, τον Φάουστ, επέλεξαν προκειμένου να προχωρήσουν σε ένα σκηνικό πείραμα οι πέντε σκηνοθέτες που συγκεντρώθηκαν κάτω από την ομπρέλα του Εθνικού Θεάτρου και παρουσιάζουν το αποτέλεσμα της δουλειάς τους από χθες [25/02/2009] στη Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», στο κτίριο Τσίλερ της οδού Αγίου Κωνσταντίνου.

• Το κείμενο, στη μετάφραση του Πέτρου Μάρκαρη, διαιρείται σε πέντε μέρη και παρουσιάζεται μέσα από πέντε διαφορετικές αλληλοδιαδοχικές προσεγγίσεις, σε μια απόδοση ζωντανή και σύγχρονη, από τους Γιώργο Γάλλο, Βασίλη Μαυρογεωργίου, Αργύρη Ξάφη, Αργυρώ Χιώτη και την Ομάδα Blitz (Γιώργος Βαλαής, Αγγελική Παπούλια, Χρήστος Πασσαλής), με τη συνεργασία της θεατρολόγου Έλενας Καρακούλη. Όλοι αυτοί, συγκροτώντας μια δυναμική ομάδα νέων σκηνοθετών και ηθοποιών, δουλεύοντας μαζί σε διαφορετικές κατευθύνσεις αλλά με κοινό άξονα την ιστορία του Φάουστ, καταθέτουν το αποτέλεσμα της δουλειάς και του διαλόγου τους πάνω στα μεγάλα θέματα που θέτει το κλασικό κείμενο: τη δύναμη του έρωτα, το αδιέξοδο της γνώσης και του ορθολογισμού, την επιθυμία για επιστροφή στην αθωότητα, τις σπαρακτικές αντιφάσεις της ίδιας της ανθρώπινης φύσης.

Στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, εκτός των παραπάνω, παίρνουν μέρος και οι ηθοποιοί Δέσποινα Κούρτη, Αριάν Λαμπέντ, Χρήστος Λούλης, Γιάννος Περλέγκας και Εύη Σαουλίδου. Τα σκηνικά επιμελήθηκε η Εύα Μανιδάκη, τα κοστούμια η Κυριακή Τσίτσα και τη μουσική ο Ανρί Κεργκομάρ.

Επτά επί Φάουστ… στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου

Είναι όλοι νέοι κι έχουν «πουλήσει» την ψυχή τους στο θέατρο… Και μάλιστα, στο ίδιο έργο: τον «Φάουστ»! Ο λόγος για τους επτά σκηνοθέτες του αριστουργηματικού έργου του Γκέτε που κάνει πρεμιέρα στις 24 Φεβρουαρίου, στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Εχουμε δει παραστάσεις που υπογράφουν δύο ή και παραπάνω σκηνοθέτες, αλλά τέτοιες από κοινού παρεμβάσεις αφορούσαν το σύνολο της παράστασης. Τώρα οι Γιώργος Γάλλος, Βασίλης Μαυρογεωργίου, Αργύρης Ξάφης, Αργυρώ Χιώτη και η ομάδα Blitz (Γιώργος Βαλαής, Αγγελική Παπούλια, Χρήστος Πασσαλής) τολμούν κάτι ξεχωριστό: διαιρούν ένα ενιαίο έργο σε πέντε μέρη και το παρουσιάζουν μέσα από ισάριθμες διαφορετικές, αλληλοδιαδοχικές προσεγγίσεις.

Το έργο πραγματεύεται έναν γερμανικό, μεσαιωνικό θρύλο του 1587, που αφηγείται την ιστορία ενός άντρα που έκλεισε συμφωνία με το διάβολο.

Ο πραγματικός Γιόχαν Φάουστ ήταν ένας περιπλανώμενος των αρχών του 16ου αιώνα που ζούσε πουλώντας μαγικά κόλπα και φτιάχνοντας ωροσκόπια. Αρκετοί συγγραφείς και ποιητές εμπνεύστηκαν από το λαϊκό μύθο, ανάμεσά τους και ο Κρίστοφερ Μάρλοου. Στη διάρκεια του 17ου αιώνα το θέμα εξακολουθούσε να παίζεται στη Γερμανία με τη μορφή της λαϊκής πρόζας, κατείχε όμως και μόνιμη θέση στο ρεπερτόριο περιπλανώμενων θιάσων και σταδιακά, μετατράπηκε σε θρίλερ μέχρι και σε κουκλοθέατρο.

Η ιστορία μ’ όλες τις παραλλαγές της, κυρίως την εκδοχή του λαϊκού μύθου και το κουκλοθέατρο, έγινε πηγή έμπνευσης και για τον Γκέτε. Στις αρχές του 19ου αιώνα κυκλοφορεί το πρώτο μέρος του δικού του «Φάουστ». Ο ήρωας πουλάει την ψυχή του στο Σατανά με αντάλλαγμα όχι πλούτη και δόξα αλλά την εκπλήρωση κάθε επιθυμίας του για γνώση, την αποκάλυψη της αλήθειας, την εξήγηση των μεγάλων μυστικών της φύσης. Θέλει πίσω το νεανικό σφρίγος για να μπορέσει ν’ απολαύσει όλους τους πειρασμούς που θα ρίξει στα πόδια του ο Μεφιστοφελής. Κι όταν στη ζωή του μπαίνει η αθώα Μαργαρίτα, βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα: αν ομολογήσει ότι βρήκε τη λύτρωση στον τέλειο έρωτα χάνει το στοίχημα που έβαλε με το Διάβολο. Σ’ αυτό το σημείο τελειώνει το πρώτο μέρος της τραγωδίας που ξεκίνησε να γράφει ο Γκέτε μόλις είκοσι χρόνων και ολοκλήρωσε το 1801 στα εξήντα του… Παρέδωσε το δεύτερο μέρος του έργου το 1831, όταν ήταν ήδη ογδόντα ετών.

Η παράσταση φιλοδοξεί ν’ αποδώσει το κλασικό κείμενο σε μια ζωντανή, σύγχρονη θεατρική γλώσσα. Με ελάχιστα σκηνικά μέσα και άχρονα κοστούμια, παρά την παραξενιά της, φέρει κοινή σκηνοθετική γραμμή. Σ’ αυτό έπαιξαν καταλυτικό ρόλο οι κοινοί συντελεστές όλων των σκηνοθετικών κομματιών: ο μουσικός Ανρί Κεργκομάρ, η σκηνογράφος Εύα Μανιδάκη, η ενδυματολόγος Κυριακή Τσίτσα, η χορογράφος Σταυρούλα Σιάμου και ο φωτιστής Σταύρος Παλαιορούτας.

Μετά την ατομική δουλειά μ’ όλους τους ηθοποιούς, η σκηνοθετική ομάδα συζητούσε ευρήματα, και τυχόν αλλαγές, ώστε τα πέντε μέρη να λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία.

Οι επτά σκηνοθέτες παίζουν κιόλας. Οσο για τους ηθοποιούς (Χρήστος Λούλης, Δέσποινα Κούρτη, Αριάν Λάμπεντ, Γιάννος Περλέγκας, Εύη Σαουλίδου) πρέπει να… γονάτισαν στις πρόβες. Κι αν ρωτήσετε ποιος ερμηνεύει τους βασικούς ρόλους (Φάουστ, Μεφιστοφελής, Μαργαρίτα) δεν θα πάρετε απάντηση, αφού όλοι οι ηθοποιοί εναλλάσσονται σ’ αυτούς.

Αλλά, πώς κατάφεραν τέσσερις σκηνοθέτες και μια τριμελής θεατρική ομάδα να συνεργαστούν μέσα από διαφορετικές οπτικές πάνω στο κείμενο;

Β. Μαυρογεωργίου: «Η δουλειά μας μοιάζει με συμμαχία «ξένων χωρών» ενάντια στον κοινό «εχθρό», ένα δύσκολο κείμενο αλλά πλούσιο σε νοήματα, ιδέες. Αναζητήσαμε κοινό λεξιλόγιο, κάναμε πίσω προσωπικά κωλύματα για ν’ ακούσουμε προσεκτικά τον άλλον χωρίς να χάσουμε όμως τη φόρα των απόψεών μας. Να ηγείσαι και να υπηρετείς μαζί είναι συνθήκη που γεννά μια αδιαμφισβήτητη ομαδική δύναμη».

Αρ. Χιώτη: «Οσο πολύπλοκος είναι ο Φάουστ του Γκέτε, άλλο τόσο αλλιώτικη και περίπλοκη είναι αυτή η συνεργασία. Ευτυχώς, τα πράγματα και στις δυο περιπτώσεις δεν είναι εύκολα…».

Ομάδα Blitz: «Πιστεύουμε ότι είναι δυσκολότερο να επιβιώσει κάποιος με 700 ευρώ στην Αθήνα παρά να είναι μέλος μιας δημιουργικής ομάδας. Ο «Φάουστ» σαφώς δεν θα είναι μια ακαδημαϊκή παράσταση αλλά ούτε κούφιος πειραματισμός».

Αρ. Ξάφης: «Μη ρωτάτε πόσο διαφορετική είναι αυτή η παράσταση από του Στάιν ή του Ταλχάιμερ. Τόσο αλλιώτικη, όσο μια βροχή στον Αμαζόνιο από μια βροχή στη Σαχάρα. Η αλλιώτικη ανάγκη παράγει τα ξεχωριστά καλλιτεχνικά έργα».

Γ. Γάλλος: «Η συνεργασία ήρθε ως συνέχεια παρόμοιων επιλογών μου τα τελευταία χρόνια. Το συγκεκριμένο, βέβαια, εγχείρημα έχει ξεχωριστές δυσκολίες, αλλά η πίστη στη δυναμική των δώδεκα συμμετεχόντων και των συντελεστών αντισταθμίζει τους κινδύνους».

• Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ – φωτ.: Π. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / 7 – 22/02/2009

Μουρνάου και πειραματικός «Φάουστ»

Από πρόβα στον «Φάουστ»

To Εθνικό Θέατρο σε συνεργασία με το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, τη Δευτέρα (8 μ.μ.) θα προβάλει στο «Τριανόν» (είσοδος ελεύθερη) τη «μυθική» ταινία του Φρίντριχ Βίλχελμ Μουρνάου «Φάουστ», ενόψει της πρεμιέρας του «Φάουστ» (25/20) στη «Νέα Σκηνή» του Εθνικού Θεάτρου. Από τις 200 ταινίες που ενέπνευσε το αριστούργημα του Γκαίτε, η βωβή ταινία του εξπρεσιονιστή Μουρνάου (1926) θεωρείται αξεπέραστη. Μεγάλο μέρος της ταινίας γυρίστηκε σε φυσικά ντεκόρ. Το πρώτο μέρος της αφηγείται την ολοκληρωτική παράδοση του Φάουστ στον Μεφίστο, προκειμένου ο δεύτερος να ξορκίσει την πανούκλα από την πόλη. Το δεύτερο μέρος κλείνει με την ιστορία του Φάουστ και της Μαργαρίτας. Μετά την προβολή της ταινίας θα ακολουθήσει συζήτηση για την αλληλεπίδραση θεάτρου – κινηματογράφου. Συμμετέχουν οι: Βασίλης Μαυρογεωργίου, Αργύρης Ξάφης, Χρήστος Πασσαλής, Κώστας Μπλάθρας, Σύλλας Τζουμέρκας.

Στην πειραματικού χαρακτήρα παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, το έργο – διαιρεμένο σε πέντε μέρη – προσεγγίζεται από πέντε νέους σκηνοθέτες: Γιώργος Γάλλος, Βασίλης Μαυρογεωργίου, Αργύρης Ξάφης, Ομάδα blitz (Γιώργος Βαλαής, Αγγελική Παπούλια, Χρήστος Πασσαλής), Αργυρώ Χιώτη. Κοινό σημείο των πέντε σκηνοθεσιών είναι ένας προβληματισμός για τη γνώση, τον ορθολογισμό, την αθωότητα, τη μαγεία του έρωτα, τη ροπή προς το απόλυτο και τις αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης. Μετάφραση: Πέτρος Μάρκαρης. Σκηνικά Εύας Μανιδάκη, κοστούμια Κυριακής Τσίτσα, μουσική Ανρί Κεργκομάρ, κίνηση Σταυρούλας Σιάμου, φωτισμοί Τάσου Παλαιορούτα. Παίζουν: Γιώργος Βαλαής, Γιώργος Γάλλος, Δέσποινα Κούρτη, Αριάν Λαμπέντ, Χρήστος Λούλης, Βασίλης Μαυρογεωργίου, Αργύρης Ξάφης, Αγγελική Παπούλια, Χρήστος Πασσαλής, Γιάννος Περλέγκας, Εύη Σαουλίδου, Αργυρώ Χιώτη.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

7/9/2008

— Θεατρικός χειμώνας

22/5/2008

— Πλούσιο ρεπερτόριο, με έτοιμο το κτίριο

31/12/2003

— Γιορτινές παραστάσεις

Προθέρμανση με Μουρνάου για «Φάουστ» Εθνικού

Το Εθνικό Θέατρο συναντά και πάλι το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Αυτή τη Δευτέρα, στο Τριανόν Filmcenter, θα προβληθεί ο «Φάουστ» του Φρίντριχ Βίλχεμ Μουρνάου με αφορμή την ομώνυμη παράσταση – πείραμα της Νέας Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου (πρεμιέρα στις 25 Φεβρουαρίου). Πρόκειται για τον αρχέτυπο μύθο του γέρου, που πουλάει την ψυχή του στον διάβολο για να ξαναγίνει νέος.
Το δημοφιλέστερο έργο του Γκέτε έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη πάνω από 200 φορές, οι περισσότερες από τις οποίες στη Γερμανία. Η ταινία του Μουρνάου, γυρισμένη το 1926 -εποχή κατά την οποία ανθούσε ο γερμανικός εξπρεσιονισμός- θεωρείται σήμερα μια από τις κλασικές ταινίες του βωβού κινηματογράφου.

Στην παράσταση – πείραμα της Νέας Σκηνής, το έργο έχει διαιρεθεί σε πέντε μέρη και παρουσιάζεται μέσα από διαφορετικές αλληλοδιαδοχικές προσεγγίσεις. Σημείο συνάντησης είναι ένας σύγχρονος προβληματισμός: το αδιέξοδο της γνώσης και του ορθολογισμού, η επιστροφή στην αθωότητα, η μαγεία του έρωτα, η ροπή προς το απόλυτο και οι αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης. Την παράσταση σκηνοθετούν: Γιώργος Γάλλος, Βασίλης Μαυρογεωργίου, Αργύρης Ξάφης, Ομάδα blitz (Γιώργος Βαλάης, Αγγελική Παπούλια, Χρήστος Πάσσαλης), Αργυρώ Χιώτη.

Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση. Συμμετέχουν οι: Βασίλης Μαυρογεωργίου, Αργύρης Ξάφης, Χρήστος Πάσσαλης, Κώστας Μπλάθρας και ο Σύλλας Τζουμέρκας. Η προβολή ξεκινά στις 8 μ.μ. και η είσοδος είναι ελεύθερη.