Category Archives: Παπά Αγλαΐα

Η επάνοδος των τροβαδούρων

  • Σκηνές από τις ομηρικές ραψωδίες, σε μια υπέροχη μετάφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη, ζωντανεύουν κάθε βράδυ και μέχρι το Σάββατο, σε μια συναρπαστική αφηγηματική – θεατρική προσέγγιση της ηθοποιού Αγλαΐας Παπά και με τη συνοδεία αρμονικά δεμένων μουσικών αυτοσχεδιασμών και ηχητικών εφέ, στο «Αλεκτον», Σφακτηρίας 23, στον Κεραμεικό.

  • Την ηθοποιό πλαισιώνουν η σκηνοθέτις Ελλη Παπακωνσταντίνου και ο μουσικός Τηλέμαχος Μούσας (κιθάρα και παραδοσιακά λαϊκά όργανα). Η αφηγήτρια, με τη δική της εκφραστική πολύτροπη ιδιοσυγκρασία, μεταδίδει τα μηνύματα και τις συγκινήσεις, από τις ομηρικές ραψωδίες, χωρίς τις γνώριμες ακαδημαϊκές υποκριτικές επιτηδεύσεις, που επί δεκαετίες εγκλώβιζαν τα θεατρικά – αφηγηματικά δρώμενα, σε επί το πλείστον μουσειακά πλαίσια, υποτάσσοντας έτσι τη διαχρονικότητα και την οικουμενικότητα της ομηρικής ποίησης, στους «κανόνες» της δογματικής ιστόρησης των αγγειογραφιών, γιατί όχι, αργότερα, και των βυζαντινών νωπογραφιών.
  • Στο επιτυχημένο αυτό εγχείρημά της, η Αγλαΐα Παπά βοηθήθηκε αποτελεσματικά από την επίμονη ερευνητική και ερμηνευτική σχέση της με το δραματουργικό ρεπερτόριο της αρχαιοελληνικής γραμματείας, αλλά και τις αναγνωρισμένες επιδόσεις της σε προωθημένες εκφράσεις του μοντέρνου θεάτρου.
  • Αξίζει να σημειωθεί ότι για τη μεταφορά του ομηρικού έπους στο αφηγηματικό – θεατρικό «πάλκο» η Παπά επιστρατεύει μέχρι το τελευταίο της μόριο. Οι ακροατές – θεατές του ιδιόρρυθμου καφε-μπαρ του Κεραμεικού κυριολεκτικά καθηλώνονται με την πρώτη αφήγηση των ραψωδιακών αποσπασμάτων. Η ηθοποιός – αφηγήτρια πυροδοτεί τη μέθεξη του κοινού με τα ιστορικά δρώμενα, με τη μαστοριά και το πάθος των τροβαδούρων, των Κινέζων και Αράβων παραμυθάδων, των Σκανδιναβών και Γερμανών τραγουδιστών – ποιητών των Νιμπελούγκεν. Και πάνω απ’ όλα, με την προσωπική της εκφραστική δυναμική. Με εναλλασσόμενες φωνητικές καμπύλες, που χαϊδεύουν, διεγείρουν και δονούν. Με εμβόλιμους στίχους και μουσική του Ζακ Μπρελ, που τεκμηριώνουν τη μεταμόρφωση των συντρόφων του Οδυσσέα σε χοίρους, αλλά και με ένα αδάμαστο ρυθμικό – χορευτικό ταμπεραμέντο. Εύγε!