Κάτι δεν πάει καλά με τους εκπαιδευτικούς! Προσφάτως είχαμε το κρούσμα της απαγόρευσης για μια επίσκεψη σε έκθεση έργων του Πάμπλο Πικάσο. Τώρα, κάποιοι έκριναν ως Ακατάλληλο το «Λεωφορείον ο πόθος» του Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα Τενεσί Ουίλιαμς.
Ο διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών, Γιώργος Χατζημιχάλης, απαγόρευσε σε μαθητές ενός Γυμνασίου και ενός Λυκείου των Σερρών να παρακολουθήσουν την παράσταση «Λεωφορείον ο Πόθος» του ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων «Ισότητα των δύο φύλων» και «Γυναίκα στην τέχνη». Διαβάζω στην «Ελευθεροτυπία»:
Η απόφαση ελήφθη και πάλι, όπως και στην περίπτωση της έκθεσης Πικάσο στη Θεσσαλονίκη, έπειτα από εισηγήσεις καθηγητών, οι οποίοι μετέφεραν στον προϊστάμενό τους ότι το έργο έχει άσεμνες σκηνές. Παρ’ όλα αυτά, και έπειτα από εισήγηση περισσότερο ευαίσθητων περί του πολιτισμού εκπαιδευτικών, ελήφθη απόφαση να παρακολουθήσουν την παράσταση δύο καθηγητές-μέλη του συλλόγου εκπαιδευτικών Σερρών, ώστε να αποφανθούν αν το έργο είναι κατάλληλο για τα μάτια μαθητών άνω των 13 ετών.
Κάτι είπε σχετικά ο υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης, αλλά πλέον το κλίμα που έχει αρχίσει να εμπεδώνεται στην ελληνική κοινωνία, είναι αυτό ακριβώς που άπλωσε παντού η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με την πρακτική της και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις της. Ό,τι είχε κατακτηθεί κατά την τελευταία εικοσαετία, μέσα σε τέσσερα χρόνια έγινε καπνός και διελύθη, πομφόλυγες και διερράγησαν, που θα έλεγε και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Δεν είναι θέμα ενός καθηγητή ή της εκπαιδευτικής κοινότητας. Αφορά όλη την ελληνική πολιτεία που επιτρέπει το ξεπούλημα των κατακτήσεών της.
Στις 12 Μαρτίου 1928 γεννήθηκε ο αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Edward Franklin Albee, γνωστότερος για το έργο του Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; [ Who’s Afraid of Virginia Woolf?, αλλά και τα έργα The Zoo Story, The Sandbox και The American Dream. Τα πρώτα έργα του απεικονίζουν μια αμερικανοποίηση του θεάτρου του παράλογου [Theatre of the Absurd] που αποτυπώθηκε κυρίως στα έργα των Ευρωπαίων θεατρικών συγγραφέων, όπως οι Jean Genet, Samuel Beckett, και Eugène Ionesco. Τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ.
Έργα: The Zoo Story (1958), The Death of Bessie Smith (1959), The Sandbox (1959), Fam and Yam (1959), The American Dream (1960), Who’s Afraid of Virginia Woolf? (1961-62, Tony Award, Grammy Award το 1964 στο Best Documentary, Spoken Word or Drama Recording (Other Than Comedy), The Ballad of the Sad Cafe (1963) (διασκευή από τη νουβέλα του Carson McCullers), Tiny Alice (1964), Malcolm (1965) (διασκευή από τη νουβέλα του James Purdy), A Delicate Balance (1966) Pulitzer Prize, Breakfast at Tiffany’s (1966) (μιούζικαλ, διασκευή από τη νουβέλα του Truman Capote), Everything in the Garden (1967) (διασκευή από το έργο του Βρετανού συγγραφέα Giles Cooper), Box και Quotations From Chairman Mao Tse-Tung (1968), All Over (1971), Seascape (1974) Pulitzer Prize, Listening (1975), Counting the Ways (1976), The Lady From Dubuque (1977-79), Lolita (διασκευή από την ομώνυμη νουβέλα του Vladimir Nabokov) (1981), The Man Who Had Three Arms (1981), Finding the Sun (1982), Marriage Play (1986-87), Three Tall Women (1990-91) Pulitzer Prize, The Lorca Play (1992), Fragments (1993), The Play About the Baby (1996), The Goat or Who is Sylvia? (2000, Tony Award), Occupant (2001), Knock! Knock! Who’s There!? (2003), Peter & Jerry (Α΄πράξη: Homelife. Β΄πράξη: The Zoo Story) (2004), Me Myself & I ( (2007).
Lorraine Hansberry, 1959.
Στις 11 Μαρτίου 1959 παίχτηκε στο Μπροντγουέι ένα θεατρικό έργο της αφρο-αμερικανίδας Λορέν Χάνσμπερι [Lorraine Hansberry, 1930-1965] που ήταν και θεατρική συγγραφέας και ζωγράφος. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν και στο Μεξικό. Είδε μια παράσταση σχολική μ’ ένα έργο του Ιρλανδού θεατρικού συγγραφέα Sean O’Casey, κι έτσι αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει συγγραφέας. Το 1959 έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα της οποίας έργο παίχτηκε στο Μπροντγουέι, όταν το έργο της Ένα σταφύλι στον ήλιο [A Raisin in the Sun] έγινε ευνοϊκά δεκτό από την κριτική. Το έργο ασχολείται με τα σοβαρά και κωμικά προβλήματα μιας οικογένειας μαύρων στη σύγχρονη Αμερική.
Μετά την επιτυχία με το έργο A Raisin in the Sun, η Hansberry έγινε η κύρια εκπρόσωπος του αφρο-αμερικανικού δράματος [African-American] και πολλοί που ακολούθησαν ένιωσαν ένα μεγάλο χρέος απέναντί της. Στο Σαν Φραντσίσκο, το Lorraine Hansberry Theatre, που έχει «ειδικευθεί» στην παρουσίαση έργων του αφρο-αμερικανικού θεάτρου, έχει το όνομά της. Το επόμενο έργο της, The Sign in Sidney Brustein’s Window [=1964] είχε λιγότερη επιτυχία. Η Χάνσμπερι πέθανε στα 35 της χρόνια. Μια συλλογή από γραπτά της, με τίτλο To Be Young, Gifted, and Black [=] δημοσιεύτηκε το 1969. Βραβεία και διακρίσεις: Βραβείο των Θεατρικών Κριτικών της Νέας Υόρκης (1959, A Raisin in the Sun, ως το καλύτερο έργο της χρονιάς).
θέατρο, théâtre, teatro, theater, theatre... world 