Category Archives: Διψασμένοι

Συμβολικό «Πουθενά» και επαναλήψεις

1 Οκτωβρίου, 2009 – 3:03 πμ

Μετά από οκτάχρονη «σιωπή», η Κεντρική Σκηνή στο νεοκλασικό κτίριο του Εθνικού Θεάτρου, θα ανοίξει στις 14/10. Η Κεντρική Σκηνή αναστηλωμένη, τεχνολογικά, αλλά και γεμάτη μνήμες από την προηγούμενη εκατόχρονη λειτουργία της, εγκαινιάζεται με τη συμβολική χοροθεατρική δημιουργία του Δημήτρη Παπαϊωάννου, με τίτλο «Πουθενά». Οι 26 ερμηνευτές «μετρούν και αναμετριούνται», ψυχοσωματικά, με τις διαστάσεις και δυνατότητες του χώρου.Το έργο «μιλά» για το χώρο της θεατρικής σκηνής, χώρο – μηχανή διαρκώς μεταβαλλόμενο (με την εκάστοτε παράσταση και στη διάρκειά της). Κάθε σκηνή θεάτρου σχεδιάζεται ως «μη-τόπος», προκειμένου η εκάστοτε δημιουργία και ανθρώπινη παρουσία να τον μεταμορφώνει σε αμέτρητους, διαφορετικούς τόπους. Σύλληψη – σκηνοθεσία: Δημήτρης Παπαϊωάννου, μουσική σύνθεση – ηχητικός σχεδιασμός: Coti K., σκηνικός σχεδιασμός: Ζάφος Ξαγοράρης, φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος, κοστούμια: Θάνος Παπαστεργίου, βοηθός σκηνοθέτη – διεύθυνση καλλιτεχνικής παραγωγής: Τίνα Παπανικολάου. Ερμηνεύουν οι: Προκόπης Αγαθοκλέους, Πάνος Αθανασόπουλος, Θανάσης Ακοκκαλίδης, Αντώνης Βαής, Νίκος Δραγώνας, Μανόλης Θεοδωράκης, Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης, Γιώργος Καφετζόπουλος, Ευριπίδης Λασκαρίδης, Κωνσταντίνος Μαραβέλιας, Γιώργος Μάτσκαρης, Γιάννης Μίχος, Μαρία Μπρέγιαννη, Ιλια Ντετσάβες – Πόγκα, Χρήστος Παπαδόπουλος, Γιάννης Παπακαμμένος, Σίμος Πατιερίδης, Αρης Πλασκασοβίτης, Ευαγγελία Ράντου, Ηλίας Ραφαηλίδης, Καλλιόπη Σίμου, Διογένης Σκαλτσάς, Συμεών Τσακίρης, Σοφία Τσιαούση, Αltin Huta, Tadeu Liesenfeld.

Το μισάωρης διάρκειας έργο θα παρουσιάζεται: από Τετάρτη έως Σάββατο (21.00 και 21.45), Κυριακή (19.00 και 19.45), με ενιαίο εισιτήριο 10 ευρώ. Εισιτήρια προπωλούνται στα ταμεία του Εθνικού Θεάτρου, στη Νέα Σκηνή – «Νίκος Κούρκουλος» (Αγίου Κωνσταντίνου 22-24, τηλ. 210.5288.170) και στα εκδοτήρια του Εθνικού Θεάτρου (υπηρεσίες εισιτηρίων, Πανεπιστημίου 39, εντός στοάς Πεσματζόγλου, τηλ. 210.7234.567). Επίσης μέσω πιστωτικής κάρτας στο τηλ. 210.7234.567 και on-line από τη σελίδα του Εθνικού Θεάτρου.

  • Το Εθνικό Θέατρο θα επαναλάβει στο «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας» (7/10 – 1/11) το πολύ ενδιαφέρον, τρυφερά γραμμένο, με θέμα τους σημερινούς εφήβους στις μεγαλουπόλεις, έργο του Ουαζντί Μουαουάντ «Διψασμένοι» και το μονολογικό έργο «Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α.» της Λένας Κιτσοπούλου (7/10 – 8/11). Το πρώτο έργο ανεβάστηκε σε μετάφραση Εφης Γιαννοπούλου, σκηνοθεσία Μανώλη Μαυροματάκη – Τζένης Αργυρίου, σκηνικά – κοστούμια Ολγας Λεοντιάδου. Φέτος παίζουν οι: Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Γιώργος Συμεωνίδης, Γιάννης Τσεμπερλίδης (παραστάσεις Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σαββάτο 9 μ.μ., Κυριακή 7 μ.μ.). Το δεύτερο έργο παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια Λένας Κιτσοπούλου – Μαρίας Πρωτόπαππα, σκηνικά – κοστούμια Ελλης Παπαγεωργακοπούλου. Παίζει η Μαρία Πρωτόπαππα. (Παραστάσεις Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σαββάτο 9.30 μ.μ., Κυριακή 7.30 μ.μ.). [Ριζοσπάστης, 01/10/2009]
— «Δράκουλα» παράταση
Από damiza | Also posted in ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α., ΠΟΥΘΕΝΑ | Comments (1)

«Είμαστε θλιβεροί οι ενήλικες». Ουαζντί Μουαουάντ «Οι Διψασμένοι»

22 Φεβρουαρίου, 2009 – 11:59 πμ

«Διψασμένοι» για εφηβεία και όνειρα οι Μανώλης Μαυροματάκης, Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Στεφανία Γουλιώτη, εγκαινιάζουν με το έργο του Μουαουάντ στο Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας το πρώτο βήμα για τη λειτουργία μιας Εθνικής Νεανικής Σκηνής

«Είμαστε θλιβεροί οι ενήλικες»

  • Αν μπορούσαμε να φέρουμε πίσω τον χρόνο, πόσο διαφορετική θα κάναμε τη ζωή μας; Η ενέργεια, το πάθος, η αγωνία της εφηβείας είναι το θέμα του έργου του Ουαζντί Μουαουάντ, «Οι Διψασμένοι», όπου η λεωφόρος της ενηλικίωσης των νέων διασταυρώνεται με το μονοπάτι της επιστροφής των ενηλίκων στην παιδική ηλικία. Η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου που έκανε πρεμιέρα την Παρασκευή στο «Σύγχρονο θέατρο Αθήνας» αποτελεί το πρώτο βήμα προς τη λειτουργία μιας Νεανικής Σκηνής, έναν από τους άμεσους στόχους της πρώτης κρατικής μας σκηνής. Μιας νεανικής σκηνής που λαμβάνει υπόψη της τις προσλαμβάνουσες και τις ανησυχίες των νέων, που τους εισάγει στον μαγικό κόσμο του θεάτρου, που αφυπνίζει, που προβληματίζει, που ανατρέπει, που ψυχαγωγεί.

Η εξαφάνιση

  • Ενας νέος 17 ετών, ο Σιλβέν Μερντόκ, ξυπνά το πρωί της 6ης Φεβρουαρίου του 1988 και αρχίζει να μιλά. Είναι θυμωμένος, αλλά και ειρωνικός. Για το μέλλον του, που δεν έχει νόημα. Για όλα όσα τον πληγώνουν. Για όλα όσα τον φοβίζουν. Διεκδικεί το δικαίωμά του να μιλά όπως αυτός κρίνει. Και μιλά ασταμάτητα. Τον δικό του παραληρηματικό καταιγιστικό λόγο. Μιλά συνέχεια, από το πρωί μέχρι το βράδυ της ίδιας μέρας, όταν και εξαφανίζεται. Αυτή είναι η ημέρα της ενηλικίωσής του. Η μία και μοναδική.
  • Είκοσι χρόνια αργότερα, το έτος 2008, ένας ιατροδικαστής, ο Μπουν, καλείται να κάνει νεκροψία στα πλήρως παραμορφωμένα πτώματα ενός αγοριού και ενός κοριτσιού που ανασύρθηκαν αγκαλιασμένα από τον βυθό του ποταμού Σεν Λοράν, στο Μόντρεαλ του Καναδά. Με τη βοήθεια των αρχείων της αστυνομίας, καταφέρνει, για «κακή» του τύχη, να αναγνωρίσει στο πρόσωπο του αγοριού, τον Μερντόκ. Τον παλιό γνωστό του και συμμαθητή του αδερφού του από τα χρόνια της εφηβείας τους. Η κοπέλα όμως ποια είναι; Στην προσπάθειά του να λύσει αυτό το αίνιγμα, ο Μπουν ανασύρει από τον βυθό της μνήμης του όλα εκείνα τα γεγονότα που σημάδεψαν τις τελευταίες μέρες πριν από την εξαφάνιση του Μερντόκ. Καθώς όμως επιχειρεί αυτό το ταξίδι πίσω στον χρόνο, έρχεται αντιμέτωπος και με ένα τρίτο πτώμα. Το δικό του. Το πτώμα δηλαδή του έφηβου που ήταν και ο ίδιος κάποτε, είκοσι χρόνια πριν, και που είχε ονειρευτεί πως θα γινόταν συγγραφέας.
  • Στη μία και μοναδική τους συνάντηση, εκείνη τη μοιραία μέρα, η αμηχανία του Μερντόκ απέναντι στο σκοτεινό του μέλλον είχε πυροδοτήσει την έμπνευση του Μπουν. Ηταν η συνάντησή τους αυτή το έναυσμα για να ολοκληρώσει ο Μπουν το πρώτο του θεατρικό έργο. Και ήταν τόσο μεγάλη η ταύτιση που ένιωσε ο Μερντόκ όταν, μετά από λίγη ώρα, ήρθε σε επαφή με αυτό το θεατρικό έργο, που, τελικά, το βράδυ της ίδιας μέρας δεν άντεξε. Κι εξαφανίστηκε!
  • «Πώς διαχειρίζεται όμως ο Μπουν τη δική του αμηχανία, αναδρομικά, μετά από είκοσι χρόνια, όταν ξαναθυμάται όλα όσα του είχε πει ο Μερντόκ στη μοιραία τους συνάντηση; Αλλά και την αμηχανία που νιώθει απέναντι στα ανεκπλήρωτα όνειρά της δικής του εφηβείας; Στις προσδοκίες του για τη ζωή, που είκοσι χρόνια τώρα έχει θάψει στα πιο σκοτεινά σημεία της μνήμης του; Πώς συνδέονται όλα αυτά με την απάντηση που δίνει στο αίνιγμα της αναγνώρισης του πτώματος της κοπέλας; Τι κάνει ο Μπουν ώστε, μαζί με το αίνιγμα της κοπέλας, να λύσει και το βάσανο της δικής του αμηχανίας και της ενοχής;» είναι τα ερωτήματα στα οποία καλούνται οι συντελεστές της παράστασης να απαντήσουν.
  • «Οχι, προσπαθούμε να μην είμαστε απαισιόδοξοι. Οχι, δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως αυτά που προτείνει ο Μπουν, δηλαδή ο ίδιος ο συγγραφέας, ο Ουαζντί Μουαουάντ, είναι απλώς μια απάντηση ρομαντική» τονίζει ο Μανώλης Μαυροματάκης, ο οποίος πρωταγωνιστεί και συνυπογράφει τη σκηνοθεσία μαζί με την Τζένη Αργυρίου. «Πως δεν μπορούν δηλαδή να έχουν αντίκρισμα στην πραγματικότητα επειδή η πραγματικότητα που ζούμε σήμερα είναι τόσο θλιβερή. Διότι, αν το σκεφτούμε κάπως πιο ψύχραιμα, η πραγματικότητα σήμερα είναι τόσο θλιβερή επειδή εμείς οι ενήλικες είμαστε θλιβεροί, αφού με τρόπο εγκληματικά θλιβερό αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα των νέων ανθρώπων, που στο κάτω κάτω είναι και δικά μας προβλήματα, της κοινωνίας μας, και οι νέοι έχουν απλώς το καθαρό μυαλό να τα βλέπουν, γιατί δεν είναι χωμένοι μέσα σ’ αυτά, γιατί τα έχουν μπροστά τους.
  • Αρκετά πολυμήχανοι υπήρξαμε, οι άνθρωποι. Τον φτάσαμε τον πολιτισμό μας ψηλά! Ε, να που έφτασε η ώρα να αναρωτηθούμε για τα επιτεύγματά μας. Ισως μια απάντηση να βρίσκεται εκεί όπου τέμνεται η δική μας αμηχανία, των ενηλίκων, γι αυτά που καταφέραμε με την αμηχανία των νέων γι αυτά που τους περιμένουν. Στο σταυροδρόμι εκείνο όπου τη λεωφόρο της ενηλικίωσης των νέων έρχεται να συναντήσει το μονοπατάκι της επιστροφής των ενηλίκων προς την παιδικότητα».

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

  • «Οι Διψασμένοι» του Ουαζντί Μουαουάντ. Μετάφραση: Εφη Γιαννοπούλου. Σκηνοθεσία: Μανώλης Μαυροματάκης – Τζένη Αργυρίου. Σκηνικά – Κοστούμια: Ολγα Λεοντιάδου. Παίζουν: Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Στεφανία Γουλιώτη, Μανώλης Μαυροματάκης.

Εθνικό Θέατρο-«Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας».
Παράλληλα με τις παραστάσεις στο Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας, οι «Διψασμένοι» θα παρουσιαστούν για περιορισμένες παραστάσεις σε μη προνομιούχες περιοχές της Αττικής και σε χώρους όπου οι νέοι δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια θεατρική παράσταση.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ, ΕΘΝΟΣ, 21/02/2009

Από damiza | Comments (0)

Πρεμιέρες του Εθνικού Θεάτρου

21 Φεβρουαρίου, 2009 – 3:26 πμ
«Ο χορός της μοναχικής καρδιάς»
  • Τρεις νέες παραστάσεις παρουσιάζει το Εθνικό Θέατρο. Στο «Κοτοπούλη – Ρεξ» ανεβάζει σήμερα την κωμωδία του Οστρόφσκι «Ημερολόγιο ενός απατεώνα», σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, ενώ δύο παραστάσεις στεγάζει στις δύο σκηνές του «Σύγχρονου Θεάτρου».
  • Μια διαφορετική, ποιητική, αλλά και ανατρεπτική προσέγγιση στο θέμα του ξένου, της μετανάστευσης, της αναζήτησης ταυτότητας σε ένα διαφορετικό τόπο είναι το καινούριο έργο του Ακύλλα Καραζήση «Ο χορός της μοναχικής καρδιάς», που ανεβαίνει σήμερα στην Α΄ Σκηνή. Την ώρα που το «Toyota» διασχίζει τις Αλπεις, ο ήρωας αγνοεί ότι θα λείψει πολλά χρόνια, δε θα παντρευτεί στα ξένα, θα περάσει αμέτρητα βράδια στο Stammtisch, σε μια ταβέρνα με γύψινους κίονες και πλαστικά σταφύλια, νομίζοντας ότι θα πίνει και θα χορεύει μέχρι το πρωί και θα ξυπνάει μεσημέρι. Σκηνοθεσία: Ακύλλας Καραζήσης. Σκηνικά: Ζιλιέτ Ζανκλόντ. Κοστούμια: Κάτριν Κρούμπαϊν. Μουσική: Λόλα Τότσιου. Κίνηση: Κυριάκος Κοσμίδης. Φωτισμοί: Γιάννης Δρακουλαράκος. Παίζουν: Ευθύμης Θέου, Ακύλλας Καραζήσης, Γιώργος Κοζομπόλης, Θεανώ Μεταξά, Αλκηστις Πουλοπούλου, Ζωή Σιλλάτ, Μαρία Σκουλά, Γιώργος Τζαβάρας, Λόλα Τότσιου (πιάνο).
  • Στη Β΄ Σκηνή παρουσιάζονται οι «Διψασμένοι» του Ουαζντί Μουαουάντ, σε σκηνοθεσία Μανώλη Μαυροματάκη – Τζένης Αργυρίου, μετάφραση Εφης Γιαννοπούλου, σκηνικά – κοστούμια Ολγας Λεοντιάδου, δραματολογική συνεργασία Εύας Σαραγά. Στο έργο του γαλλόφωνου, λιβανέζικης καταγωγής συγγραφέα Ουαζντί Μουαουάντ, ένας ιατροδικαστής ξετυλίγει – με αφορμή ένα δραματικό γεγονός – ένα κουβάρι αναμνήσεων με ανθρώπους και πράξεις που σημάδεψαν τη ζωή του. Ενα νοερό ταξίδι επιστροφής στο χτες, που θα αποδειχθεί λυτρωτικό για τον ίδιο. Η παράσταση, στην οποία παίζουν οι Μανώλης Μαυροματάκης, Προμηθέας Αλειφερόπουλος και Στεφανία Γουλιώτη, θα περιοδεύσει σε χώρους αντισυμβατικούς και θα «συναντήσει» κυρίως νέους θεατές, που έχουν λιγότερες ευκαιρίες επαφής με την τέχνη.
Από damiza | Also posted in Ημερολόγιο ενός απατεώνα, Ο Χορός της μοναχικής καρδιάς | Comments (0)