Από την OmIcrOn 2 μια εταιρεία για τις τέχνες
Samuel Beckett «Breath»
Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Αίθουσα Black Box (Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ. 210 3418550)
10 Δεκεμβρίου 2010 – 09 Ιανουαρίου 2011
Τα μικρά έργα του Samuel Beckett
Breath πρώτη πανελλήνια παρουσίαση
A piece of Monologue
Rockaby
Come and Go
Cascando πρώτη παγκόσμια παρουσίαση στο θέατρο
σε μια ενιαία παράσταση.
Σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη
Με τους: Τατιάνα Παπαμόσχου, Χίλντα Ηλιοπούλου, Ευθύμη Λιάτο, Γεωργία Αγκοσίλιο, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Βάσω Μορφιαδάκη. Και ο Σταύρος Τσακίρης
Σε νέα μετάφραση της Δήμητρας Πετροπούλου
Κοστούμια: Γιάννη Μετζικώφ
Το κάθε έργο είναι στημένο Πάνω σε μια Εικαστική Εγκατάσταση.
Συμμετέχουν οι εικαστικοί καλλιτέχνες:
Αλέξανδρος Ψυχούλης – Γιάννη Διαμάντης- Αντώνης Βολανάκης
Video art- φωτογραφίες: Νάντια Σκούρτη
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Επεξεργασία ηχητικής μπάντας: Βασίλης Καραμπελόπουλος – Correct Studio
Αφίσα: Βαγγέλης Νικολάου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Γιασσάκης
Διάρκεια παράστασης: 75’ λεπτά.
Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή. Ώρα έναρξης παραστάσεων 9+15
Εισιτήρια 18€ και 12€
Το Breath είναι ένα κομμάτι του Samuel Beckett γραμμένο για να χρησιμοποιηθεί σαν εισαγωγή στην επιθεώρηση «Ω! Καλκούτα».
Μέσα σε μια κινούμενη εικόνα και δυο ήχους ο Beckett συμπύκνωσε τη φιλοσοφία του, αλλά και ολόκληρο το θεατρικό του σύμπαν.
Τα δυο μοναδικά γεγονότα της ζωής ενός ανθρώπου είναι η γέννησή του και ο θάνατός του. Ο ενδιάμεσος χρόνος, μια «κινούμενη» εικόνα ενός και μοναδικού τοπίου.
Αυτό το μικρό έργο αποτελεί τον καμβά και για την παράστασή μας που έχει το γενικό τίτλο «Breath». Σαν ομόκεντροι κύκλοι αναπτύσσονται και τα άλλα μικρά του έργα ξεδιπλώνοντας τον άγριο σαρκασμό και τη σκοτεινή χιουμοριστική ματιά του Νομπελίστα συγγραφέα.
Το A piece of Monologue, μια ζωή γεμάτη αναμνήσεις ενός τοπίου που μόλις φαίνεται μέσα από το σκοτάδι. Στο δωμάτιο ένας μοναχικός άνθρωπος που κοιτάζει έναν άδειο τοίχο με μισοσβησμένα τα ίχνη που άφησαν οι φωτογραφίες που κάποτε υπήρχαν, μια παλιά λάμπα που δεν ανάβει. Ζει με τις μνήμες των… «παραλίγο να πει αγαπημένων». Προσπαθεί να βάλει σε τάξη τις σκόρπιες εικόνες των αναμνήσεων. Πριν τη γέννησή του, στη διάρκεια του βίου του αλλά και να φανταστεί το μετά από αυτόν. Το φως, έρχεται κάποτε- κάποτε θαμπό και απόμακρο μόνο όταν το επιλέγει αυτό να φανερωθεί σαν δώρο. Όταν χάνεται και πάλι απλώνεται βαθύ αδιαπέραστο σκοτάδι. Το σκοτάδι είναι το φυσικό του σύμπαντος. Η μόνη δυνατότητα αντίδρασης του ανθρώπου, η φλόγα των σπίρτων και η λάμπα που προσπαθεί ν’ ανάψει. Μια μικρή δυνατότητα μέσα στο αχανές σκοτάδι της αιωνιότητας.
- Ερμηνεύουν: ο Ευθύμης Λιάτος φωνή: Σταύρος Τσακίρης
Το Rockaby, Από την κούνια, όταν είμαστε βρέφη, έως την κουνιστή πολυθρόνα, που μας αγκαλιάζει στην εποχή της ωριμότητας, όλα είναι μια αναμονή του «άλλου βλέμματος». Μια συνεχής επιτόπια κίνηση σαν νανούρισμα. Δεν είναι καταδίκη αυτή η έλλειψη ούτε σκληρόκαρδη αμέλεια αυτή η απουσία. Αλλά για τον οντολογικό Beckett αυτό είναι η φύση των πραγμάτων. Μια Σισύφεια παράλογη εργασία. Αφέλεια είναι η αισιοδοξία για όποια αλλαγή. Αμετροέπεια είναι η κάθε αισθηματική έκρηξη. Απελπισία είναι η άγνοια.
- Ερμηνεύει: η Τατιάνα Παπαμόσχου.
Το Come and Go, Τρείς Γυναίκες μέσα από 125 λέξεις περιγράφουν το κοινό τους παρελθόν, την αγωνία για τον επερχόμενο καιρό αλλά και την πίστη τους στην παντοτινή φιλία που τις δένει. Έρχονται και φεύγουν κι αυτές σαν τις μέρες, σαν τα γεγονότα μιας ζωής. Όλα περνούν και έρχονται άλλα τίποτα δεν αλλάζει ποτέ…. Ακόμη και η ασθένεια που τόσο τρομάζει τους ανθρώπους είναι ένα μυστικό που δεν θα μάθει, ούτε θα το εξιχνιάσει ποτέ ο «ενδιαφερόμενος». Όλες οι αλλαγές είναι μια ψευδαίσθηση που δημιουργεί η κίνηση;
- Ερμηνεύουν: Γεωργία Αγκοσίλιο, Κωσταντίνα Κλαψινού, Βάσω Μορφιαδάκη.
Το Cascando , μουσικός όρος, που δηλώνει την μείωση της έντασης και την ταυτόχρονη επιβράδυνση του ρυθμού.
Ένας Opener και μια ΦΩΝΗ. Δυο πρόσωπα σαν μία συνείδηση. Η αγωνία του δημιουργού (συγγραφέα, Σκηνοθέτη, Ηθοποιού) για μια όποια «Ιστορία» που θα είναι το «δημιούργημα του αλλά και η ψυχική του σωτηρία. Το έργο τέχνης σαν πράξη τελείωσης για το δημιουργό του. Η «κύκλωση» του θέματος από τον καλλιτέχνη και η προσπάθεια επικοινωνίας με το «κοινό».
Στη δικιά μας παρουσίαση οι δυο ρόλοι είναι δυο γυναίκες που συμμετέχουν σ’ ένα κοντσέρτο για δύο πιάνα. Ακολουθώντας όλη τη διαδικασία μιας συναυλίας πολεμούν και πολεμιούνται προσπαθώντας να διασωθούν από το ίδιο το άυλο έργο. Ο ψυχικός κόπος σωματοποιείται και γίνεται μόχθος. Το θέμα, ο φανταστικός ήρωας. Ο τόπος, τα υλικά της αφήγησης, η τεχνική της γραφής. Η μουσική σαν μια απόλυτη καλλιτεχνική γλώσσα… Κι ανάμεσα το κοινό, δυναστευόμενο ή δυνάστης;
- Ερμηνεύουν: η Χίλντα Ηλιοπούλου και η Τατιάνα Παπαμόσχου.
Η παράσταση οργανώνεται πάνω σε εικαστικές εγκαταστάσεις-δημιουργίες καλλιτεχνών της νέας γενιάς : Του Αλέξανδρου Ψυχούλη – του Γιάννη Διαμάντη- του Αντώνη Βολλανάκη- Video art: Νάντια Σκούρτη που έχουν εγκατασταθεί ειδικά στην αίθουσα Black Box του «Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης».
Η καινούργια μετάφραση της Δήμητρας Πετροπούλου που έγινε ειδικά για την παράσταση μαζί με το υλικό της παράστασης αλλά και άλλα καινούργια στοιχεία για τη δραματουργία του Beckett θα κυκλοφορήσουν σύντομα από τις εκδώσεις ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ
Από την παρουσίαση του ΙΩΒ, της προηγούμενης παραγωγής της Omicron 2, είχαμε επισημάνει τη μεγάλη επιρροή του έργου του Beckett από το βιβλικό κείμενο και αμφίδρομα, τα επεισόδια εκείνης της παράστασης είχαν δημιουργηθεί αντλώντας εμείς έμπνευση από τα μικρά έργα του Beckett. Οι δυο παραστάσεις μαζί με τον ΟΡΛΑΝΤΟ, που είχαμε παρουσιάσει πριν δυο χρόνια, αποτελούν ένα ενιαίο κύκλο προβληματισμού με τον γενικό τίτλο «Η αναζήτηση του Εαυτού».
Αποτελούν μια ερευνητική πορεία – όπως σημειώνει ο Σταύρος Τσακίρης – που θα συνεχιστεί, καθώς συνοδεύονται από περιόδους σεμιναρίων αλλά και θεωρητικής ερευνητικής εργασίας. Ελπίζουμε κάποτε να δοθεί η δυνατότητα να παρουσιαστούν σε μια ενιαία παράσταση.
θέατρο, théâtre, teatro, theater, theatre... world 