«ΑΙΩΝΙΑ ΕΙΡΗΝΗ» Το δίλημμα «ασφάλεια ή ελευθερία» στη σκηνή

Το δίλημμα «ασφάλεια ή ελευθερία», η επιλογή μεταξύ του καλού και του κακού, η ηθική και το τίμημά της απασχολούν τον Χουάν Μαγιόργκα, έναν από τους καταξιωμένους Ισπανούς θεατρικούς συγγραφείς των τελευταίων χρόνων (Κρατικό Βραβείο Θεάτρου 2009), στο έργο «Αιώνια Ειρήνη».

Το έργο του Χουάν Μαγιόργκα, που ξεκίνησε ως στοίχημα συγγραφής ενός έργου σχετικά με την τρομοκρατία, καταφέρνει να εξελιχθεί σε ένα από τα καλύτερα δείγματα γραφής του σύγχρονου ισπανικού θεάτρου

Το δίλημμα «ασφάλεια ή ελευθερία», η επιλογή μεταξύ του καλού και του κακού, η ηθική και το τίμημά της απασχολούν τον Χουάν Μαγιόργκα, έναν από τους καταξιωμένους Ισπανούς θεατρικούς συγγραφείς των τελευταίων χρόνων (Κρατικό Βραβείο Θεάτρου 2009), στο έργο «Αιώνια Ειρήνη».

Η «Αιώνια Ειρήνη» παρουσιάζεται από τις 23 του μήνα, στο θέατρο «Altera Pars», κάθε Δευτέρα και Τρίτη, για 12 παραστάσεις, από την ομάδα «Circle team».

Το έργο, που ξεκίνησε ως στοίχημα συγγραφής ενός έργου σχετικά με την τρομοκρατία, καταφέρνει να ξεφύγει από την τυποποίηση που έχει δημιουργηθεί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να εξελιχθεί σε ένα από τα καλύτερα δείγματα γραφής του σύγχρονου ισπανικού θεάτρου, διατηρώντας όμως τη δυνατότητα απεύθυνσης στο ευρύ κοινό. Εχει μεταφραστεί σε επτά γλώσσες και έχει παιχτεί σε έξι χώρες.

Τρεις σκύλοι πρόκειται να υποβληθούν σε τρεις δοκιμασίες, με έπαθλο το «λευκό περιλαίμιο» και την ευκαιρία να συμμετάσχουν ενεργά στον αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας. Να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός κόσμου ειρηνικού, χωρίς πολέμους, χωρίς σύνορα, έτσι ώστε κανένας άνθρωπος να μη νιώθει ξένος σε κανένα σημείο της γης.

Τι αξίες πρέπει να προσπεράσει όμως κάποιος για να βγει νικητής και τελικά υπάρχει υπέρτατο ιδανικό για χάρη του οποίου μπορούν να θυσιαστούν όλα όσα πιστεύουμε; Πόσο αιματηρός μπορεί να είναι ο δρόμος για την «αιώνια ειρήνη»;

Τη μετάφραση υπογράφει η Μαρία Χατζηεμμανουήλ, τη σκηνοθεσία ο Δημήτρης Ζωγραφάκης, τα σκηνικά/κουστούμια η Ελενα Χρηστούλη και τη μουσική ο Νίκος Καρίμαλης. Παίζουν: Δημήτρης Ζωγραφάκης, Mc Yinka (Μανώλης Αφολάνιο), Πατρίκιος Κωστής, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός, Βασίλης Μήλιος.

Ο «Mπέρντυ» πετά στη σκηνή

Το πολυβραβευμένο μυθιστόρημα του Ουίλιαμ Γουόρτον, που έχει μεταφερθεί και στο σινεμά, ζωντανεύει στο σανίδι σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου

Ο «Μπέρντυ» μιλάει για τη φιλία και την οικογένεια, την αγάπη και το μίσος, το όνειρο και την επιβίωση, τη λογική και την τρέλα

«Το πιο σημαντικό είναι να κρατήσεις το όνειρο ζωντανό». Η ιστορία του Μπέρντυ και του φίλου του Αλ αυτό επιδιώκει να μας διδάξει. Το πολυβραβευμένο μυθιστόρημα του Ουίλιαμ Γουόρτον, ένα από τα καλύτερα και πιο συναρπαστικά της σύγχρονης λογοτεχνίας, παρουσιάζεται στο θέατρο «Altera pars», στη θεατρική διασκευή της Ναόμι Γουάλας, σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου. Ο «Μπέρντυ» μιλάει για τη φιλία και την οικογένεια, την αγάπη και το μίσος, το όνειρο και την επιβίωση, τη λογική και την τρέλα. Μα πάνω απ’ όλα, ακτινοβολεί από αναμνήσεις της νιότης, από επιθυμίες, από το όνειρο της απελευθέρωσης.

Θέατρο Altera Pars: «Απαλλαγή» της Λίντα ΜακΛιν

«Είσαι ότι απορρίπτεις…». Με αυτή τη φράση ξεκινάει η «Απαλλαγή», ένα ψυχολογικό θρίλερ γραμμένο το 1999, το ηχηρό ντεμπούτο της… Σκωτσέζας Λίντα ΜακΛιν.  Το Riddance (Απαλλαγή) χάρισε πολλά βραβεία στην συγγραφέα του, καθιερώνοντάς την ως μια από τις σημαντικότερες γυναικείες φωνές της σύγχρονης σκοτσέζικης και γενικότερα αγγλόφωνης δραματουργίας.

Μια τυχαία απρόσμενη συνεύρεση τριών παιδικών φίλων μετά από είκοσι ολόκληρα χρόνια, σηματοδοτεί ένα ταξίδι σε σκοτεινά μυστικά και χαμένες ευκαιρίες. Ένα έργο που εξερευνά τον τρόπο με τον οποίο τα παιδικά τραύματα συνεχίζουν να στοιχειώνουν την ενήλικη ζωή των ανθρώπων, καθώς και το γεγονός ότι όλοι κρύβουμε μέσα μας το «καλό» και το «κακό». Ο Κένυ, ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην Κλαιρ και τον Φρανκ, έχει μανία με την απαλλαγή της σκόνης και την βρωμιάς. Η Κλαιρ απαλλάχθηκε από το μωρό της όταν έμεινε έγκυος στα εφηβικά της χρόνια δίνοντάς το για υιοθεσία. Ο Φρανκ θέλει να απαλλαχθεί από την σκιά του βίαιου, αλκοολικού πατέρα του.

Οι τρεις παιδικοί φίλοι ζούνε μέσα στην σιωπή και την άρνηση, αλλά ο φόβος που τους κατευθύνει έχει ρίζες στο κοινό τους παρελθόν. Άραγε μπορούμε να απαλλαγούμε ποτέ από τα λάθη του παρελθόντος που καμιά φορά στοιχειώνουν ακόμη και τα όνειρά μας;

Από την Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011 στο Altera Pars!

Διανομή
Κένυ: Πέτρος Αλατζάς
Κλαιρ: Ειρήνη Βογιατζή
Φρανκ: Άντονυ Μπερκ

Συντελεστές
Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου – Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία: Πέπη Μοσχοβάκου
Σκηνικά – Κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Φωτισμοί: Επιμέλεια της ομάδας

• ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Όλοι μας κουβαλάμε κάποιο φορτίο από το οποίο θα θέλαμε να απαλλαγούμε. Αυτή η ανακούφιση όταν έρχεται, αν έρθει, είναι σαν την πρώτη ανάσα μετά από ένα μεγάλο μακροβούτι. Κάποιες φορές μπορεί η δική μας απαλλαγή να σημαίνει ότι πρέπει να φορτώσουμε το δικό μας φορτίο σε κάποιον άλλον. Όταν έπεσε στα χέρια μου το έργο αυτό της Λίντα ΜακΛιν το πρώτο πράγμα που μου κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν ο περίεργος τρόπος που ήταν γραμμένο, οπτικά. Σχεδόν σαν να ήταν στίχος. Σαν να είχε προσπαθήσει να αποτυπώσει στο χαρτί την δυσκολία των χαρακτήρων να εκφραστούν, ίσως, κάτω από το βάρος του παρελθόντος τους. Οι χαρακτήρες έχουν μείνει εκεί όπου βρίσκονται τα μυστικά τους. Έχουν αφήσει την δύναμή τους στο παρελθόν και πρέπει να πάνε πίσω για να την ξαναβρούν και, ίσως, να προχωρήσουν. Πλέον  όμως έχουν μάθει να ζουν με αυτό το βάρος, και αν το ξεφορτωθούν, μετά τι…; Οι  επιλογές που κάνουμε ή δεν κάνουμε, οι τύψεις και τα μυστικά ακόμη κι αν μένουν καλά κρυμμένα έχουν πάντα κόστος στον εαυτό μας, στο πως είμαστε, στο πως ζούμε….

• ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Πέτρος   Αλατζάς

Είναι απόφοιτος της Δραματικής  Σχολής του Θεάτρου “ΕΜΠΡΟΣ” (1996).  Τα τελευταία 15 χρόνια έχει παίξει  σε πολλές παραστάσεις θεάτρου και χοροθεάτρου στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Συμμετείχε ως Βοηθός Χορογράφου στην Τελετή Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004. Έχει, επίσης παίξει σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Φέτος πρωταγωνιστεί στην σειρά του Mega «Το Νησί». Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: «Οι νύχτες μακριά σου» (2009) και «Ονειρικά τοπία» (2010).

Ειρήνη Βογιατζή

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βόλο  όπου έκανε και τα πρώτα της βήματα στο θέατρο. Κατόπιν φοίτησε  στο εργαστήρι του σημερινού θεάτρου «Σοφούλη» στη Θεσσαλονίκη. Συμμετείχε σε  παραστάσεις  εκεί  με σημαντικότερη την «Σκιά» του  Β. Μποζίκη  στο ΚΘΒΕ  ενώ παράλληλα απέκτησε πτυχίο Βιολογίας  του ΑΠΘ. Είναι απόφοιτος της Δραματικής σχολής της  Μ. Βογιατζή -Τράγκα  στην Αθήνα, όπου ζει κι εργάζεται μέχρι σήμερα ως ηθοποιός. Ακολούθησαν  κινηματογραφικές συνεργασίες  με  τους σκηνοθέτες Π. Βούλγαρη, Γ.Καραντινάκη, Γ. Ζώη κ.α  καθώς και θεατρικές  με τους  Κ. Κωνσταντόπουλο, Θ.Κάλβο,  Χ. Γεωργιάδη.  Η  πιο πρόσφατη δουλειά της στο θέατρο ήταν η παράσταση «Συνθήκη» σε δικά  της κείμενα ενώ ασχολείται και με  την διδασκαλία  θεατρικού παιχνιδιού. Η  «κατά- Θεση  χώρου» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις  Άπαρσις.

Άντονυ Μπερκ

Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως οι Ελένη Σκότη, Όλγα Ποζέλη, Ράια Μουζενίδου κ.α., ενώ από το 2007 έχει αρχίσει να σκηνοθετεί και ο ίδιος. Στον κινηματογράφο πρωταγωνίστησε στην ταινία «Να μ’ Aγαπάς» του Α.Θωμόπουλου στον ρόλο του Παύλου Σιδηρόπουλου ενώ έχει συμμετάσχει και σε άλλες ελληνικές και ξένες παραγωγές. Στην τηλεόραση έχει δουλέψει σε διάφορες σειρές με τελευταία σημαντική παρουσία στην σειρά «Τα Παιδιά της Νιόβης» σε σκηνοθεσία του  Μπάμπη Σπανού. Ως τραγουδιστής έχει συνεργαστεί με τους Ευγενία Συριώτη, Γιάννη Μαρκόπουλο και Μάριο Στρόφαλη. Έχει μεταφράσει πολλά θεατρικά έργα, ενώ από το 2009 διδάσκει Θέατρο στο International School of Athens.

Πέπη Μοσχοβάκου

Είναι απόφοιτος της Δραματικής σχολής «Αρχή» της Νέλλης Καρρά και του Αμερικανικού Κολλεγίου Deree. Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως οι Όλγα Ποζέλη, Ελένη Σκότη (υπήρξε και βοηθός της σε πολλές παραστάσεις) και τελευταία με την Μαρία Τσαρούχα στον μονόλογο «Η Κακομοίρα της Νάπολι» που παίζεται αυτή την περίοδο στο Θέατρο Επί Κολωνώ. Από το 2009 πέρασε και στην σκηνοθεσία, με την «Απαλλαγή» να είναι η πέμπτη της δουλειά. Ακόμη έχει εμφανιστεί σε αρκετές σειρές στην τηλεόραση και έχει παίξει σε πολλές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους ενώ έχει βραβευθεί για την ερμηνεία της στην ταινία «Το Σπίτι με τις Ελιές» της Θ. Δοσίου. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ομάδας ΝΑΜΑ και του Θεάτρου Επί Κολωνώ, στο εργαστήρι του οποίου διδάσκει από το 2009.

«Μήδεια» του Ζαν Ανουίγ στο Θέατρο Altera Pars

Ο θεατρικός οργανισμός Altera pars συνεχίζοντας με συνέπεια την παρουσία του στο θεατρικό χώρο, παρουσιάζει για δεύτερη περίοδο την παράσταση ΜΗΔΕΙΑ του γνωστού Γάλλου συγγραφέα Ζαν Ανούιγ, σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου από τις 8 Οκτωβρίου. Το έργο παρουσιάστηκε τον προηγούμενο χειμώνα σε συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βόλου στο θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής Βόλου και στον πολυχώρο τέχνης Altera Pars στην Αθήνα και στο φεστιβάλ Ερμουπολείων, στη Σύρο, όπου είχε τη θερμή υποδοχή θεατών και τύπου. Το έργο αντλεί το θέμα του από τον αρχαίο μύθο και εστιάζει στη σχέση Ιάσονα-Μήδειας. Δεν αποτελεί απλή παράθεση ιστορικών γεγονότων, εμβαθύνει στις ανθρώπινες σχέσεις, στα ψυχολογικά κίνητρα των ηρώων, στον έρωτα… Είναι μια παράσταση με σύγχρονη οπτική και σεβασμό στους μεγάλους δραματουργούς.

Παίζουν οι: ΜΙΝΑ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΠΕΤΡΟΣ ΝΑΚΟΣ, ΑΛΕΚΑ ΤΟΥΜΑΖΑΤΟΥ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΡΜΠΑΤΣΗΣ, ΣΙΜΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΟΠΟΥΛΟΣ

Η Μήδεια του Ανούιγ είναι μια γυναίκα που διεκδίκησε το απόλυτο… στη ζωή… στον έρωτα. Υπερέβη την κοινωνική δεοντολογία, υπερέβη τον καθωσπρεπισμό της. Ως γνήσια ηρωίδα το παίρνει πάνω της… αναλαμβάνει, απαιτεί… αρνείται να γεράσει, αρνείται να συμβιβαστεί …να ενταχθεί στον κόσμο των ενηλίκων… Γιατί η Μήδεια είναι πάνω απ’ όλα ένα αθώο κορίτσι, μια μικρή κόρη, αγνή και απαιτητική. Μια γυναίκα που εξακολουθεί να πιστεύει στα παραμύθια. Βιώνει το κοριτσίστικο παραμύθι της , ακολουθεί τον πρίγκιπά της στη δική του εκστρατεία. Για χάρη του πρόδωσε, σκότωσε, έσφαξε… κι αν τη λένε ανυπότακτη, εκείνη είναι δοσμένη ολόψυχα… σύγκορμα… στο μοναδικό ναύτη της δικής της εκστρατείας. Έπρεπε να υπακούει, να χαμογελάει, να στολίζεται για να του αρέσει. Έπρεπε να του δώσει το Χρυσόμαλλο Δέρας που τόσο ήθελε, να τον περιμένει ξαπλωμένη… ορθάνοιχτη. Κι όταν ο πρίγκιπας, ο ξακουστός Ιάσονας, αποφασίζει να γίνει άνθρωπος , να συμβιβαστεί «ταπεινά», όπως έκαναν και οι άλλοι πριν από αυτόν και πιο απλά από αυτόν… όταν την εγκαταλείπει… το αθώο κορίτσι πεθαίνει.

Το απόλυτο γίνεται σχετικό… Ο έρωτας, πορνεία… Τότε η οργή της ξυπνά… Η ηρωίδα μέσα της ξαναγεννιέται… και χτυπά θανάσιμα. Ο Jean Anouilh χρησιμοποιεί το μύθο της βάρβαρης πριγκίπισσας, της «παιδοκτόνου» Μήδειας, για να μας δώσει μέσα σ’ ένα φλογερό και παθιασμένο περιβάλλον… μαθήματα ανθρωπιάς, μαθήματα αξιοπρέπειας, μαθήματα ζωής.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

• ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ-ΣΑΒΒΑΤΟ:21.30
• ΚΥΡΙΑΚΗ: 20.30

Τιμές εισιτηρίων: 20 ευρώ Κανονικό-12 ευρώ φοιτητικό

Altera Pars

• Μ. Αλεξάνδρου 123-Κεραμεικός (Μετρό Κεραμεικός)
• τηλ. 210-3410011, fax: 210-3410950

«Mήδεια» στο Altera Pars

• ΜΕΧΡΙ 10 Μαΐου Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή-Δευτέρα, 21:30

• Τη «Μήδεια» του Ζαν Ανούιγ παρουσιάζει το Θέατρο Altera Pars σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου με τη Μίνα Χειμώνα στον ομώνυμο ρόλο. Στο ρόλο της Τροφού, η Αλέκα Τουμαζάτου.

Η Μήδεια του Ανούιγ είναι μια γυναίκα που διεκδίκησε το απόλυτο… στη ζωή… στον έρωτα. Υπερέβη την κοινωνική δεοντολογία, υπερέβη τον καθωσπρεπισμό της. Ως γνήσια ηρωίδα το παίρνει πάνω της… αναλαμβάνει, απαιτεί… αρνείται να γεράσει, αρνείται να συμβιβαστεί …να ενταχθεί στον κόσμο των ενηλίκων… Γιατί η Μήδεια είναι πάνω απ’ όλα ένα αθώο κορίτσι, μια μικρή κόρη, αγνή και απαιτητική. Μια γυναίκα που εξακολουθεί να πιστεύει στα παραμύθια.

Βιώνει το κοριτσίστικο παραμύθι της , ακολουθεί τον πρίγκιπά της στη δική του εκστρατεία. Για χάρη του πρόδωσε, σκότωσε, έσφαξε… κι αν τη

λένε ανυπότακτη, εκείνη είναι δοσμένη ολόψυχα… σύγκορμα… στο μοναδικό ναύτη της δικής της εκστρατείας. Έπρεπε να υπακούει, να χαμογελάει, να στολίζεται για να του αρέσει. Έπρεπε να του δώσει το Χρυσόμαλλο Δέρας που τόσο ήθελε, να τον περιμένει ξαπλωμένη… ορθάνοιχτη. Κι όταν ο πρίγκιπας, ο ξακουστός Ιάσονας, αποφασίζει να γίνει άνθρωπος , να συμβιβαστεί «ταπεινά», όπως έκαναν και οι άλλοι πριν από αυτόν και πιο απλά από αυτόν… όταν την εγκαταλείπει… το αθώο κορίτσι πεθαίνει.

Το απόλυτο γίνεται σχετικό… Ο έρωτας, πορνεία… Τότε η οργή της ξυπνά… Η ηρωίδα μέσα της ξαναγεννιέται… και χτυπά θανάσιμα.

Ο Jean Anouilh χρησιμοποιεί το μύθο της βάρβαρης πριγκίπισσας, της «παιδοκτόνου» Μήδειας, για να μας δώσει μέσα σ’ ένα φλογερό και παθιασμένο περιβάλλον… μαθήματα ανθρωπιάς, μαθήματα αξιοπρέπειας, μαθήματα ζωής.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΡΓΟΥ
Μετά από μια δεκαετή περιπλάνηση γεμάτη περιπέτειες, γεμάτη εγκλήματα ,το μοιραίο ζευγάρι Μήδεια – Ιάσονας καταφθάνει στο λιμάνι της Κορίνθου, με την ελπίδα να βρει άσυλο και ειρήνη.

Η Μήδεια αναμένει μαζί με τα παιδιά της και την Τροφό, την επιστροφή του αγαπημένου της. Ο χωρισμός θα ήταν πρόσκαιρος. Ήχοι πανηγυριού, που ακούγονται από μακριά, την αναστατώνουν. Η διαίσθηση της , της αποκαλύπτει το μεγάλο μυστικό… της το επιβεβαιώνει η έλευση ενός φαντάρου σταλμένου από τον ίδιο τον Ιάσονα. Ο αγαπημένος της πρόκειται να παντρευτεί την επόμενη κιόλας μέρα, την κόρη του τοπικού άρχοντα. Οι συμμαχίες και τα συμφέροντα αποδεικνύονται πιο ισχυρά απ’ τον απόλυτο έρωτα που βίωσε επί 10 χρόνια το καταραμένο ζευγάρι.

Σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται αυτοπροσώπως ο ίδιος ο άρχοντας του τόπου να της επιβεβαιώσει επισήμως την είδηση … να διώξει τη ‘’βάρβαρη» μακριά από την πόλη του. Της ανακοινώνει ότι τα δύο της παιδιά θα παραμείνουν στην Ελλάδα, ακολουθώντας τον πατέρα τους, στο συμβιβασμό του.
Η Μήδεια επιδιώκει να τον πείσει να συναντήσει έστω και για λίγο τον σύντροφό της, να προστατέψει ό,τι μπορεί από τα παιδιά της. Το μόνο που καταφέρνει …να πείσει τον Κρέοντα να την αφήσει με τα παιδιά της για μια τελευταία νύχτα. Η έλευση του Ιάσονα κατά τη διάρκεια αυτής, η τελευταία τους συνάντησή ξετυλίγει το κουβάρι μιας σχέσης που αντικατοπτρίζει την αιώνια διαμάχη των δύο φύλων. Τη διαμάχη δύο κόσμων.

Εξηγήσεις δίνονται εκατέρωθεν αλλά το τελικό αποτέλεσμα δε μπορεί να είναι τίποτα άλλο, παρά ένας οδυνηρός χωρισμός.

Θολωμένη από την οργή και την πίκρα της η «βάρβαρη» πριγκίπισσα καταστρώνει το μοιραίο σχέδιο εκδίκησης. Δίνει οριστικό τέλος και ξεριζώνει για πάντα από μέσα της ό,τι έχει σχέση με τον άπιστο σύντροφό της.

Σκοτώνει τα παιδιά της, καίει τα πάντα, αυτοκτονεί μπροστά στα μάτια του Ιάσονα, θέλοντας να «μην αφήσει τίποτα πίσω της, παρά μια μαύρη κηλίδα».

Και η ζωή συνεχίζει την πορεία της…

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Μετάφραση/Απόδοση: Altera Pars
Σύνθεση/Σκηνοθεσία: Πέτρος Νάκος
Ζωγραφική/Γλυπτική: Σταύρος Διακουμής
Κοστούμια: Δέσποινα Χειμώνα
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Μουσική Επιμέλεια: Δημήτρης Παπασπυρόπουλος
Επιμέλεια Κίνησης: Μαρία Αλβανού
VideoArt: 2forMotion (Αγγελίνα Βοσκοπούλου – Στέλιος Σάρρος)

Ηθοποιοί:
Μήδεια: Μίνα Χειμώνα
Ιάσων: Πέτρος Νάκος
Τροφός: Αλέκα Τουμαζάτου
Κρέων: Χρήστος Χαρμπάτσης
Νεαρός: Σίμος Κυπαρισσόπουλος

Στο σταθμό των μονάχων. «Indian Summer» στο θέατρο Altera Pars, σε σκηνοθεσία Ελένης Μποζά

• Κυριακή βράδυ στο πολύβουο καφέ ενός σιδηροδρομικού σταθμού. Δύο ηθοποιοί, δώδεκα μυστικά, δώδεκα διαφορετικές γυναίκες: Η καταθλιπτική, η καριερίστα, η ταλαιπωρημένη, η έφηβη, η χήρα. Με μια κούπα ζεστού καφέ θα μοιραστούν μια στιγμή, μια ελπίδα, ένα φόβο. Ενα ψηφιδωτό από γυναικείες ιστορίες συνθέτει το έργο «Indian Summer» που ανέβηκε μόλις στο θέατρο Altera Pars, σε σκηνοθεσία Ελένης Μποζά.

• «Μια παράσταση η οποία με μεγάλη γενναιοδωρία και ειλικρίνεια καταγράφει το τι ακριβώς σημαίνει να έχεις ανάγκη την επαφή. Μιλάει για τους ανθρώπους που προσπαθούν να ευτυχήσουν, που η χαρά μετατρέπεται σε καθολικό ζητούμενο της ζωής τους», όπως λέει η σκηνοθέτρια.  Τους ρόλους των δύο σερβιτόρων καθώς και των πελατισσών που καταφθάνουν κρατούν η Κωνσταντίνα Τάκαλου και η Νάντια Σπηλιωτοπούλου. Η δράση του έργου τοποθετείται στο καφέ που εργάζονται η Λόρα και η Στέφι. Η πρώτη είναι μια 23χρονη, μόνη, δραστήρια, που λέει και ξαναλέει ότι θα φύγει στην Ινδία. Η δεύτερη, βασανισμένη στα 26 της, έχει υποταχθεί πλήρως στις συμβάσεις, έχει ήδη ένα παιδί που ακυρώνει τα όνειρά της κι έναν άντρα που την κακοποιεί. «Πραγματικά πιστεύω ότι είναι ένα έργο στο οποίο καθρεφτίζεται η γυναικεία ψυχοσύνθεση σε όλο της το μεγαλείο», λέει η Κωνσταντίνα Τάκαλου. «Όμως σίγουρα θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον να το δουν και οι άντρες. Θα καταλάβουν ποιες είμαστε, πώς μας αλλάζουν και τι επιπτώσεις έχει η συμπεριφορά τους στους ίδιους. Άλλωστε, όλους τους άντρες μια γυναίκα τους έχει κάνει. Άρα ακόμα κι όσα δεν ξέρουν, θα έπρεπε να τα μάθουν».

Κοριτσίστικες κουβέντες

• Μια ήσυχη νύχτα τα δύο νέα κορίτσια δουλεύουν και παράλληλα μοιράζονται τις σκέψεις τους. Συγκρίνουν τις μετέωρες ζωές τους και ονειρεύονται μια διέξοδο. Συγχρόνως, κόσμος πάει και έρχεται, αλλά στο καφέ μπαίνουν μόνο γυναίκες που προσθέτουν στον διάλογο της Στέφι και της Λόρας την δική τους μαρτυρία. Καθεμία με διαφορετική διάθεση: από την απόλυτη χαρά στη βαθιά απόγνωση.

• «Ωρες ώρες νομίζω ότι δεν παίζω στην παράσταση, ότι είμαι κι εγώ σε ένα καφέ με τις φίλες μου. Η δοτικότητα, ο έρωτας, η απιστία και η αγωνία σε όλα τα επίπεδα δεν έχει λείψει ποτέ από τις γυναικείες κουβέντες. Ούτε πριν από αιώνες, ούτε σήμερα», παραδέχεται η ηθοποιός.

• Και πράγματι, οι πελάτισσες που εκείνο το βράδυ θα περάσουν από το καφέ μάς είναι εξαιρετικά γνώριμες: η ηλικιωμένη αστή, καταθλιπτική και ψυχαναγκαστική με τις δουλειές του σπιτιού. Η αδίστακτη καριερίστα που παραδέχεται πως «όλες μου οι αποφάσεις σχετίζονται με το κρεβάτι. Εκεί κλείνω τις περισσότερες συμφωνίες». Ενα 24χρονο άνεργο απελπισμένο κορίτσι. Δύο πιτσιρίκες πνιγμένες από το άγχος της εφηβείας. Η Σαμ, μια νεαρή που τυραννιέται από τις πολλαπλές προβληματικές της σχέσεις με τους άνδρες. Μια παντρεμένη γυναίκα αμφίθυμη και αναβλητική που, ενώ θέλει να κάνει παιδιά, παίρνει ανελλιπώς αντισυλληπτικά. Η Εμα, μια φοιτήτρια που γυρνά τον κόσμο και η γυναίκα που χήρεψε έπειτα από δεκαετίες ευτυχισμένης συμβίωσης.

• Το «Indian Summer» είναι ένα από τα πρώτα θεατρικά έργα που έγραψε η Λούσι Μορίς και ανέβηκε πρώτη φορά πριν από 13 χρόνια στο Λονδίνο -με τη συγγραφέα να υποδύεται το ρόλο της Στέφι. Στόχος της εξ αρχής ήταν να δώσει μια γλαφυρή εικόνα της νέας γενιάς, η οποία έχει μεν ως μότο της το «πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου», αλλά παραπαίει από την ανασφάλεια. Οπως εύστοχα λέει και το κείμενο, «τελικά έτσι είμαι ή είμαι έτσι όπως νομίζει ότι πρέπει να είμαι;».

* Το «Indian Summer» ανεβαίνει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00. Συμμετέχει ο μουσικός Mc Yinka, που όσο διαρκεί η παράσταση ετοιμάζει ένα τραγούδι εμπνευσμένο από τις ιστορίες των γυναικών.

• Της ΜΑΤΟΥΛΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗ, ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / 7 – 08/03/2009

Οι περίφημοι Ιταλοί θεατράνθρωποι Σπίρο Σιμόνε και Φραντζέσκο Σφραμέλι ήρθαν για δύο έργα τους στο «Altera Pars»

Εσάς σας ελέγχουν τρεις οικογένειες, εμάς μία

• Το έργο με το οποίο ο πολυβραβευμένος Ιταλός θεατρικός συγγραφέας -αλλά και ηθοποιός και σκηνοθέτης- Σπίρο Σιμόνε κατέκτησε τα ευρωπαϊκά φεστιβάλ αλλά και την Κομεντί Φρανσέζ έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε σήμερα, αύριο και μεθαύριο στο θέατρο Altera Pars (Μ. Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός). Πρόκειται για τη «Γιορτή», το πρώτο έργο που έγραψε το 1999 στα ιταλικά -τα προηγούμενα ήταν στη σικελική διάλεκτο.

• Παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα (στα ιταλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους) από τον ίδιο τον συγγραφέα και τον Φραντζέσκο Σφραμέλι, με τον οποίο αποτελούν αχώριστο καλλιτεχνικό δίδυμο από το 1994. Εχουν μάλιστα τιμηθεί το 2002, από κοινού, με τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.

• Η αφορμή για την επίσκεψη του θιάσου των Σιμόνε – Σφραμέλι στην Ελλάδα είναι το ανέβασμα του έργου του Σπίρο Σιμόνε «Φάκελος» («La Busta») από τον Πέτρο Νάκο. Γι’ αυτό και τις τρεις αυτές μέρες οι παραστάσεις θα παρουσιάστουν από κοινού.

• Η «Γιορτή» διαδραματίζεται στον χώρο μιας κουζίνας την ημέρα της επετείου τριάντα χρόνων γάμου. Ο Πατέρας, η Μητέρα και ο Γιος επιχειρούν να ξεσκεπάσουν ο ένας τον άλλο μέσα από ένα βίαιο, σκληρό και ουσιαστικά αδήλωτο παιχνίδι, με συνεχή νότα κωμικότητας. Ο «Φάκελος», γραμμένος το 2006, ακροβατεί ανάμεσα στην τραγωδία και την κωμωδία και μιλά για τον παραλογισμό της βίας που ασκεί η εξουσία.

• Φαινομενικά τα δύο κείμενα έχουν εντελώς διαφορετική θεματολογία. Συμπίπτουν όμως στο ζήτημα της βίας. Στον «Φάκελο» προκύπτει με σαφήνεια. Πρόκειται για την κρατική βία που ασκείται στον πολίτη, ενώ στη «Γιορτή» η βία προκύπτει σαν έκρηξη από την έλλειψη επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια.

• Το θέατρο των Σιμόνε – Σφραμέλι είναι άμεσα επηρεασμένο από τον Πίντερ και τον Μπέκετ. Δεν δέχονται όμως σε καμιά περίπτωση τον όρο πολιτικό θέατρο. Αντιμετωπίζουν με επιφυλακτικότητα όσους τον χρησιμοποιούν. Θα το χαρακτήριζαν όμως κοινωνικοπολιτικό και σίγουρα ανθρωποκεντρικό. «Αν ξεκινήσεις από τον άνθρωπο, προκύπτει πάντα κάτι πολύ αναγκαίο που θέλεις να πεις και, συνεπώς, η καταγγελία. Ετσι κι εμείς δεν μιλάμε για την πολιτική, αλλά την εφαρμόζουμε μέσα από το θέατρό μας» συμπληρώνουν.

• Οσο για τον τρόπο δουλειάς τους; «Αρχίζουμε με το τίποτα. Ο,τι συμβαίνει επί σκηνής είναι ο ηθοποιός που το δημιουργεί. Ξεκινάμε γλυκά γλυκά και δινόμαστε ο ένας στον άλλο. Το θέατρο είναι ερωτική πράξη. Είναι πολύ σημαντικό να μην είσαι «βολεμένος», αλλά γεμάτος αμφιβολία και περιέργεια. Να μην ακολουθείς τον εύκολο δρόμο» λέει ο Σφραμέλι.

• Στο μυαλό του, αμέσως μόλις πληροφορήθηκε τα πρόσφατα γεγονότα της χώρας μας, ήρθε ο «Φάκελος» και «όλη αυτή η διάθεση που έχουν οι αρχές να ασκούν βία στους πολίτες. Αυτό που έγινε στην Ελλάδα, το βλέπουμε στο πρόσωπο αυτού που μας κυβερνά στην Ιταλία. Δεν υπάρχουν πολλές διαφορές. Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει και το 2001 στη Γένοβα με τη δολοφονία του Τζουλιάνι. Αυτή η έντονη τάση εξέγερσης δείχνει ότι κάτι συμβαίνει. Οχι όμως στην Ιταλία γιατί τα πανεπιστήμια είναι γεμάτα ανθρώπους της αστικής τάξης, παιδιά σημαντικών οικογενειών. Εσείς έχετε τρεις οικογένειες που σας ελέγχουν, εμείς έχουμε μία».

**Ωρα έναρξης: «Γιορτή»: 9.15 μ.μ. και «Φάκελος» 10.45 μ.μ. Γενική είσοδος 20 ευρώ *και για τις 2 παραστάσεις.

• Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 20/02/2009

Θεατρικός «Φάκελος» της δημοκρατίας του παραλόγου. Καυστική κωμωδία-θρίλερ στο Altera Pars

Στο γραφείο του αφανούς προέδρου, όπου παραδίδονται δωρεάν μαθήματα δημοκρατίας, καταφθάνει ένας Κύριος για να μάθει τους λόγους για τους οποίους του εστάλη ο μυστηριώδης φάκελος. Ενας φάκελος που τον ενοχοποιεί, ενώ ο ίδιος δηλώνει αθώος. Εκεί τον υποδέχονται ο κακότροπος Γραμματέας, ο απροσάρμοστος Μάγειρας και ο αλλοπρόσαλλος Χ. Του ζητούν να περιμένει μέχρι το τέλος. Τελικά η δικαίωση δεν έρχεται ποτέ.

«Ο Φάκελος» του Spiro Scimone «ανοίγει» κάθε εβδομάδα στη σκηνή του Αltera Pars. Με αφορμή τη διαπίστωση ότι οι κοινωνίες σήμερα βράζουν ανά την Ευρώπη, ο σκηνοθέτης Πέτρος Νάκος αποφάσισε να ανεβάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την κωμωδία-θρίλερ «που απεικονίζει», όπως λέει ο ίδιος, «μια κοινωνία απρόσωπη, απάνθρωπη, χωρίς αξίες, οράματα και ιδανικά, που τρέφεται από τις σάρκες της προσφέροντας τον άνθρωπο βορά στα γρανάζια του απρόσωπου συστήματος».

«H παράσταση μεταφέρει επί σκηνής την εικόνα ενός κανιβαλιστικού κοινωνικού συστήματος και τον παραλογισμό μιας εξουσίας, η οποία μέσω της βίας που ασκεί εκμηδενίζει κάθε ανθρώπινη αξία». Τα πρόσωπα του έργου είναι συγχρόνως εκτελεστές αυτής της βίας αλλά και τα θύματά της.

Πόσο απέχει όμως αυτός ο κόσμος από το δικό μας; «Δυστυχώς καθόλου. Τα γεγονότα που βιώσαμε το τελευταίο διάστημα στην Αθήνα καθιστούν την παράσταση άκρως επίκαιρη και μας προϊδεάζουν για το τι μέλλει να ακολουθήσει. Εξάλλου το “άνοιγμα” του “Φακέλου” προαναγγέλλει την έναρξη ενός βίαιου και ακήρυχτου πολέμου, στον οποίο όλοι μας ανεξαιρέτως θα κληθούμε να συμμετάσχουμε».

Στην παράσταση παίζουν: Π. Νάκος, Γ. Κουρκουμέλης, Δ. Αγοράς, Ε. Αραβίδου, Χ. Νικολακόπουλος.

• ΦΑΡΑΖΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, Ελεύθερος Τύπος, Παρασκευή, 06.02.09

Ιταλοί στο Altera Pars!

ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ «ΓΙΟΡΤΗΣ» ΜΕΤΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2009

Μετά την επιτυχημένη πρεμιέρα του τελευταίου έργου του Spiro Scimone «Ο Φάκελος» σε μετάφραση και σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου, το θέατρο Altera Pars έχει τη χαρά να φιλοξενεί τον ίδιο τον συγγραφέα με τον θίασό του (Scimone– Sframeli) τον μήνα Φεβρουάριο για 3 μόνο παραστάσεις.

Μία από τις πιο αυθεντικές φωνές της σύγχρονης Ιταλικής δραματουργίας, μετά την απόλυτα επιτυχημένη περιοδεία του στην Ευρώπη όπου κατέκτησε κοινό και κριτικούς, έρχεται και στη χώρα μας για να παρουσιάσει με το θίασό του σε συμπαραγωγή με τον Θεατρικό Οργανισμό «Άλλη Πλευρά», το βραβευμένο του έργο La Festa

Στo ALTERA PARS, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή  20, 21, 22 Φεβρουαρίου 2009

LA FESTA (Η ΓΙΟΡΤΗ)

ΣΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΕΡΤΙΤΛΟΥΣ

Σκηνοθεσία: Gianfelice Imparato, Σκηνικά: Sergio Tramonti, Μουσική επιμέλεια: Patrizio Trampetti, Βοηθός σκηνοθέτη: Leonardo Pischedda, επιμέλεια ήχου: Giovanni Famulari.

Πρωταγωνιστούν: Francesco Sframeli, Spiro Scimone, Gianluca Cesale

Σε κοινή παρουσίαση με την παράσταση «ο Φάκελος»

Πρωταγωνιστούν: Πέτρος Νάκος, Γιάννης Κουρκουμέλης, Δημήτρης Αγοράς, Ελισάβετ Αραβίδου, Χρήστος Νικολακόπουλος

Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Πέτρος Νάκος, Σκηνικά: Δανάη Χατζάκη, Κοστούμια: Δέσποινα Χειμώνα, Φωτισμοί: Διον. Ευθυμιόπουλος, Σύνθεση ήχων: Νίκος Τσέκος

ΘΕΑΤΡΟ ALTERA PARS M.Αλεξάνδρου 123, Κεραμεικός

Ώρα Έναρξης Γιορτή: 21.15  Ώρα έναρξης Φακέλου:22.45

Tιμές Εισιτηρίων: Γενική είσοδος 20€ και για τις 2 παραστάσεις

Κρατήσεις και Επικοινωνία: τηλ. 2103410011 fax: 2103410950 (Περιορισμένος αριθμός θέσεων). E–mail: altera_pars@yahoo.gr.

“Η Γιορτή” του Spiro Scimone Διάρκεια: 55΄

Εσωτερικό οικογενειακής εστίας. Πατέρας, μητέρα, γιος. Μια μέρα ξεχωριστή. Η επέτειος του γάμου. Στιγμή σύγκρουσης. Διάλογος σε ρυθμούς ανάκρισης. Ο Πατέρας , η Μητέρα, ο Γιος προσπαθούν να ξεφύγουν από τα λάθη τους. Επιχειρούν να ξεσκεπάσουν ο ένας τον άλλο μέσα από ένα βίαιο, σκληρό, μετέωρο και ουσιαστικά αδήλωτο παιχνίδι. Το παιχνίδι παίζεται στη σιωπή. Ένας πατέρας, μια μητέρα, ένας γιος. Μια μέρα συνηθισμένη, ίδια με όλες τις άλλες… Γιορτάζουν τριάντα χρόνια γάμου. Η γιορτή λαμβάνει χώρα στο γεωμετρικό χώρο μιας κουζίνας, που αντιπροσωπεύει τον κλειστό οικογενειακό μικρόκοσμο. Εκεί το καθένα από τα τρία πρόσωπα αφηγείται τη δική του ιστορία. Ο καθένας από τα 3 πρόσωπα υποκρίνεται το ρόλο του. Η μητέρα το ρόλο του θύματος. Ο πατέρας φωνασκεί για να καλύψει την αδυναμία του και την εξάρτησή του. Ο γιος κλεισμένος στον εαυτό του μετατρέπεται στον πραγματικό pater familias, κυρίως γιατί φέρνει τα κερδισμένα με «μαύρο» τρόπο χρήματα στο σπίτι. Το παιχνίδι είναι έντονο, απάνθρωπο, ισοπεδωτικό αλλά με συνεχή νότα κωμικότητας.

Η γιορτή είναι το πρώτο θεατρικό έργο του Spiro Scimone που γράφεται στην ιταλική γλώσσα, μετά τα δύο προηγούμενα το nunzio και το bar, γραμμένα στη σικελική διάλεκτο, τα οποία γνώρισαν μεγάλη απήχηση και παρουσιάστηκαν σε όλη την Ευρώπη και σε όλα τα μεγάλα Ευρωπαϊκά Φεστιβάλ, πάντα με τη συνεργασία του Francesco Sframeli. Το κείμενο απαρτίζουν σύντομοι διάλογοι,  ατάκες λίγων λέξεων. Οι λέξεις και οι φράσεις αποκτούν μια σχεδόν τζαζ μουσικότητα υπό ένα ρυθμό όπου οι εντάσεις συνεχώς αυξομειώνονται υπογραμμίζοντας τις συχνές επαναλήψεις αλλά και τις διακυμάνσεις του ίδιου θέματος. Οι λέξεις παραπλανούν και χρησιμοποιούνται για να παραπλανήσουν. Ιδίως εμάς τους ίδιους γιατί με τη δύναμη της επανάληψης, οι βασανιστικές επαναλαμβανόμενες προτάσεις, που τελικά δηλώνουν εμμονές, μπορούν να πείσουν ότι είναι αληθινές!

Αλλά υπάρχει ένα όριο σε αυτό το παιχνίδι. Πέραν αυτού δεν μπορείς να προχωρήσεις. Υπάρχει ανάγκη να μην έρθει η τελική ρήξη, προκειμένου την επόμενη μέρα να ξεκινήσουμε από την αρχή με τις ίδιες λέξεις, με το ίδιο τελετουργικό αποτέλεσμα. Η ωμότητα του κειμένου απευθύνεται κυρίως στον θεατή που εξαναγκάζεται να κοιταχτεί για τα καλά στο παραμορφωτικό καθρέφτη που βρίσκεται εμπρός του.

Βιογραφικό του Spiro Scimone.

Ο Spiro Scimone (Μεσσίνα, 1964) είναι Ιταλός ηθοποιός, σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας. Το 1994 γράφει το πρώτο του έργο Nunzio, όπου έπαιξε ο ίδιος και ο Francesco Sframeli, σε σκηνοθεσία του Carlo Cecchi με τον οποίο ο Scimone ξεκινά μια στενή συνεργασία. Ο Scimone και ο Sframeli, ως ηθοποιοί, πρωταγωνιστούν και στην Σαιξπηρική Τριλογία [Άμλετ το 1996, Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας το 1997  και Με το ίδιο μέτρο το 1998] σε σκηνοθεσία Cecchi στο θέατρο Garibaldi του Palermo.

Χάρη στη δημιουργία μιας νέας θεατρικής γλώσσας, όπου μακρές παύσεις δίνουν ρυθμό στο άκουσμα της μεσσινέζικης διαλέκτου σε μια μπεκετική ατμόσφαιρα, ο Scimone με την κοφτή, τραγική ειρωνεία  κατακτά κοινό και κριτικούς: το 1994 κερδίζει το Premio Idi για νέους συγγραφείς, το 1995 το χρυσό μετάλλιο Idi σύγχρονης δραματουργίας και το 1997 το Premio Ubu ως νέος συγγραφέας.

Δύο χρόνια μετά, το 1999, γράφει τη Γιορτή, έργο σκηνοθετημένο από τον Gianfelice Imparato. Με τη Γιορτή, ο Scimone κερδίζει την αναγνώριση της Comedie–Francaise που παρουσιάζει το έργο, μεταφρασμένο στα γαλλικά από την Valeria Tasca και σε σκηνοθεσία του Galin Stoev. Στην Ελλάδα παρουσιάζεται για πρώτη φορά στις 20, 21 και 22 Φεβρουαρίου 2009 σε κοινή παράσταση με το Φακελο κατόπιν προσκλήσεως του θιάσου από το Altera Pars.

Η ταινία Due amici, που πραγματοποιήθηκε από τον Scimone και τον αχώριστο συνεργάτη του Francesco Sframeli το 2001, κερδίζει το 2002 τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας για την καλύτερη πρώτη ταινία. Το φιλμ, και αυτό στη μεσσινέζικη διάλεκτο, είναι εμπνευσμένο από την πρώτη θεατρική δουλειά τους Nunzio (1994) που σήμανε την καλλιτεχνική ένωση του διδύμου Scimone– Sframeli.

Ως ηθοποιός, ο Scimone συμμετείχε επίσης στις ταινίες : L΄ uomo delle stelle (1995) του Giuseppe Tornatore και Cinque giorni di tempesta (1997) του Francesco Calogero.

Θεατρικά έργα

· 1994- Nunzio

· 1997- Bar

· 1999- La festa (Η γιορτή)

· 2003- Il cortile (Η αυλή)

· 2006- La busta (Ο φάκελος)

Φιλμογραφία

· 1995– L΄uomo delle stelle (του Giuseppe Tornatore)

· 1997- Cinque giorni di tempesta (του Francesco Calogero)

· 2002- Due amici (των Spiro Scimone, Francesco Sframeli)

Βραβεύσεις- αναγνωρίσεις

· 1994- Premio Idi για νέους συγγραφείς

· 1995- Χρυσό βραβείο Idi σύγχρονης δραματουργίας

· 1997- Premio Ubu νέου ηθοποιού

· 2002- Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας για την καλύτερη πρώτη ταινία (εξ ημισείας με τον Francesco Sframeli)

2004- Premio Ubu καλύτερου θεατρικού κειμένου (για το έργο Η αυλή)

Ο Φάκελος (La Busta) Διάρκεια: 65΄

Ο Φάκελος, ακροβατεί ανάμεσα στην τραγωδία και την κωμωδία, το όνειρο και την ελπίδα του ανθρώπου και την πραγματικότητα της εξουσίας… όλων των μορφών της… όπου το παράδοξο, με τις δυνατές, ανησυχητικές λεπτομέρειές του μετουσιώνεται σε έναν υπαρκτό, απάνθρωπο κόσμο. Μία πολύ σκληρή, σχεδόν απεχθής απεικόνιση κάθε συστήματος που με την απρόσωπη και παγωμένη βία του εκμηδενίζει κάθε ανθρώπινη αξία.

Στο γραφείο του αφανούς προέδρου όπου παραδίδονται δωρεάν μαθήματα Δημοκρατίας  καταφθάνει ένας Κύριος για να μάθει τους λόγους  για τους οποίους του εστάλη ο μυστηριώδης φάκελος. Τον υποδέχονται: ο κακότροπος  Γραμματέας, ο απροσάρμοστος Μάγειρας και ο αλλοπρόσαλλος Χ… και του ζητούν να περιμένει… μέχρι… το τέλος…

Στο όριο της φαντασίας, ο διάλογος ρέει στη γραμμή του παραλόγου του Μπέκετ και του γκροτέσκο του Ιονέσκο, ενώ η ύφανση των διαλόγων και ο μετέωρος ρυθμός δημιουργούν μια υποκριτικά κρυστάλλινη ατμόσφαιρα, η οποία μας οδηγεί σε ένα κομψά, γεωμετρικό φινάλε. Ο Scimone κατορθώνει να δημιουργήσει  μια γραφή απολύτως αυθεντική παρά τις εμφανείς επιρροές του θεάτρου του παραλόγου. H παράσταση μεταφέρει επί σκηνής την εικόνα μιας κανιβαλιστικής κοινωνίας και τον παραλογισμό μιας εξουσίας, που αντλεί δύναμη από την αφέλεια όποιου την υπηρετεί και την αδυναμία όποιου την υφίσταται.

Τα πρόσωπα του έργου είναι συγχρόνως εκτελεστές αυτής της βίας αλλά και τα θύματά της. Αυτοί που με την υπεροψία τους και τις κοντόφθαλμες επιδιώξεις τους υπηρετούν μία δύναμη που δεν γνωρίζουν και οικοδομούν έναν κόσμο αόρατο, επικίνδυνο, απογυμνωμένο από κάθε αξία, όπου ο άνθρωπος είτε αφομοιώνεται, είτε ακυρώνεται…για πάντα…

Πού βρίσκεται αυτός ο κόσμος; Στο παρελθόν…. στο παρόν…; Η απάντηση δεν είναι και τόσο δύσκολη…

O Φάκελος του Spiro Scimone, μια κωμωδία-θρίλερ για μια κοινωνία… που θα μπορούσε να είναι η δική μας…;

Πληροφορίες στα τηλέφωνα: 210-3410011, 6947006466