Ζωή και θέατρο – με ταλέντο-Plus στο Μέγαρο η Νόνικα Γαληνέα γοήτευσε στην «Εκατομμυριούχο»

Δεν έχουμε παράπονο από αυτό το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη ’09. Είχε άφθονες προεκλογικές «παραστάσεις», το κατέβασμα έργου, πριν από την ώρα του, από τη Ν.Δ. και παρά την καλή υποδοχή που είχε, ως καταλληλότερος, ο πρωταγωνιστής Κώστας Καραμανλής, που ήξερε πότε να υποκλιθεί και να αποχωρήσει στις κουίντες. Τέλος, είχαμε την «πρεμιέρα» της νέας κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, με πρωταγωνιστή τον ίδιο και παλαιά και νέα πρόσωπα να ανεβάζουν το πολυπαιγμένο έργο της εξουσίας, σε νέα πράσινη διασκευή, με θεατρώνη το ελληνικό εκλογικό σώμα που τους έδωσε 160 θέσεις να στρογγυλοκαθήσουν άνετα στην εξουσία! Είναι πολύ νωρίς ακόμη και για κριτική και για χειροκροτήματα. Στο «ζέσταμα» είναι οι νέοι υπουργοί και υφυπουργοί, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση έχει να επιλέξει τον αρχηγό της, σε πολυπρόσωπες «οντισιόν», ώσπου να βρεθεί ο νέος επικεφαλής της κούρσας της διαδοχής που πρέπει να ’χει ταχύτητα δρομέα 100 μέτρων και αντοχή… μαραθωνοδρόμου! Σειρά έχει τώρα η πραγματική μας ζωή, που μπορεί να είναι, όπως λένε, «θέατρο». Και παίζεται με ανοιχτή αυλαία, χωρίς υποβολέα και με τα ταμεία… άδεια.

Πρόλογος απαραίτητος για να επιστρέψει μετά τις φωταψίες του Προεδρικού Μεγάρου η στήλη στα πολιτιστικά της ενδιαφέροντα – τέχνη, θέατρο, εκθέσεις, κινηματογράφος, μουσική, συναυλίες!

Στην πρώτη γραμμή ενδιαφέροντος το ανέβασμα της «Εκατομμυριούχου», σε διασκευή και μετάφραση της «πρώτης κυρίας του θεάτρου μας», της κυρίας Νόνικας Γαληνέα. Αμφίδρομη η εξάρτηση πρωταγωνίστριας και θαυμαστών της με το καλό ποιοτικό θέατρο, που επιτρέπει στην κ. Νόνικα Γαληνέα να επιστρέφει στη σκηνή με το δικό της entourage και στο κοινό της να προσέρχεται, όπως πάει κανείς, καλεσμένος σε παλατάκι! Αυτή την εικόνα παρουσίαζε το Σάββατο το βράδυ η αίθουσα «Δημήτρη Μητρόπουλου» στο Μέγαρο, με γνωστές Αθηναίες, επώνυμα ζεύγη και φίλες σε ραντεβού με τη λάμψη και τη σπιρτάδα της Νόνικας Γαληνέα, με τις χίλιες και μία ερμηνείες και αυτή τη φορά, σε έργο του Τζορτζ Μπέρναντ Σω, που παρουσιάστηκε στην Αθήνα για πρώτη φορά. Οποιος, όπως η Νόνικα Γαληνέα, έχει παίξει στα μεγαλύτερα θέατρα Αθήνας και Λονδίνου όλα τα σημαντικά έργα του θεατρικού ρεπερτορίου συν Σοφοκλή στην Αρχαία Επίδαυρο και Ρίτσο στη Μικρή Επίδαυρο κι έχει βραβευθεί με το έπαθλο «Κυβέλη» το 2006 για τη σημαντική προσφορά στο θέατρο, δικαιούται να κάνει το κέφι της, επιλέγοντας ένα έργο γεμάτο κυνική σοφία και συνήθεις συμπεριφορές της λεγόμενης υψηλής κοινωνίας, κλείνοντας το μάτι στον θεατή, όπως κάνει και ο Μπέρναντ Σω στην «Εκατομμυριούχο» του. Η δισεκατομμυριούχος Επιφάνια που κληρονόμησε τα χρήματα του πατέρα της και τη δική του ακράδαντη βεβαιότητα ότι όλοι γύρω της στόχο έχουν τα λεφτά της, βρήκε στη Νόνικα την ιδανική πρωταγωνίστρια που γνωρίζει το παιχνίδι «έρωτα και δύναμης» από τα νεανικά της χρόνια.

Ντυμένη με στυλ από τον Γιάννη Μετζικώφ, που δεν είχε παρά να κοιτάξει τη δική της γκαρνταρόμπα και να την τυλίξει σε γούνες και κοσμήματα, κυκλοφορεί η Νόνικα στη σκηνή, ακριβώς σαν στο σπίτι της, σκορπώντας το άρωμα της φίνας ομορφιάς της, ενισχυμένης με ταλέντο Plus, όπως λέμε Megaron Plus! Σε άμεση επικοινωνία με το κοινό της, μέσα στο κατάμεστο θέατρο, με νέους μουσικούς επί σκηνής να παίζουν μουσική Κραουνάκη, σε στίχους Νικολακοπούλου, η Νόνικα ευτύχησε να έχει δίπλα της τον Γιάννη Μπέζο, κορμοστασιά, φωνή, ευγένεια, και μια πλειάδα καλών ηθοποιών στους ρόλους – κλισέ, σύζυγος ο Αλέξανδρος Μυλωνάς, επίδοξος εραστής ο Χρήστος Ευθυμίου, δικηγόρος ο Αρτο Απαρτιάν και η Μελίνα Τανάγρη που επιστρέφει, παίζει, τραγουδάει ως «Μόνα Λίζα Κορνίζα». Περάσματα έκαναν στη σκηνή, σε ενέσεις χορού και τραγουδιού, τρεις νέοι ηθοποιοί – οι Κώστας Μπουγιώτης, Τζέρομ Καλούτα και Χρήστος Μουστάκας. Πνεύμα Σω σε μιούζικαλ είναι δύσκολος συνδυασμός που ανέλαβε να τον σκηνοθετήσει ο Σωτήρης Χατζάκης. Φεύγοντας, ο κόσμος της Νόνικας δεν είχε παρά λόγια θαυμασμού για την πρωταγωνίστρια Γαληνέα, για τη φροντισμένη ώς την τελευταία της λεπτομέρεια παράσταση –καλλιτεχνική επιμέλεια της βουλευτού Αννας Νταλάρα!– για την πολιτισμένη βραδιά που μας χάρισε! Στο καμαρίνι, καπέλα, γούνες, ανθοδέσμες, κοσμήματα και η Νόνικα με την κοριτσίστικη σιλουέτα της τυλιγμένη στη σμαραγδένια ρόμπα της δεχόταν συγχαρητήρια από θαυμαστές και φίλες, ανάμεσά τους η καλλιτέχνις κ. Ντέπυ Χανδρή. Στην πρώτη σειρά οι κ. Ζοζεφίνα Μπογδάνου, Χριστίνα Σακελλαρίδη, η κ. Μαρία Χούκλη, η κ. Τζέννυ Πετράκη. Εξι παραστάσεις με γεμάτο θέατρο έδωσε, χθες την τελευταία, αλλά το υποσχέθηκε πως θα ξαναγυρίσει στη σκηνή, όταν βρει κάτι που θα την προκαλέσει και πάλι!

Στο φινάλε τραγούδι, χορός (Φωκάς Ευαγγελινός) με την «Εκατομμυριούχο», πρωταγωνίστρια Νόνικα Γαληνέα (μετάφραση – διασκευή) και τον Γιατρό (της καρδιάς) Γιάννη Μπέζο, πλαισιωμένους από τους ηθοποιούς Χρήστο Ευθυμίου, Αλέξανδρο Μυλωνά, Μελίνα Τανάγρη, Μπάμπη Γιωτόπουλο και Αρτο Απαρτιάν, πίσω Τζέρομ Καλούτας, Χρήστος Μουστάκας, Κώστας Μπουγιώτης… Σκηνικά – κοστούμια Γιάννης Μετζικώφ και βίντεο – φόντο Γρηγόρης Καραντινάκης (φωτογραφίες ΕΛΜΠΙ).

• Tης Eλενης Mπιστικα, Η Καθημερινή, 13/10/2009

«Εκατομμυριούχος» σούπερ-γούμαν στα νύχια σοσιαλιστή συγγραφέα

Μια κωμωδία του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, που ούτε οι Βρετανοί δεν πολυανεβάζουν, πρόσφερε σε ταλαντούχα ελληνική ομάδα την ευκαιρία να σατιρίσει τον πλούτο και την εξουσία μετά μουσικής. Πήγαμε στο Μέγαρο, είδαμε πρόβα και σας προετοιμάζουμε για την πρεμιέρα της Τρίτης

«Απογευματάκι, λοιπόν;» «Απογευματάκι». Πόσες φορές είναι δυνατόν να δοκιμαστεί η παρεμβολή μιας πιανιστικής «τρίλιας» στον θεατρικό διάλογο ενός πρωταγωνιστικού ζεύγους που συμφωνεί να ξαναϊδωθεί ύστερα από έξι μήνες, κάποιο απογευματάκι; Προφανώς αμέτρητες, αν ένας θίασος προτίθεται να παρουσιάσει ως μουσική κωμωδία την «Εκατομμυριούχο» του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, ένα έργο δηλαδή που η σχέση του με τη μουσική περιοριζόταν μέχρι σήμερα στο ένα και μοναδικό τραγούδι «Goodness Gracious Me», που ερμήνευαν η Σοφία Λόρεν και ο Πίτερ Σέλερς στην μάλλον ατυχή κινηματογραφική μεταφορά του, το 1960.

Η παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής (στις 6, 7, 8, 10, 11 και 12 Οκτωβρίου), με τη Νόνικα Γαληνέα στον πρωταγωνιστικό ρόλο της «Επιφάνια», συμπρωταγωνιστή της τον Γιάννη Μπέζο, κι ακόμα τον Σωτήρη Χατζάκη στη δραματουργική επεξεργασία και τη σκηνοθεσία, τον Σταμάτη Κραουνάκη στη μουσική και τη Λίνα Νικολακοπούλου στους στίχους και την επιμέλεια των κειμένων, σηματοδοτεί δύο πρωτιές: το έργο που έγραψε ο σπουδαίος Ιρλανδός συγγραφέας το 1935 δεν έχει ξανανεβεί στην Ελλάδα. Και βέβαια δεν έχει παρουσιαστεί ουδέποτε αλλού ως μιούζικαλ.

Το τολμηρό εγχείρημα έχει όμως έναν απρόσμενο αν και όχι ακριβώς επιθυμητό «σύμμαχο»: τη διεθνή οικονομική κρίση. Γεγονός που κάνει εξαιρετικά επίκαιρες φράσεις όπως «Η θρησκεία μου; Είμαι εκατομμυριούχος» ή «Εγώ έκανα δουλειές με τα λεφτά των αλλωνών», που έβαλε στο στόμα των ηρώων του ο σοσιαλιστής και μαέστρος της ευφυούς ατάκας Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, ή την άλλη, «Ο νόμος είναι ίσος για όλους μας, εμείς όμως δεν είμαστε όλοι ίσοι ενώπιον του νόμου» από το προλογικό σημείωμα του συγγραφέα.

Η ομάδα των συντελεστών δούλεψε σκληρά στις πρόβες («η συνέπεια και η αφοσίωση της Νόνικας Γαληνέα, οι εργατοώρες που αφιέρωσαν όλοι τους, είναι παράδειγμα…», επισημαίνει ο Χατζάκης), ανεβάζοντας ουσιαστικά δύο έργα σε ένα: το μουσικό μέρος, ένα «κέντημα» που έγινε εξαρχής, δεν παρεμβαίνει στη δράση, αλλά είτε προηγείται είτε ακολουθεί τις σκηνές.

Και η πρόζα; Το έργο γράφτηκε στην καρδιά μιας άλλης διεθνούς οικονομικής κρίσης, αυτής του Μεσοπολέμου, από τον Νομπελίστα Ιρλανδό δραματουργό, που θέλησε να θίξει μέσω της σάτιρας την παραδοξότητα της εξουσίας και του πλουτισμού. Κεντρική ηρωίδα η Επιφάνια Σατράπη ντι Πάρεργα, το γένος Μιλιόνι (Νόνικα Γαληνέα) ή αλλιώς η πλουσιότερη γυναίκα του κόσμου, που αναζητεί σύζυγο για να ευτυχήσει. Αυτός, όμως, πρέπει να πληροί τις προϋποθέσεις που όρισε ο πατέρας της. Ο πρώτος σύζυγός της, ο μποξέρ Σαμψών (Αλέξανδρος Μυλωνάς) ανταποκρίθηκε αρχικά στις απαιτήσεις της, δεν άντεξε όμως το χαρακτήρα της και κατέφυγε στην τρυφερότητα μιας ερωμένης (Μελίνα Τανάγρη). Ο εραστής της (Χρήστος Ευθυμίου) αποδεικνύεται επίσης κατώτερος των περιστάσεων. Ο δικηγόρος (Αρτό Απαρτιάν) στον οποίο καταφεύγει, είναι επίσης κυνικός και ιδιοτελής. Ο μετρ (Μπάμπης Γιωτόπουλος), προορισμένος να κολακεύει την εξουσία. Ο μόνος που μπορεί να αμφισβητήσει την παντοδυναμία της Επιφάνια είναι ένας ιδεαλιστής γιατρός (Γιάννης Μπέζος) που απαξιώνει το χρήμα. Ο έρωτας θα αντιστρέψει τους όρους και θα κάνει την Επιφάνια να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει τα αντίθετα απ’ αυτά που ζητάει από τους άλλους…

Σ’ αυτό τον καμβά παρεισφρέουν καινούρια τραγούδια και καινούρια μουσική. Τα ακούσαμε εισβάλλοντας κι εμείς ένα απόγευμα Σαββάτου στην πρόβα, «υποκλέπτοντας» σκηνές, ατάκες και δηλώσεις. *

Οι πρωταγωνιστές: ο έρως χρήμα δεν κοιτά

ΝΟΝΙΚΑ ΓΑΛΗΝΕΑ: «Εχω κάνει σπουδή στην Επιφάνια»

Ο ρόλος της είναι ξεκαρδιστικός, αλλά και γι’ αυτό εξαιρετικά δύσκολος: ο χαρακτήρας αλλάζει διάθεση κάθε στιγμή, περνώντας από την υστερία στη γυναικεία γοητεία, από την άσκηση μιας παντοδύναμης εξουσίας με ανδρικούς όρους στις πιο θηλυκές μεθόδους κατάκτησης. Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο ούτε καν για την έμπειρη Γαληνέα. Υπέρκομψη, όπως πάντα, μας εξηγεί…

• Η «Εκατομμυριούχος» είναι σάτιρα. Είχατε καιρό να παίξετε σε μια κωμωδία.

«Και ήταν ανάγκη μου. Διαπιστώνω πάντως, ξανά, πόσο δύσκολο είδος είναι. Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα. Αλλά όσες φορές έχω δυσκολευτεί στη ζωή μου, μου βγήκε σε καλό».

• Ελλοχεύει στο χαρακτήρα της Επιφάνια το δράμα;

«Ούτε για μια στιγμή. Η Επιφάνια έχει την ψυχολογία του νικητή, τη δική της «ηθική» και στην ουσία είναι ίδια ο πατέρας της. Ούτε καν διανοείται την αποτυχία…».

• Είναι μια πανίσχυρη γυναικεία προσωπικότητα…

«Πάρα πολύ. Είναι μια γυναίκα που μπορεί να είναι από λατρευτή έως αφόρητη».

• Δεν έχετε κοινά στοιχεία;

«Ευτυχώς ή δυστυχώς, κανένα».

• Μου δίνετε την εντύπωση ότι είστε μια ισχυρή γυναικεία προσωπικότητα.

«Αυτό είναι κάτι που μου το λένε συχνά και το ακούω με πολλή χαρά. Κι όμως. Ποτέ δεν μπόρεσα να το διαπιστώσω. Βρίσκω αντίθετα ότι είμαι γεμάτη αδυναμίες, τις οποίες υποχρεώνω τον εαυτό μου να νικήσει».

• Εχετε γνωρίσει στη ζωή σας την Επιφάνια;

«Ναι. Την ξέρω πολύ καλά αυτή τη γυναίκα, όπως ξέρω σε βάθος και την ψυχολογία της. Εχω κάνει σπουδή σ’ αυτήν. Αλλά εδώ δεν μιμούμαι αυτήν που ξέρω -προσπαθώ να βγάλω το ρόλο από τον εαυτό μου και τα δικά μου μέσα».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΕΖΟΣ: «Γιατί όχι και ένα νεοελληνικό μιούζικαλ;»

Ο Γιάννης Μπέζος, διαθέτοντας μία καλή φωνή, μπορεί να διατηρεί χρόνια τώρα το ενδιαφέρον του για το μουσικό θέατρο.

• Ο ρόλος του γιατρού;

«Λειτουργεί σαν καταλύτης στην υπόθεση και είναι ένας ρόλος παραπληρωματικός με αυτόν της Επιφάνια. Είναι ιδεαλιστής, αριστερός, ένας γιατρός χωρίς σύνορα και χωρίς φακελάκια, που πέφτει θύμα τού έρωτα. Κι από κει και πέρα τα πράγματα εξελίσσονται με τη λογική του μπουλβάρ…».

• Η μεταγραφή του έργου σε μιούζικαλ πώς σας φάνηκε;

«Μα ένα τέτοιο έργο δεν νομίζω ότι θα είχε κανένα νόημα χωρίς τις σύγχρονες μουσικές και τα τραγούδια. Οι άνθρωποι δεν γοητεύονται από το παρελθόν, αν δεν τους θυμίζει κάτι από το σήμερα».

Η Ελλάδα δεν έχει παράδοση στο μουσικό θέατρο. Εσείς ωστόσο διατηρείτε το ενδιαφέρον σας για τέτοιου είδους παραστάσεις.

«Πράγματι. Εμείς ό,τι είχαμε να κάνουμε στο μουσικό θέατρο το κάναμε μέσω της επιθεώρησης ή της οπερέτας -που κι αυτή δάνειο ήταν. Δεν νομίζω ότι ενδιαφέρει το ελληνικό κοινό ένα μιούζικαλ στο ρυθμό της αμερικανικής μουσικής σκηνής. Αντίθετα, νομίζω ότι πάντα ενδιαφέρει όταν γίνεται από Ελληνες δημιουργούς. Γιατί όχι κι ένα αυτούσιο ελληνικό μουσικό έργο, με ελληνικότητα στον ήχο, στις ενορχηστρώσεις και στο θέμα; Εγώ θα το ευχόμουν…».

• info: «Η Εκατομμυριούχος» του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο παρουσιάζεται στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος του Μεγάρου Μουσικής στις 6, 7, 8, 10, 11 και 12 Οκτωβρίου. Σκηνικά και κοστούμια Γιάννης Μετζικώφ, ενορχηστρώσεις Γιώργος Ζαχαρίου, βίντεο Γρηγόρης Καραντινάκης, φωτισμοί Αντώνης Παπαναγιωτόπουλος. Τη μουσική προετοιμασία έκανε ο Αρης Βλάχος και βοηθός σκηνοθέτη είναι η Λίνα Ζαρκαδούλα. Παίζουν: Νόνικα Γαληνέα, Γιάννης Μπέζος, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μελίνα Τανάγρη, Αρτό Απαρτιάν, Μπάμπης Γιωτόπουλος, Χρήστος Ευθυμίου και οι Χρήστος Μουστάκας, Jerome Kaluta, Κώστας Μπουγιώτης. Εισιτήρια: 40 ευρώ , 25 ευρώ και 9 ευρώ (φοιτητικό). Προπωλούνται στα ταμεία του Μεγάρου.

Ο σκηνοθέτης: Υπάρχουν κι αριστερά μπουλβάρ

Η πρώτη σκηνή του έργου, στο δικηγορικό γραφείο, εξελίσσεται όσο ο Σωτήρης Χατζάκης παρακολουθεί, επεμβαίνοντας ελάχιστα.

Η Επιφάνεια παθαίνει υστερική κρίση δοκιμάζοντας τα νεύρα του δικηγόρου της, ενώ η Μελίνα Τανάγρη, καθώς προετοιμάζεται για τη σκηνή της, προλαβαίνει να εξομολογηθεί ψιθυριστά πόσο άγχος έχει. Αν και η παρουσία της από τους σαββοπουλικούς Αχαρνής κι έπειτα, κυρίως με θεατρικού τύπου μουσικές παραστάσεις έχει συνδυαστεί, αυτή είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει σε μια κανονική θεατρική παράσταση: «Δεν το είχα ακριβώς συνειδητοποιήσει όταν μου έγινε πρόταση κι όταν το συνειδητοποίησα ήταν ήδη αργά για να κάνω πίσω. Δεν ήξερα τι με περιμένει και τώρα ζω σε συνθήκες κανονικής μαθητείας. Αλλά αυτό είναι και το ωραίο», λέει.

Λίγο αργότερα απομονώνουμε για λίγο και τον Σωτήρη Χατζάκη.

• Πόσο επίκαιρο αποδεικνύεται ένα έργο που ένας ήρωάς του ομολογεί ότι έκανε δουλειές με τα λεφτά των άλλων;

«Ενα κανονικό golden boy, δηλαδή. Και θίγονται κι άλλα: η αντισυνταγματική και παράνομη λειτουργία των τραπεζών, η μολυσματική ηθική της οικονομίας της αγοράς. Να σας πω κι άλλη μια ανατριχιαστικά επίκαιρη ατάκα που λέει η Επιφάνεια; «Οσο υπάρχουν μικρόβια, οι φαρμακευτικές εταιρείες θα θριαμβεύουν»! Αυτό το έργο είναι μια καταλυτική σάτιρα της ολοκληρωτικής επιροής του χρήματος πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, μέσα όμως από τη λογική του μπουλβάρ, που με την ελαφράδα και την ευθυμία του υποκρύπτει το σκοτεινό ορυκτό του Σο. Ρηξικέλευθος ο ίδιος και πολιτικά τοποθετημένος στην Αριστερά, χρησιμοποιεί τον κώδικα του αστικού θεάτρου για να περάσει τις θέσεις του».

• Εδώ και χρόνια το ρεπερτόριο του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο δεν πολυανεβαίνει στις ελληνικές σκηνές…

«Αυτές υπήρξαν οι βλαβερές παρενέργειες της Αριστεράς. Εργα σαν κι αυτό τα θεωρήσαμε μια εποχή συντηρητικό είδος. Και παρακινημένοι από τη νεανική μας ορμή και την πολιτική μας υπερβολή, τα αγνοήσαμε ή και τα θεωρήσαμε «εχθρικά», αγνοώντας τι υπάρχει στο δεύτερο επίπεδο της γραφής τους. Ετσι δεν άνθησε και το μπουλβάρ, το οποίο έχει πολλά να πει. Ενα άλλο τρανταχτό παράδειγμα ήταν ότι σκοτώσαμε την καθαρεύουσα, θεωρώντας συντηρητικό αυτό το ανεπανάληπτο γλωσσικό γλυπτό. Ή ότι κάτω από την επιρροή του σπουδαίου πράγματι ρεμπέτικου, δεν κατορθώσαμε να αναγνωρίσουμε την αξία του Σουγιούλ, του Αττίκ, του Χαιρόπουλου. Η Ελλάδα όμως δεν είναι μόνο Ανατολή – σας το λέω εγώ που είμαι καταχωρισμένος ως κατεξοχήν «ανατολικός». Είναι μια χώρα «σταυρωμένη» ανάμεσα σ’ Ανατολή και Δύση».

Ο συνθέτης: από καμπαρέ μέχρι οπερέτα

Τρία παιδιά από τη «Σπείρα-Σπείρα» κηρύσσουν την έναρξη της παράστασης, με το πρώτο τραγούδι να αποθεώνει το χρήμα, συμπυκνώνοντας έτσι το στίγμα του έργου.

Jerome Kaluta, Χρήστος Μουστάκας, Κώστας Μπουγιώτης, ο σατιρικός χορός της παράστασης

Οι Χρήστος Μουστάκας, Jerome Kaluta, Κώστας Μπουγιώτης είναι το τρίο-Sos ενός σατιρικού Χορού που λειτουργεί ως γέφυρα ανά σκηνή. Στην πρώτη υποδύονται τους βοηθούς του δικηγόρου της Επιφάνειας, στη δεύτερη τα γκαρσόνια, στην τρίτη τις εργάτριες μιας βιοτεχνίας και στην τέταρτη τους βοηθούς τού μπάτλερ. Η παρουσία τους προλογίζει κάθε σκηνή μ’ ένα κατάλληλο τραγούδι.

Το πρώτο έχει μουσικά και στιχουργικά δάνεια από το «Φάντασμα της Οπερας», που εδώ όμως μετονομάζεται σε «Phantom of Democracy». Δάνεια έχει επίσης κι από το περίφημο «Καμπαρέ». Εξ ου και η ερμηνεία, που εμπνέεται από τον περίεργο Χορό του «Money-Money».

Γενικώς, για τη μουσική ο Σταμάτης Κραουνάκης δανείστηκε στοιχεία «λίγο από Rolling Stones, Beatles αλλά και Θεόφραστο Σακελλαρίδη». Αλλά κι η δική του μουσική κινήθηκε σε κλίμα λίγο ρετρό, που φλερτάρει πότε με την οπερέτα, πότε με τις καντσονέτες και πότε με το καμπαρέ. «Κατ’ αρχήν έκανα», εξηγεί, «μεγάλη έρευνα για τον Τζορτζ Μπέρναρντ Σο και την εποχή του. Ο,τι συγκέντρωσα από στοιχεία, τα έδωσα στη Νόνικα και στη Λίνα. Η Λίνα μου έδωσε μετά κάποια αρχικά κομμάτια, πάνω στα οποία έγραψα μουσικές, χωρίς ακόμα να ξέρω πού θα πάει καθεμία. Σιγά σιγά διαμορφώθηκε η οριστική μορφή. Μας οδήγησαν αρκετά οι ρόλοι. Π.χ. το τραγούδι της δεύτερης σκηνής είναι η περιγραφή του χαρακτήρα της Επιφάνειας («Αχ μοναξιά, να νικάω πάντα εγώ, θηλυκό μου μυαλό…»). Η Λίνα διατήρησε το πνεύμα της κωμωδίας και παράλληλα μια μπρεχτική λιτότητα, που κάνει ένα σχόλιο για την οικονομία, τη φτώχεια και όσους ζουν μέσα στα λεφτά ή χωρίς αυτά».

Ως μια τολμηρή παράβαση, στην οποία λέγονται ξεκάθαρα πράγματα που δεν μπορούν να ειπωθούν στην πρόζα, αντιμετωπίζει το μουσικό μέρος κι ο Σωτήρης Χατζάκης. «Οι στίχοι της Νικολακοπούλου», λέει, «καταγγέλλουν, σατιρίζουν, κλείνουν το μάτι πονηρά και προεκτείνουν το πνεύμα του Σο στο σήμερα».

• Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ, Ελευθεροτυπία, Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2009

Εκατομμυριούχος στο Μέγαρο Μουσικής

• Πρωταγωνιστεί στο έργο του Μπέρναρντ Σο, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη ως μουσική κωμωδία

Η Νόνικα Γαληνέα επιστρέφει στο «Μέγαρο Μουσικής Αθηνών» ως Επιφάνια Σατράπη ντι Πάρεργα. Ως «Εκατομμυριούχος», με άλλα λόγια, στην ομώνυμη, ανατρεπτική κοινωνική κωμωδία του Μπέρναρντ Σο που για πρώτη φορά παρουσιάζεται στη χώρα μας, σε μορφή μουσικής κωμωδίας με έντονη σουρεαλιστική και ποιητική διάθεση, και διασκευή της ίδιας της δημοφιλούς ηθοποιού και μεταφράστριας που για τον σκοπό αυτό συνεργάστηκε με τον δημοσιογράφο Κοσμά Βίδο.

«Για πρώτη φορά θέλω να μιλήσω για τον ρόλο μου. Συνήθως δεν θέλω να μιλάω για να μην τον προδώσω. Αυτή τη φορά, αν δεν μιλήσω, θα τον προδώσω, γιατί κινδυνεύει να παρεξηγηθεί αυτή η γυναίκα», σχολιάζει η πρωταγωνίστρια για την ηρωίδα που ερμηνεύει στις 6, 7, 8, 10, 11 και 12 Οκτωβρίου στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος», σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. «Δεν είναι τυχαίο ότι ο συγγραφέας τη βάφτισε Επιφάνια. Φέρεται επιφανειακά, αλλά δεν σκέφτεται επιφανειακά», τονίζει.

Στην καρδιά της διεθνούς οικονομικής κρίσης του μεσοπολέμου, ο Νομπελίστας Ιρλανδός δραματουργός φαίνεται να έχει μελετήσει βαθιά την παραδοξότητα της εξουσίας και του πλουτισμού όταν γράφει το έργο «Η Εκατομμυριούχος» (1935). Στο έργο αυτό, η πλουσιότερη γυναίκα του κόσμου αναζητάει σύζυγο για να ευτυχήσει, ο οποίος πρέπει να πληροί κάποιες προϋποθέσεις που όρισε ο πατέρας της, προκειμένου να λάβει την εξωφρενική της προίκα. Η παράσταση φιλοδοξεί, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της, Σωτήρη Χατζάκη, «να φέρει το έργο σε σημερινούς προβληματισμούς. Με την προσεκτική μετατόπιση του θεατρικού προς μια μουσική κωμωδία, με σεβασμό στους χαρακτήρες, στις συγκρούσεις και στους αρμούς του κειμένου και όπλο το χιούμορ και τη διεισδυτική ματιά της «Εκατομμυριούχου»».

Η μουσική είναι του Σταμάτη Κραουνάκη και οι στίχοι της Λίνας Νικολακοπούλου, τα σκηνικά-κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ και η χορογραφία του Φωκά Ευαγγελινού. Οι ενορχηστρώσεις είναι του Γιώργου Ζαχαρίου, οι εικόνες και τα βίντεο του Γρηγόρη Καραντινάκη. Παίζουν: Νόνικα Γαληνέα, Γιάννης Μπέζος, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μελίνα Τανάγρη, Μπάμπης Γιωτόπουλος, Αρτο Απαρτιάν και Χρήστος Ευθυμίου. Καλλιτεχνική σύμβουλος της παραγωγής είναι η Αννα Νταλάρα.

• Αντιγόνη Καράλη, ΕΘΝΟΣ, 30/09/2009

Μια «Εκατομμυριούχος» τραγουδά στο Μέγαρο

• Η Νόνικα Γαληνέα πρωταγωνιστεί στη διασκευή (σε μορφή μουσικής κωμωδίας) ενός κλασικού έργου του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο

Η Νόνικα Γαληνέα ως Επιφάνια. «Αυτή η γυναίκα πιστεύει πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει, με όποιον θέλει και για όσο θέλει» σχολίασε χθες η ίδια μιλώντας για την ηρωίδα της «Εκατομμυριούχου»

«Για πρώτη φορά θέλω να μιλήσω για τον ρόλο μου, γιατί αν δεν μιλήσω αισθάνομαι ότι κινδυνεύει να παρεξηγηθεί αυτή η γυναίκα που πιστεύει πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει, με όποιον θέλει και για όσο θέλει»: η Νόνικα Γαληνέα στη χθεσινή παρουσίαση της «Εκατομμυριούχου» του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο μίλησε για την Επιφάνια, την ηρωίδα της που «φέρεται επιφανειακά αλλά δεν σκέπτεται επιφανειακά» και έχει έναν στόχο, «να βρει έναν άνδρα που να την αγαπάει».

Με τον Σωτήρη Χατζάκη να έχει αναλάβει τον ρόλο του σκηνοθέτη, η «Εκατομμυριούχος» διαθέτει τα χαρακτηριστικά του μουσικού θεάτρου και υπόσχεται μια ουσιαστικά διασκεδαστική παράσταση. «Είναι τόσο σύγχρονο αυτό το έργο, και ας γράφτηκε το 1935», είπε σχετικά ο σκηνοθέτης, «καθώς περιέχει φράσεις απόλυτα ταιριαστές στην εποχή μας». «Οσο για τη μουσική και τα τραγούδια, λειτουργούν σαν παράβαση, σαν καταγγελία, πλάι σε μια γλώσσα ξεκάθαρη και ουσιαστική». Από την πλευρά του ο παρτενέρ της Γαληνέα, ο Γιάννης Μπέζος, αφού παραδέχθηκε ότι εξεπλάγη με τη διαθεσιμότητα και το πάθος της, επεσήμανε ότι «έργα όπως αυτό είναι δύσκολα, γιατί δεν διαθέτουν ψυχολογικές διακυμάνσεις και οι ήρωες πρέπει να παίζουν με την ίδια τους την περσόνα. Μην ξεχνάμε ότι είναι έργα για να χαρεί το κοινό και όχι για να πάει στο ψυχιατρείο».

«Ο,τι έκανα, το έκανα για τη Νόνικα» σημείωσε ο πάντοτε πληθωρικός Σταμάτης Κραουνάκης, ο οποίος έψαξε πολύ για να γνωρίσει σε βάθος τον συγγραφέα. Για να καταλήξει ότι «ο τύπος ήταν πολύ μεγάλη μούρη». Εχοντας στον νου του τον συνθέτη Σόντχαϊμ και τις οπερέτες του Θεόφραστου Σακελλαρίδη που άκουγε από τη γιαγιά του, έντυσε μουσικά μια παράσταση η οποία υπακούει σε φαινομενικώς ψυχρά στοιχεία, καταλήγει όμως σε κωμωδία. «Περιέχει κλασικούς ήχους αλλά και σέικ και ρούμπα και τάνγκο». Αλλωστε η οκταμελής ορχήστρα που θα παίζει «ζωντανά» στην παράσταση αποτελείται από ροκ και κλασικούς μουσικούς. «Είναι αλήθεια ότι με προβλημάτισε ένα έργο με αυτόν τον τίτλο στις μέρες που ζούμε» σχολίασε η στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου . Με τις λέξεις της, είπε, θέλησε να κρατήσει τις αποστάσεις από το χρήμα.

Βασισμένο στο έργο του σπουδαίου ιρλανδού συγγραφέα, η «Εκατομμυριούχος» μεταφέρεται στη σκηνή σε μετάφραση και διασκευή- σε μορφή μουσικής κωμωδίας- από τη Νόνικα Γαληνέα και τον δημοσιογράφο Κοσμά Βίδο . Είναι η ιστορία μιας γυναίκας που διαθέτει δαιμόνιες ικανότητες και πολύ χρήμα. Ωστόσο, όταν συναντήσει έναν ιδεαλιστή γιατρό, θα δει ότι πολλά μπορεί να αλλάξουν στη στάση και στις απόψεις της για τη ζωή.

Τ ο έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη το 1952 με πρωταγωνίστρια την Κάθριν Χέπμπορν. Το 1961 μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη με τη Σοφία Λόρενς και τον Πίτερ Σέλερς, ενώ το 1972 παίχτηκε στην τηλεόραση του ΒΒC στο πλαίσιο της «σειράς του μήνα», με τη Μάγκι Σμιθ και τον Τομ Μπέικερ.

Τα σκηνικά- κοστούμια είναι του Γιάννη Μετζικώφ, η χορογραφία του Φωκά Ευαγγελινού, ενώ παίζουν επίσης οι Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μελίνα Τανάγρη, Μπάμπης Γιωτόπουλος, Αρτο Απαρτιάν, Χρήστος Ευθυμίου κ.ά. Η παράσταση εντάσσεται στη σειρά «Γέφυρες», την οποία διευθύνει ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος. Η πρεμιέρα θα δοθεί την Τρίτη 6 Οκτωβρίου στην Αίθουσα Δημήτρη Μητρόπουλου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Παραστάσεις θα δοθούν στις 7, 8, 10, 11 και 12 Οκτωβρίου. Ωρα έναρξης: 20.30.

ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ | TO BHMA, Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

«Η εκατομμυριούχος « στο Μέγαρο Μουσικής

Η ανατρεπτική κωμωδία του Μπέρναρντ Σο «Η εκατομμυριούχος « κάνει πρεμιέρα στο Μέγαρο Μουσικής, με την Νόνικα Γαληνέα στον ομώνυμο ρόλο, 6,7,8,10,11 και 12 Οκτωβρίου.

Το θεατρικό έργο που έγραψε ο Νομπελίστας Ιρλανδός συγγραφέας το 1935, μεσούσης της διεθνούς οικονομικής κρίσης, ανεβαίνει για πρώτη φορά σε μορφή μιούζικαλ.Τη διασκευή και μετάφραση του έργου υπογράφει η Νόνικα Γαληνέα, τη σκηνοθεσία ο Σωτήρης Χατζάκης, τη μουσική ο Σταμάτης Κραουνάκης, τους στίχους η Λίνα Νικολακοπούλου, τα σκηνικά και κοστούμια ο Γιάννης Μετζικώφ και τη χορογραφία ο Φωκάς Ευαγγελινός. Καλλιτεχνική σύμβουλος της παραγωγής είναι η Άννα Νταλάρα.

Ο ρόλος της Ν. Γαληνέα ως «Επιφάνια Σατράπη ντι Πάρεργα», ως εκατομμυριούχος δηλαδή, είναι αρκετά παρεξηγήσιμος, εξηγεί η ίδια η ηθοποιός. Και αυτό επειδή η ηρωίδα θεωρεί ότι «όλος ο κόσμος της ανήκει, κάνει ό,τι θέλει, όπως το θέλει κι όποτε θέλει, φέρεται επιφανειακά αλλά δεν σκέφτεται έτσι. Είναι μαχητής μέχρι να πετύχει αυτό που θέλει και δημιουργεί ακραίες αντιδράσεις».

Ο Γιάννης Μπέζος υποδύεται τον ιδεαλιστή γιατρό που σε αντίθεση με την εκατομμυριούχο απαξιώνει το χρήμα, ως ευτελές μέσο για τη διάσωση της ανθρώπινης ζωής.

Τους άλλους ρόλους ερμηνεύουν οι Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μελίνα Τανάγρη, Μπάμπης Γιωτόπουλος, Αρτο Απαρτιάν, και Χρήστος Ευθυμίου.

Το θεατρικό έργο «Η εκατομμυριούχος»ανέβηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη το 1952 με πρωταγωνίστρια την Κάθριν Χέμπορν. Το 1961 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με την Σοφία Λώρεν και τον Πίτερ Σέλερς σε σκηνοθεσία Άντονι Άσκουιθ και το 1972 στην τηλεόραση του BBC, στη σειρά «Το έργο του μήνα» με την Μάγκι Σμιθ και τον Τομ Μπέικερ, σε σκηνοθεσία Ουίλιαμ Σλάτερ.

http://www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ

Η Νόνικα Γαληνέα μιλάει για την «Εκατομμυριούχο» του Σο σε μιούζικαλ: «Είμαι ακόμα εδώ…»

Αναπτύσσοντας τη διαλεκτική τής στέρησης και της προσφοράς, η τελευταία σταρ του ελληνικού θεάτρου επιστρέφει στο σανίδι και το κοινό της με έξι παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής. Η Νόνικα Γαληνέα πρωταγωνιστεί στην «Εκατομμυριούχο» του Μπέρναρντ Σο. Έργο αμιγώς θεατρικό, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα με τη μορφή μιούζικαλ. Μια φιλόδοξη παραγωγή, με τη δική της σφραγίδα και στη μετάφραση- διασκευή, σε συνεργασία με τον Κοσμά Βίδο, υποστηριγμένη από ένα δυναμικό επιτελείο συνεργατών (σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, μουσική Σταμάτη Κραουνάκη, στίχοι Λίνας Νικολακοπούλου, σκηνικά- κοστούμια Γιάννη Μετζικώφ) και ελκυστική διανομή: Γιάννη Μπέζος, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Μελίνα Τανάγρη, Μπάμπης Γιωτόπουλος, Αρτό Απαρτιάν, Χρήστος Ευθυμίου.

Πάντα κομψή, περισσότερο αδύνατη, με μια αδιόρατη μελαγχολία που κρύβει πίσω από τα μεγάλα, μαύρα γυαλιά της, μας δίνει το στίγμα της ηρωίδας που ερμηνεύει και ταυτόχρονα αποστασιοποιείται ως προσωπικότητα, με χιούμορ και ειλικρίνεια.

«Είναι μια εκκεντρική εκατομμυριούχος που το πρόβλημά της είναι ότι δεν καταφέρνει να βρει έναν άντρα να την αγαπάει (γελάει)- τι άλλο πρόβλημα να έχει; Έντονη προσωπικότητα, καταβροχθίζει το σύμπαν. Μ΄ αυτήν την έννοια αφόρητη, αλλά και μοναδική. Όλα γυρίζουν γύρω από αυτήν, από τις τρέλες της και τα λεφτά της. Έχει μια δική της λογική, μια δική της ατράνταχτη θέληση και δύναμη. Η Επιφάνια (το όνομα της ηρωίδας) μ΄ έκανε να συνειδητοποιήσω πως το σοβαρό δεν είναι αυτό που φαίνεται- συνήθως είναι αυτό που δεν φαίνεται. Δηλώνει πως δεν έχει καθόλου χιούμορ, ενώ όλοι γελάνε μαζί της. Κι εκείνη γίνεται θηρίο. Στη διάρκεια του έργου, βλέπεις τις διαφορές του χαρακτήρα της, τη δυνατή της προσωπικότητα. Είναι νικήτρια της ζωής. Θεότρελη, τολμηρή, ικανή να βγάζει λεφτά και γυναίκα, γιατί τελικά κερδίζει τον άντρα που της τη δίνει. Μια γκομενάρα. Τώρα πώς θα βγω εγώ…».

• Αντλώντας από τις εμπειρίες σας…

Δεν βρίσκω πουθενά τη Νόνικα. Δεν πάω να ταυτίσω μέρη αυτής της μουρλής μ΄ εμένα. Σαφώς είναι μία άλλη γυναίκα που την προσεγγίζω μόνο υποκριτικά. Είναι ένας καθαρά καρατερίστικος ρόλος. Τρελαίνομαι για κωμωδία. Αλλά μη φανταστείς ότι μου βγαίνει και εύκολα. Έχω μέσα μου νιώσει μια ολοκλήρωση από τους ρόλους ρεπερτορίου που έχω παίξει. Με την κωμωδία όμως δεν νιώθω το ίδιο.

• Πώς αποδίδει η παράσταση όλη αυτή την εκκεντρικότητα και την τρέλα του χρήματος;

Είναι μια σάτιρα, φαρσικά ανεβασμένη. Όλα είναι στα άκρα με μια μουσική στα ουράνια. Ο Κραουνάκης έχει ξεφύγει και εκτόξευσε κι εμάς. Έκοψα πολλά για να δώσω χώρο στον πληθωρισμό του να οργιάσει. Οι στίχοι της Λίνας, να τους έχεις μια ζωή στο προσκέφαλό σου. Τα τραγούδια είναι πολλά και απαιτητικά. Δεν είναι η πρώτη φορά που τραγουδάω στο θέατρο. Εδώ όμως είμαι πλαισιωμένη από μεγάλες φωνές, του Μπέζου, του Μυλωνά, της Τανάγρη και όλης της ομάδας του Κραουνάκη.

ΙΝFΟ: Στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος», τηλ. 210-
7282.333) στις 6, 7, 8, 10, 11, 12 Οκτωβρίου στις 20.30.

«Πρέπει να μην αισθάνεσαι ότι είσαι βάρος»

«Είμαι βαθιά ευτυχισμένη για τα παιδιά μου, γιατί είναι αυτόνομα» λέει η Νόνικα Γαληνέα. «Αν κάτι έκανα γι΄ αυτά, είναι ότι τα άφησα ελεύθερα. Και πάντα ήθελα να έχουν την πεποίθηση ότι η μαμά είναι μια χαρά. Βασικό για τις σχέσεις. Να μην αισθάνεσαι ότι είσαι βάρος. Αυτό το ΄μαθα από τον Αλέκο. Απόλυτα αυτάρκης. Είναι η κληρονομιά που μου άφησε. Σήμερα βαδίζω σ΄ έναν δρόμο αυστηρά εκλεκτικό. Και μπορώ να μετράω στα πέντε μου δάκτυλα- έξι δεν χρειάζονται- τους δικούς μου ανθρώπους, που σε κάθε στιγμή είναι δίπλα μου. Δεν θέλω παραπάνω».

• Ως ωραία γυναίκα πώς αντιμετωπίζετε τη φθορά του χρόνου;

Η μοναδική φορά που έκλαψα, γιατί αισθάνθηκα ότι μεγάλωσα, ήταν όταν έγινα 30 ετών. Μετά το πήρα απόφαση. Η ζωή μου τα είχε όλα. Και προσπάθησα και τσακίστηκα και δικαιώθηκα και γέλασα και έκλαψα. Κάθε μέρα είναι και πιο δύσκολα ακόμα άντερ κοντρόλ. Το μόνο που με απασχολεί είναι να αντέξω οργανικά. Μοιραία, ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να κρατάς τις ισορροπίες, να είσαι ο εαυτός σου.

• Της Έλενας Δ. Χατζηιωάννου, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009