«Έκτο πάτωμα» στο ΙΜΚ

Μια σύγχρονη σκηνική ανάγνωση του θρυλικού μιούζικαλ Το έκτο πάτωμα του Alfred Gehri, που παρουσιάζεται σε διασκευή της Άννας Παναγιωτοπούλου, επιχειρεί η σκηνοθέτις Μαριάννα Κάλμπαρη από τη σκηνή «Θέατρο» του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, από τις 19 Απριλίου. Μια ομάδα ανθρώπων συνυπάρχει στο έκτο πάτωμα μιας παρισινής πολυκατοικίας εν μέσω της οικονομικής κρίσης του 1929. Τα όνειρα τους δίνουν τη δύναμη να αντέξουν τις δυσκολίες της καθημερινότητας, όμως είναι η αγάπη, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, η αίσθηση ότι παραμένουν ενωμένοι τους επιτρέπει να κερδίσουν το παιχνίδι της ζωής. Με ζωντανή μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη και μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια της Λίνας Νικολακοπούλου, στην παράσταση παίρνουν μέρος οι Τζίνα Αλιμόνου, Αιμιλία Βασιλακάκη, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Ευγενία Δημητροπούλου, Δ. Καραναστάσης, Γ. Στεφόπουλος, Α. Γεροντάκης, Μαριλού Κατσαφάδου, Ασπασία Κοκόση, Ρούλα Μανιάτη, Γ. Παπαϊωάννου, Δ. Παπανικολάου, Δ. Τσολάκης.

Η «Πάνδημος Ηώς» παρουσιάζει το έργο της Γερτρούδης Στάιν «Δεν έχει ωραίες εικόνες»

Δύο γυναίκες. Θα μπορούσαν να είναι η ίδια η Γερτρούδη Στάιν και η επί σαράντα χρόνια σύντροφος της, Αλις Τόκλας. Θα μπορούσαν να είναι απλώς δύο γυναίκες που αγαπιούνται και ζουν εδώ και πολλά χρόνια μαζί. Ανάμεσά τους, ο χρόνος. Που κυλάει φθείροντας τα πάντα στο πέρασμά του. Και πρώτα και πάνω απ΄όλα, τον ίδιο τον έρωτα.

Η Γερτρούδη Στάιν μετατρέπει την αγωνία και τον πόνο που της γεννάει το πέρασμα του χρόνου, σε θεατρική πράξη. Παίζοντας με την ίδια την έννοια του θεάτρου, προσπαθεί να ανακαλύψει αν η «ζημιά» που κάνει το πέρασμα του χρόνου έξω και μέσα μας, έχει κάποια θεραπεία…ή κάποιο νόημα…  «Ποιά είναι η απάντηση; Κι αν είναι έτσι, ποιά είναι η ερώτηση;», όπως είπε και η συγγραφέας πριν αφήσει την τελευταία της πνοή.

Βέβαιο είναι, ότι στο εξαιρετικό, ακόμα και σήμερα πρωτοποριακό κείμενο της Στάιν, δεν υπάρχει απάντηση, δεν υπάρχει ερώτηση, υπάρχει μόνο παιχνίδι, ένα τρελό, μαγικό παιχνίδι με τις λέξεις και τις εικόνες.

Την παράσταση σκηνοθετεί η Μαριάννα Κάλμπαρη.
Τον μοναδικό ρόλο ερμηνεύει η Δήμητρα Χατούπη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το θεατρικό κείμενο «Δεν έχει ωραίες εικόνες», που γράφτηκε μεταξύ 1908-1912, είναι το πρώτο θεατρικό κείμενο της Γερτρούδης Στάιν που ανεβαίνει στην Ελλάδα. Η μετάφραση είναι του Αντώνη Γαλέου, τα σκηνικά και κοστούμια του Κωνσταντίνου Ζαμάνη, ο Νέστωρ Κοψιδάς έχει αναλάβει τη μουσική επιμέλεια, την κίνηση επιμελείται και συμμετέχει η Μαρίζα Τσίγκα. Τους φωτισμούς σχεδίασε ο Γιώργος Τέλλος.

Η παράσταση θα παρουσιαστεί στις 13 Οκτωβρίου στο Θέατρο Τέχνης – Υπόγειο όπου και θα παίζεται για 7 συνεχόμενες παραστάσεις έως τις 19 Οκτωβρίου.

Τιμή εισιτηρίου: 15 ευρώ

Διάρκεια: 60′

Μουσικό παραμύθι σε εναλλακτικό μπαρ

• «ΣΙΩΠΗ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΚΟΥΕΙ», ΤΩΝ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΥ – ΚΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΣΤΟ BIOS

• Τι συμβαίνει όταν ένας φιλόμουσος Βασιλιάς που δεν έχει ιδέα από μουσική, καυχιέται για το αντίθετο; Τι συμβαίνει όταν η Μούσα μαζί με τον Μουσικό της Αυλής αποφασίσουν να παίξουν μια φάρσα εναντίον του;

Ο Ζαφείρης Κουτελιέρης υποδύεται τον φιλόμουσο βασιλιά, στην πλάτη του οποίου συνωμοτούν οι υπόλοιποι ήρωες του έργου: «Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει»

«Σιωπή, ο βασιλιάς ακούει», λένε ο ένας στον άλλον συνωμοτικά, χαρίζοντας παράλληλα τον τίτλο στην παιδική παράσταση μουσικού θεάτρου που έγραψαν πριν από 15 χρόνια ο Θωμάς Μοσχόπουλος (λιμπρέτο) μαζί με τον Νίκο Κυπουργό (μουσική).

Το έργο, που με πολύ κέφι ετοίμασαν οι δύο καλλιτέχνες, έπειτα από παραγγελία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ανέβηκε τον Ιανουάριο του 1994, υπό τη μουσική διεύθυνση του Θόδωρου Αντωνίου, για δύο μόνο βραδιές. Η μουσική και τα τραγούδια κυκλοφόρησαν σε cd, αλλά από εκεί και πέρα ένα παχύ στρώμα λήθης άρχισε να σκεπάζει το τόσο φρέσκο, δυναμικό, αξιόλογο και «ζωντανό» έργο.

Ωσπου μια ομάδα νέων δημιουργών, «Οι όπερες των ζητιάνων», αποφασίζουν να το βγάλουν και πάλι στο φως. Οχι, όμως, μέσα από κάποια μεγαλόπρεπη αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών ή έστω της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, αλλά με τους δικούς τους, απλοποιημένους όρους, σε μια βιομηχανικής αισθητικής αίθουσα, στο main του εναλλακτικού πολυχώρου Bios. Εκεί όπου δύο χρόνια νωρίτερα κατέθεσαν μια ανάλογη πρόταση πάνω στον «Τροβατόρε» του Βέρντι, σημειώνοντας και την πρώτη επιτυχία τους. Ετσι και τώρα. Με ένα μικρό σύνολο οργάνων (κλαρινέτο, τρομπέτα, πιάνο, βιολοντσέλο και ηλεκτρονικά), απελευθερωμένοι από τη μεσολάβηση του μαέστρου και με ελάχιστα ευέλικτα σκηνικά μέσα, αλλά και με μια εντελώς νέα δυναμική. «Η πρόσληψη των μουσικών οργάνων και της λυρικής φωνής από τόσο κοντά, χωρίς τη μεσολάβηση μικροφώνων και ενισχυτή, έχει πολλά περισσότερα να προσφέρει», λέει ο Χαράλαμπος Γωγιός, που ανέλαβε τη μουσική διδασκαλία και την ενορχήστρωση στη νέα παράσταση.

«Τότε, με τον Θωμά Μοσχόπουλο κάναμε το κέφι μας, και μάλιστα με συνθήκες ιδανικές. Τώρα, εμπιστεύτηκα τον Χαράλαμπο Γωγιό και τις «Οπερες των ζητιάνων» τόσο για το ταλέντο τους όσο και γιατί με ενδιέφερε να δω το έργο μου μέσα από μια νέα ματιά. Το θαυμάσιο νέο αποτέλεσμα τους ανήκει», μας λέει ο Νίκος Κυπουργός που πάντα ήλπιζε να δει το έργο του να αναβιώνει.

Γι’ αυτό ακριβώς δηλώνει υπερήφανος ο Χαράλαμπος Γωγιός. «Για το ότι αναβιώνουμε έργο Ελληνα δημιουργού. Καλώς ή κακώς, οι παραγγελίες δεν έχουν λείψει τα τελευταία χρόνια. Αυτό που έχει λείψει, είναι οι επαναλήψεις», λέει. «Κι όμως. Η προσέλευση και οι ειλικρινείς και ενθουσιώδεις αντιδράσεις δείχνουν ότι το κοινό διψάει για κάτι τέτοιο». Τι φταίει τότε που δεν βλέπουμε συχνά μουσικό θέατρο στην Αθήνα; «Ισως επειδή είναι ένα πολύ ακριβό «σπορ». Το κόστος, ακόμα και στο δικό μας ανέβασμα, είναι δυσβάστακτο», απαντά.

Το σκηνικό έπρεπε να είναι ιδιαίτερα ευέλικτο. Ο σκηνογράφος Κωνσταντίνος Ζαμάνης εμπνεύστηκε μια… θολωμένη παρτιτούρα και δημιούργησε ένα σχεδόν ασπρόμαυρο περιβάλλον. Οι νότες, τα πεντάγραμμα έχουν αναμειχθεί σε ένα… «μπλέντερ» και έχουν πλημμυρίσει την κεντρική αίθουσα του Bios.

Ο Χαράλαμπος Γωγιός μετέγγραψε το έργο του Νίκου Κυπουργού για μικρότερο μουσικό σύνολο. Δεν αλλάζει την αμεσότητα του Bios, ούτε με την πιο άνετη αίθουσα Λυρικού Θεάτρου, μας λέει

Είναι η πρώτη φορά που η ομάδα δημιουργεί για το παιδικό κοινό. Αντίθετα, για τον Νίκο Κυπουργό η σχέση κρατά από την εποχή της «Λιλιπούπολης». Μέχρι σήμερα έχει γράψει πολλές φορές μουσική για παιδικές θεατρικές παραστάσεις, κυρίως της Ξένιας Καλογεροπούλου. «Σπουδαία εμπειρία. Και τεράστια ευθύνη. Και κάτι περισσότερο από δύσκολο. Είναι σαν να αναζητάς έναν τρόπο ώστε τα παιδιά να μη γίνουν μεγάλοι ή οι μεγάλοι να παραμείνουν παιδιά», εκτιμά.

Ποια είναι η άποψή του για τον εναλλακτικό τρόπο ανεβάσματος που προτείνουν «Οι όπερες των ζητιάνων»; «Εξαρτάται από την αγάπη και το ταλέντο με τα οποία κάνεις το καθετί», μας λέει. «Είχα την τύχη να δω την «Κάρμεν» του Μπιζέ από τον Πίτερ Μπρουκ με πολύ λιτά μέσα και ήταν τρεις φορές καλύτερη από κάθε «Κάρμεν» που έχω δει ποτέ». *

• Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Info: Σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη. Παίζουν οι ηθοποιοί: Ιωάννα Φόρτη, Μυρτώ Μποκολίνη, Δημήτρης Δημόπουλος, Αρκάδιος Ρακόπουλος, Ζαφείρης Κουτελιέρης, Μπάμπης Αλεξανδρόπουλος. Συμμετέχει το μουσικό σύνολο ARTefacts Ensemble. BIOS (Πειραιώς 84, τηλ. 210-3425335). Κάθε Δευτέρα στις 9 μ.μ., Σάββατο στις 3.30 μ.μ. και Κυριακή 11 π.μ. και 3.30 μ.μ.

Ο φόβος του έρωτα είναι ο σύγχρονος ιός

• Η περίφημη γαλλική ταινία «Πορνογραφική σχέση» έγινε από τη Μαριάννα Κάλμπαρη θεατρική παράσταση. Φυσικά σ’ ένα ξενοδοχείο, το Fresh Hotel της Σοφοκλέους. Εκεί συναντιούνται οι δύο ήρωες για να ικανοποιήσουν τις ακραίες ερωτικές φαντασιώσεις τους κρατώντας μυστική την ταυτότητά τους

Στην… κρεβατοκάμαρα της κινηματογραφικής «Πορνογραφικής σχέσης», την οποία αναβιώνουν θεατρικά ο Διαμαντής Καραναστάσης και η Κατερίνα Λυπηρίδου

• Η κινηματογραφική «Πορνογραφική σχέση» του Φρεντερίκ Φοντέν (σενάριο Φιλίπ Μπλασμπάν) προκάλεσε αίσθηση όταν βγήκε στις αίθουσες το 1999. Οχι λόγω του… πορνογραφικού περιεχομένου της -κάθε άλλο, ο τίτλος είναι άλλωστε προβοκατόρικος- αλλά λόγω της βαθύτητας με την οποία διαχειριζόταν μια υποτίθεται αδιαμεσολάβητη από συναίσθημα ερωτική σχέση μεταξύ δύο αγνώστων. Από απόψε η ταινία γίνεται θεατρικό γεγονός από τη σκηνοθέτιδα Μαριάννα Κάλμπαρη και ζωντανεύει στον φυσικό τόπο δράσης της, δηλαδή ένα ξενοδοχείο, το Fresh Hotel της «γκετοποιημένης» εσχάτως Σοφοκλέους (γωνία με Κλεισθένους). Τους χαρακτήρες, που στη μεγάλη οθόνη υποδύθηκαν συνταρακτικά η Ναταλί Μπαΐγ και ο Σερζί Λοπέζ, θα ενσαρκώνουν, εκτεθειμένοι πραγματικά στα αδιάκριτα μάτια των θεατών, η Κατερίνα Λυπηρίδου και ο Διαμαντής Καραναστάσης.

• Το στόρι της ταινίας γνωστό: οι ήρωες -ένας άντρας και μια γυναίκα- γνωρίζονται μέσω ερωτικής αγγελίας με στόχο την πραγματοποίηση «μιας ακραίας ερωτικής φαντασίωσης». Ενας ο όρος της σχέσης τους: να κρατηθεί μυστική η ταυτότητα και των δύο. Ο όρος τηρείται καθώς το ζευγάρι συναντιέται στο ξενοδοχείο ολοένα και πιο τακτικά. Δεν θ’ αργήσει να συμβεί και το μοιραίο: ο έρωτας. Τότε θα τραπούν, τρομοκρατημένοι(;), σε… άτακτη φυγή.

Δοκίμιο για τον έρωτα

• Στο έργο, ένα δοκίμιο στην πραγματικότητα για την ανθρώπινη επαφή και τον έρωτα, δεν μας απασχολεί το παρελθόν, το όνομα και το επάγγελμα των ηρώων, αλλά η φύση μιας σχέσης που λύνεται στο σημείο της κορύφωσής της. «Με γοήτευσε πάρα πολύ η ταινία όταν την πρωτοείδα. Το θέμα και ο χειρισμός του», λέει η σκηνοθέτιδα της ελληνικής παράστασης του έργου – έχει ήδη ανεβεί στο Βέλγιο, στο Παρίσι και πριν από δέκα μέρες και στο Βερολίνο. Μοναδική επιθυμία της, βγαίνοντας από την κινηματογραφική αίθουσα, ήταν να διασκευάσει την ταινία για να μεταφερθεί και στη σκηνή. Αγνοούσε ότι ο σεναριογράφος της είχε ήδη επεξεργαστεί και τη θεατρική εκδοχή της. «Σ’ αυτή, ενώ κρατά πολλά στοιχεία από το σενάριο, διατηρεί σχεδόν αυτούσιους τους διαλόγους, είναι, δηλαδή, πανίσχυρος ο θεατρικός κώδικας. Γι’ αυτό τον λόγο», τονίζει η Μαριάννα Κάλμπαρη, «δεν υστερεί η θεατρική μορφή της «Πορνογραφικής σχέσης». Αλλωστε, ο Μπλασμπάν, εκτός από σεναριογράφος, είναι και θεατρικός συγγραφέας»».

• Η θεματική του έργου, ο φόβος του έρωτα, σύμφωνα με την Κάλμπαρη είναι διαδεδομένη «σαν ιός στις σύγχρονες αστικές κοινωνίες. Είναι ο φόβος που μας κάνει να προσφέρουμε ευκολότερα το σώμα από την καρδιά μας. Εξαιρετικά επίκαιρο πρόβλημα. Φοβάμαι ότι ενώ οι χαρακτήρες του Μπλασμπάν είναι φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο, φοβούνται να ζήσουν τη σχέση. Είναι ο πολύ χαρακτηριστικός φόβος «μην τυχόν και εκτεθούμε», που βάζει συχνά φρένο σε πολύ ωραίες ιστορίες. Μέσα από την παράστασή μας αυτό που θέλουμε να πούμε είναι «ερωτευτείτε, μη φοβάστε. Οποιο κι αν είναι τελικά το κόστος».

• Η παράσταση ξεκινά από το Imperial Ice Bar στο ισόγειο του Fresh Hotel. «Είναι ο τόπος όπου οι δυο άγνωστοι δώσανε το πρώτο ραντεβού», εξηγεί η Κάλμπαρη. Για μία ώρα και δέκα λεπτά θα τους παρακολουθούμε και θα τους ακολουθούμε καθώς ανηφορίζουν προς τον πρώτο όροφο, στον μεγάλο συνεδριακό χώρο του ξενοδοχείου. Εκεί ο άντρας και η γυναίκα θα ανασυνθέτουν την ιστορία τους μέσα από ένα παιχνίδι μνήμης. Τι συνέβη μεταξύ τους; Πώς; Και τι ακριβώς συμβαίνει μεταξύ τους τώρα; Μέσω των βίντεο η μνήμη «ξεκλειδώνεται»: ανασυνθέτονται φωτογραφικά στα τσαλακωμένα σεντόνια ενός κρεβατιού του ξενοδοχείου στιγμές, σκηνές, βλέμματα, χειρονομίες και φράσεις.

• «Το ξενοδοχείο είναι ο τρίτος πρωταγωνιστής της παράστασης», σύμφωνα με την Κάλμπαρη. «Οι τοίχοι του γνωρίζουν καλύτερα από όλους την αλήθεια της σχέσης των ηρώων. Ο χώρος είναι το φυσικό μας σκηνικό. Δεν είναι τυχαίο που επιλέξαμε για την αρχή ένα παγωμένο μπαρ. Συναιρείται με τον πάγο στον οποίο βάζουμε διαρκώς πράγματα και συναισθήματα».

**Η «Πορνογραφική σχέση» (συμπαραγωγή της Εταιρείας θέατρου «Συνενοχή» και του Imperial Ice Club – Fresh Hotel) ανεβαίνει σε μετάφραση Ιωάννας Μαντζαβίνου, σκηνικά-κοστούμια Κωνσταντίνου Ζαμάνη και μουσική επιμέλεια Νέστορα Κοψιδά. Στην τιμή του εισιτηρίου συμπεριλαμβάνεται κατανάλωση ποτού πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά την παράσταση. Διάρκεια: έως 31 Μαΐου. *

Ανοιξιάτικες παραστάσεις, εντός κι εκτός πρωτευούσης…

«Ο πρώτος έρωτας» στο «Αργώ» από το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης

• Το ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης παρουσιάζει ένα μη θεατρικό κείμενο του Μπέκετ, τον «Πρώτο έρωτα», που ερμηνεύεται ως μονόλογος από τον Δημήτρη Καταλειφό. Το έργο παρουσιάστηκε ήδη στην Κοζάνη. Στην Αθήνα θα δοθούν τέσσερις παραστάσεις στο θέατρο «Αργώ» (25 – 28/4, στις 9.15 μ.μ). Μετάφραση Αχιλλέας Αλεξάνδρου, σκηνοθεσία, σκηνικά – κοστούμια Πάνος Παπαδόπουλος, φωτισμοί Ανδρέας Σινάνος.

• Ο «Πρώτος έρωτας» γράφτηκε το 1946, στα γαλλικά. Το 1970 ο ίδιος το μετέγραψε στα αγγλικά. Το πρόσωπο του έργου αφηγείται, θυμάται και αναδημιουργεί την ιστορία του πρώτου και μοναδικού του έρωτα, που συνέβη πριν πολλά χρόνια, όταν ήταν 25 χρόνων. Την ιστορία του διαπερνούν τρία κορυφαία θέματα της ύπαρξης: Η γέννηση, ο έρωτας και ο θάνατος. Ο ήρωας μιλάει γι’ αυτά με αμφιβολία, αμφιθυμία, με αντιφάσεις και παλινδρομήσεις, υποκείμενος στο άλυτο αίνιγμα της ύπαρξης. Κυρίαρχα πρόσωπα μέσα στην αφήγηση, εκτός από τον αφηγητή, είναι η γυναίκα που ερωτεύτηκε, κατά τα φαινόμενα μεγαλύτερή του σε ηλικία, ο πατέρας του, νεκρός πια, που τον άφησε απροστάτευτο μέσα σ’ έναν εχθρικό κόσμο, και το μωρό που γεννά η γυναίκα και του οποίου η γέννηση κάνει τον ήρωα να το βάλει στα πόδια.

• Μέχρι τις 3/5, το θέατρο «Αττις» παρουσιάζει σε παγκόσμια πρώτη τον «Χορευτή» του Γερμανού ποιητή Εριχ Αρεντ, σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου. Το βασικό ρόλο ερμηνεύει o Τάσος Δήμας. Στην παράσταση συμμετέχει και ο Θεόδωρος Τερζόπουλος.

• Ο «Χορευτής», στο οποίο βασίζεται κατά κύριο λόγο η σκηνική σύνθεση του Θεόδωρου Τερζόπουλου, είναι εμπνευσμένο από τη γνωστή μινωική τοιχογραφία με την ταυρομαχία. Πρόκειται για το πιο πολυσυζητημένο και σχολιασμένο από τα λεγόμενα ελληνικά ποιήματα του Αρεντ, καθώς ο ποιητής με το έργο αυτό πραγματοποιεί μια καλλιτεχνική υπέρβαση, δημιουργώντας ουσιαστικά ένα καινούργιο λογοτεχνικό είδος, στο μεταίχμιο της ποίησης και του θεατρικού λόγου. Το βασικό θέμα του είναι η σύγκρουση δύο δυνάμεων, που καταλήγει σε καταστροφή. Οι δυνάμεις αυτές, αν και διαμετρικά αντίθετες, συμπληρώνουν η μία την άλλη. Ερμηνεύονται ως αποκρυστάλλωση του ορθολογικού στοιχείου, αφ’ ενός, και του στοιχείου του ενστίκτου, αφ’ ετέρου, η αναμέτρηση των οποίων αναδεικνύεται με πολλούς τρόπους και στην αρχαία τραγωδία.

• Η θεατρική μεταφορά (από τον σεναριογράφο Φιλίπ Μπλαμπάν) της γνωστής γαλλικής ταινίας του 1999 «Μια πορνογραφική σχέση», σε σκηνοθεσία Φρεντερίκ Φοντέν, ανεβαίνει στο FRESHHOTEL (Σοφοκλέους και Κλεισθένους), από 30/4 – 31/5. Μετάφραση: Ιωάννα Μαντζαβίνου. Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη. Σκηνικά – κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης. Μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς. Βίντεο: Διαμαντής Καραναστάσης. Κινηματογράφηση: Σίμος Σαρκετζής. Παίζουν: Διαμαντής Καραναστάσης, Κατερίνα Λυπηρίδου. Παραστάσεις: Τετάρτη – Κυριακή. Τηλέφωνα για πληροφορίες – κρατήσεις: 6936563802-3-4. Στην παράσταση, ένας άντρας και μια γυναίκα επιχειρούν να ανασυνθέσουν την ιστορία τους μέσα από ένα παιχνίδι μνήμης. Τι συνέβη μεταξύ τους; Πότε και πώς συνέβη; Τι ακριβώς συμβαίνει τώρα; Την αλήθεια γνωρίζει καλύτερα… το ξενοδοχείο όπου γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν.

• Με το έργο της Χρύσας Σπηλιώτη «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική» ξεκινάνε την περιοδεία τους τα ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και Κομοτηνής που συμπράττουν με την παράσταση αυτή. Χτες παίχτηκε στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης. Ακολουθούν παραστάσεις στις 26/04 στο Αμφιθέατρο Νομαρχίας Δράμας και στις 27/04, στο Δημοτικό Θέατρο Ξάνθης. Δυο κορίτσια ανακαλύπτουν τη ζωή, ποθώντας να πραγματώσουν τα δικά τους όνειρα. Διαφορετικές σαν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η Καίτη συνεσταλμένη, δυσκολεύεται να επιβάλει ό,τι είναι. Η Λίζα γεμάτη αυτοπεποίθηση επιβάλλει τα θέλω της. Μια διεισδυτική ματιά για τη ζωή, που δίνεται με πολλή τρυφερότητα, ευαισθησία και χιούμορ. Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ιωάννου. Σκηνικά – κοστούμια: Σοφία Παντουβάκη, βοηθός σκηνοθέτη Ιωάννα Λαγκαδινού. Μουσική Επένδυση: Μαρία – Χριστίνα. Κριθαρά. Κινησιολογική Επιμέλεια: Αρτεμις Ιγνατίου. Παίζουν: Λεμονιά Γιανναρίδου, Μαρίνα Πολυμέρη.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

15/11/2007

— «Καταιγισμός» παραστάσεων

7/10/2003

— «Αναχώρηση» και «Μεταμφίεση»

9/11/2002

— Θέατρο «εκτός των τειχών»

20/11/1998

— Αφιερώματα για τον Μπ. Μπρεχτ

11/6/1996

— ΑΤΙΤΛΟ

«Καημού»… συνέχεια στο Θέατρο Τέχνης της οδού Φρυνίχου

Συνεχίζονται οι παραστάσεις του «Θεάτρου Τέχνης» (σκηνή οδού Φρυνίχου), προς τιμή του δημιουργού του, Καρόλου Κουν, με το θεατροποιημένο ποίημά του «Καημός», ερμηνευμένο (κάθε Δευτέρα και Τρίτη) από διαφορετικούς την κάθε βδομάδα ηθοποιούς- μαθητές του «Θεάτρου Τέχνης», σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη, σκηνικό-κοστούμια Κωνσταντίνου Ζαμάνη, χορογραφία Βάλιας Παπαχρήστου, μουσική επιμέλεια Νέστορα Κοψιδά, βίντεο Διαμαντή Καραναστάση. Την ερμηνευτική σκυτάλη (χτες) και σήμερα (9.15μμ) έχει η Μάνια Παπαδημητρίου. Στις 2-3/3 ο Χρήστος Λούλης και στις 9-10/3 ο Κώστας Καζάκος. Συμμετέχουν: Βάλια Παπαχρήστου (χορός) και οι νέοι ηθοποιοί και μαθητές της σχολής του «Θεάτρου Τέχνης»: Αγγελική Μαρίνου, Μιχάλης Κωνσταντινίδης, Μαργαρίτα Γερογιάννη, Παναγιώτης Βασιλόπουλος.

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ο «Καϋμός» του έρωτα έγινε ποιητική παράσταση

Ο ερωτικός «Καϋμός», ένα νεανικό ποίημα του Κάρολου Κουν, έγινε θεατρική παράσταση με αφορμή την επέτειο 100 χρόνων από τη γέννησή του.

Ποιητής της θεατρικής τέχνης, ο Κουν έγραφε όπως οι περισσότεροι νέοι της εποχής του ποιήματα, τα οποία φύλαγε στο συρτάρι του, αλλά δεν εξέδωσε ποτέ. Σήμερα, 22 χρόνια μετά τον θάνατό του, έχουμε την ευκαιρία να τα ακούσουμε, μέσα από τη φόρμα της θεατρικής παράστασης.

«Απ΄ όλες τις συμφορές που βρίσκουνε τους ανθρώπους η πιο μεγάλη είναι ο έρωτας./ Την αρρώστια παραστέκει γιατρειά, τον θάνατο λησμονιά./ Τέτοια στον έρωτα μην καρτεράς» είναι οι πρώτοι στίχοι του «Καϋμού» που μιλάει «για τον έρωτα που γίνεται καϋμός, αλλά και για τον καϋμό του έρωτα που γίνεται ποίηση».

Η ιδέα είναι της Μαριάννας Κάλμπαρη, που το σκηνοθετεί. Με άξονα τον «Καϋμό», εμπλουτίζει την παράσταση προσθέτοντας στίχους από άλλα ποιήματα του Κουν (γιατί θα πρέπει να υπάρχει κάπου/ ένα τρένο που θάναι θαυματουργό/ και σύννεφα που δεν θάναι μόνο σύννεφα/ κι ένα άστρο αλλιώτικο από άλλα άστρα/ και πιο πολύ απ΄ όλα, πόδια που θα περπατάν/ πάνω στα νερά…), αλλά και αποσπάσματα από κείμενα των Αραγκόν, Λόρκα, Νερούδα, Ρόλαν Μπαρτ κ.ά.

ΙΝFΟ: Στο Θέατρο Τέχνης της οδού Φρυνίχου (Φρυνίχου 14, Πλάκα, τηλ. 210-3222.464)

Η παράσταση ακολουθεί το ποιητικό ύφος του περιεχομένου του, το οποίο κάθε Δευτέρα και Τρίτη αποδίδεται από διαφορετικό πρωταγωνιστή ή πρωταγωνίστρια (άρχισε με τη Λήδα Πρωτοψάλτη). Όλοι τους έχουν μαθητεύσει στο Θέατρο Τέχνης- από τον Άγγελο Αντωνόπουλο (26-27/1), τον Αιμίλιο Χειλάκη (9-10/2) και την Εύα Κοταμανίδου (16-17/2), ώς τη Μάνια Παπαδημητρίου (23-24/2), τον Χρήστο Λούλη (2-3/3) και τον Κώστα Καζάκο (9-10/3). Σε όλες τις εκδοχές συμμετέχουν τέσσερις νέοι απόφοιτοι και μαθητές της Σχολής του Θεάτρου Τέχνης: Αγγελική Μαρίνου, Μιχάλης Κωνσταντινίδης, Μαργαρίτα Γερογιάννη και Παναγιώτης Βασιλόπουλος, καθώς και η χορεύτρια Βάλια Παπαχρήστου. Το ποίημα- μονόλογος χωρίζεται σε 12 μέρη. Το κάθε κομμάτι «προκαλεί» ταμπλό βιβάν, εικόνες και στιγμιότυπα μουσικά και χορευτικά. Η χορογραφία είναι της Βάλιας Παπαχρήστου, η μουσική του Νέστορα Κοψιδά, τα βίντεο του Διαμαντή Καραναστάση και τα σκηνικά- κοστούμια του Κωνσταντίνου Ζαμάνη.

Μακάρι η παράσταση να προσθέσει κάτι στον μύθο του «μάγου» από την Προύσα, που ήρθε στην Αθήνα και κατάφερε να δημιουργήσει την πιο δυναμική θεατρική εστία.

• Έλενα Δ. Χατζηιωάννου, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Ιάκωβου Καμπανέλλη «Ο δρόμος περνάει από μέσα» από τον Κώστα Καζάκο

Μπορεί να πιστέψατε ότι ο Κώστας Καζάκος θα μείνει εκτός θεάτρου φέτος, έγκυρες πληροφορίες μου όμως λένε ακριβώς το αντίθετο. Έμεινε εκτός μέχρι τώρα, οργανώνοντας ένα φιλόδοξο θεατρικό χτύπημα με προσοχή και μεγάλη όρεξη. Όπως έμαθα, θα ανεβάσει στο «Τζένη Καρέζη» το δυνατό μα και ενδιαφέρον έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Ο δρόμος περνάει από μέσα», που αποτελεί ένα από τα πληρέστερα έργα του σημαντικού συγγραφέα. Ήθελε από καιρό να κάνει ξανά ελληνικό έργο ο Καζάκος και με το που σκέφτηκε το συγκεκριμένο βρήκε ότι είναι το καταλληλότερο να ανέβει στο «Καρέζη» του.

Παραμένω στο θέμα, γιατί η είδηση περιέχει και άλλη που θα εκπλήξει! Ξέρετε ποιον έκλεισε ο Κώστας Καζάκος για τη σκηνοθεσία του συγκεκριμένου έργου του Καμπανέλλη; Τον αιρετικό Αντώνη Καλογρίδη που κάνει εναλλακτικό θέατρο και παραστάσεις που προκαλούν και συζητιούνται. Μη μου πείτε ότι το «πάντρεμα» Καζάκου – Καλογρίδη δεν είναι πολύ τολμηρό και περίεργο και δη πάνω σε έργο του Καμπανέλλη! Αναμένουμε με ενδιαφέρον το αποτέλεσμα του πειράματος.

Κώστας Καζάκος Νo3. Διπλό χτύπημα θα κάνει θεατρικά ο σημαντικός ηθοποιός μας, αφού έχει «κλείσει» να πάρει μέρος και στον «Καϋμό» του Καρόλου Κουν που θα φιλοξενείται στο Θέατρο της οδού Φρυνίχου Δευτέρες και Τρίτες και που θα «παντρεύει» αποσπάσματα από νεανικό ποίημα του Κουν και κομμάτια από έργα μεγάλων συγγραφέων και ποιητών. Στην ίδια δουλειά θα παίρνουν μέρος εκ περιτροπής ο Αιμίλιος Χειλάκης, ο Χρήστος Λούλης, η Μάνια Παπαδημητρίου, αλλά και πολλοί μαθητές από τη δραματική σχολή του Τέχνης. Τη σκηνοθεσία της έχει αναλάβει η Μαριάννα Κάλμπαρη.

Πρώτη η στήλη μας σας ενημέρωσε ότι ο Σταμάτης Φασουλής «έκλεισε» για τον επόμενο χειμώνα το ολοκαίνουργιο έργο της Γιασμίνα Ρεζά «Ο Θεός του μακελειού». Πρώτοι τώρα θα σας ενημερώσουμε ότι στο πλευρό του θα έχει την Πέμυ Ζούνη και την Κατιάνα Μπαλανίκα. Πολλοί μνηστήρες υπήρξαν για το έργο -ανάμεσά τους ο Μαρκουλάκης, η Δανδουλάκη-, αλλά τελικά ο Φασουλής ήταν αυτός που κατάφερε να πάρει τα δικαιώματά του. Η επόμενη χειμερινή σεζόν θα ανοίξει για αυτόν με την επανάληψη του «Κλουβιού με τις τρελές», για να δοθεί η σκυτάλη στον «Θεό του μακελειού». Παράλληλα, ο Φασουλής θα σκηνοθετεί το «Τρίτο Στεφάνι» για το Εθνικό και θα αναθερμαίνει το «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης» που θα παιχτεί φυσικά για δεύτερη χρονιά στο «Δημήτρης Χορν».

Η Μαρία Γεωργιάδου ανέλαβε τον πρώτο γυναικείο ρόλο στο έργο του Νίκι Σίλβερ «Χοντροί άντρες με φούστες», που θα ανεβάσει στη Μικρή Χώρα από Γενάρη ο Χρήστος Καρχαδάκης. Πλάι της θα δούμε τους Αγη Εμμανουήλ, Δημήτρη Μακαλιά και Αγγελική Μιχαλοπούλου.

Ματαιώθηκε την Τρίτη το βράδυ η αφιερωμένη στον άδικα χαμένο Κωνσταντίνο Παπαχρόνη παράσταση «Το ξύπνημα της άνοιξης», μετά τον άλλο άδικο χαμό του Αλέξη, που μας συντάραξε όλους. Χθες βράδυ, όμως, στο Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας όλοι οι ηθοποιοί έπαιξαν για τον Κωνσταντίνο τους, τον καλό συνάδελφο και φίλο τους. Μαζί έφτιαξαν τη γερή παράσταση «Το ξύπνημα της άνοιξης» και μόνοι συνεχίζουν έχοντάς τον πάντα στον νου τους. Όπως όλοι μας, άλλωστε!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗΣ, ΕΘΝΟΣ, 12/12/2008