ΑΜΦΙΒΟΛΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

ΛΟΝΔΙΝΟ

Δύσκολα μπορεί κανείς να αποφασίσει αν δικαιώθηκε ή όχι η μεγάλη αδημονία με την οποία αναμενόταν Η συνήθεια της τέχνης του Αλαν Μπένετ (από το Εθνικό Θέατρο, στο Lyttelton, ως τον Μάρτιο). Αφετηρία για το νέο έργο του βρετανού συγγραφέα, διάσημου και αγαπητού στον τόπο του, όπως και αλλού, είναι η φανταστική συνάντηση, ύστερα από 20 χρόνια, του ποιητή Γ. Χ. Οντεν και του συνθέτη Μπέντζαμιν Μπρίτεν, οι οποίοι στο παρελθόν είχαν διατελέσει φίλοι και συνεργάτες. Το θέμα ακούγεται ενδιαφέρον, δεδομένου ότι τα δύο αυτά πρόσωπα κατέχουν κορυφαίες θέσεις όχι μόνο στο βρετανικό πολιτιστικό στερέωμα αλλά και στο παγκόσμιο.

Από τις κριτικές, ωστόσο, πάμπολλες και συχνά μακροσκελείς, δεν προκύπτει περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Επαινούνται η σκηνοθεσία του Νίκολας Χάιτνερ, οι ερμηνείες των ηθοποιών, του Ρίτσαρντ Γκρίφιθς (Οντεν), του Αλεξ Τζένινγκς (Μπρίτεν) και των υπολοίπων, επαινούνται φυσικά- και με το παραπάνω- η εξυπνάδα και η δεξιοσύνη του συγγραφέα, και γενικά η υποδοχή του έργου γίνεται μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού που δείχνει την εκτίμηση για τον συγγραφέα. Πίσω όμως από όλα αυτά δύσκολα κρύβεται η επιφύλαξη που εμφωλεύει στο βάθος. Ισως το κοινό είναι ειλικρινέστερο. «Απογοητευτικό» γράφει ένας θεατής. «Τα γκέι αστεία ήταν κουραστικά». Τον Οντεν ο κόσμος τον θυμάται για τα ωραία του ποιήματα, τον Μπρίτεν για την πρωτοποριακή μουσική του. Θα πρέπει να δει κανείς το έργο του Μπένετ για να αποφασίσει αν θα τους θυμάται και για τηΣυνήθεια της τέχνης.

[ars… brevis, ΤΟ ΒΗΜΑ, 29/11/2009]