Μελετώντας στο παγκάκι

Λευτέρης Ζαμπετάκης ηθοποιός

Aπό τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου στο studio της Stella Adler στη Νέα Υόρκη και από τη συνεργασία του με τον Bob Wilson στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού.

• Οταν ήσουν μικρός τι έλεγες ότι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Oταν ήμουν μικρός έλεγα ότι θέλω να γίνω ταξιδευτής χωρίς να ξέρω τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει αυτό, οπότε φανταζόμουν πιλότος. Τελικά, όμως, βρήκα άλλον τρόπο να ταξιδεύω· έγινα ηθοποιός.

• Τι θεωρείς μοντέρνο στην πόλη που ζεις;

To μετρό της Αθήνας.

• Ποιο κομμάτι της Αθήνας σε εμπνέει πιο πολύ;

Ο πεζόδρομος χαμηλά στην Ερμού. Εκείνο το κομμάτι που ξεκινάει από το Θησείο και καταλήγει στο Γκάζι με εμπνέει πολύ και συγκεκριμένα ένα παγκάκι που βλέπει την Ακρόπολη, στο οποίο μπορώ να κάθομαι ώρες και να παρατηρώ τους περαστικούς. Μελέτη ρόλων και χαρακτήρων, το αποκαλώ εγώ.

• Αν μπορούσες, τι θα άλλαζες στην Αθήνα;

Σκεφτόμουν ότι θα ήθελα πολύ να έφτιαχνα ποδηλατόδρομους αλλά περπατώντας αρκετά συνειδητοποιώ ότι μάλλον θα ήθελα πρώτα να κλείσω τις τρύπες στα πεζοδρόμια και στους δρόμους. Οι ποδηλατόδρομοι θα ήταν μάλλον πολυτέλεια σε μια πόλη που δεν έχει καλά πεζοδρόμια.

• Ποιο κομμάτι της καθημερινότητάς σου σε ενοχλεί περισσότερο;

Αν κάτι με ενοχλεί αυτό είναι το γεγονός ότι πρέπει να αντιμετωπίζω την υστερία και την αγένεια των ανθρώπων καθημερινά στους δρόμους.

• Ποιες είναι οι μικρές πολυτέλειες που χαρίζεις στον εαυτό σου;

Οι βόλτες στον Εθνικό Κήπο.

Εμφανίζεται στο έργο Ζορζ Νταντέν του Μολιέρου, σε σκηνοθεσία του Νίκου Καμτσή (Θέατρο Τόπος Αλλού, Κεφαλληνίας 17). Το καλοκαίρι έκανε την πρώτη του περιοδεία με το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου.

ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Photo freddie F., ΕΙΚΟΝΕΣ