Στις πηγές του σύγχρονου θεάτρου

Οι πρωταγωνιστές των «Βρυκολάκων»

«Βρυκόλακες» από τη Β. Λουρμπά

«Ό,τι βρυκολακιάζει μέσα μας δεν είναι μόνο ό,τι κληρονομήσαμε από τον πατέρα μας και τη μάνα μας, είναι κι ένας σωρός παλιές, νεκρές ιδέες και ένα σωρός παλιές και νεκρές αντιλήψεις. Δεν ζούνε μέσα μας, όμως κυκλοφορούν στο αίμα μας και δεν μπορούμε να λυτρωθούμε απ’ αυτές». Αυτά τα λόγια της κυρίας Άλβιγκ, της ηρωίδας των ιψενικών Βρυκολάκων, προς τον πάστορα Μάντερς, απέδειξαν την ορθότητά τους ήδη από την πρεμιέρα του έργου, το 1882, που δόθηκε όχι στη Νορβηγία αλλά στο μακρινό Σικάγο, καθώς το κείμενο του Νορβηγού δραματουργού προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, αφού θεωρήθηκε μια ευθεία επίθεση στην «ιερότητα» του θεσμού της οικογένειας.

Από τους ακρογωνιαίους λίθους του σύγχρονου θεάτρου, οι Βρυκόλακες βρίσκονται στην αρχή μιας αδιάκοπης σειράς αριστουργημάτων που συνέγραψε ο Ίψεν στη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας του 19ου αιώνα. Στόχος της κοινωνικής κριτικής του, τα φαντάσματα του παρελθόντος που κατατρύχουν και καταστρέφουν τη ζωή της νέας γενιάς, αφού ο κεντρικός ήρωας, ο Όσβαλντ, καλείται να επωμιστεί τις «αμαρτίες» του πατέρα του, για τις οποίες όχι μόνο δεν έχει ευθύνη, αλλά ούτε καν γνωρίζει… Όπως σωστά έχει γραφεί, με τους Βρυκόλακες ο Ίψεν απέδειξε ότι μπορεί να υπάρξει τραγωδία με σύγχρονα κοστούμια…

Αυτό το κομβικό για το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο δραματολόγιο έργο παρουσιάζεται από την προηγούμενη εβδομάδα, σε σκηνοθεσία Βαλεντίνης Λουρμπά, στο θέατρο «Εκάτη» της Κυψέλης, με τη συμμετοχή των ηθοποιών: Χάρις Συμεωνίδου, Παναγιώτης Κατσίκης, Σπύρος Στρεμμένος, Διονύσης Μπουρδέκας και Κατερίνα Παπαγεωργίου. [Η ΑΥΓΗ: 12/02/2010]