Το ΕΚΕΘΕΧ πέθανε «Ζήτω» το ΕΚΕΘΕΧ

• ΤΗΣ ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ

• Επτά, Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

ΤΟ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΚΕ ο Ηρακλής Λογοθέτης, ιδρύθηκε και στελεχώθηκε από τη Νέα Δημοκρατία επί υπουργίας Γιώργου Βουλγαράκη.

Ο βίος του υπήρξε βραχύς και περιπετειώδης, όπως συμβαίνει συνήθως με τους κρατικούς οργανισμούς που μοιράζουν λεφτά για τον πολιτισμό. Και, ως γνωστόν, αναταράξεις συνδεόμενες με τη μαγική λέξη «κρατική επιχορήγηση» είναι ικανές να προκαλέσουν τσουνάμι, φέρνοντας τα πάνω κάτω σε χορηγούς και επιχορηγούμενους…

Το Ελληνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού έσβησε από το χάρτη του ΥΠΠΟΤ εδώ και μήνες -έπειτα από σωρεία κωμικοτραγικών επεισοδίων- όχι όμως και από το δρόμο στον οποίο στεγαζόταν από το 2007, όπου και άρχισε να λειτουργεί. Εναν χρόνο πριν, ο υπουργός ΥΠΠΟΤ έβαλε την ταφόπλακα σ’ έναν οργανισμό του οποίου τα λειτουργικά έξοδα εξακολουθούμε να πληρώνουμε μέχρι σήμερα. Ενώ ο φορέας δεν υφίσταται θεσμικά και ουσιαστικά, ο διευθυντής και το προσωπικό του εξακολουθούν να πληρώνονται χωρίς να εργάζονται από τον Απρίλιο του 2010.

Ενθυμούμενοι τις αντιδράσεις εκείνης της εποχής σχετικά με τα έξοδα λειτουργίας του ΕΚΕΘΕΧ και το περιττόν της ύπαρξής του, αναρωτιόμαστε για την εν λόγω άργητα. Πώς είναι δυνατόν καταμεσής οικονομικής κρίσης, όπου το κράτος υποτίθεται ότι -δικαίως και αδίκως στο όνομα της επερχόμενης καταστροφής- συγχωνεύει και περικόπτει συντάξεις των 450 ευρώ, να εξακολουθεί να πληρώνει ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ενοίκια και μισθούς για έναν οργανισμό που δεν υφίσταται…

Κι αν λάβουμε υπόψη ότι η γενική γραμματέας του ΥΠΠΟΤ, Λίνα Μενδώνη, είχε ήδη ενημερώσει, ανεπισήμως, από τα Χριστούγεννα του 2009 για την κατάργησή του με την αιτιολογία ότι η δημιουργία οργανισμών εκτός υπουργείου αποψιλώνει τις υπηρεσίες του, τότε το ΕΚΕΘΕΧ, ως πτώμα, μένει για πολύ καιρό άταφο και δαπανηρό…

Το Ελληνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού που ιδρύεται με τη φιλοδοξία να λειτουργήσει ως το θεσμικό όργανο που θα βάλει σε τάξη το τοπίο στο θέατρο και το χορό, οδηγείται κάποτε στο απόλυτο αδιέξοδο. Τότε ακούγονται πολλά και τα περισσότερα συγκλίνουν στην «ετυμηγορία» ότι ο οργανισμός «στα δύο χρόνια της λειτουργίας του δεν επιτέλεσε το έργο για το οποίο ιδρύθηκε», «κόστιζε υπερβολικά», «συνέχιζε τη ρουσφετολογική συμπεριφορά προς τους επιχορηγούμενους θιάσους» κ.λπ.

Διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη έπειτα από κωλυσιεργία στην έγκριση των επιχορηγήσεων, τσακωμούς, παραγοντισμούς, δημόσιες καταγγελίες. Εν τω μεταξύ, η οικονομική κρίση επελαύνει και οι υπουργοί ΥΠΠΟΤ εναλλάσσονται: Βουλγαράκης, Λιάπης, Σαμαράς, Γερουλάνος.

Ο τελευταίος αποφασίζει να κλείσει το ΕΚΕΘΕΧ, αφού «οι λειτουργικές του δαπάνες είναι περισσότερες από το ποσό που διατίθεται στο θέατρο. Οι εργαζόμενοι στον οργανισμό θα απορροφηθούν σε άλλες κρατικές υπηρεσίες… Δεν είναι χρήσιμο να ξοδεύουμε 1,5 εκατ. ευρώ για να μοιράσουμε 4 εκατομμύρια!»

Τώρα, πώς γίνεται να εξακολουθούμε να πληρώνουμε το από έτους καταργημένο ΕΚΕΘΕΧ, είναι πράγματι απορίας άξιον. Οσο για τους εργαζόμενους σ’ αυτό, οι συμβάσεις τους είναι ορισμένου χρόνου και λήγουν αυτοδικαίως με τη διά νόμου κατάργηση του οργανισμού. Μέχρι τότε απλώς κάθονται…

Οσο για τον… ιστορικό θεσμό των επιχορηγήσεων «επέστρεψε» εκεί όπου ανήκε: στο ΥΠΠΟΤ, αφού καθολικός διάδοχος του ΕΚΕΘΕΧ είναι η διεύθυνση Θεάτρου του υπουργείου. Τα υποψήφια για επιχορήγηση σχήματα εγγράφονται τώρα σε Μητρώο Πολιτιστικών Φορέων μέσω ιστοσελίδας του υπουργείου, ενημερώνοντας για τη συνολική δραστηριότητά τους και στη συνέχεια αξιολογούνται από επιτροπές.

Ομως η έλλειψη ρευστότητας και στο ΥΠΠΟΤ, δημιουργεί προβλήματα στην εκταμίευση ποσών των επιχορηγήσεων προηγούμενων ετών, ενώ επιχορηγήσεις της τρέχουσας σεζόν μοιάζουν επικίνδυνα μετέωρες. Γι’ αυτό και οι επιχορηγούμενοι θίασοι συσπειρώνονται προκειμένου να αντιμετωπίσουν μια νέα κατάσταση.

«Το ΥΠΠΟ καταστέλλει τον ίδιο τον πολιτισμό»

Με μια πολυσέλιδη ανακοίνωση που περισσότερο θυμίζει πολεμικό μανιφέστο παρά «αποχαιρετισμό στα όπλα», ο (υπό απόλυσιν) διευθυντής του (υπό κατάργησιν) Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού Ηρακλής Λογοθέτης επανέρχεται στην απόφαση του υπουργού Πολιτισμού για κλείσιμο του Κέντρου, επιτιθέμενος τόσο στις (νυν και πρώην) ηγεσίες του ΥΠΠΟ όσο και σε όσους συνέβαλλαν στην απόφαση αυτή.

«Υπό το ρητορικό πρόσχημα της απελευθέρωσης του πολιτισμού από το κράτος αποσκοπεί στο να παραδώσει το πολιτισμικό μέλλον της χώρας στην αγορά»

Παράλληλα, κάνει έναν απολογισμό του έργου του ίδιου και του ΕΚΕΘΕΧ, στο οποίο αναγνωρίζει «ολιγωρίες και αβλεψίες, σφάλματα και παραλείψεις», αλλά και ορθό «στρατηγικό προσανατολισμό». Όσο δε για την επιμονή του να παραμένει επικεφαλής ενός οργανισμού «συστηματικά αφυδατωμένου» από την πρώτη στιγμή, την αποδίδει στο αίσθημα ευθύνης «έναντι του ελληνικού χορού και θεάτρου», αλλά και «έναντι των στενών μου συνεργατών που παρέσυρα σ’ αυτή την περιπέτεια»…

Αναφερόμενος σε όσους επιχαίρουν για την κατάργηση του Κέντρου, ο Η. Λογοθέτης σημειώνει: Δεν αντιλαμβάνονται ότι το λουκέτο στο ΕΚΕΘΕΧ είναι προεξαγγελτικό των όσων θα ακολουθήσουν -απειλεί να κλείσει και τη δική τους πόρτα. Εθελοτυφλούν ελπίζοντας σε «λογική» περιστολή των κονδυλίων για τον πολιτισμό ενώ η επιχείρηση που ανέλαβε εργολαβικά το ΥΠΠΟ εξελίσσεται ήδη σε καταστολή του ίδιου του πολιτισμού. Η καλλιτεχνική δημιουργία υποβιβάζεται σε παραγωγή -και μάλιστα αμέσως ανταποδοτική- ενώ το πνευματικό αγαθό αντιμετωπίζεται με όρους ανταλλακτικής χρήσεως, ως ένα ακόμα τυχαίο εμπόρευμα. Το όλο εγχείρημα, υπό το ρητορικό πρόσχημα της «απελευθέρωσης του πολιτισμού από το κράτος» αποσκοπεί στο να παραδώσει το πολιτισμικό μέλλον της χώρας στην αγορά…

Γι’ αυτό οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, του θεάτρου και του χορού έχουν χρέος να μιλήσουν έστω και την έσχατη ώρα: όποιος σωπάσει σήμερα χίλιες φορές σωπαίνει.

• «Εργαλείο δευτέρας διαλογής»

Το ΕΚΕΘΕΧ ιδρύθηκε έχοντας ως πρωταρχικό του σκοπό τον σχεδιασμό εθνικής πολιτικής για το θέατρο και τον χορό, αλλά και την ευθύνη της εφαρμογής της. Έργο αυτονόητης βαρύτητας που υπονομεύθηκε εξαρχής από ρηχές τεχνοκρατικές αντιλήψεις, αλλά και από την παντελή έλλειψη πνευματικότητας που διακρίνει το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Μια έλλειψη που μοιραία περιορίζει τους διάττοντες υπουργούς σε βραχυπρόθεσμα καθήκοντα έκτακτου διαχειριστή ελλειμμάτων. Έτσι οι διαδοχικές ηγεσίες του ΥΠΠΟ επί των οποίων λειτούργησε το Κέντρο, οι ηγεσίες των κ.κ. Μιχάλη Λιάπη και Αντώνη Σαμαρά, ματαίωσαν τη δυναμική προοπτική του νεοσύστατου Κέντρου και αφυδάτωσαν συστηματικά την υπόστασή του. Το αποδυνάμωσαν με τη στέρηση της οικονομικής του αυτοδυναμίας και το υποβίβασαν θεσμικά σε εργαλείο δευτέρας διαλογής από κάλαθο ευκαιρίας. Ήθελαν αντί για επιτελικό όργανο υψηλής πνοής ένα περιθωριοποιημένο πρατήριο αναδιανομής πενιχρών επιχορηγήσεων. Συνεργό τους σε αυτή την πολιτική εκπτώσεων δεν θα με έβρισκαν. Το γνώριζαν καλά. Γι αυτό στράφηκαν σε προθυμότερο συνομιλητή, τον επιχειρηματία πρόεδρο του Δ.Σ. Υπέμεινα ωστόσο όλες τις πιέσεις γιατί ως εμπνευστής του ΕΚΕΘΕΧ είχα τεράστιες ευθύνες έναντι του ελληνικού χορού και θεάτρου το οποίο προσδοκούσε πολλά από το νέο θεσμό αλλά και έναντι των στενών μου συνεργατών που παρέσυρα σ’ αυτή την περιπέτεια. Υπέμεινα και περίμενα καλύτερες μέρες. Ώσπου ήρθαν οι χειρότερες…

Με άλλοθι την όντως δεινή κρίση που πλήττει τη χώρα κλείνουν το ΕΚΕΘΕΧ αποποιούμενοι το υψηλό, δήθεν, λειτουργικό κόστος της διατήρησής του. Ένα κόστος που διογκώθηκε τεχνητά σε 1.500.000 ευρώ ετησίως, αφού δολίως συνυπολογίστηκαν στα ανελαστικά του έξοδα όλες οι δραστηριότητες και τα τρέχοντα προγράμματα του ΕΚΕΘΕΧ πλην των επιχορηγήσεων. Στην πραγματικότητα τα λειτουργικά έξοδα του Κέντρου ουδέποτε υπερέβησαν τις 650.000 ευρώ…

• «Ενοχλητική επάρκεια»

Το πρόβλημα με το ΕΚΕΘΕΧ ήταν ακριβώς η ενοχλητική του επάρκεια. Μια ευρύτητα οριζόντων αντιστρόφως ανάλογη με την οικονομική του στενότητα. Το πρόβλημα με το ΕΚΕΘΕΧ είναι ότι αντί να συγκαλύψει με χάρτινο προπέτασμα τα ακανθώδη προβλήματα που παρέλαβε, προτίμησε να τα καταδείξει και με τα ελάχιστα οικονομικά του μέσα επιχείρησε να τα επιλύσει.

Γι’ αυτό εκπόνησε ένα ριζοσπαστικό σχέδιο αναδιάρθρωσης των χειμαζόμενων ΔΗΠΕΘΕ της χώρας. Προχώρησε στην ανακατανομή των επιχορηγήσεων θεάτρου και χορού υπέρ των νέων καλλιτεχνικών δυνάμεων της χώρας και έδωσε νέα ώθηση στις πειραματικές τους αναζητήσεις. Εγκαινίασε το καινοτόμο πρόγραμμα ArtLocus για να απεγκλωβίσει από τη μητροπολιτική ασφυξία δυναμικές ομάδες και να τονώσει τον περιφερειακό ιστό της χώρας. Δρομολόγησε την παραστάσιμη μέρα ως απόπειρα κάθετης καταγραφής του χοροθεατρικού μας παρόντος. Ενίσχυσε πλήθος νεανικών φεστιβαλικών διοργανώσεων με πρωτοπόρα οπτική και παρεμβατική διάθεση στο αστικό μας τοπίο. Ξεκίνησε με το πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου πρόγραμμα επιστημονικών συνεργασιών και ανταλλαγής ερευνητών. Οργάνωσε πολύπτυχη και πολυσήμαντη ερευνητική δράση με την πρόσληψη επιστημονικών συνεργατών σε μόνιμη βάση και χρηματοδότησε έρευνα κεφαλαιώδους σημασίας για την επαγγελματική κατάσταση του θεάτρου, του χορού και του κοινού τους υπό την εποπτεία του ΕΚΚΕ. Στήριξε το «Σύστημα Αθήνα» του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου για την προβολή του ελληνικού θεάτρου στο εξωτερικό. Προώθησε διεθνές πρόγραμμα χάρη στο οποίο τόσα σχήματα θεάτρου και χορού αντιπροσώπευσαν επάξια την Ελλάδα σε έγκυρες φεστιβαλικές διοργανώσεις. Συνέταξε πλήρες σχέδιο καταγραφής 70.000 θεατρικών τεκμηρίων (μακέτες σκηνικών, αφίσες, κοστούμια και προγράμματα από όλα τα θέατρα της χώρας) και το υπέβαλλε στο πρόγραμμα Ψηφιακής Σύγκλισης της Ε.Ε., διεκδικώντας 1.700.000 ευρώ. Δημιούργησε εκ του μηδενός στεγαστικό πρόγραμμα με δωρεάν φιλοξενία για τις νεανικές ομάδες θεάτρου και χορού και προξενώντας την οργή από μαγαζάτορες (συχνά αδρότατα επιχορηγούμενους) που λυμαίνονται τον χώρο. Ένας ολόκληρος αστερισμός δράσεων και πρωτοβουλιών ανέτειλε, ένας άνεμος τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα και προσέδωσε νέο ρίγος στην παραστασιακή μας ζωή.

Στη διαδρομή του ΕΚΕΘΕΧ προς τους αντικειμενικούς του στόχους σημειώθηκαν, πράγματι, ολιγωρίες και αβλεψίες. Προφανώς έγιναν σφάλματα και παραλείψεις. Όμως ο στρατηγικός του προσανατολισμός ήταν ορθός, το πιστεύω ακράδαντα, και απέβλεπε στην πλήρη αναδιάταξη του χοροθεατρικού μας τοπίου, στην εκβολή του μεγάλου ποταμού της καλλιτεχνικής μας δημιουργίας προς το μέλλον. Αυτό ακριβώς το ανοιχτό για όλους και απρόβλεπτο μέλλον αποστράφηκαν οι επαγγελματίες της διαπλοκής και της παρακμής. Είδαν, πολύ σωστά, στο ΕΚΕΘΕΧ έναν μεγάλο αντίπαλο. Είναι φυσικό λοιπόν το ότι τόσο πολλοί μικροί άνθρωποι συνασπίστηκαν εναντίον του και μαινόμενοι, δίκην Ηρωδιάδος, απαίτησαν την κεφαλή του επί πίνακι.

• Επανεγκλωβισμός στο υπουργείο

…Την κατάργηση του υπουργοκεντρικού συστήματος εξήγγειλε ο υπουργός. Μα αυτό ακριβώς επετεύχθη με την ίδρυση του ΕΚΕΘΕΧ και τώρα, με τη διάλυσή του, το θέατρο και ο χορός επανεγκλωβίζονται στα στεγανά του υπουργείου και γίνονται έρμαιο των διαθέσεων όποιου κομματικά τυχάρπαστου ή πρωθυπουργικά προσφιλούς κατέχει το θώκο. Μητρώο των επιχορηγούμενων φορέων επαγγέλθηκε ο υπουργός. Μα το έχει ήδη καταρτίσει το ΕΚΕΘΕΧ, εμπεριστατωμένο και υποδειγματικής πληρότητας, αφού καλύπτει όχι απλώς τους επιχορηγούμενους αλλά το σύνολο των χοροθεατρικών σχημάτων και φορέων της χώρας και επιπλέον όλα τα σωματεία, τις εταιρείες και τους οργανισμούς χορού και θεάτρου. Διαφάνεια στις επιχορηγήσεις και αξιοκρατία υποσχέθηκε ο υπουργός. Πώς; Καταργώντας γνωμοδοτικές επιτροπές υψηλού κύρους και αναθέτοντας το έργο τους σε μια ολιγομελή ομάδα ανθρώπων που θα διορίζει ο ίδιος. Σαρδόνιο ή αφελές;

• Η ΑΥΓΗ: 14/05/2010

Το ΕΚΕΘΕΧ καταργήθηκε, αλλά τι γίνεται με τις επιχορηγήσεις;

• Δίκτυο

• Χειµερία νάρκη

• «Των οικιών ηµών εµπιµπραµένων, υµείς άδετε» θα µου πείτε. Αλλά, ό,τι συνέβη, συνέβη – ή, µάλλον, ό,τι συµβαίνει, συµβαίνει και ό,τι είναι να συµβεί, θα συµβεί… -, το υπουργείο Πολιτισµού (και Τουρισµού), αν δεν κάνω λάθος, δεν έχει καταργηθεί. Συνεχίζει να υφίσταται. Και έχει, αν δεν κάνω και πάλι λάθος, κάποιες υποχρεώσεις. Βέβαια η σιωπή είναι εκκωφαντική – σαν να έχουν πάρει υπνωτικά οι του ΥΠΠΟΤ αφότου ανέλαβαν… -, το υπαγόµενο στο ΥΠΠΟΤ Κέντρο Θεάτρου και Χορού όµως, το οποίο το κατάργησαν, είχε ανακοινώσει κάποιες επιχορηγήσεις για τη σεζόν 2008-2009. Οι οποίες ακόµα – Μάιος 2010! – δεν έχουν εξοφληθεί. Τα γράφουµε, τα ξαναγράφουµε, κάτι πάει να γίνει, µετά πρέπει να ξαναγράψουµε για να πάρει µπρος το υπουργείο… Και ας µην πιάσουµε το θέµα «επιχορηγήσεις 2009-2010»… Η πρόταση της αρµόδιας Γνωµοδοτικής Επιτροπής βρίσκεται από µηνών στα συρτάρια του ΕΚΕΘΕΧ, αλλά ούτε ανακοίνωση δεν έγινε επειδή «το υπουργείο δεν καθόριζε το προς διάθεση ποσόν». Η σεζόν, όµως, έληξε. Και οι επιχορηγούµενοι που δεν ήξεραν τι µέλλει γενέσθαι έκαναν τις παραστάσεις τους. Και για να τις κάνουν οι περισσότεροι δανείστηκαν. Και χρωστάνε. Και – λογικό – τους κυνηγάνε οι δανειστές. Δηλαδή, το υπουργείο Πολιτισµού θέλει να οδηγήσει το ελληνικό θέατρο στον έσχατο εξευτελισµό; Ας τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις του. Και µετά ας βγει από τη χειµερία νάρκη του – επιτέλους! – και ας ξεκαθαρίσει τι θα πράξει – ή τι δεν θα πράξει – για την επόµενη σεζόν. Ο κόµπος έφτασε στο χτένι. Οι θίασοι που δεν ανήκουν σε εµπορικά τραστ πρέπει να προγραµµατίσουν. Και αυτές οι αοριστολογίες που ακούστηκαν έως τώρα δεν βοηθούν. Τα περί ηλεκτρονικής κατάθεσης αιτήσεων και απολογισµών/προϋπολογισµών νοµίζει ο υπουργός πως θα λύσουν το πρόβληµα; Το Διαδίκτυο, όµως, δεν είναι πανάκεια. [Γ.Δ.Κ.Σ., Τα Νέα, 06/05/2010]

Χωρίς τους «βαρβάρους»

Όταν η ξύλινη λαβή του σφυριού σπάσει, αλλάζει κανείς το ξύλο, δεν πετάει το σίδερο, αυτό λέει η κοινή λογική. Μια λογική που δεν φαίνεται πάντως να συμμερίζεται ο υπουργός Πολιτισμού, ο οποίος ανακοίνωσε χθες, παρεμπιπτόντως, με μια αύρα (γοητευτικού, είναι αλήθεια) σνομπισμού, το κλείσιμο του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού. Μια απόφαση που μοιάζει έτσι προειλημμένη, υπαγορευμένη από ποικίλες πικρίες αναμεμειγμένες με θιγμένα μικροσυμφέροντα.

Είχε δηλώσει παλιότερα, σε συνέντευξή του, ο κ. Γερουλάνος ότι «ο πολιτισμός πρέπει να χρηματοδοτείται με τα ίδια κριτήρια που χρηματοδοτείται η παιδεία». Αν λοιπόν δεν τον ικανοποιούσε το έργο, π.χ., του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, θα το έκλεινε ή θα προσπαθούσε να το αλλάξει εκ βάθρων;

Ας μην γελιόμαστε. Με την απόφασή του αυτή ο υπουργός πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων ένα, οιονεί, χρήσιμο εργαλείο, που είχε όμως την ατυχία, με ευθύνη του κράτους, να στερηθεί εξαρχής τα απαραίτητα μέσα για να ανταποκριθεί στους σκοπούς που του ανατέθηκαν.

Μετά απ’ αυτό, ο δρόμος της απαξίωσης ήταν ορθάνοιχτος -με ευθύνη, βεβαίως, και της ηγεσίας του, που αντί να αντιδράσει δυναμικά επέλεξε, όταν πλέον το καράβι βυθιζόταν, να συρθεί σε έναν ανοιχτό εμφύλιο μέσα από τις στήλες των εφημερίδων…

Και τώρα; Τι θα γίνουμε χωρίς τους «βαρβάρους» του ΕΚΕΘΕΧ; Κάποιες αρμοδιότητες θα επιστρέψουν στην οικεία Διεύθυνση του ΥΠΠΟ (αυτές άραγε, αποτελούν τα πλέον «σύγχρονα εργαλεία» που επικαλούνταν ο κ. Γερουλάνος στην ίδια συνέντευξη;), κάποιες άλλες απλώς θα ξεχαστούν μέσα στα σχέδια για τη μεταμοντέρνα οριζόντια δικτύωση των καλλιτεχνικών φορέων που υπόσχεται το νέο μητρώο επιχορηγουμένων του υπουργείου.

Μόνο που αυτό το νέο πυραμιδικό σχήμα που οραματίζονται οι υπεύθυνοι του ΥΠΠΟ έχει αποκλειστικά ένα και μόνο επίπεδο, τη βάση της πυραμίδας, εκτεταμένη και χαώδη, και ένα σημείο στην κορυφή, το υπουργείο. Παρά το όμορφο περιτύλιγμα, δεν αποτελεί παρά μια μορφή ενισχυμένου κρατισμού με μεταμοντέρνα επίστρωση… Πιθανόν όμως σε λίγους μήνες όλα αυτά να μην έχουν την παραμικρή σημασία… [Σ.Κ., Η ΑΥΓΗ 30/04/2010]

<!–

Χωρίς τους «βαρβάρους»

–>

ΕΚΕΘΕΧ: Άδοξο (προαναγγελθέν) τέλος

Entre autres, μεταξύ τυρού και αχλαδιού περίπου, ο υπουργός Πολιτισμού κ. Π. Γερουλάνος έβγαλε την είδηση της χθεσινής ημέρας, στη συνέντευξη που παραχώρησε στους πολιτιστικούς συντάκτες. Απαντώντας σε σχετική ερώτησή μας -και όχι κατά τη διάρκεια της εισήγησής του, που αφορούσε τη σύσταση από το ΥΠΠΟ μητρώου επιχορηγουμένων φορέων- με ένα μονολεκτικό «ναι», έβαλε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο που από πολλές πλευρές προετοιμαζόταν από καιρό για το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού.

«Δεν θεωρώ πως είναι χρήσιμο» να ξοδεύουμε 1,5 εκατ. ευρώ για να μοιράσουμε 4 εκ., δήλωσε, τονίζοντας ότι η πορεία του συγκεκριμένου φορέα δεν ανταποκρίθηκε στην αποστολή του, για να επανέλθει αργότερα, με κάπως απολογητικότερο ύφος, λέγοντας πως δεν ήταν εύκολη απόφαση και πως ο ίδιος δεν θεωρεί ότι το Κέντρο δεν είναι χρήσιμο.

«Σαλπίζοντας» την επαναφορά των αρμοδιοτήτων του ΕΚΕΘΕΧ στις αρμόδιες διευθύνσεις του ΥΠΠΟ (στις οποίες «πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη»), ο υπουργός δεν ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικός σε σχέση με τις εκκρεμότητες που δημιουργεί η διάλυση του Κέντρου.

Όσον αφορά τις επιχορηγήσεις των θιάσων, οι οποίοι θα ενταχθούν στο υπό κατάρτιση μητρώο, άρα θα έχουν να κάνουν ξανά με τη γραφειοκρατία του υπουργείου (όπως πολλοί σφόδρα επιθυμούσαν) και τις δικές του γνωμοδοτικές επιτροπές -με διαδικτυακή διαφάνεια αυτή τη φορά όμως- ο κ. Γερουλάνος δεν θέλησε ούτε να αναφερθεί σε συγκεκριμένα ποσά, αλλά ούτε και να δεσμευτεί σε οτιδήποτε για τα οφειλόμενα της προηγούμενης σεζόν, επικαλούμενος την οικονομική κρίση, παρά μόνο ότι θα δοθούν «σιγά-σιγά».

Για τα ΔΗΠΕΘΕ, οι προγραμματικές συμβάσεις των οποίων με το ΕΚΕΘΕΧ λήγουν τον Ιούνιο, το τοπίο είναι ακόμη θολότερο, αφού σχεδόν όλα εξαρτώνται από τις αναδιαρθρώσεις που θα επιφέρει ο «Καλλικράτης» -οδηγώντας πιθανόν κάποια από αυτά στο οριστικό λουκέτο.

Για τον «μεγάλο ασθενή» του ελληνικού πολιτιστικού τοπίου, τη Λυρική Σκηνή, ο κ. Γερουλάνος χαρακτήρισε «αφόρητο» για το ΥΠΠΟ το χρέος του οργανισμού και, παρά τις αισιόδοξες ανακοινώσεις του νέου προέδρου της ΕΛΣ Ν. Μουρκογιάννη για μείωση του ελλείμματος και των χρεών μέσα από συμφωνημένα με τους εργαζόμενους μέτρα περιστολής της σπατάλης, των παραγωγών κ.λπ., δήλωσε πως «δεν μπορεί να εγγυηθεί» τη βιωσιμότητα του λυρικού μας θεάτρου, έχοντας μάλιστα υπογραμμίσει ότι κάθε φορέας αξίζει όσο παράγει…

Τέλος, ούτε για το Εθνικό Θέατρο και την ανανέωση ή μη της θητείας του καλλιτεχνικού διευθυντή του Γ. Χουβαρδά θέλησε να δεσμευτεί (αν και ρωτήθηκε), λέγοντας μόνο πως με τη διοίκηση της πρώτης κρατικής μας σκηνής βρίσκεται σε «εποικοδομητικές συζητήσεις», που, βέβαια, αφορούν και τη δύσκολη οικονομική φάση στην οποία βρίσκεται.

*Μπορεί η είδηση της χθεσινής ημέρας να ήταν το «λουκέτο» στο ΕΚΕΘΕΧ, ωστόσο η πρόσκληση στη συνέντευξη Τύπου αφορούσε στη νέα διαδικασία χρηματοδοτήσεων μέσα από τη δημιουργία «Μητρώου Πολιτιστικών φορέων». Στο μητρώο που ανακοίνωσε ο κ. Γερουλάνος πρέπει υποχρεωτικά να εγγραφούν όλοι όσοι επιθυμούν να «απλώσουν το χέρι» στο ταμείο του υπουργείου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εκείνοι που θα το κάνουν θα λάβουν αυτομάτως και επιχορήγηση… Πρώτα απ’ όλα μέσω του Μητρώου θα επιδιωχθεί η χαρτογράφηση των πολιτιστικών φορέων και των δραστηριοτήτων τους, στη συνέχεια θα γίνει η αξιολόγηση των οικονομικών τους αιτημάτων. Αιτημάτων, τα οποία θα περάσουν από κόσκινο οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου και θα επιχορηγηθούν προφανώς όσοι «περάσουν» επιτυχώς αυτή την προκρούστεια κλίνη. Στο τέλος της διαδικασίας θα δημοσιοποιούνται στον ιστότοπο του υπουργείου ο αριθμός των φορέων, το είδος των αιτημάτων, καθώς και το συνολικό ποσό που θα διαθέτει το ΥΠΠΟ για τις επιχορηγήσεις. Αυτές είναι οι πρώτες «ασφαλιστικές» δικλίδες που κατά τα λεγόμενα του κ. Γερουλάνου «θα εξασφαλίσουν τη διαφάνεια, την αξιοκρατία, αλλά και το τέλος της εξάρτησης από το κράτος, καθώς πολιτισμός που εξαρτάται από το κράτος δεν μπορεί να είναι παρεμβατικός… Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να ερμηνευθεί μια τέτοια διατύπωση, πόσο μάλλον όταν αυτή γίνεται στους καιρούς του… ΔΝΤ. [Σ.Κ., Η ΑΥΓΗ: 29/04/2010]

Λουκέτο στο Εθνικό Κέντρου Θεάτρου και Χορού

• Σε μητρώο θα εγγράφονται οι πολιτιστικοί φορείς για να πάρουν επιχορήγηση

Διαφάνεια και περισσότερη αξιοκρατία μέσα στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης είναι το στίγμα του σχεδιασμού του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, όπως το παρουσίασε ο Παύλος Γερουλάνος. Παράλληλα, ανακοίνωσε και επισήμως το κλείσιμο του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού  παρουσίασε τη νέα διαδικασία επιχορηγήσεων των πολιτιστικών φορέων, ανακοινώνοντας τη δημιουργία μητρώου. Σύμφωνα με τον υπουργό, το Μητρώο Πολιτιστικών Φορέων θα καταγράφει και θα αξιολογεί το έργο των επιχορηγούμενων φορέων. Κανένας φορέας δεν θα μπορεί να επιχορηγηθεί από το Υπουργείο αν δεν έχει προηγουμένως καταγραφεί στο Μητρώο και δεν έχει επικαιροποιήσει τα στοιχεία του σ’ αυτό.

Στο μητρώο μπορούν να εγγραφούν όλοι οι μη κερδοσκοπικοί φορείς που αναπτύσσουν πολιτιστική δραστηριότητα. Η εγγραφή θα γίνεται μέσω του ιστότοπου του υπουργείου.

Ο φορέας θα είναι υποχρεωμένος να παράσχει πληροφορίες σχετικά με την ταυτότητά του (διοίκηση, αριθμό μελών, εθελοντών και εργαζομένων), τη δραστηριότητά του (σημαντικές δράσεις, διακρίσεις) και τα οικονομικά στοιχεία του (πηγές χρηματοδότησης, οικονομικά στοιχεία του τελευταίου έτους, απολογισμός για δράσεις που έλαβαν κρατική επιχορήγηση στο παρελθόν).

Κλείνει το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου

• Το υπουργείο Πολιτισμού αναμένεται να ανακοινώσει τη διακοπή της λειτουργίας του, στο πλαίσιο των περικοπών

• ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ | Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Τη διακοπή της λειτουργίας του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού (ΕΚΕΘΕΧ) αναμένεται να ανακοινώσει, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, τις προσεχείς ημέρες ο υπουργός Πολιτισμού κ. Π. Γερουλάνος, στο πλαίσιο των περικοπών που έχει ήδη εξαγγείλει. Το Κέντρο, που ιδρύθηκε το 2007 και χρηματοδοτείται από το κράτος, είναι αυτό που δίνει τις επιχορηγήσεις στο ελεύθερο θέατρο, ενώ ανάμεσα στις βασικές δραστηριότητές του είναι και η λειτουργία των 16 Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων (ΔΗΠΕΘΕ) που υπάρχουν στη χώρα, του Κέντρου Αρχαίου Δράματος, του Θεατρικού Μουσείου και του «Συστήματος Αθήνα». Τα ετήσια λειτουργικά έξοδα του 2009, ύψους περίπου 650.000 ευρώ- ποσό που αντιπροσωπεύει το 15% του συνολικού ποσού που διαχειρίζεται το ΕΚΕΘΕΧ-, τα μείωσε εφέτος κατά το ήμισυ. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, το υπουργείο Οικονομικών διαβεβαιώνει ότι οι περίπου δεκαπέντε εργαζόμενοι του ΕΚΕΘΕΧ θα πληρωθούν και για τον μήνα Απρίλιο, ωστόσο καμία διαβεβαίωση δεν έχει δοθεί για τη συνέχεια.

Μεγάλος είναι και ο προβληματισμός για τη συνέχιση ή μη του θεσμού των ΔΗΠΕΘΕ καθώς, σύμφωνα με πηγές, το ΥΠΠΟ σκέφτεται να πετάξει το «μπαλάκι» στους δήμους, αποσύροντας το ίδιο την οικονομική ενίσχυση τουλάχιστον στα δύο τρίτα εξ αυτών. Αν αυτό υλοποιηθεί, η «ζωή» των ΔΗΠΕΘΕ θα εξαρτηθεί από τους δήμους, ενώ δεκάδες εργαζόμενοι θα βρεθούν χωρίς δουλειά. Υπολογίζεται ότι από δέκα ως δεκαπέντε είναι οι διοικητικοί υπάλληλοι- εκ των οποίων δύο ή τρεις μπορεί να προέρχονται από τη δημοτική Αρχή-, ενώ απασχολούνται περί τους δέκα ηθοποιούς ανά σεζόν. Η κριτική πάντως που έχει ασκηθεί τα τελευταία χρόνια στον θεσμό και στην παραγωγικότητά του έχει αποδυναμώσει σε μεγάλο βαθμό τη σημασία του. Το ΥΠΠΟ χρηματοδοτεί εξ ημισείας με τον αντίστοιχο δήμο κάθε Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο με το ποσό των 200.000 ευρώ, το οποίο εφέτος μειώθηκε κατά 10%. Αλλα τόσα δίνουν οι δήμοι.

Τέλος, ανοιχτό παραμένει το θέμα ανανέωσης της θητείας του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Γιάννη Χουβαρδά, που τυπικά έχει λήξει από τις 4 Απριλίου. Βασικό σημείο της διαπραγμάτευσης είναι η μείωση του προϋπολογισμού για την προσεχή σεζόν.

• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=327245&dt=22/04/2010#ixzz0lnyC6eds

Το περιώνυμο ΕΚΕΘΕΧ είναι ένα τρελάδικο!

Για να καταλάβει κανείς ότι το περιώνυμο ΕΚΕΘΕΧ είναι ένα τρελάδικο, αρκεί να διαβάσει την παρακάτω «ανακοίνωση του διευθυντή» του, που τη βρήκαμε αναρτημένη στην ιστοσελίδα του. Πες ότι κάποιος την ανοίγει για πρώτη φορά και πέφτει πάνω σ’ αυτή την ανακοίνωση. Τι θα καταλάβει; ΤΙΠΟΤΕ! Απλώς ότι ο διευθυντής έχει κάποια πάρε-δώσε με τους δημοσιογράφους… Μάλιστα δε αναφέρεται σε «δημοσίευμα κυριακάτικης εφημερίδας», την οποία δεν κατονομάζει αλλά ούτε και το δημοσίευμα σε τι ακριβώς αναφέρεται! Λοιπόν, ο Κύριος Γερουλάνος ας αποφασίσει τι θα κάνει μ’ αυτό το ΕΚΕΘΕΧ. Και, επίσης, ο κ. Λογοθέτης θα έπρεπε να έχει τη στοιχειώδη ευπρέπεια ώστε να δώσει και ο ίδιος ένα τέλος σε όλη αυτή τη διελκυστίνδα. Δεν επιτρέπεται πια να σχολιάζεται τοιουτοτρόπως στις εφημερίδες το ΕΚΕΘΕΧ που ξεκίνησε με φιλοδοξίες τη λειτουργία του και κατάντησε μια γραφειοκρατική υπηρεσία πριν καλά-καλά… γράψει ιστορία!

• ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ ΕΚΕΘΕΧ κ. ΗΡΑΚΛΗ ΛΟΓΟΘΕΤΗ [10/02/10]
  

Από πρόσφατο δημοσίευμα κυριακάτικης εφημερίδας πληροφορήθηκα ότι το Δ. Σ. του ΕΚΕΘΕΧ με ομοφωνία (των παρόντων εννοείται γιατί κάποιοι απουσίαζαν…) αποφάσισε σε έκτακτη συνεδρίασή του να ζητήσει από τον Υπουργό Πολιτισμού την απομάκρυνσή μου από την διεύθυνση του Κέντρου. Συνοδεύουν μάλιστα το εκβιαστικό τους αίτημα με την απειλή της παραίτησής τους ελπίζοντας να πετύχουν επιτέλους το ποθούμενο: την εξόντωση του ανθρώπου που εμπνεύστηκε  το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού,  πρωτοστάτησε στη δημιουργία του και τους πρότεινε για τις θέσεις που σήμερα κατέχουν. Η δημοσιογράφος σπεύδει να προσθέσει ότι, σύμφωνα με τις πληροφορίες της πάντοτε, η απομάκρυνσή μου ήταν ήδη μέσα στα σχέδια του υπουργού. Ας μη προτρέχει όμως: οι αποφάσεις για το ΕΚΕΘΕΧ και τα διοικητικά του όργανα επίκεινται. Όποιες κι αν είναι αυτές, για μένα τουλάχιστον, θα είναι καλοδεχούμενες γιατί το καθεστώς διαρχίας ακυρώνει το έργο που προσπαθώ να επιτελέσω, επιβαρύνει αφόρητα το άξιο προσωπικό και τους επιστημονικούς συνεργάτες του Κέντρου και αποτελεί τροχοπέδη για την ομαλή του πορεία.

Η δημοσιογράφος όμως δεν αρκείται στις πληροφορίες της για τις ανεκδήλωτες ακόμη υπουργικές προθέσεις αλλά προχωρεί σε σκοτεινούς υπαινιγμούς για κακοδιαχείριση τους οποίους τεχνηέντως συνδέει με το όνομά μου. Ο προϋπολογισμός του Κέντρου όμως εγκρίνεται από το Δ.Σ. και η εκτέλεσή του ελέγχεται από τους κατά νόμον οριζόμενους ορκωτούς λογιστές. Όσο για τον εσωτερικό ελεγκτή έχει το γραφείο του στο Κέντρο και δεν ασκεί αιφνιδιαστικούς αλλά τακτικούς και καθημερινούς ελέγχους αφού ενημερώνεται για κάθε δαπάνη. Αν η δημοσιογράφος ή ο πληροφοριοδότης της έχει στοιχεία για τα «φίδια» που σύμφωνα με τα ακούσματά της ζώνουν τον κ. Δραγώνα, ας τα δημοσιεύσει. Αλλιώς ας ανακαλέσει γιατί βρίσκεται επικίνδυνα κοντά στο όριο της συκοφαντικής δυσφήμισης. Τον εξονυχιστικό οικονομικό έλεγχο που υποτίθεται ότι διενεργεί ο κ. Δραγώνας ευελπιστώ ότι σύντομα θα τον ασκήσει το Υπουργείο και είμαι ο τελευταίος που έχει να φοβηθεί για το αποτέλεσμά του.

Η δημοσιογράφος αναφέρεται με ανακριβέστατο τρόπο και θολό ύφος στο προσωπικό του Κέντρου και τη μισθοδοσία του. Το Κέντρο δυστυχώς μετά την απόρριψη από το Δ. Σ. της πρότασής μου για την ανανέωση της σύμβασης της τομεάρχου Χορού κ. Αλκαλάη, διαθέτει όχι τρεις αλλά μόνον έναν από τους προβλεπόμενους έξι ειδικούς συμβούλους και οι μισθοί του προσωπικού κυμαίνονται όχι από 1.000 ως 1.200 αλλά από  908 σε 1.802 ευρώ. Η δημοσιογράφος δημιουργεί εντυπώσεις ανεβάζοντας τον μισθό μου σε 4.500 ευρώ, περίπου όπως γράφει, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να διευκρινίσει αν πρόκειται για μεικτά ή καθαρά. Στην πραγματικότητα η μεικτή αμοιβή μου ανέρχεται σε 4.300 ευρώ ενώ οι καθαρές μου απολαβές είναι 2.800 ευρώ. Η δημοσιογράφος ξεχνά να αναφέρει ότι το Δ.Σ. θεωρώντας ότι τα οικονομικά του Κέντρου είναι εξαιρετικά ανθηρά επέλεξε, σε συνεδρίαση, κατά την οποία ήμουν απών, ως Αναπληρώτρια Διευθύντρια την κ. Σοφία Ντούσια – Μυράτ. Ο τότε υπουργός κ. Α. Σαμαράς ενέκρινε την πρόσληψή της και οι καθαρές απολαβές της είναι 1.870 ευρώ. Όλα αυτά η δημοσιογράφος θα μπορούσε να τα πληροφορηθεί υπεύθυνα από το λογιστήριο του Κέντρου αλλά δεν το έπραξε. Θέλω να πιστεύω ότι την επόμενη φορά που θα ασχοληθεί με το Κέντρο θα ζητήσει τις πληροφορίες που χρειάζεται από τις υπηρεσίες του Κέντρου ή από εμένα προσωπικά.

ΕΚΕΘΕΧ Wars: Εpisode VΙ

Σφοδροί έως θυελλώδεις άνεμοι πνέουν στην περιοχή τουθαλασσοδαρμένου…- Ε(θνικού)ΚΕ(ντρου)ΘΕ(άτρου και)Χ(ορού) και εις τα πέριξ πελάγη. Σύμφωνα με το δελτίο εκτάκτων καιρικών συνθηκών που εκδόθηκε, μετά τις συνεντεύξεις, επιστολές, καρφώματα, απαντήσεις και ανταπαντήσεις ιδού τώρα και ένα εξώδικο. Ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, που ως άλλος Πρόσπερος έθεσε σε κίνηση τον μηχανισμό της «τρικυμίας» με δύο συνεντεύξεις του, εξαπέστειλε εξώδικο προς τον πρόεδρο του ΕΚΕΘΕΧ Γιώργο Δραγώνα. Στο οποίο δηλώνει ότι θεωρεί πως οι πρόσφατες δηλώσεις έχουν περιεχόμενο «προσβλητικό και συκοφαντικό» και ότι είναι «σε βάρος της προσωπικής τιμής και κοινωνικής υπόληψής του», διαμαρτύρεται «για την επινόηση και μεθόδευση εκ μέρους του της διάδοσης ψευδών ισχυρισμών κι ανύπαρκτων γεγονότων εναντίον του» και αναφέρει: «Είναι προκλητικό στα πλαίσια της δικής σας αντιδικίας να εξαπολύονται εναντίον μου ανακοινώσεις με περιεχόμενο μειωτικό του προσώπου μου, συκοφαντικό της επαγγελματικής και κοινωνικής μου υπόληψης αλλά και της ζωής μου, όπως αυτή είναι κοινωνικά μαχόμενη και διαφανής. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι ποτέ δεν προσπάθησα, όπως ανεύθυνα κι αυθαίρετα λέτε, “ανεπιτυχώς να εξασφαλίσω μεγαλύτερη επιχορήγηση, με κατ΄ ιδίαν συναντήσεις με τον διευθυντή σε βάρος συναδέλφων μου πέρα δηλαδή και πάνω από την αξιολόγηση αλλά και τις δυνατότητες του ΕΚΕΘΕΧ”. Επίσης, ποτέ δεν “διαμαρτυρήθηκα για προσωπικά αιτήματα”, όπως συκοφαντικά ισχυρίζεστε, αλλά πάντα θέτω δημοσίως θέματα διαφάνειας για το δημόσιο συμφέρον και με συνέπεια τα υπερασπίζομαι». Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος καταλήγει δηλώνοντας ότι προσφεύγει στη Δικαιοσύνη και ζητάει από τον Γιώργο Δραγώνα τα πρακτικά της συνεδρίασης του Δ.Σ. στην οποία «αποφασίστηκε η έκδοση του συκοφαντικού δελτίου Τύπου με τις προσωπικές του μειωτικές απόψεις» για τον σκηνοθέτη. Πρόκειται για το Εpisode VΙ: «Η εκδίκηση του Βαγγέλη» στη δημοφιλή (;) σειρά ΕΚΕΘΕΧ Wars. Ζητώ συγγνώμη από τους αντιδίκους για τους φαιδρούς τόνους που δίνω στη σοβαρή αυτή διαμάχη αλλά μόνον έτσι μπορώ να την αντέξω… Με χιούμορ.  [Γ.Δ.Κ.Σ., Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010]

Επανεξετάζεται η τύχη του ΕΚΕΘΕΧ

• Ο προβληματισμός είναι αν πράγματι το κέντρο με 1,5 εκατ. ευρώ λειτουργικά έξοδα έχει λόγο ύπαρξης

Πονοκέφαλο έχει προκαλέσει στο υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού το γεγονός ότι τις τελευταίες ημέρες βγαίνουν στον Τύπο όλο και περισσότερα στοιχεία των διαξιφισμών μεταξύ του προέδρου του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού Γιώργου Δραγώνα και του διευθυντή του κέντρου Ηρακλή Λογοθέτη.

H κόντρα τους και η διάσταση που πήρε στις εφημερίδες και στον κόσμο του θεάτρου, είναι ένα ακόμη χτύπημα στο νεοσύστατο θεσμό που πριν καλά καλά παρουσιάσει έργο, άρχισε να βάλλεται αλλά και να ξεπέφτει στα μάτια όλων μας. Στην Ελλάδα άλλωστε, αν θέλεις να καταργήσεις κάτι, αρκεί να το θεσμοθετήσεις πρώτα.

Ο εξορθολογισμός

Για τον υπουργό Παύλο Γερουλάνο, πάντως, η κρίση που παρουσιάζεται αυτή τη στιγμή στο κέντρο, είναι η καλύτερη ευκαιρία για να επανεξετάσει την τύχη του. Γι’ αυτό άλλωστε ζήτησε από αρμόδια όργανα να ετοιμάσουν εισηγήσεις σχετικά με την παρούσα κατάσταση στο ΕΚΕΘΕΧ, αξιολογώντας τα όσα έπραξε ώς τώρα κι αν αυτά συμπίπτουν με τους λόγους ίδρυσής του. Ο κυριότερος άλλωστε προβληματισμός στο υπουργείο είναι αν πράγματι έχει λόγο ύπαρξης το κέντρο με 1,5 εκατ. ευρώ λειτουργικά έξοδα, σχεδόν το μισό των επιχορηγούμενων σχημάτων. Σε μια εποχή που η περιστολή δαπανών είναι εθνική επιταγή ο εξορθολογισμός είναι επιτακτική ανάγκη.

Την ίδρυση του ΕΚΕΘΕΧ πολλοί υποστήριξαν στην αρχή, ακόμη και οι σημερινοί επικριτές του. Αλλωστε θα έκανε όλα όσα ονειρευόταν χρόνια τώρα η θεατρική κοινότητα. Αυτά όμως, τις ημέρες της στήριξης του Γιώργου Βουλγαράκη. Εκτοτε, ούτε ο Μιχάλης Λιάπης έδωσε πραγματικό χέρι βοηθείας ούτε ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν καλόβλεπε τη δημιουργία του κέντρου αυτού που απαιτούσε πολλά χρήματα σε μια εποχή που δεν είχε τίποτα να δώσει το ΥΠΠΟ.

Την ανεξαρτησία του κέντρου κανείς δεν ήθελε κατά βάθος, αλλιώς θα του χάριζαν τον πολυπόθητο κωδικό που ζητούσε. Κι έτσι αποδυναμωμένο άρχισαν να το ακυρώνουν.

Ο υπουργός θα εξετάσει μαζί με τη γεν. γραμματέα του ΥΠΟΤ, Λίνα Μενδώνη όλη αυτή την πορεία από το 2007 που ιδρύθηκε το κέντρο, αλλά και τι κοστίζει στο υπουργείο. Από τα ενοίκια μέχρι τον αριθμό του προσωπικού. Και όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, όταν θα κριθεί αν πράγματι χρειάζεται το κέντρο, θα αποφασιστεί και η συντήρησή του ή το λουκέτο.

Τα σενάρια πάντως έχουν προβλέψει τι θα συμβεί και σ’ αυτή την περίπτωση. Η ηγεσία, λένε, δεν σκοπεύει να αφήσει στον δρόμο τους εργαζόμενους. Θα τους απορροφήσει σε άλλες θέσεις, αφού έτσι κι αλλιώς το υπουργείο έχει ανάγκες.

«Αλφαβίλ»

Στο μεταξύ οι επιχορηγούμενες ομάδες πρέπει να υποβάλουν ώς τις 5 του μηνός όλα τα δικαιολογητικά για τις επιχορηγήσεις της περιόδου 2008-09. Από την πλευρά του το υπουργείο υποσχέθηκε να δώσει το 87% των χρημάτων, μια ανάσα για τα υπερχρεωμένα σχήματα τα οποία δεν γνωρίζουν τίποτα για την περίοδο 2009 -2010. Το ΕΚΕΘΕΧ στις ερωτήσεις των θιάσων για την τρέχουσα περίοδο απαντά πως πρέπει πρώτα να μάθει τα χρήματα πού σκοπεύει να διαθέσει το υπουργείο και στη συνέχεια να τα μοιράσει.

Στο μεταξύ έξω φρενών έχει γίνει ηγεσία με την ενοικίαση του «Αλφαβίλ» στην οδό Μαυρομιχάλη που θα γίνει χώρος στέγασης πειραματικών σχημάτων. Σε μια εποχή που ζητείται οικονομία και στο τελευταίο ευρώ που ξοδεύεται στο υπουργείο, τα έξοδα θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο το οξυμένο για περικοπές, κλίμα. Στελέχη θεωρούν ότι θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αφού όπως υποστηρίζουν για τη δράση των νέων ομάδων θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν χώροι ιδρυμάτων τα οποία επιχορηγούνται από το υπουργείο (π.χ. ίδρυμα Μ. Κακογιάννη).

Οι ζυμώσεις για την τύχη του ΕΚΕΘΕΧ είναι καθημερινές σχεδόν, όπως άλλωστε και για την τύχη άλλων τέτοιων οργανισμών. Ζητούμενο ο διάλογος με τη θεατρική κοινότητα, ειδικούς αλλά και η αναβάθμιση της Διεύθυνσης Θεάτρου και Χορού στην περίπτωση που κριθεί πως το κέντρο δεν έχει λόγο ύπαρξης. Το υπουργείο σκοπεύει να ξαναβάλει τη Διεύθυνση στο παιχνίδι, αφού τη στελεχώσει με ειδικούς επιστήμονες και καινούργιες ειδικότητες που ασχολούνται με τη διαχείριση πολιτιστικών αγαθών.

Το αδιέξοδο της λειτουργίας του ΕΚΕΘΕΧ αποκαλύπτει την έλλειψη μιας ουσιαστικής εθνικής πολιτικής για τις παραστατικές τέχνες χρόνια τώρα. Ο τρόπος των επιχορηγήσεων δεν τιμά κανέναν. Ολα αυτά τα χρόνια όμως κανείς δεν κατήγγειλε με το όνομά τους, όσα συμβαίνουν στον χώρο. Ποιοι κερδίζουν από τις επινοικιάσεις στις νέες ομάδες αλλά και πού οδήγησε η έλλειψη στρατηγικής και συνεργασίας μεταξύ τους. Τώρα, ο εξορθολογισμός δεν επιτρέπει καμία νέα σπατάλη.

• Της Γιωτας Συκκα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Tρίτη, 2 Φεβρουαρίου 2010