Σασπένς με… βόμβες χιούμορ. Η «Βασίλισσα της ομορφιάς» στο θ. «Βικτώρια»

• Μία μάνα και μία κόρη αλληλοσπαράσσονται στη σκηνή του «Βικτώρια» για τη «Βασίλισσα της ομορφιάς», με τις Μαλικένζου – Τσαλίκη. Μια μαύρη κωμωδία γίνεται οικογενειακή τραγωδία, μια μάνα και μια κόρη αλληλοσπαράσσονται μέχρι τελικής πτώσης στη σκηνή του θεάτρου «Βικτώρια», για τις απαιτήσεις του έργου του Μάρτιν ΜακΝτόνα «Η βασίλισσα της ομορφιάς».

Η Ναταλία Τσαλίκη στη «Βασίλισσα της ομορφιάς» σε μια δυνατή ερμηνεία, από τις καλύτερες της καριέρας της

• Η ακραία γραφή, η εντυπωσιακή ρυθμολογία, το έντονο σασπένς και το διαβρωτικό χιούμορ είναι μερικά από τα ισχυρά θεατρικά στοιχεία που διατρέχουν τη σχέση δύο μοναχικών γυναικών σε μια επαρχιακή πόλη της Ιρλανδίας. Η Μητέρα και η Κόρη. Η κόρη να υπηρετεί την ανήμπορη μάνα και η μάνα να απαιτεί συνεχώς να τη φροντίζουν και να την κανακεύουν. Οταν η μίζερη καθημερινότητά τους ανατρέπεται από την «εισβολή» ενός παλιού φλερτ της κόρης, αρχίζει και η αντίστροφη μέτρηση.

• Η παράσταση που σκηνοθέτησε η Νικαίτη Κοντούρη, καλοζυγισμένη, μετρημένη, με σωστούς ρυθμούς βρίσκει το χιούμορ του έργου και το αναδεικνύει. Ευτύχησε, επίσης, να έχει τέσσερις ηθοποιούς που στέκονται απολύτως στο ύψος των περιστάσεων. Η Μάνα της Ερσης Μαλικένζου (η ηθοποιός καταφέρνει να σκιαγραφήσει το πορτρέτο αυτής γυναίκας με αδρές πινελιές δίχως να «ξεγλιστράει» στο γκροτέσκο ή το φλύαρο) είναι η δύναμη του κακού. Είναι ανικανοποίητη, δύστροπη, σκέφτεται συνεχώς τον εαυτό της, δεν ορρωδεί προ ουδενός. Θέλει να σβήσει την Κόρη από τον χάρτη (η Ναταλία Τσαλίκη σε μία δυνατή ερμηνεία, από τις καλύτερές της, που κρατά τις ισορροπίες κι αναδεικνύει λεπτομέρειες), γιατί θέλει να έχει κάποιον να τη φροντίζει. Θέλει την Κόρη δούλα της.

• Πώς μπορεί η Κόρη που έχει φτάσει πια 40 ετών να πατάει σε στέρεο έδαφος, όταν η Μάνα δηλητηριάζει και τον αέρα που αναπνέει; Συμπεριφέρεται σαν μία έφηβη που δεν μπορεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο. Εξαρτάται πολύ από τη μάνα. Δεν μπορεί εύκολα να ξεφύγει, παρόλο που κάποιες στιγμές κυριαρχεί η εντύπωση ότι θα ανοίξει την πόρτα και δεν θα ξαναγυρίσει. Οταν ανακαλύπτει, όμως, ότι η Μάνα έκοψε τις γέφυρες με τη μοναδική ελπίδα να αλλάξει τη ζωή της, εκεί πια γίνεται μαινάδα…

• Οι δύο γυναίκες αλληλοσπαράσσονται με όλους τους δυνατούς τρόπους. Οι δύο άντρες -ο άνθρωπος που θα «άλλαζε» τη ζωή της Κόρης, παλιός της γνώριμος (ο Τάσος Γιαννόπουλος είναι στέρεος και ουσιαστικός) και ο αθυρόστομος αδελφός του, που παίζει καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων (ο πρωτοεμφανιζόμενος Κωνσταντίνος Γαβαλάς δείχνει τις ικανότητές του και ότι θα έχει μέλλον στον χώρο)- στέκονται αμήχανοι μπροστά στη σύγκρουση των δύο γυναικών, προσπαθούν να εξισορροπήσουν τις αρνητικές δυνάμεις που εκλύονται μέσα σε μια ατμόσφαιρα συνεχών αντιπαραθέσεων.

• Το φουαγιέ του θεάτρου «Βικτώρια» έχει μεταμορφωθεί σε ιρλανδέζικη παμπ για τις ανάγκες της παράστασης με ζωντανή μουσική. Η μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ ρέουσα και καίρια, το σκηνικό (και τα κοστούμια) του Γιώργου Πάτσα ατμοσφαιρικό.

ΝΤΕΜΗ ΑΥΛΩΝΙΤΗ, ΕΘΝΟΣ, 23/02/2009

Η «Βασίλισσα της ομορφιάς» του Μάρτιν ΜακΝτόνα

Το θέατρο «Βικτώρια» παρουσιάζει την «Βασίλισσα της ομορφιάς» του Μάρτιν ΜακΝτόνα. Εξαιρετικό, με δηλητηριώδες χιούμορ, δράμα για την ολέθρια σχέση μιας μάνας με την κόρη της, σε μια κωμόπολη της Ιρλανδίας. Στη μίζερη καθημερινότητά τους «εισβάλλει» ένας άντρας και τότε αρχίζει η σύγκρουση. Η μάνα- δύναμη του κακού, ανικανοποίητη, δύστροπη, ατομίστρια, θέλει την κόρη ως δούλα της. Η σαραντάρα κόρη, όταν ανακαλύπτει ότι η μάνα κατέστρεψε και την τελευταία ελπίδα να αλλάξει η ζωή της, γίνεται φόνισσα. Μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ, σκηνοθεσία Νικαίτης Κουντούρη, σκηνικά-κοστούμια Γιώργου Πάτσα, ήχοι – μουσική επιμέλεια Δημήτρη Ιατρόπουλου, φωτισμοί Λευτέρη Παυλόπουλου, βίντεο Γιώργου Μιχελή. Πρωταγωνιστούν: Ερση Μαλικένζου, Ναταλία Τσαλίκη. Παίζουν επίσης: Τάσος Γιαννόπουλος, Κωνσταντίνος Γαβαλάς.

Επανέρχονται!

Το «Βίρα τις άγκυρες», αλλά και το «Μπαμπάδες με ρούμι», τις δύο μεγάλες επιτυχίες των Ρέππα – Παπαθανασίου σχεδιάζει να ανεβάσει εκ νέου στο μέλλον η Ελληνική Θεαμάτων. Αρχικά είχε γίνει η σκέψη να παρουσιαστούν οι «Μπαμπάδες» στο «Πειραιώς 131» τον επόμενο χειμώνα. Τελικά όμως επικράτησε η ιδέα να ανέβουν στο μέλλον ή στο «Αλίκη» ή στο «Λαμπέτη».Τη σκηνοθεσία του έργου όταν και όπου αυτό ανέβει θα υπογράψουν οι ίδιοι οι συγγραφείς του -στο πρώτο ανέβασμα που είχε σπάσει τα ταμεία του «Βεάκη» την υπέγραφε ο Σταμάτης Φασουλής. Οσο για το «Πειραιώς 131», θα αγκαλιάσει του χρόνου ένα νέο έργο του διδύμου.

Παραμένω στο δίδυμο Ρέππα – Παπαθανασίου για να σας προδώσω ότι η Ελληνική Θεαμάτων θέλει να παρουσιάσει σε μια υπερπαραγωγή το «Βίρα τις άγκυρες» που άφησε εποχή στο πρώτο του συναρπαστικό ανέβασμα στο Εθνικό Θέατρο με τη σκηνοθετική υπογραφή του Φασουλή. Το νέο ανέβασμα θα φιλοξενηθεί, όπως έχει συζητηθεί θερμά, στο θέατρο «Παλλάς», χωρίς να έχει αποφασιστεί το πότε! Κι εκεί τη σκηνοθεσία θα αναλάβουν και πάλι οι συγγραφείς του.

Στο «Λεωφορείο ο Πόθος» ήθελε τον συγγραφέα του έργου παρόντα στη σκηνή με ψηλοτάκουνες γόβες και ρομπ ντε σαμπρ! Της αρέσει να «πειράζει» τα κείμενα και το ίδιο έκανε και πάλι στη «Δεσποινίδα Μαργαρίτα» που ανέβασε στο «Απλό Θέατρο». Για την αιρετική Αντζελα Μπρούσκου ο λόγος, που έκανε πάλι επεμβάσεις στο έργο: σε αναφορά για τα Μαθηματικά έμπλεξε τον τέως υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Αλογοσκούφη, ενώ πάντρεψε την Κάστα Ντίβα με το Καλίνγκα, φορώντας Αρμάνι ζακέτα και κρατώντας τσάντα Λουί Βιτόν, πήχτρα στα καυτά εσώρουχα! Αν ξένισε τους θεατές το τόσο πείραγμα; Οχι, γιατί ήταν χωνεμένο στο πολύ δυνατό αποτέλεσμα! Γι αυτό και στο φινάλε αποθέωσαν -με πέντε αυλαίες παρακαλώ!- τόσο την Μπρούσκου, όσο και την Ολια Λαζαρίδου που κεντάει στη Μαργαρίτα. Βγάλτε από τώρα εισιτήρια! Μυρίζει sold out!

Καλλιτεχνική αλλά και εμπορική επιτυχία γνωρίζει η παράσταση «Η βασίλισσα της ομορφιάς», που φιλοξενείται στο θέατρο «Βικτώρια», γι’ αυτό και υπάρχει σκέψη να συνεχιστεί και του χρόνου. Ο Γιάννης Μπέζος που έχει την παραγωγή της μαζί με τη Ναταλία Τσαλίκη -που πρωταγωνιστεί σ’ αυτή με την Ερση Μαλικένζου- χαίρονται πολύ με τη θερμή υποδοχή που επεφύλαξε το κοινό στην παράσταση και βάζουν πλώρη και για του χρόνου. Οι δουλειές-προτάσεις περνάνε από στόμα σε στόμα και δουλεύουν χωρίς κράχτες και τεχνάσματα προβολής. Μπορεί σε άλλες πρεμιέρες να πέρασε άπαν το τηλεοπτικό σκηνικό, στη δική τους όμως έδωσε το «παρών» του ο αμιγώς θεατρικός κόσμος -με πρώτο τον Λευτέρη Βογιατζή που σπάνια πηγαίνει σε επίσημες πρεμιέρες, ο οποίος ήταν παρέα με τον Μένη Κουμανταρέα. Ακόμα και η πρεμιέρα κάνει τη διαφορά, πώς να το κάνουμε, δηλαδή!

Με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος θα συνεργαστεί τον επόμενο χειμώνα ο Θέμης Μουμουλίδης. Οι πληροφορίες μου τον θέλουν να έχει κλείσει να ανεβάσει την περίφημη «Κυρία του Μαξίμ» του Ζορζ Φεϊντό, χωρίς να έχει προχωρήσει όμως για την ώρα και στη διανομή. Αναμένουμε με ενδιαφέρον.

[ΕΘΝΟΣ, 06/02/2009]

Μάνα και κόρη, μια ολέθρια σχέση…

Σε ένα αγροτόσπιτο πάνω στο λόφο, έξω από την κωμόπολη του Λινέιν, κατοικούν η Μορίν και η Μεγκ. Η κόρη και η μάνα. Η κόρη είναι μια πρώην «βασίλισσα της ομορφιάς», που πήγε να βρει την τύχη της στην Αγγλία αλλά γύρισε πίσω άπραγη και αποτυχημένη. Η μάνα είναι η δύναμη του κακού.Είναι ανικανοποίητη, δύστροπη, σκέφτεται συνεχώς τον εαυτό της. Θέλει την κόρη δούλα της.

«Η Μορίν είναι 40 ετών αλλά συμπεριφέρεται σαν μια έφηβη που δεν μπορεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο. Εξαρτάται πολύ από τη μάνα της. Η σχέση τoυς είναι ενστικτώδης. Ακολουθεί το φυσικό νόμο της δράσης – αντίδρασης με ολέθρια αποτελέσματα», παρατηρεί η «κόρη» Ναταλία Τσαλίκη. Η «μητέρα» Ερση Μαλικένζου προσθέτει: «Η Μεγκ είναι μια ανήμπορη και μεγάλη σε ηλικία γυναίκα, που έχει συνδέσει την επιβίωσή της με την κόρη της. Και ουσιαστικά μόνο αυτό την ενδιαφέρει: η επιβίωσή της. Τίποτε άλλο».

Γιατί όμως συχνά διαφεύγει από τους γονείς η δυνατότητα να χαρούν πραγματικά τα παιδιά τους κι αντ’ αυτού τα καταδυναστεύουν; «Γιατί έχουν τόσα πολλά άλυτα ζητήματα με το δικό τους εαυτό που στη ζωή τους δεν έχουν περίσσευμα μεγαλοψυχίας και κατανόησης. Γι’ αυτό βλέπουν το παιδί τους ως μια προέκταση δική τους.

Ως μια πρόφαση για να πάρουν ρεβάνς για τη χαμένη τους ζωή. Ομως η αληθινή αγάπη προς το παιδί μας έρχεται μόνο μετά τη συγχώρεση, την κατανόηση και τη συμφιλίωση με τον εαυτό μας», λέει κατηγορηματικά η Ναταλία Τσαλίκη.

Το θέατρο Βικτώρια μετατρέπεται σε ιρλανδέζικη παμπ για τις ανάγκες του έργου του Μάρτιν Μακ Ντόνα, που ξεκινά από τη μαύρη κωμωδία για να καταλήξει στην οικογενειακή τραγωδία. Η σκηνοθέτιδα Νικαίτη Κοντούρη ήθελε «να βάλει τους θεατές στην ατμόσφαιρα του έργου πριν από την παράσταση. Ετσι, στο φουαγιέ παίζει ζωντανή μουσική, ενώ στους θεατές προσφέρεται δωρεάν ιρλανδέζικη μπίρα».

Info

«Η βασίλισσα της ομορφιάς»
– Θέατρο ΒΙΚΤΩΡΙΑ
Μαγνησίας 5 & Γ’ Σεπτεμβρίου 119, τηλ.: 210-8233125.
– Παραστάσεις: Τετ.-Σάβ. 21.30, Κυρ. 20.00. Εισιτήρια: €22, €15 (φοιτ.). – Κατάλληλο για θεατές άνω των 15 ετών.

ΜΠΛΑΤΣΟΥ ΙΩΑΝΝΑ, Ελεύθερος Τύπος, Τρίτη, 27/01/09

Η βασίλισσα είναι γυμνή

Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ

Κάποτε ήταν βασίλισσα ομορφιάς. Τώρα καταβροχθίζεται σιγά σιγά από μια ανελέητη, πανούργα μάνα σ’ έναν τόπο χωρίς ελπίδα και χωρίς μέλλον. Το παιδί-φαινόμενο του σύγχρονου βρετανικού θεάτρου επιστρέφει στην αθηναϊκή σκηνή με το πρώτο του έργο, αυτό που του χάρισε μια πρωτοφανή επιτυχία: «Η βασίλισσα της ομορφιάς του Λινέιν» του Ιρλανδού Μάρτιν Μακ Ντόνα ανεβαίνει αυτή την εβδομάδα στο θέατρο «Βικτώρια», σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη.

Ο Μάρτιν Μακ Ντόνα αισθάνεται το κοινωνικό περιθώριο σαν το σπίτι του. Μεγαλωμένος σε κρατικά ιδρύματα, με επιδόματα ανεργίας, έχει μελετήσει καλά τη βία. Γεννήθηκε από ιρλανδούς γονείς στο νότιο Λονδίνο, αλλά πέρασε τα παιδικά του καλοκαίρια στο Γκόλγουεϊ της Ιρλανδίας.

Ο πατέρας του ήταν οικοδόμος και η μητέρα του παραδουλεύτρα. Οταν οι γονείς του αποφάσισαν παίρνοντας μειωμένη σύνταξη να επιστρέψουν στην πατρίδα, άφησαν στην Αγγλία τα δυο τους παιδιά. Ο Μάρτιν εγκατέλειψε το σχολείο στα δεκάξι επειδή οι καθηγητές λογόκριναν τα γραπτά του… Αρχισε να γράφει σενάρια για το ραδιόφωνο μέχρι που, μέσα σε οκτώ μέρες, ολοκλήρωσε το πρώτο του θεατρικό, τη «Βασίλισσα της ομορφιάς του Λινέιν». Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Γκόλγουεϊ, μετά στο «Ρόαγιαλ Κορτ» στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου κι έγινε αμέσως επιτυχία.

Το 1995 ο 26χρονος Μακ Ντόνα βραβεύτηκε ως ο πλέον υποσχόμενος συγγραφέας ενώ το Βασιλικό Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου του πρόσφερε τη θέση του μόνιμου συνεργάτη-συγγραφέα.

Η Ιρλανδία πρωταγωνιστεί στη δραματουργία του Μακ Ντόνα, κυρίως μέσα από μνήμες των παιδικών χρόνων και τις αφηγήσεις των μεγαλύτερων. Στα έργα του δεν αφήνει όρθιο τίποτα. Διαλύει κάθε αυταπάτη που υποδεικνύει το «καλό» και το «κακό». Αλλωστε ο ίδιος έχει πει: «Είμαι πάντα υποψιασμένος όταν γνωρίζω αξιαγάπητα πλάσματα και πάντα αναρωτιέμαι πού βρίσκεται η κακία μέσα τους!»… Το μαύρο χιούμορ συμβαδίζει με το τραγικό, την τρέλα, την ακραία βία, τα άκλαυτα θανατικά: Αντρες που σκοτώνουν τις γυναίκες τους, πατροκτόνοι γιοι, τρελαμένες γεροντοκόρες, παιδιά με νοσηρή φαντασία, παπάδες που αυτοκτονούν, κηδείες που θυμίζουν πάρτι. Αλλά ούτε η περήφανη ιρλανδική ιδιορρυθμία, η ματωμένη ιστορία της πατρίδας του -όπως τα γεγονότα στο Μπέλφαστ τη δεκαετία του ’90- ξεφεύγουν από την αμφίσημη, κυνική γραφή του.

Η «Βασίλισσα» ζει μαζί με την μητέρα της σ’ ένα χωριατόσπιτο (σκηνικά-κοστούμια Γιώργου Πάτσα) σκαρφαλωμένο στο λόφο έξω από την κωμόπολη του Λινέιν. Δυο πρόσωπα που αλληλοσπαράσσονται στον βάλτο μιας κολασμένης και αναγκαίας συγκατοίκησης. Αλλά οι Φόλαν δεν συνιστούν μια οποιαδήποτε οικογένεια, όπως συμβαίνει πάντα στα έργα του Μακ Ντόνα.

Η Μορίν (Ναταλία Τσαλίκη), βασίλισσα ομορφιάς του Λινέιν στα νιάτα της, είναι τώρα μια γυναίκα νευρωτική, αφυδατωμένη από κάθε χαρά, φέρει όμως τα σημάδια της παλιάς γοητείας. Ευαίσθητη και διαταραγμένη εξαιτίας της μάνας, έχει επιστρέψει στην Ιρλανδία ύστερα από μια αποτυχημένη προσπάθεια να ζήσει και να δουλέψει ως καθαρίστρια στην Αγγλία.

Ο τόπος και οι συνθήκες δεν την σήκωσαν… Λαβωμένη βρίσκεται ξανά στο Λινέιν αντιμετωπίζοντας ένα χειρότερο εχθρό, την παμπόνηρη και ανελέητη μάνα της. Η Μεγκ (Ερση Μαλικένζου) θα της σμπαραλιάσει τα νεύρα. Καθηλωμένη σε αναπηρική πολυθρόνα απαιτεί από την κόρη να προλαβαίνει κάθε της επιθυμία. Θα μηχανεύεται συνεχώς τρόπους για να επιτείνει την ανασφάλεια και τη χαμηλή αυτοπεποίθηση της Μορίν, διαλύοντας κάθε υποψία ελπίδας για απόδραση από τον εφιάλτη. Η κόρη επιβιώνει μόνον μέσα από τα ταξίδια του μυαλού της. Κι αυτό το φανταστικό παιχνίδι τη συνοδεύει μέχρι τέλους. Μέχρι που θα εμφανιστεί ο αγαθός Πάτο Ντούλεϊ (Τάσος Γιαννόπουλος) προτείνοντάς της να φύγουν στην Αμερική. Ρόλο στις ανατροπές παίζει και ο Ρέι Ντούλεϊ (Κωνσταντίνος Γαβαλάς), ένας άνεργος μαντατοφόρος που φέρνει τις καλές ειδήσεις τη λάθος στιγμή με τον λάθος τρόπο…

«Οι σχέσεις είναι έντονα συγκρουσιακές», σχολιάζει η Ν. Κοντούρη, «συχνά μάλιστα ανθρωποφαγικές. Ο συγγραφέας μπολιάζει τη μαύρη κωμωδία με στοιχεία μεταφυσικής αγγίζοντας το όριο του τραγικού. Δεν είναι τυχαίο που απ’ το πρώτο του έργο πέτυχε. Από τον καιρό του Σέξπιρ είχε να συμβεί να παίζονται στη λονδρέζικη σκηνή τέσσερα έργα του ίδιου συγγραφέα. Το βρετανικό φλέγμα είναι έντονο, καθώς το ανατρεπτικό χιούμορ μέχρι την τελευταία ατάκα ενός δραματικού φινάλε. Αυτό είναι το συγκλονιστικό στον Μακ Ντόνα: από τον ακραίο νατουραλισμό εκτινάσσει το κείμενο στην ποίηση. Είναι πάντα απρόβλεπτος. Τώρα έχει σταματήσει να γράφει για το θέατρο και ασχολείται με τον κινηματογράφο. Είναι ταλαντούχος, προκλητικός, πετυχημένος και κούκλος! Τον καλέσαμε στην πρεμιέρα και θέλει πολύ να έρθει»…

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / 7 – 11/01/2009

«Η βασίλισσα της ομορφιάς»

Η παράσταση σηματοδοτεί τη συνεργασία δύο καλλιτεχνών με ιδιαίτερη παρουσία στο θέατρο: της Νικαίτης Κοντούρη στη σκηνοθεσία και της Ναταλίας Τσαλίκη στον ρόλο της «βασίλισσας της ομορφιάς»

Το εξαιρετικό δραματικό έργο «Η βασίλισσα της ομορφιάς» (Martin McDonagh: The Beauty Queen of Leenane), του ιρλανδικής καταγωγής συγγραφέα Μάρτιν ΜακΝτόνα, ανεβαίνει στις 15 Ιανουαρίου στο θέατρο ΒΙΚΤΟΡΙΑ.

Η παράσταση σηματοδοτεί τη συνεργασία δύο καλλιτεχνών με ιδιαίτερη παρουσία στον θεατρικό χώρο: της Νικαίτης Κοντούρη στη σκηνοθεσία και της Ναταλίας Τσαλίκη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αυτόν της «βασίλισσας της ομορφιάς».

Η ακραία γραφή, η εντυπωσιακή ρυθμολογία, το έντονο σασπένς και το διαβρωτικό χιούμορ είναι μερικά από τα ισχυρά θεατρικά στοιχεία που διατρέχουν τη σχέση δύο μοναχικών γυναικών σε μια επαρχιακή πόλη της Ιρλανδίας. Η Μητέρα και η Κόρη. Η κόρη να υπηρετεί την ανήμπορη μάνα και η μάνα να απαιτεί συνεχώς να την φροντίζουν και να την κανακεύουν. Όταν η μίζερη καθημερινότητά τους ανατρέπεται από την «εισβολή» ενός παλιού φλερτ της κόρης, αρχίζει και η αντίστροφη μέτρηση.

Η Μάνα είναι η δύναμη του κακού. Είναι ανικανοποίητη, δύστροπη, σκέφτεται συνεχώς τον εαυτό της, δεν ορρωδεί προ ουδενός. Θέλει να σβήσει την Κόρη από τον χάρτη, γιατί θέλει να έχει κάποιον να τη φροντίζει. Θέλει την Κόρη δούλα της. Πώς μπορεί η Κόρη που έχει φτάσει πια 40 ετών να πατάει σε στέρεο έδαφος, όταν η Μάνα δηλητηριάζει και τον αέρα που αναπνέει; Συμπεριφέρεται σαν μία έφηβη που δεν μπορεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο. Εξαρτάται πολύ από τη μάνα. Δεν μπορεί εύκολα να ξεφύγει, παρόλο που κάποιες στιγμές κυριαρχεί η εντύπωση ότι θα ανοίξει την πόρτα και δεν θα ξαναγυρίσει. Όταν ανακαλύπτει, όμως, ότι η Μάνα έκοψε τις γέφυρες με τη μοναδική ελπίδα να αλλάξει τη ζωή της, εκεί πια γίνεται μαινάδα?

Αντοχές…
Το έργο -φαινομενικά ευανάγνωστο και αναγνωρίσιμο -, απαιτεί μεγάλες ψυχικές και σωματικές αντοχές. Οι δύο γυναίκες αλληλοσπαράσσονται με όλους τους δυνατούς τρόπους και οι δυο άντρες – αμήχανοι μπροστά στη σύγκρουση των δύο γυναικών- προσπαθούν να εξισορροπήσουν τις αρνητικές δυνάμεις που εκλύονται μέσα σε μια ατμόσφαιρα συνεχών αντιπαραθέσεων.

Το θέατρο «Βικτόρια» μετατρέπεται σε ιρλανδέζικη παμπ για τις ανάγκες της παράστασης. Στο φουαγιέ θα παίζει ζωντανή μουσική, ενώ στους θεατές θα προσφέρεται δωρεάν μπίρα McFarland.

Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ, σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, σκηνικά-κοστούμια Γιώργου Πάτσα, σύνθεση ήχων και μουσική επιμέλεια Δημήτρη Ιατρόπουλου, φωτισμούς Λευτέρη Παυλόπουλου. Βοηθός σκηνοθέτη, η Σοφία Δερμιτζάκη. Video: Γιώργος Μιχελής. Η παραγωγή είναι των Γιάννη Μπέζου και Ναταλίας Τσαλίκη. Η παράσταση είναι κατάλληλη για θεατές άνω των 15 ετών.

Θέατρο ΒΙΚΤΟΡΙΑ Μαγνησίας 5 & Γ΄ Σεπτεμβρίου 119, Τηλ. Ταμείου: 210 8233125.

«Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ» ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΒΙΚΤΩΡΙΑ»

Σχέσεις οικογενειακού αλληλοσπαραγμού

Του Γιώργου Δ. Κ. Σαρηγιάννη, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

Το πρώτο έργο του Μάρτιν ΜακΝτόνα «Η βασίλισσα της ομορφιάς» ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη με τη Ναταλία Τσαλίκη και την Έρση Μαλικένζου.
Αν κάτι σας λέει το όνομα Μάρτιν ΜακΝτόνα μπορείτε να ανατρέξετε στην εξαιρετική ταινία της περσινής σεζόν «Αποστολή στην Μπριζ»- με Ρέιφ Φάινς, Κόλιν Φαρέλ, Μπρένταν Γκλίζον: ήταν ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της. Και όμως ο γεννημένος στην Αγγλία από Ιρλανδούς γονείς Μάρτιν ΜακΝτόνα από το θέατρο ξεκίνησε. Και το πρώτο του έργο το έγραψε, το 1996, στα είκοσι έξι του χρόνια. Μέσα σε οκτώ μέρες. «Η βασίλισσα της ομορφιάς» που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Λονδίνο την ίδια χρονιά, οπότε και ο Μάρτιν ΜακΝτόνα βραβεύτηκε από την Ένωση Κριτικών ως ο πλέον υποσχόμενος θεατρικός συγγραφέας, ανεβαίνει σε λίγες μέρες στην Αθήνα. Μία παραγωγή του Γιάννη Μπέζου και της Ναταλίας Τσαλίκη σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη με τη Ναταλία Τσαλίκη και την Έρση Μαλικένζου στους δύο κεντρικούς ρόλους.

«Η βασίλισσα της ομορφιάς» έκτοτε έχει παρουσιαστεί πολλές φορές ενώ ο ΜακΝτόνα τήρησε τις υποσχέσεις που έδινε: έδωσε για το θέατρο μέχρι το 2003 ακόμα έξι έργα που κατέταξαν τον συγγραφέα τους ανάμεσα στους καλύτερους της νέας γενιάς. Μετά ανακόπηκε η φόρα του στο θέατρο. Το 2006 τιμήθηκε με το Όσκαρ Ταινίας Μικρού Μήκους με Υπόθεση για την ταινία του «Έξι σκοπευτές» και στη συνέχεια, με την «Αποστολή στην Μπριζ», δείχνει να έχει στραφεί στον κινηματογράφο.

ΙΝFΟ: Από 15 Ιανουαρίου στο θέατρο «Βικτώρια» (Μαγνησίας 5, από 3ης Σεπτεμβρίου 119, τηλ. 210-8233.125). Εισιτήρια: 20, (φοιτητικό) 15 ευρώ.

Η σχέση δύο μοναχικών γυναικών – μάνας και κόρης- σε μία επαρχιακή πόλη της Ιρλανδίας είναι το θέμα του στο «Η βασίλισσα της ομορφιάς». Η ιδιόρρυθμη Μορίν (Ναταλία Τσαλίκη) υπηρετεί την ανήμπορη μάνα της, τη Μαγκ (Έρση Μαλικένζου), που απαιτεί συνεχώς να την κανακεύουν μία σχέση αλληλοσπαραγμού. Όταν η μίζερη καθημερινότητά τους ανατρέπεται από την «εισβολή» ενός παλιού φλερτ (Τάσος Γιαννόπουλος) της Μορίν και του νεαρού, αθυρόστομου αδελφού του (Κωνσταντίνος Γαβαλάς), αρχίζει και η αντίστροφη μέτρηση… Ζητώ από τις δύο πρωταγωνίστριες να μιλήσουν για τους ρόλους τους.

Ναταλία Τσαλίκη: «Τη Μορίν την κατανοώ και τη δικαιολογώ απόλυτα. Για έναν ηθοποιό που έχει ζήσει πράγματα στη ζωή του- και κάθε ηθοποιός οφείλει να αφεθεί να ζήσει καταστάσεις, να έχει εμπειρίες και να μην περάσει ξώφαλτσα από τη ζωή είναι ένα πολύ αναγνωρίσιμο πλάσμα. Το ότι έχει περάσει για ένα διάστημα από κάποιο ψυχοθεραπευτήριο δεν την κάνει να ξεχωρίζει από τους άλλους. Απλώς είναι πιο ενστικτώδης, χωρίς επιτήδευση. Ναι, είναι “διασαλευμένο” άτομο. Αλλά, εν δυνάμει, όλοι μας Μορίν δεν είμαστε; Όλοι μας, κάτω από κάποιες συνθήκες καταπίεσης, σε έναν κοινωνικό περίγυρο όπου ασφυκτιούμε, με αφορμή πληγές ή απογοητεύσεις, εύκολα μπορούμε να γίνουμε Μορίν».

Έρση Μαλικένζου: «Μάνα και κόρη ζούνε σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, μέσα στη μιζέρια και σε μια αφόρητη μοναξιά. Και η μοναξιά αυτή, στη μάνα, η οποία θα πρέπει να έζησε μια κακή ζωή, έχει μετατραπεί σε μίσος προς την κόρη, αν και ζει γαντζωμένη πάνω της για να επιβιώσει είναι ανήμπορη και εξαρτημένη από τη Μορίν. Τη βασανίζει, δεν της επιτρέπει να αποκτήσει μία στοιχειώδη αυτοπεποίθηση, ραδιουργεί, είναι πονηρή, λέει ψέματα… Ένας ωμός άνθρωπος. Και το μίσος είναι αμοιβαίο: μία βίαιη σχέση». Το έργο ανεβαίνει σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ, με σκηνικά και κοστούμια Γιώργου Πάτσα, σύνθεση ήχων και μουσική επιμέλεια Δημήτρη Ιατρόπουλου, φωτισμούς Λευτέρη Παυλόπουλου.

«Κινητήριος μοχλός της κακίας»

Τη σκηνοθέτρια Νικαίτη Κοντούρη την ενδιαφέρει στο έργο «ο ακραίος τρόπος με τον οποίο είναι γραμμένοι οι ρόλοι- οι τέσσερις χαρακτήρες». «Ειδικά η μορφή της μάνας», τονίζει, «είναι ο κινητήριος μοχλός αυτής της κακίας, αυτής της βίας αλλά και αυτής της απέραντης μοναξιάς. Πολύ σκληρό έργο! Αλλά οι ρόλοι είναι πρόκληση για τους ηθοποιούς».

«Αυτό συμβαίνει, κυρίως, στο πρόσωπο της Μορίν. Με το ένα πόδι σχεδόν στον νατουραλισμό, με το άλλο ζει σε φαντασιακό πεδίο. Είναι σαν διχασμένη. Ενώ συνδιαλέγεται μ΄ αυτή την καταπιεστική μητέρα που την εξωθεί στην πιο φρικτή πράξη και δεν είναι παρά ένα αδύναμο, λαβωμένο, εξαρτημένο παιδί, από την άλλη το παιδί αυτό καταφέρνει να ζει σε μία πραγματικότητα που φτιάχνει το ίδιο».

Ο ΜακΝτόνα αρχίζει από έναν σχεδόν νατουραλισμό αλλά μετά «φεύγει»…