«Αντάμωμα» ηθοποιών και κοινού με κρασί και εδέσματα

Της Γιωτας Συκκα, Η Καθημερινή, Παρασκευή, 16 Iανoυαρίου 2009. Η παράσταση διαρκεί σχεδόν 80 λεπτά και στηρίζεται στην παράδοση, στη διαδραστική σχέση με τους θεατές και την καλή φιλοξενία. Ηθοποιοί και κοινό καταργούν τα σύνορα και με το κρασί, τις πίτες και τα εδέσματα γίνονται ένα σε μια θεατρική ιστορία για τρεις ηθοποιούς και πολλά τραγούδια. Αυτά συμβαίνουν στον Κάτω Χώρο του θεάτρου του Νέου Κόσμου από το «Θέατρο του Παπουτσιού Πάνω στο Δέντρο» που έχει εμπειρία σε τέτοιες σχέσεις με το κοινό. Παιδιά και ενήλικες. Στην παράσταση (ανεβαίνει την Κυριακή) συνέβαλε και η Μαρία Παπαλέξη. Είναι το δεξί χέρι του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου όπου δουλεύει δέκα – έντεκα χρόνια τώρα, κάνοντας τα πάντα. Είναι θεατρολόγος, έχει γράψει και μεταφράσει κείμενα για θέατρο, αλλά τώρα είναι η πρώτη φορά που έγραψε το δικό της θεατρικό έργο. Το «Ηθελα να σ’ αντάμωνα» γεννήθηκε βλέποντας τις παραστάσεις του θεάτρου του Παπουτσιού. Μιας ομάδας που αποτελείται από καλλιτέχνες των παραστατικών τεχνών. Εκεί γύρω στα τριάντα και κάτι, όλοι, αντλούν υλικό από την ελληνική παράδοση, δημιουργούν σύγχρονα θεάματα και όπως συστήνεται η σκηνοθέτις τους Βαλεντίνα Παπαδημητράκη προσπαθούν να καταργήσουν τον διαχωρισμό κοινού- ηθοποιού. Φέτος, έχουν διπλή παρουσία. Στο Επί Κολωνώ παρουσιάζουν το έργο των Β. Παπαδημητράκη – Ν. Καραγιάννη «Ενα μπαλόνι μυστικά», ενώ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου τα Σαββατοκύριακα και τα Δευτερότριτα το έργο της Μαρίας Παπαλέξη. Το «Ηθελα να σ’ αντάμωνα» στηρίζεται σε μια μόνιμη και μάταιη επιθυμία της, να επιστρέψουν οι άνθρωποι που έφυγαν για τον άλλο κόσμο. Ισως είναι η αντίστασή της ότι «αν τους θυμόμαστε θα τους φέρουμε πίσω». Ηρωας είναι ο Κωσταντής, ενός γυρολόγος μουσικός που έζησε πολλά και αγαπήθηκε πολύ. Είναι ένα πρόσωπο που κινείται ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, όπως ακριβώς οι ήρωες των παραμυθιών και των παραλόγων. «Τον συναντάμε κατά το πέρασμά του στον Κάτω Κόσμο, αλλά οι αναμνήσεις των ζωντανών τον καλούν πίσω και, μπροστά στα μάτια των θεατών, ξετυλίγουν τη ζωή του από το τέλος προς την αρχή». Η ιστορία γεννιόταν για να δεθεί με τα τραγούδια ή έρχονταν τα τραγούδια που έδιναν θέση στην ιστορία. Το μεγαλύτερο άγχος ήταν να καταφέρει να γράψει κάτι που θα αφορά κι άλλους ανθρώπους εκτός από την ίδια. Στο γράψιμο άλλωστε η Μαρία Παπαλεξη καταφεύγει συχνά. Από τότε που ζούσε στη Λαμία. Εποχές που έτρεχε για χορό στο Λύκειο Ελληνίδων σε μια ομάδα που της «άνοιξε σημαντικούς δρόμους στο μυαλό και το σώμα». . Ετρεχε όμως και στο θέατρο. Είδε τις περισσότερες δουλειές της Ξένιας Καλογεροπούλου, του Δ. Ποταμίτη, του Θεάτρου Τέχνης και ακόμη περισσοτερες όταν εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Ενα σεμινάριο σκηνοθεσίας που οργάνωσε ο σύλλογος θεατρολόγων το 1998, την εποχή που έκανε το μεταπτυχιακό της, στάθηκε η αφορμή για φτάσει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Εκτοτε, φροντίζει για τα οργανωτικά του θεάτρου, το επικοινωνιακό μέρος, έγινε βοηθός σκηνοθέτη ενώ φροντίζει για τη θεωρητικη υποστήριξη των παραστάσεων μαζί βέβαια με την Κοραλία Σωτηριάδου. *Στην παράσταση που σκηνοθετεί η Βαλεντίνα Παπαδημητράκη παίζουν οι: Βαγγέλης Λιοδάκης, Αννα Γαρεφαλάκη, Βασίλης Παπαγεωργίου. Λύρα, λαούτο: Αλέξανδρος Ιερωνυμίδης. Τα εδέσματα προσφέρει το «ΜανηΜανη».