Και γεμίζει τις κερκίδες με προσμονή… (φωτογραφίες Χάρη Ακριβιάδη).
- Tης Eλενης Mπιστικα, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 15/07/2009
Με τον ήλιο ακόμη ψηλά, ο κόσμος –χαμογελαστό ανυπόμονο ποτάμι– είχε συγκεντρωθεί μπροστά στις εισόδους, περιμένοντας να επιτραπεί η διέλευση προς το Αρχαίο Θέατρο. Ολοι κρατούσαν στο χέρι το εισιτήριο, γιατί τα πανό έδειχναν τις κερκίδες, ώστε να μην υπάρξει συνωστισμός μέσα στο θέατρο. Οι φωνές, οι αναζητήσεις συγγενών και φίλων, οι χαιρετισμοί προς γνωστούς δεν έλειψαν, όπως και μια διάχυτη ατμόσφαιρα γιορτής. Δεν ξεκινάει κανείς να έρθει από την Αθήνα, ή από μακρύτερους τόπους, να μποτιλιαριστεί στις εξόδους και στην Κακιά Σκάλα ή στις στροφές, χωρίς να έχει οπλιστεί με την πρέπουσα ευφορία! Μια Εγγλέζα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, που πήρε Οσκαρ Α΄ ρόλου για τη «Βασίλισσα Ελισάβετ», ερχόταν με το Εθνικό Θέατρο της Μεγάλης Βρετανίας να παίξει τη «Φαίδρα» του Γάλλου Jean Racine σε βρετανική προσαρμογή και σε μετάφραση του ποιητή Τεντ Χιουζ. Η πρόκληση δεν ήταν μόνο για τους φίλους της τραγωδίας, αλλά και για τους λογοτέχνες, τους σπουδαστές, τους εκπαιδευτικούς, τους ανθρώπους που αγαπούν τα βιβλία και τη συζήτηση και που η Επίδαυρος, στο πλαίσιο του Αρχαίου της Θεάτρου και του Ελληνικού Φεστιβάλ, τα πρόσφερε όλα αυτά, σε δύο παραστάσεις, απλόχερα και μάλλον καλά οργανωμένα. Για την παράσταση της «Φαίδρας» γράψαμε χθες, έμεινε όμως η εντύπωση πως δεν σταθήκαμε όσο έπρεπε στη μεγάλη πρωταγωνίστρια που ήταν η ίδια η Επίδαυρος με το Αρχαίο της Θέατρο. Γιατί η Επίδαυρος απέδειξε ότι εμπνέει, αρκεί να έχει να παρουσιάσει θέαμα ποιότητος, όπως της ταιριάζει. Και τι καλύτερο από μια «Φαίδρα» παιγμένη από Βρετανούς ηθοποιούς και μια Helen Mirren που, εκτός από το Οσκαρ, έχει πάρει «Χρυσές Σφαίρες», «Μπάφτα», «Εμμυ» από πρωταγωνιστικές πάντα εμφανίσεις σε ταινίες και τηλεόραση.
«Κάτι νέο, κάτι παλιό, κάτι δανεισμένο, κάτι γαλάζιο», η συνταγή για το τι πρέπει να φοράει η νύφη στον γάμο της, για γούρι, ως αγγλικό έθιμο, είχε και εδώ την εφαρμογή του. «Κάτι παλιό», ο μύθος της Φαίδρα από την τραγωδία «Ιππόλυτος» του Ευριπίδη, «κάτι νέο» η Ελεν Μίρεν στον ομώνυμο ρόλο, «κάτι δανεισμένο» από τη «Φαίδρα» του Γάλλου Jean Racine και «κάτι γαλάζιο» ο θόλος του αργολικού ουρανού –μπλε μαβί– πάνω από το θέατρο – μνημείο, τα συστατικά της μαγείας ήταν εκεί εξ αρχής. Γι’ αυτό έτρεξε ο κόσμος, ακολούθησε οδηγίες από όργανα και «σεκιουριτάδες» σχεδόν πειθήνια για να μπει και να πάρει μέρος στη μυσταγωγία, όπως κάθε παράσταση θα ’πρεπε να ’ναι στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Αυτό το σημείωμα είναι ένα «μπράβο» για τον κόσμο που έτρεξε και ιδίως για τους πολλούς ξένους, κάθε ηλικίας και τάξεως, που κάθησαν με και χωρίς μαξιλάρι, στις θέσεις τους, άνοιξαν μάτια και αυτιά και περίμεναν…
Αυτός είναι και ο θρίαμβος του θεάτρου που δεν θα παύσει να συγκεντρώνει τους πιστούς του, και ας παίζουν οι τηλεοράσεις, και ας «έχετε mail» να γράφουν οι υπολογιστές. Και ας βουβαίνονται τα κινητά και τα sms, ιδίως αυτά. Η σιγή είναι μέρος της ευτυχίας που φέρνει η γαλήνια απαντοχή όταν σκοτεινιάζει ο ουρανός και ανάβουν οι προβολείς – οι εξωτερικοί του φωτισμού και οι εσωτερικοί της ερμηνείας των ηθοποιών… Ολα αυτά μας τα έδωσε η παράσταση με τους καλούς Βρετανούς ηθοποιούς, σωστούς επαγγελματίες, με την κουλτούρα τους τη θεατρική και με τη στήριξη της τεχνολογίας και των εξειδικευμένων συντελεστών της παράστασης.
Για τον θαυμάσιο ήχο – μουσική, πόσοι εργάστηκαν! Για την τέλεια απόδοση κάθε παράστασης στην περιοδεία του Εθνικού Θεάτρου της Μ. Βρετανίας –που πρώτος του σταθμός, ύστερα από την πρεμιέρα στις 11 Ιουνίου στο Lyttelton στο Λονδίνο, ήταν η Επίδαυρος– όλα είχαν πακεταριστεί και φορτωθεί και εγκατασταθεί από ειδικούς. Ακόμη και η άμμος-sand μεταφέρθηκε, και ήρθε, αμπαλαρισμένη για την ορχήστρα της Επιδαύρου!
Να ξέραν ότι οι ακρογιαλιές εδώ – τριγύρω, είναι όλες βότσαλο; Επαγγελματίες, είπαμε. Ταξιδεύουν με τις σωστές αποσκευές!
Οτι η Επίδαυρος εμπνέει και μαγνητίζει είναι γνωστό και βεβαιωμένο. Οταν γεμίζει, με πλήρη σχεδόν πληρότητα, όπως στην παράσταση του Σαββάτου 11/7/09, αυτό σημαίνει πως ο κόσμος της Επιδαύρου, αυτός που ταξιδεύει για να ζήσει μια παράσταση στο αρτιότερο αρχαίο θέατρο του κόσμου, κάνει την επιλογή του. Δεν έρχεται, για να ’ρθει! Ακόμα και οι ξένοι που ήρθαν για πρώτη φορά στην Επίδαυρο, για να δουν τους Βρετανούς ηθοποιούς στη «Φαίδρα», στην αγγλική γλώσσα, έκαναν τη διαφορά: «Η Επίδαυρος πρωτοφανής εμπειρία, η αγγλική παράσταση πολύ καλή, ο συνδυασμός αξέχαστος», έλεγαν. Τέτοια κριτική πολιτισμού θέλει η Ελλάδα και ο τουρισμός. Ποιότητα και μοναδικό περιβάλλον, ο καλύτερος συνδυασμός! Αυτή τη φορά τον στόχο πέτυχε το Ελληνικό Φεστιβάλ και ο διευθυντής του, ο Γιώργος Λούκος.
ΥΓ. Οσο για παρουσίες και φωτογραφίες, τα ΕΛΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ του περιοδικού «Κ» με την κυριακάτικη «Καθημερινή» παίρνουν τη σκυτάλη…
θέατρο, théâtre, teatro, theater, theatre... world 