Ριγολέτο νουάρ στη Λυρική

Νέα πνοή στο «Ριγολέτο» του Βέρντι δίνει ο Νίκος Πετρόπουλος, που υπογράφει τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια στην παράσταση που ανεβαίνει στο θέατρο Ολύμπια από την Εθνική Λυρική Σκηνή στις 19 Δεκεμβρίου. Η πολύ δημοφιλής όπερα του κορυφαίου Ιταλού συνθέτη μεταφέρεται από τον Νίκο Πετρόπουλο από τη Μάντοβα του 1832, εκατό και πλέον χρόνια αργότερα στο Μιλάνο του 1938, ενώ η ατμόσφαιρα γίνεται κινηματογραφική, με τη… μυρωδιά του φιλμ νουάρ.
«Μεταφέρω χρονολογικά μια όπερα μόνο όταν βρω μια αντίστοιχη εποχή που έχει το ίδιο ιστορικό υπόβαθρο, το ίδιο πλαίσιο και ακουμπάει τους χαρακτήρες του έργου», λέει στον ΕΤ ο σκηνοθέτης κ. Νίκος Πετρόπουλος.Διαχρονικό

«Αλλιώς η μεταφορά δεν έχει νόημα και δεν θα ανταποκρινόταν στο έργο του Βέρντι. Πρόκειται για μια τίμια μεταφορά και όχι για μια μεταφορά που γίνεται για τη μεταφορά. Δεν αλλοιώνεται κανένας χαρακτήρας και υπάρχει απόλυτος σεβασμός στη μουσική και στην υπόθεση. Ετσι ο πανίσχυρος Δούκας της Μάντοβα μετατρέπεται στην παράστασή μας σ’ ένα ανώτατο μέλος του φασιστικού κόμματος, γνωστού ως Ras, που υπήρχε σε κάθε πόλη της Ιταλίας αυτή την εποχή. Ο Ριγολέτο παράλληλα είναι απόλυτα διαχρονικό πρόσωπο. Πάντα δίπλα σ’ έναν ισχυρό άντρα υπάρχει ένας καραγκιόζης για να τον διασκεδάζει. Ακόμα και στη σημερινή εποχή και με τα σύγχρονα δεδομένα θα μπορούσε να ανέβει η όπερα του Βέρντι».

Ωστόσο ο Νίκος Πετρόπουλος είναι σαφής: «Υπάρχουν έργα που δεν μπορούν να μεταφερθούν σε άλλη εποχή. Οπως ο “Αντρέα Σενιέ” ή η “Αννα Μπολένα”, ο “Ντον Κάρλος”, η “Λουτσία ντι Λαμερμούρ”, επειδή βασίζεται στο σκωτικό δίκαιο. Ακόμα και η “Τραβιάτα” δεν μεταφέρεται γιατί είναι καθρέφτης των ηθών της εποχής που γράφτηκε».

Λάτρης του κινηματογράφου και ειδικά του φιλμ νουάρ ο Νίκος Πετρόπουλος εμπνεύσθηκε την ατμόσφαιρα της παράστασης από την ταινία «Αμαρκορντ» του Φελίνι: «Υπάρχει στην παράσταση η αισθητική της συγκεκριμένης ταινίας και κυρίως στις βραδινές σκηνές. Λατρεύω το σινεμά της εποχής ‘50-’60, τόσο το ιταλικό όσο και το ελληνικό. Δεν θα ξεχάσω όταν σπούδαζα στην Ιταλία μπήκα και είδα σ’ έναν κινηματογράφο τη “Στέλλα” του Κακογιάννη. Αν εξαιρέσουμε την ιταλική μεταγλώττιση, η ταινία ήταν υπέροχη».

Ο Νίκος Πετρόπουλος συνεργάζεται με τη Λυρική Σκηνή από το 1972: «Τα τελευταία δέκα χρόνια αναλαμβάνω παράλληλα με τη σκηνοθεσία και τα σκηνικά και τα κοστούμια για να έχω συνολικότερη εικόνα της παράστασης και όλη την ευθύνη. Το σκηνικό είναι απόλυτα νατουραλιστικό και μας μεταφέρει στο Μιλάνο του 1938. Βλέπουμε συγκεκριμένα κτίρια μέσα από εντελώς κινηματογραφικά σκηνικά. Σχεδόν νομίζει κανείς ότι βρίσκεται σε φυσικούς χώρους. Υπάρχει νατουραλισμός μέχρι… κεραίας. Οσο για το χρώμα που κυριαρχεί είναι το μαύρο ως το γκρι ανοιχτό για να δώσει τους δραματικούς τόνους του έργου».

Η υπόθεση της όπερας

Το τρίπρακτο μελόδραμα «Ριγολέτο» είναι εμπνευσμένο από το θεατρικό «Ο βασιλιάς διασκεδάζει» (1832) του Βικτόρ Ουγκό (1802-1885). Το ποιητικό κείμενο υπογράφει ο Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε (1810-1876). Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον έρωτα της Τζίλντα, κόρης του καμπούρη αυλικού γελωτοποιού Ριγολέτου, για τον έκλυτο δούκα της Μάντοβα, ο οποίος της παρουσιάζεται ως φτωχός φοιτητής. Προκειμένου να εκδικηθεί για τη χαμένη τιμή της κόρης του ο Ριγολέτος καταστρώνει τη δολοφονία του δούκα. Ανακαλύπτοντας τα σχέδια του πατέρα της η Τζίλντα αποφασίζει να σώσει τον αγαπημένο της και να θυσιαστεί παίρνοντας τη θέση του.

Info: «Ριγολέτο» του Τζ. Βέρντι

– Θέατρο Ολύμπια.
– Πρεμιέρα 19/12.
– Παραστάσεις: 20, 21, 23, 26, 27, 28, 30/12 και 2, 3, 4, 6 Ιανουαρίου 2009
– Εναρξη 8 μ.μ.
– Εισιτήρια: €78, €68, €58, €48, €38, €28, €20. Φοιτητικό €15
– Πληροφορίες: 210 3612461, 210 3643725. http://www.nationalopera.gr

ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, Ελεύθερος Τύπος, 16/12/2008

ΡΙΓΚΟΛΕΤΟ – Το πρωτοπαλίκαρο του φασισμού

ΟΠΕΡΑ

Στην Ιταλία του Μουσολίνι μεταφέρει το αριστούργημα του Βέρντι η νέα παραγωγή της Λυρικής. Ο Νίκος Πετρόπουλος, που υπογράφει τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια, εξηγεί πώς κατέληξε σε ένα ανέβασμα κλασικό αλλά όχι ιστορικά ακριβές

της ΙΣΜΑΣ Μ.ΤΟΥΛΑΤΟΥ | ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Μιλάνο, 1938. Τρόμος και σκοτάδι παντού. Η Ιταλία είναι πλέον αυτοκρατορία και ο φασισμός βρίσκεται στο απόγειό του. Τυχοδιωκτισμός, έκπτωση ηθών, αλαζονεία της εξουσίας, ίντριγκες και δολοπλοκίες. Μέσα σε αυτό το «ζοφερό» πλαίσιο τοποθετεί τον «Ριγκολέτο» η νέα παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια της οποίας υπογράφει ο Νίκος Πετρόπουλος. Προσφέροντας στο κοινό την ευκαιρία να προσεγγίσει το αριστούργημα του Βέρντι μέσα από μια νέα οπτική, η πρεμιέρα του φιλόδοξου ανεβάσματος θα δοθεί στο θέατρο Ολύμπια λίγα 24ωρα πριν από τα Χριστούγεννα. Την ευθύνη της μουσικής διεύθυνσης έχει ο Λουκάς Καρυτινός, στον ρόλο του τίτλου εναλλάσσονται οι βαρύτονοι Φράνκο Βασάλο και Δημήτρης Πλατανιάς, τον Δούκα της Μάντοβας ερμηνεύουν οι τενόροι Ζαν Φρανσουά Μποράς και Αντώνης Κορωναίος , ενώ την Τζίλντα οι υψίφωνοι Ελενα Κελεσίδη, Βασιλική Καραγιάννη και Μαρία Μητσοπούλου. Στους υπόλοιπους ρόλους εμφανίζονται- σε διπλή ή τριπλή διανομή- καταξιωμένοι αλλά και νεότεροι λυρικοί ερμηνευτές. Τέλος την κινησιολογία- χορογραφία επιμελείται ο Πέτρος Γάλλιας.

Βασισμένη σε λιμπρέτο του στενού συνεργάτη του Βέρντι Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε- το οποίο με τη σειρά του στηρίχθηκε στο θεατρικό του Β. Ουγκό «Ο βασιλιάς διασκεδάζει», αναφερόμενο στον Φραγκίσκο Α΄ της Γαλλίας-, η τρίπρακτη όπερα συνετέθη μέσα σε διάστημα 40 ημερών το 1851 και η πρεμιέρα της δόθηκε στο θέατρο La Fenice της Βενετίας. Ο Βέρντι αναγκάστηκε να αλλάξει τις ταυτότητες των ηρώων του έργου του Ουγκό και από τη Γαλλία του Φραγκίσκου Α΄ να μεταφέρει τη δράση στην Ιταλία, αφού η ιστορική ακρίβεια ενόχλησε τις Αρχές της εποχής. Ο «Ριγκολέτο» έγινε αμέσως μεγάλη επιτυχία και έκτοτε ανήκει στο ρεπερτόριο των λυρικών θεάτρων όλου του κόσμου. Όσο για τον ομώνυμο ρόλο, θεωρείται από τους σημαντικότερους για βαρύτονο του Βέρντι.

Σε ό,τι αφορά την πορεία του έργου στην Ελλάδα, παράστασή του αναφέρεται το 1852 στην Κέρκυρα, η οποία τότε βρισκόταν υπό βρετανική προστασία. Στις 28 Οκτωβρίου του 1853 ο «Ριγκολέτο» παρουσιάστηκε και στην Αθήνα, στην ιταλική γλώσσα, ενώ στο ρεπερτόριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συμπεριελήφθη τον Ιανουάριο του 1948, όταν δόθηκε σε μουσική διεύθυνση Λεωνίδα Ζώρα, με τους Ευάγγελο Μαγκλιβέρα (Ριγκολέτο), Αντώνη Δελένδα (Δούκας της Μάντοβας) και Φραντσέσκα Νικήτα (Τζίλντα). Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον έρωτα της Τζίλντα, κόρης του καμπούρη γελωτοποιού Ριγκολέτο, για τον άσωτο Δούκα της Μάντοβας, ο οποίος της παρουσιάζεται ως φτωχός φοιτητής. Προκειμένου να εκδικηθεί για τη χαμένη τιμή της κόρης του ο Ριγκολέτο οργανώνει τη δολοφονία του Δούκα. Ανακαλύπτοντας τα σχέδια του πατέρα της, η Τζίλντα παίρνει την απόφαση να σώσει τον αγαπημένο της και να θυσιαστεί μπαίνοντας η ίδια στη θέση του.

Μια «τίμια» μεταφορά

Ο Ριγκολέτο

Μιλώντας για το επικείμενο ανέβασμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ο Νίκος Πετρόπουλος κάνει λόγο για μια «τίμια», όπως ο ίδιος τη χαρακτηρίζει, μεταφορά στον χρόνο.

«Κατ΄ αρχάς, στο να επιλέξω ως χρονιά δράσης το 1938 με προσανατόλισαν τρία γεγονότα» λέει. Και συνεχίζει:

«Ο θάνατος του Ντ΄ Ανούντσιο, ο οποίος συνέβη τον Μάρτιο της χρονιάς αυτής, η εισβολή των Γερμανών στην Αυστρία τον ίδιο μήνα και, δύο μήνες αργότερα,η επίσκεψη του Χίτλερ στη Ρώμη, οπότε αρχίζει να δημιουργείται ο Άξονας. Αυτή είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της παράστασης, η οποία “κουμπώνει” με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις του έργου».

Την επόμενη στιγμή ο σκηνοθέτης εξηγεί το πώς:

«Την εποχή για την οποία μιλάμε, στην Ιταλία υπήρχαν οι λεγόμενοι Ras, όνομα που είχε αντληθεί από τον τίτλο των φυλάρχων της Αιθιοπίας και χρησιμοποιούνταν για τους επικεφαλής του φασιστικού κόμματος σε κάθε πόλη. Υπήρχε, δηλαδή, ο Ras di Μilano,ο οποίος θα μπορούσε να είναι ο αντίστοιχος Δούκας της Μάντοβας του 16ου αιώνα, με πλήρη εξουσία επί των υπηκόων του. Η Αυλή τουβρίσκει εν προκειμένω την αντιστοιχία της σε όλον αυτόν τον συρφετό των ανθρώπων που αναρριχήθηκαν στην εξουσία την περίοδο του φασισμού. Ανάμεσά τους και ο Ριγκολέτο, ένας fascista della prima ora, ένα θρασίμι δηλαδή, από αυτά που εντάχθηκαν εξαρχής στις τάξεις του φασισμού δίνοντας μάχες στους δρόμους. Ο ήρωας είναι ένας ακόλαστος, ένας τυχοδιώκτης, στον οποίο ο Βέρντι επιφυλάσσει τη μεγαλύτερη τιμωρία: ζει τον θάνατο της κόρης του, τον οποίο ο ίδιος προκάλεσε. Στην προκειμένη περίπτωση, το μόνο ηθικό στοιχείο, μέσα στο πλαίσιο ενός δικού του κώδικα, είναι ο Σπαραφουτσίλε».

Σχολιάζοντας περαιτέρω την παράσταση, ο Νίκος Πετρόπουλος αναφέρεται στον πρωταγωνιστικό ρόλο της χορωδίας, ενώ αναφορικά με τα σκηνικά αποκαλύπτει πως αναπαριστούν κτίρια τα οποία τω όντι βρίσκονται στο Μιλάνο, έτσι ώστε να τονιστεί η αυθεντική ατμόσφαιρα. Έχοντας υπόψη του και τη μέχρι τούδε πορεία των προβών, ο σκηνοθέτης επισημαίνει τη νέα δυναμική που αποκτά η όπερα υπό το συγκεκριμένο πρίσμα και με δεδομένη τη ρεαλιστική ερμηνεία των ρόλων. Ωστόσο, πώς θα όριζε το προσωπικό του κίνητρο ως προς το επικείμενο ανέβασμα;

«Σκοπός μου είναι να δώσω στον θεατή έναν “Ριγκολέτο” διαφορετικό. Ένα ανέβασμα κλασικό αλλά όχι ιστορικό. Πρόκειται, δηλαδή, για μια παράσταση η οποία δεν είναι χρονολογικά ακριβής, εν τούτοις ουδόλως προδίδει τη μουσική και το πνεύμα του συνθέτη και πιστεύω πως μπορεί να αντέξει στον χρόνο…».

Ο Νίκος Πετρόπουλος ξεκαθαρίζει πως ο ίδιος είναι κάθε άλλο παρά υπέρμαχος της μεταφοράς για τη μεταφορά.

«Κατ΄ αρχάς αυτά τα πράγματα δεν γίνονται με όλα τα έργα» επισημαίνει. Και προσθέτει:

«Ο “Ντον Κάρλος”, ας πούμε, ή η “Αννα Μπολένα” είναι όπερες οι οποίες δεν μεταφέρονται. Στην προκειμένη περίπτωση ακούγοντας, βλέποντας και μελετώντας είδα ότι, πράγματι, το έργο βρίσκει τις αντιστοιχίες του στο 1938. Την ίδια στιγμή πρόκειται και για πράγματα σύγχρονα.

Η αλαζονεία της εξουσίας, ας πούμε, και η αυθαιρεσία είναι θέματα τα οποία μας απασχολούν εξαιρετικά έντονα και σήμερα…».

Ο «Ριγκολέτο» κάνει πρεμιέρα στις 19 Δεκεμβρίου στο θέατρο Ολύμπια. Παραστάσεις θα δοθούν και στις 20,21,23,26,27,28,30.12.2008 και 2,3,4,6.1.2009. Ωρα έναρξης: 20.00.

ΡΙΓΚΟΛΕΤΟ – Το πρωτοπαλίκαρο του φασισμού

Στην Ιταλία του Μουσολίνι μεταφέρει το αριστούργημα του Βέρντι η νέα παραγωγή της Λυρικής. Ο Νίκος Πετρόπουλος, που υπογράφει τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια, εξηγεί πώς κατέληξε σε ένα ανέβασμα κλασικό αλλά όχι ιστορικά ακριβές

της ΙΣΜΑΣ Μ.ΤΟΥΛΑΤΟΥ | ΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Μιλάνο, 1938. Τρόμος και σκοτάδι παντού. Η Ιταλία είναι πλέον αυτοκρατορία και ο φασισμός βρίσκεται στο απόγειό του. Τυχοδιωκτισμός, έκπτωση ηθών, αλαζονεία της εξουσίας, ίντριγκες και δολοπλοκίες. Μέσα σε αυτό το «ζοφερό» πλαίσιο τοποθετεί τον «Ριγκολέτο» η νέα παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, τη σκηνοθεσία, τα σκηνικά και τα κοστούμια της οποίας υπογράφει ο Νίκος Πετρόπουλος. Προσφέροντας στο κοινό την ευκαιρία να προσεγγίσει το αριστούργημα του Βέρντι μέσα από μια νέα οπτική, η πρεμιέρα του φιλόδοξου ανεβάσματος θα δοθεί στο θέατρο Ολύμπια λίγα 24ωρα πριν από τα Χριστούγεννα. Την ευθύνη της μουσικής διεύθυνσης έχει ο Λουκάς Καρυτινός, στον ρόλο του τίτλου εναλλάσσονται οι βαρύτονοι Φράνκο Βασάλο και Δημήτρης Πλατανιάς, τον Δούκα της Μάντοβας ερμηνεύουν οι τενόροι Ζαν Φρανσουά Μποράς και Αντώνης Κορωναίος , ενώ την Τζίλντα οι υψίφωνοι Ελενα Κελεσίδη, Βασιλική Καραγιάννη και Μαρία Μητσοπούλου. Στους υπόλοιπους ρόλους εμφανίζονται- σε διπλή ή τριπλή διανομή- καταξιωμένοι αλλά και νεότεροι λυρικοί ερμηνευτές. Τέλος την κινησιολογία- χορογραφία επιμελείται ο Πέτρος Γάλλιας.

Βασισμένη σε λιμπρέτο του στενού συνεργάτη του Βέρντι Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε- το οποίο με τη σειρά του στηρίχθηκε στο θεατρικό του Β. Ουγκό «Ο βασιλιάς διασκεδάζει», αναφερόμενο στον Φραγκίσκο Α΄ της Γαλλίας-, η τρίπρακτη όπερα συνετέθη μέσα σε διάστημα 40 ημερών το 1851 και η πρεμιέρα της δόθηκε στο θέατρο La Fenice της Βενετίας. Ο Βέρντι αναγκάστηκε να αλλάξει τις ταυτότητες των ηρώων του έργου του Ουγκό και από τη Γαλλία του Φραγκίσκου Α΄ να μεταφέρει τη δράση στην Ιταλία, αφού η ιστορική ακρίβεια ενόχλησε τις Αρχές της εποχής. Ο «Ριγκολέτο» έγινε αμέσως μεγάλη επιτυχία και έκτοτε ανήκει στο ρεπερτόριο των λυρικών θεάτρων όλου του κόσμου. Οσο για τον ομώνυμο ρόλο, θεωρείται από τους σημαντικότερους για βαρύτονο του Βέρντι.

Σε ό,τι αφορά την πορεία του έργου στην Ελλάδα, παράστασή του αναφέρεται το 1852 στην Κέρκυρα, η οποία τότε βρισκόταν υπό βρετανική προστασία. Στις 28 Οκτωβρίου του 1853 ο «Ριγκολέτο» παρουσιάστηκε και στην Αθήνα, στην ιταλική γλώσσα, ενώ στο ρεπερτόριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συμπεριελήφθη τον Ιανουάριο του 1948, όταν δόθηκε σε μουσική διεύθυνση Λεωνίδα Ζώρα, με τους Ευάγγελο Μαγκλιβέρα (Ριγκολέτο), Αντώνη Δελένδα (Δούκας της Μάντοβας) και Φραντσέσκα Νικήτα (Τζίλντα). Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον έρωτα της Τζίλντα, κόρης του καμπούρη γελωτοποιού Ριγκολέτο, για τον άσωτο Δούκα της Μάντοβας, ο οποίος της παρουσιάζεται ως φτωχός φοιτητής. Προκειμένου να εκδικηθεί για τη χαμένη τιμή της κόρης του ο Ριγκολέτο οργανώνει τη δολοφονία του Δούκα. Ανακαλύπτοντας τα σχέδια του πατέρα της, η Τζίλντα παίρνει την απόφαση να σώσει τον αγαπημένο της και να θυσιαστεί μπαίνοντας η ίδια στη θέση του.

Μια «τίμια» μεταφορά

Ο Ριγκολέτο

Μιλώντας για το επικείμενο ανέβασμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ο Νίκος Πετρόπουλος κάνει λόγο για μια «τίμια», όπως ο ίδιος τη χαρακτηρίζει, μεταφορά στον χρόνο.

«Κατ΄ αρχάς, στο να επιλέξω ως χρονιά δράσης το 1938 με προσανατόλισαν τρία γεγονότα» λέει. Και συνεχίζει:

«Ο θάνατος του Ντ΄ Ανούντσιο, ο οποίος συνέβη τον Μάρτιο της χρονιάς αυτής, η εισβολή των Γερμανών στην Αυστρία τον ίδιο μήνα και, δύο μήνες αργότερα, η επίσκεψη του Χίτλερ στη Ρώμη, οπότε αρχίζει να δημιουργείται ο Άξονας. Αυτή είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα της παράστασης, η οποία “κουμπώνει” με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις του έργου».

Την επόμενη στιγμή ο σκηνοθέτης εξηγεί το πώς: «Την εποχή για την οποία μιλάμε, στην Ιταλία υπήρχαν οι λεγόμενοι Ras, όνομα που είχε αντληθεί από τον τίτλο των φυλάρχων της Αιθιοπίας και χρησιμοποιούνταν για τους επικεφαλής του φασιστικού κόμματος σε κάθε πόλη. Υπήρχε, δηλαδή, ο Ras di Μilano, ο οποίος θα μπορούσε να είναι ο αντίστοιχος Δούκας της Μάντοβας του 16ου αιώνα, με πλήρη εξουσία επί των υπηκόων του. Η Αυλή του βρίσκει εν προκειμένω την αντιστοιχία της σε όλον αυτόν τον συρφετό των ανθρώπων που αναρριχήθηκαν στην εξουσία την περίοδο του φασισμού. Ανάμεσά τους και ο Ριγκολέτο, ένας fascista della prima ora, ένα θρασίμι δηλαδή, από αυτά που εντάχθηκαν εξαρχής στις τάξεις του φασισμού δίνοντας μάχες στους δρόμους. Ο ήρωας είναι ένας ακόλαστος, ένας τυχοδιώκτης, στον οποίο ο Βέρντι επιφυλάσσει τη μεγαλύτερη τιμωρία: ζει τον θάνατο της κόρης του, τον οποίο ο ίδιος προκάλεσε. Στην προκειμένη περίπτωση, το μόνο ηθικό στοιχείο, μέσα στο πλαίσιο ενός δικού του κώδικα, είναι ο Σπαραφουτσίλε».

Σχολιάζοντας περαιτέρω την παράσταση, ο Νίκος Πετρόπουλος αναφέρεται στον πρωταγωνιστικό ρόλο της χορωδίας, ενώ αναφορικά με τα σκηνικά αποκαλύπτει πως αναπαριστούν κτίρια τα οποία τω όντι βρίσκονται στο Μιλάνο, έτσι ώστε να τονιστεί η αυθεντική ατμόσφαιρα. Εχοντας υπόψη του και τη μέχρι τούδε πορεία των προβών, ο σκηνοθέτης επισημαίνει τη νέα δυναμική που αποκτά η όπερα υπό το συγκεκριμένο πρίσμα και με δεδομένη τη ρεαλιστική ερμηνεία των ρόλων. Ωστόσο, πώς θα όριζε το προσωπικό του κίνητρο ως προς το επικείμενο ανέβασμα;

«Σκοπός μου είναι να δώσω στον θεατή έναν “Ριγκολέτο” διαφορετικό. Ένα ανέβασμα κλασικό αλλά όχι ιστορικό. Πρόκειται, δηλαδή, για μια παράσταση η οποία δεν είναι χρονολογικά ακριβής, εντούτοις ουδόλως προδίδει τη μουσική και το πνεύμα του συνθέτη και πιστεύω πως μπορεί να αντέξει στον χρόνο…».

Ο Νίκος Πετρόπουλος ξεκαθαρίζει πως ο ίδιος είναι κάθε άλλο παρά υπέρμαχος της μεταφοράς για τη μεταφορά.

«Κατ΄ αρχάς αυτά τα πράγματα δεν γίνονται με όλα τα έργα» επισημαίνει. Και προσθέτει:

«Ο “Ντον Κάρλος”, ας πούμε, ή η “Αννα Μπολένα” είναι όπερες οι οποίες δεν μεταφέρονται. Στην προκειμένη περίπτωση ακούγοντας, βλέποντας και μελετώντας είδα ότι, πράγματι, το έργο βρίσκει τις αντιστοιχίες του στο 1938. Την ίδια στιγμή πρόκειται και για πράγματα σύγχρονα.

Η αλαζονεία της εξουσίας, ας πούμε, και η αυθαιρεσία είναι θέματα τα οποία μας απασχολούν εξαιρετικά έντονα και σήμερα…».

• Ο «Ριγκολέτο» κάνει πρεμιέρα στις 19 Δεκεμβρίου στο θέατρο Ολύμπια. Παραστάσεις θα δοθούν και στις 20, 21, 23, 26, 27, 28, 30.12.2008 και 2, 3, 4, 6.1.2009. Ώρα έναρξης: 20.00.