Στους ρυθμούς της παράδοσης – «Ηθελα να σ’ αντάμωνα» της Μαρίας Παπαλέξη

Να τραγουδάς κι όλος ο κόσμος να ζωντανεύει. Να χορεύεις και να νιώθεις ξανά νέος. Να τρως και να γεύεσαι τις χαρές και τις λύπες της ζωής. Κι όλα αυτά παρακολουθώντας ένα θεατρικό έργο. Στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου έχει στηθεί ένα πανηγύρι της λαϊκής μας παράδοσης. Η παράσταση «Ηθελα να σ’ αντάμωνα» της Μαρίας Παπαλέξη, μια συμπαραγωγή με το «Θέατρο του παπουτσιού πάνω στο δέντρο», είναι ένα θεατρικό με ζωντανή μουσική και θέμα το πώς συμφιλιώνεται κανείς με την ιδέα του θανάτου, όταν χάνει αγαπημένο του πρόσωπο.

«Παρακολουθούμε, μ’ έναν κάπως ασυνήθιστο τρόπο, ανάποδα από το θάνατο προς τη ζωή, την ιστορία του Κωνσταντή, ενός γυρολόγου μουσικού που πεθαίνει, έχοντας ζήσει πολλά και έχοντας αγαπηθεί πολύ. Είναι ένα πρόσωπο που κινείται ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό. Οι αναμνήσεις των ζωντανών όμως τον καλούν από τον Κάτω Κόσμο πίσω και μπροστά στα μάτια των θεατών ξετυλίγουν τη ζωή του από το τέλος προς την αρχή με οδηγό τη μνήμη και συνοδοιπόρο τραγούδια της λαϊκής παράδοσης», αναφέρει η σκηνοθέτις της παράστασης και μέλος της ομάδας «Θεάτρου του παπουτσιού», Βαλεντίνα Παπαδημητράκη.

Με το σκεπτικό ότι «τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια στροφή προς την παράδοση, που οφείλεται στην έλλειψη επικοινωνίας που υπάρχει στα μεγάλα αστικά κέντρα του σύγχρονου κόσμου, όπως είναι η Αθήνα», το «Θέατρο του παπουτσιού πάνω στο δέντρο», όπως εξηγεί η σκηνοθέτις, «δημιουργεί παραστάσεις με ζωντανή μουσική και υλικό από την ελληνική παράδοση». «Τα τραγούδια και οι μελωδίες δεν διανθίζουν απλώς το έργο, αλλά αποτελούν οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι του. Οικειοποιούνται από τους ηθοποιούς για να εκφράσουν τα συναισθήματα των ηρώων και να προωθήσουν το μύθο», προσθέτει η ίδια.

Μέσα από τα λαϊκά δρώμενα, η θεατρική δράση καταργεί τα όρια ανάμεσα στη σκηνή και την πλατεία. «Οι θεατές καλούνται να συμμετάσχουν ως συγχωριανοί του Κωνσταντή στις χαρές του, να συμπαρασταθούν στις λύπες του, αλλά και να γευτούν στην κυριολεξία τους μεζέδες και το κρασί που συνοδεύουν κάθε παραδοσιακό αντάμωμα. Στο φινάλε του έργου, τους καλούμε να γιορτάσουν μαζί μας πανηγυρικά τη νίκη στο θάνατο με το τραγούδι: “χορέψετε, χορέψετε τα νιάτα να χαρείτε, τούτη τη γη που πατούμε όλοι μέσα της να μπούμε”… Γιατί τελικά ο πόνος και η μνήμη των ζωντανών μπορούν να επαναφέρουν διαρκώς τον νεκρό στη ζωή».

Info

– «Ηθελα να σ’ αντάμωνα»
Παίζουν: Β. Λιοδάκης, Α. Γαρεφαλάκη, Β. Παπαγεωργίου
Θέατρο του Νέου Κόσμου – Κάτω Χώρος: Αντισθένους 7 & Θαρύπου, ΦΙΞ, τηλ. 210-9212900
Παραστάσεις: Σάβ. 18:30, Κυρ. 22:15, Δευτ., Τρ. 21:15

• ΦΑΡΑΖΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, Ελεύθερος Τύπος, Τρίτη, 03.02.09

Ενα μιούζικαλ παραδοσιακό και… ανάποδο

Μουσικές παραδοσιακές, παιγμένες από ανάλογα όργανα, συνοδεύουν την… ανάποδη εξιστόρηση της ζωής του Κωνσταντή στο πρωτότυπο μιούζικαλ «Ηθελα να σ΄ αντάμωνα». Δεξιά, οι πρωταγωνιστές της παράστασης Βαγγέλης Λιοδάκης και Αννα Γαρεφαλάκη

Παρθενική εμφάνιση της Μαρίας Παπαλέξη με θεατρικό έργο εμπνευσμένο από τα δημοτικά τραγούδια

ΑΣΤΕΡΟΠΗ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ | ΤΟ ΒΗΜΑ, Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009. Το Θέατρο του Νέου Κόσμου θα φιλοξενεί από την Κυριακή 18 Ιανουαρίου μια ιστορία του… Κάτω Κόσμου. Κεντρικός ήρωας, ο Κωνσταντής, ένας γυρολόγος μουσικός που έζησε πολλά και αγαπήθηκε πολύ. Από τον τίτλο κιόλας της παράστασης «Ηθελα να σ΄ αντάμωνα», καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με το αβάσταχτο βάρος της απώλειας. Ο Κωνσταντής έχει πεθάνει, ζει και βασιλεύει όμως στη μνήμη όλων των ανθρώπων που πρόλαβε να αγγίξει, να επηρεάσει. Θα τον συναντήσουμε κατά το πέρασμά του στον Κάτω Κόσμο, αλλά οι αναμνήσεις των ζωντανών τον καλούν πίσω ξανά και ξανά ξετυλίγοντας τη ζωή του, από το τέλος προς την αρχή. Χαρές και λύπες εναλλάσσονται επί σκηνής, τραγούδια και μελωδίες συνοδεύουν την αντίστροφη πορεία του ήρωα από τις τελευταίες ώρες του ως την παιδική του ηλικία. Και όλα αυτά μέσα από τεχνικές παραμυθιών και παραλογών, που τόσο καλά γνωρίζουν να μπλέκουν το πραγματικό με το φανταστικό, το καλό με το κακό, τη ζωή με τον θάνατο. Ιδανική για να ντύσει με λέξεις αυτό το «παραδοσιακό μιούζικαλ» η κυρία Μαρία Παπαλέξη, η οποία παρουσιάζει το πρώτο θεατρικό έργο της. Το γεγονός ότι από τα έξι ως τα 26 χρόνια της ασχολήθηκε με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια στο Λύκειο Ελληνίδων την κάνουν να γνωρίζει πολύ καλά τους γοητευτικούς κώδικες μιας παράδοσης που πολλές φορές μάς ξεφεύγει. «Το δημοτικό τραγούδι είναι βαθιά ανθρώπινο. Είναι ειρωνικό το πώς ο Χριστιανισμός πέρασε και δεν ακούμπησε από τις τόσες παραδόσεις μας, αντικαθιστώντας τον Κάτω Κόσμο, όπου πηγαίνουν οι ψυχές, με το δίπολο Κόλαση- Παράδεισος» τονίζει η συγγραφέας, η οποία συμπράττει με το Θέατρο του Παπουτσιού Πάνω στο Δέντρο και τη σκηνοθέτιδα Βαλεντίνα Παπαδημητράκη. Η ίδια επέλεξε να διηγηθεί την ιστορία του ήρωά της από το τέλος προς την αρχή, γνωρίζοντας πολύ καλά πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη μας να φέρνουμε με κάποιον τρόπο πίσω όσους έχουν φύγει από τη ζωή και από τη ζωή μας: «Είναι μια προσωπική μου εμμονή. Επιμένω πως τους ανθρώπους που έχω χάσει, τους έχω ακόμα μέσα μου, διότι όσο ζω θα τους θυμάμαι».

Στόχος της παράστασης είναι να μη μείνει το κοινό αμέτοχο, τόσο στη χαρά όσο και στη λύπη των κεντρικών προσώπων. «Το θέατρο θέλει θεατές, δεν το κάνουμε για να χαιρόμαστε μεταξύ μας» υπογραμμίζει η κυρία Παπαλέξη. Ετσι, λοιπόν, εκτός από τη «ζωντανή» μουσική και τα τραγούδια που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασης, θα υπάρχει και αληθινό φαγητό. Το έργο ξεκινά με μανιάτικο μοιρολόι και τελειώνει με ένα μεγάλο φαγοπότι, ευγενική προσφορά του εστιατορίου ΜΑΝΗΜΑΝΗ. Ηθοποιοί και θεατές θα γίνονται ένα χάρη στην αλάνθαστη συνταγή της ελληνικής παράδοσης.

Θέατρο του Νέου Κόσμου- Κάτω Χώρος. Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Φιξ, τηλ. 210 9212.900. Παίζουν: Βαγγέλης Λιοδάκης, Αννα Γαρεφαλάκη, Βασίλης Παπαγεωργίου.

«Θεάτρου Νέου Κόσμου» πρεμιέρες

«Ηθελα να σ’ αντάμωνα»

Το «Θέατρο του Νέου Κόσμου» ανεβάζει δύο νέες παραστάσεις. Από αύριο και κάθε Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα, Τρίτη (Κάτω Χώρος), σε συμπαραγωγή με το «Θέατρο του παπουτσιού πάνω στο δέντρο», το έργο της Μαρίας Παπαλέξη «Ηθελα να σ’ αντάμωνα». Το έργο παρακολουθεί τον Κωσταντή, ένα γυρολόγο μουσικό που έζησε πολλά και αγαπήθηκε πολύ. Ενα πρόσωπο μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, όπως των παραμυθιών, που πάει στον Κάτω Κόσμο, αλλά οι αναμνήσεις των ζωντανών τον «ανασταίνουν» και ξετυλίγουν όλη τη ζωή του, με καθοριστικό συνοδό τη δημοτική μουσική μας παράδοση. Τα λαϊκά δρώμενα και η θεατρική δράση ενώνουν τους παίκτες με τους θεατές, που καλούνται να συμμετάσχουν στις χαρές και λύπες των ηρώων και να γευτούν τους μεζέδες και το κρασί που συνοδεύουν κάθε παραδοσιακό αντάμωμα. Σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια Βαλεντίνας Παπαδημητράκη, σκηνικά – κοστούμια Εδουάρδου Γεωργίου, κίνηση Μυρτώς Παπαδοπούλου, μουσική διδασκαλία – ενορχήστρωση Ελλης Βασιλάτου, συνθέσεις Βασίλης Βασιλάτος («Ιστορίες για κρουστά»). Παίζουν οι ηθοποιοί: Βαγγέλης Λιοδάκης, Αννα Γαρεφαλάκη, Βασίλης Παπαγεωργίου και ο μουσικός Αλέξανδρος Ιερωνυμίδης.

Πρεμιέρα και τη Δευτέρα (Δώμα), με το κείμενο του Δημήτρη Μαρωνίτη «Μαύρη γαλήνη», σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσορτέκη. Ο ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας έγραψε αυτό το κείμενο την τρίτη και τελευταία σύλληψη και φυλάκισή του από την Απριλιανή χούντα (Γενάρης – Αύγουστος 1973), σε ένα κελί. Μην έχοντας χαρτί, το έγραψε πάνω σε φθαρμένες χαρτοπετσέτες, όταν κατάφερε να εξασφαλίσει ένα μολύβι. Το κείμενο (πρώτη δημοσίευση 10/1973), θυμίζοντας ημερολόγιο φυλακής, καταγράφει τις σκέψεις, την ψυχολογία, τη σωματική κατάσταση που προκαλεί ο εγκλεισμός. Σκηνοθεσία Γιάννη Τσορτέκη, μουσική Σταύρου Γασπαράτου, φωτισμοί Σάκη Μπιρμπίλη. Παίζει ο Γιάννης Τσορτέκης. Παραστάσεις: Δευτέρα, Τρίτη 9.15 μ.μ.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

10/1/2009

— Δίκη καλλιτεχνών για «προσβολή των θείων»…

«Αντάμωμα» ηθοποιών και κοινού με κρασί και εδέσματα

Της Γιωτας Συκκα, Η Καθημερινή, Παρασκευή, 16 Iανoυαρίου 2009. Η παράσταση διαρκεί σχεδόν 80 λεπτά και στηρίζεται στην παράδοση, στη διαδραστική σχέση με τους θεατές και την καλή φιλοξενία. Ηθοποιοί και κοινό καταργούν τα σύνορα και με το κρασί, τις πίτες και τα εδέσματα γίνονται ένα σε μια θεατρική ιστορία για τρεις ηθοποιούς και πολλά τραγούδια. Αυτά συμβαίνουν στον Κάτω Χώρο του θεάτρου του Νέου Κόσμου από το «Θέατρο του Παπουτσιού Πάνω στο Δέντρο» που έχει εμπειρία σε τέτοιες σχέσεις με το κοινό. Παιδιά και ενήλικες. Στην παράσταση (ανεβαίνει την Κυριακή) συνέβαλε και η Μαρία Παπαλέξη. Είναι το δεξί χέρι του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου όπου δουλεύει δέκα – έντεκα χρόνια τώρα, κάνοντας τα πάντα. Είναι θεατρολόγος, έχει γράψει και μεταφράσει κείμενα για θέατρο, αλλά τώρα είναι η πρώτη φορά που έγραψε το δικό της θεατρικό έργο. Το «Ηθελα να σ’ αντάμωνα» γεννήθηκε βλέποντας τις παραστάσεις του θεάτρου του Παπουτσιού. Μιας ομάδας που αποτελείται από καλλιτέχνες των παραστατικών τεχνών. Εκεί γύρω στα τριάντα και κάτι, όλοι, αντλούν υλικό από την ελληνική παράδοση, δημιουργούν σύγχρονα θεάματα και όπως συστήνεται η σκηνοθέτις τους Βαλεντίνα Παπαδημητράκη προσπαθούν να καταργήσουν τον διαχωρισμό κοινού- ηθοποιού. Φέτος, έχουν διπλή παρουσία. Στο Επί Κολωνώ παρουσιάζουν το έργο των Β. Παπαδημητράκη – Ν. Καραγιάννη «Ενα μπαλόνι μυστικά», ενώ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου τα Σαββατοκύριακα και τα Δευτερότριτα το έργο της Μαρίας Παπαλέξη. Το «Ηθελα να σ’ αντάμωνα» στηρίζεται σε μια μόνιμη και μάταιη επιθυμία της, να επιστρέψουν οι άνθρωποι που έφυγαν για τον άλλο κόσμο. Ισως είναι η αντίστασή της ότι «αν τους θυμόμαστε θα τους φέρουμε πίσω». Ηρωας είναι ο Κωσταντής, ενός γυρολόγος μουσικός που έζησε πολλά και αγαπήθηκε πολύ. Είναι ένα πρόσωπο που κινείται ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, όπως ακριβώς οι ήρωες των παραμυθιών και των παραλόγων. «Τον συναντάμε κατά το πέρασμά του στον Κάτω Κόσμο, αλλά οι αναμνήσεις των ζωντανών τον καλούν πίσω και, μπροστά στα μάτια των θεατών, ξετυλίγουν τη ζωή του από το τέλος προς την αρχή». Η ιστορία γεννιόταν για να δεθεί με τα τραγούδια ή έρχονταν τα τραγούδια που έδιναν θέση στην ιστορία. Το μεγαλύτερο άγχος ήταν να καταφέρει να γράψει κάτι που θα αφορά κι άλλους ανθρώπους εκτός από την ίδια. Στο γράψιμο άλλωστε η Μαρία Παπαλεξη καταφεύγει συχνά. Από τότε που ζούσε στη Λαμία. Εποχές που έτρεχε για χορό στο Λύκειο Ελληνίδων σε μια ομάδα που της «άνοιξε σημαντικούς δρόμους στο μυαλό και το σώμα». . Ετρεχε όμως και στο θέατρο. Είδε τις περισσότερες δουλειές της Ξένιας Καλογεροπούλου, του Δ. Ποταμίτη, του Θεάτρου Τέχνης και ακόμη περισσοτερες όταν εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Ενα σεμινάριο σκηνοθεσίας που οργάνωσε ο σύλλογος θεατρολόγων το 1998, την εποχή που έκανε το μεταπτυχιακό της, στάθηκε η αφορμή για φτάσει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Εκτοτε, φροντίζει για τα οργανωτικά του θεάτρου, το επικοινωνιακό μέρος, έγινε βοηθός σκηνοθέτη ενώ φροντίζει για τη θεωρητικη υποστήριξη των παραστάσεων μαζί βέβαια με την Κοραλία Σωτηριάδου. *Στην παράσταση που σκηνοθετεί η Βαλεντίνα Παπαδημητράκη παίζουν οι: Βαγγέλης Λιοδάκης, Αννα Γαρεφαλάκη, Βασίλης Παπαγεωργίου. Λύρα, λαούτο: Αλέξανδρος Ιερωνυμίδης. Τα εδέσματα προσφέρει το «ΜανηΜανη».

Ενας γυρολόγος στον Κάτω Κόσμο

Η μουσική αποτελεί οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασης

Η ιστορία του Κωνσταντή, ενός γυρολόγου μουσικού που έζησε πολλά και αγαπήθηκε πολύ, αποτελεί τον κορμό του έργου της Μαρίας Παπαλέξη «Ηθελα να σ’ αντάμωνα», που παρουσιάζεται, από τις 18 Ιανουαρίου, στον «Κάτω Χώρο» του «Θεάτρου του Νέου Κόσμου», μια συμπαραγωγή με το «Θέατρο του παπουτσιού πάνω στο δέντρο».

Το έργο παρακολουθεί -μ έναν κάπως ασυνήθιστο τρόπο- την ιστορία του Κωνσταντή, ενός προσώπου που κινείται ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, όπως ακριβώς οι ήρωες των παραμυθιών και των παραλογών. Τον συναντάμε κατά το πέρασμά του στον Κάτω Κόσμο, αλλά οι αναμνήσεις των ζωντανών τον καλούν πίσω και, μπροστά στα μάτια των θεατών, ξετυλίγουν τη ζωή του από το τέλος προς την αρχή.

Χαρές και λύπες εναλλάσσονται επί σκηνής, καθώς λαμβάνουν χώρα γεγονότα που σημάδεψαν τον κεντρικό ήρωα και όσους τον γνώρισαν. Τραγούδια και μελωδίες συνοδεύουν την αντίστροφη πορεία του, από τις τελευταίες του ώρες μέχρι την παιδική του ηλικία. Κάθε ανθρώπινη στιγμή βρίσκει τη μουσική της έκφραση μέσα στην τεράστια γκάμα της λαϊκής παράδοσης. Και κάθε σκοπός βοηθά τις αναμνήσεις να γίνουν παρόν. Και οι αναμνήσεις είναι εκείνες που τελικά πετυχαίνουν αυτό που μοιάζει αδύνατο. Με οδηγό τη μνήμη και συνοδοιπόρο τα τραγούδια, ο Κωνσταντής βρίσκει τον δρόμο της επιστροφής στη ζωή…

Το ιδιαίτερο γνώρισμα του Θεάτρου του παπουτσιού, δηλαδή η δημιουργία παραστάσεων με ζωντανή μουσική και υλικό από την ελληνική παράδοση, διατηρείται και στο «Ηθελα να σ’ αντάμωνα», όπου τραγούδια και μελωδίες δεν διανθίζουν απλώς την παράσταση, αλλά αποτελούν οργανικό και αναπόσπαστο κομμάτι της. Παράλληλα, μέσα από λαϊκά δρώμενα, η θεατρική δράση καταργεί τα όρια ανάμεσα στη σκηνή και την πλατεία, και οι θεατές καλούνται να συμμετάσχουν στις χαρές των ηρώων, να συμπαρασταθούν στις λύπες τους, αλλά και να γευτούν (στην κυριολεξία) τους μεζέδες και το κρασί που συνοδεύουν κάθε παραδοσιακό αντάμωμα!

Η σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια είναι της Βαλεντίνας Παπαδημητράκη, τα σκηνικά – κοστούμια του Εδουάρδου Γεωργίου, η επιμέλεια κίνησης της Μυρτώς Παπαδοπούλου. Παίζουν: Βαγγέλης Λιοδάκης, Αννα Γαρεφαλάκη, Βασίλης Παπαγεωργίου.

Δίκη καλλιτεχνών για «προσβολή των θείων»…

Δύο χρόνια μετά την παράσταση «Εγώ είμαι το Θείο Βρέφος», οι συντελεστές της και συγκεκριμένα ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Γιάννης Καλαβριανός, οι ηθοποιοί Αναστασία Μποζοπούλου, Ευθύμιος Παπαδημητρίου, Μαρία Κοσκινά, Χρήστος Θεοδωρίδης καθώς και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, δικάζονται στις 14 Γενάρη 2009 για «προσβολή των Θείων και της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας», μετά από μήνυση που κατέθεσαν δύο πολίτες.

«Θεωρούμε», αναφέρει η εταιρεία Θεάτρου Sforaris, «τουλάχιστον προκλητικό το γεγονός να μηνύονται καλλιτέχνες για μια θεατρική παράσταση, ιδίως όταν δεν είχαν καμία διάθεση προσβολής. Σε μια εποχή που η χώρα ταλανίζεται από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, κάποιοι επιμένουν να κατασκευάζουν εχθρούς και να ψάχνουν παντού ενόχους, εκτός από τον εαυτό τους».

• Νέο ρεπερτόριο

Στον «κάτω χώρο» του «Θεάτρου του Νέου Κόσμου» θα ανεβαστούν δύο νέες παραστάσεις. Στις 13/1 «Το σφαγείο» του Ιλάν Χατσόρ. Μετάφραση Κοραλίας Σωτηριάδου, σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, κίνηση Αγγελικής Στελλάτου, σκηνικά – κοστούμια Μαργαρίτας Χατζηιωάννου, μουσική Σταύρου Γασπαράτου, φωτισμούς Βασίλη Καψούρο. Παίζουν: Μιχάλης Οικονόμου, Γιώργος Παπαγεωργίου, Ορέστης Τζιόβας.

Στις 18/1 το «Ηθελα να σ’ αντάμωνα» της Μαρίας Παπαλέξη. Σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια Βαλεντίνας Παπαδημητράκη, σκηνικά – κοστούμια Εδουάρδου Γεωργίου, κίνηση Μυρτώς Παπαδοπούλου, μουσική διδασκαλία – ενορχήστρωση Ελλης Βασιλάτου, μουσικές συνθέσεις κρουστών Βασίλη Βασιλάτου – «Ιστορίες για κρουστά». Παίζουν: Βαγγέλης Λιοδάκης, Αννα Γαρεφαλάκη, Βασίλης Παπαγεωργίου. Λύρα – λαούτο: Αλέξανδρος Ιερωνυμίδης.

Στο Δώμα, μέχρι τις 11/1 θα παίζεται η παράσταση «Ενας στους δέκα» (βασισμένη σε εμπειρίες μεταναστών). Διαμόρφωση κειμένου – σκηνοθεσία: Λαέρτης Βασιλείου, δραματουργική επεξεργασία: Σύλβια Λιούλιου, σκηνικά: Αγγελος Μέντης, κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού, κίνηση: Μαριέλα Νέστορα, φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Παίζουν: Δαβίδ Μαλτέζε, Κρις Ραντάνοφ, Eνκελεντ Φεζολάρι.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

4/1/2009

— Δημιουργούν παρά τις δυσκολίες

14/10/2008

— «Ενας στους δέκα»

2/10/2007

— «Ενας στους δέκα»

23/1/2007

— ΑΤΙΤΛΟ

9/9/2005

— Εξι παραγωγές και δύο συμπαραγωγές