Εξαιρετικές παραστάσεις, απουσία θεσμών

Γιωτα Συκκα, Η Καθημερινή, Πέμπτη, 1 Iανoυαρίου 2009

Στο θέατρο πια δεν υστερούμε. Παραγωγές υπάρχουν πολλές και ενδιαφέρουσες, όπως ήταν αρκετές οι καλές που μας πρόσφερε και το Ελληνικό Φεστιβάλ. Σε θεσμικό επίπεδο, όμως, μείναμε στα λόγια. Ολα βρίσκονται επί χάρτου. Σαν τον κωδικό του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου και Χορού από τον οποίο θα εκταμιεύονται τα χρήματα για να μπορέσει να χαράξει πολιτική. Όταν θα πάρει μπροστά. Ετσι, μοιάζει με γρίφο η ανασύνταξη των ΔΗΠΕΘΕ, η δράση των επιχορηγούμενων σχημάτων του ελευθέρου θεάτρου και η ενίσχυση των νεότερων παιδιών στις ομάδες που προσπαθούν να επιβιώσουν με νύχια και με δόντια. Στο μεταξύ, ιστορικά θέατρα, όπως το Θέατρο Τέχνης, δεν έχουν βρει ακόμη τον τρόπο να μας πείσουν αν τελικά θέλουν να συνεχίσουν επί της ουσίας, ξαφνιάζοντάς μας, ή απλώς να επιβιώσουν.

Στο κλίμα της γενικότερης αδιαφορίας για τον σύγχρονο πολιτισμό από το ΥΠΠΟ είχαμε και την απαξίωση του Κέντρου Ερευνας και Πρακτικών Εφαρμογών Αρχαίου Ελληνικού Δράματος «Δεσμοί», το οποίο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα πάγια λειτουργικά έξοδά του, επειδή δεν του έχει καταβληθεί η επιχορήγηση του 2008! Χρωστάει 12 ενοίκια και μισθούς τεσσάρων ατόμων και το υπουργείο Πολιτισμού κάνει απλώς ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Όπως έπραξε και στη δεύτερη διοργάνωση του Συστήματος Αθήνα (Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου). Ονειρευόμαστε συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ και διοργανώσεις και δεν είχαμε να πληρώσουμε για τους προσκεκλημένους.

Το κλείσιμο του «Αμόρε» ήταν μια απώλεια που συνδέθηκε με μια καλή παράσταση, «Οικογενειακή υπόθεση», σε σκηνοθεσία Ν. Μαστοράκη. Είχαμε όμως την έντονη και πολύπλευρη παρουσία του Εθνικού Θεάτρου και όχι μόνο. Ο Λ. Βογιατζής έδωσε μια ενδιαφέρουσα «Ημερη», ο Αντώνης Αντύπας το «Μακρύ ταξίδι μέρας μέσα στη νύχτα», η Αντζελα Μπρούσκου τον αιρετικό «Αγαμέμνονα», ο Σίμος Κακκάλας τη διασκεδαστική «Γκόλφω» αλλά και το «Λυωμένο βούτυρο» του Σάκη Σερέφα με την Ελενα Μαυρίδου – μια ενδιαφέρουσα καινούργια πρωταγωνίστρια. Ο Δημήτρης Λιγνάδης με τους «Βατράχους» σόκαρε τους συντηρητικούς του θεάτρου, ενώ ο Βασίλιεφ έδωσε μια «Μήδεια» που επιτέλους προκάλεσε συζητήσεις. Η Λήδα Πρωτοψάλτη μας συγκίνησε στο ρόλο της Σωτηρίας Μπέλου, όπως και η συγγραφέας Σοφία Αδαμίδου, η Νένα Μεντή στο ρόλο της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, η Αννα Κοκκίνου στο «Λα Πουπέ». Το «Ενας στους δέκα» μας αφύπνισε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, όπως το «Εδώ» του Γ. Νανούρη» και η παράσταση «Μολόρα», μια Ηλέκτρα του απαρτχάιντ. Το ίδιο και ο Πατρίς Σερό, η Φιόνα Σο, ενώ οι «Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται» έκαναν να γελάσει το χειλάκι μας όπως και ο Αρκάς. Γιατί χρειάζεται κι αυτό.