Ο Δον Κιχώτης… καλπάζει στη σκηνή

Ο κλασικός ήρωας του Θερβάντες αλλά και η «Ζιζέλ» παρουσιάζονται από τη χορογράφο Αλίσια Αλόνσο και το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας

Ανανεώνοντας το γιορτινό ραντεβού με τους φίλους του, το «Μέγαρο Μουσικής Αθηνών» ετοίμασε μια σειρά από ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις, «Δον Κιχώτη» και «Ζιζέλ» από το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας με την υπογραφή της θρυλικής Αλίσια Αλόνσο, το μουσικό θέατρο για παιδιά «Παράξενο δεν είναι» -μια παράσταση που κέρδισε πέρυσι τις καρδιές των μικρών μας φίλων- του Θάνου Μικρούτσικου και της Μαρίας Παπαγιάννη, τη Μαρία Φαραντούρη να ερμηνεύει στο «Σινέ Μαρία» επιτυχίες του παγκόσμιου κινηματογράφου -με αφηγητή τον Γιώργο Χωραφά- και την Αννα Τόμοβα Σίντοφ, από τις μεγαλύτερες φωνές του καιρού μας με μία από τις καλύτερες χορωδίες της Γερμανίας, την Παιδική Χορωδία του Ταϊλτσερ σε μια συναυλία με χριστουγεννιάτικη μουσική και τραγούδια από όλο τον κόσμο.

Μια χορευτική εκδοχή του «Δον Κιχώτη» θα παρουσιάσει το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας

Δύο μεγάλα μπαλέτα, δεκατέσσερις παραστάσεις κι ένας θρύλος. Τα φετινά Χριστούγεννα, η Αλίσια Αλόνσο, η «απόλυτη πρίμα μπαλαρίνα» του 20ού αιώνα, αλλά και μια ιδιοφυής χορογράφος παγκοσμίου κύρους, φέρνει στο Μέγαρο δύο αριστουργήματα του ρομαντισμού, τον «Δον Κιχώτη» (από σήμερα μέχρι τα Χριστούγεννα) και τη «Ζιζέλ».

Γνωρίζοντας πόσο βαθιά ριζωμένος είναι ο ιππότης της Λα Μάντσα στην ισπανοκουβανική κουλτούρα, η Αλόνσο επέμεινε ιδιαίτερα στην αυθεντικότητα των παραδοσιακών ισπανικών χορών, από τους οποίους άντλησε την έμπνευσή της για το τρίπρακτο μπαλέτο της.

Η «Ζιζέλ» κατέχει ξεχωριστή θέση στο ρεπερτόριο του Εθνικού Μπαλέτου της Κούβας, αλλά και στην καρδιά της χορογράφου, η οποία, όταν χόρεψε τον ρόλο αυτόν στις Ηνωμένες Πολιτείες, απέσπασε εγκωμιαστικές κριτικές για την εντελώς υπερβατική της ερμηνεία: «Μια ψυχή που χορεύει» έγραψε ο Τύπος. Αυτήν ακριβώς τη διάσταση θέλησε να δώσει στη δική της χορογραφική εκδοχή για το έργο.

Ενα έργο χωρίς «πιστώσεις και χωρίς λογοκρισία, πάντα στο πνεύμα των παιδιών», με παραμύθι, μουσική, τσίρκο, πειρατές ζώα, κακιά μάγισσα, γέροντα σοφό είναι το «Παράξενο δεν είναι;» της Μαρίας Παπαγιάννη, σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου (από αύριο ως το τέλος του χρόνου).

Μουσική και κινηματογράφος, μία ακόμη πρόταση του Μεγάρου για τα Χριστούγεννα, με οικοδέσποινα τη Μαρία Φαραντούρη και ξεναγό-αφηγητή τον Γιώργο Χωραφά με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, υπό τον Νίκο Τσούχλο και το συγκρότημα τζαζ-ροκ του Γιώργου Φακανά. Τα τραγούδια προέρχονται από βραβευμένες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Χριστουγεννιάτικη μουσική και τραγούδια από όλο τον κόσμο διαφορετικών συνθετών, εποχών, ύφους και στυλ συνθέτουν το πρόγραμμα των συναυλιών της Χορωδίας Αγοριών Ταϊλτσερ με τη συμμετοχή της Αννας Τόμοβα – Σίντοφ και της Καμεράτας.

Η τέχνη του χορού με κουβανέζικο χρώμα

Η Αλίσια Αλόνσο θα παρουσιάσει με το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας, δύο κλασικά έργα-σταθμούς, τον «Δον Κιχώτη» και τη «Ζιζέλ»Της Σαντρας Βουλγαρη, Η Καθημερινή, Kυριακή, 14 Δεκεμβρίου 2008

Δ ύο μεγάλα μπαλέτα, δέκα παραστάσεις κι ένας θρύλος. Η αλήθεια είναι πως όταν έμαθα ότι αυτά τα Χριστούγεννα θα εμφανιζόταν στο Μέγαρο Μουσικής το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας υπό την διεύθυνση της Αλίσια Αλόνσο, σκέφτηκα…«Αλήθεια, ζει ακόμη»; Οταν όμως μου είπαν ότι η διάσημη μπαλαρίνα όχι μόνο ζει αλλά θα γιορτάσει μαζί μας τα γενέθλια της (φέτος κλείνει τα 87!) παρουσιάζοντας με το συγκρότημά της τον «Δον Κιχώτη» και την «Ζιζέλ» για δέκα βραδιές (19, 20, 21, 22, 23, 25, 27, 28, 29, 30/12, 9 μ.μ.) το ξανασκέφτηκα. Οχι, αυτό δεν πρέπει να το χάσουμε.

Ενα από τα σημαντικότερα σχήματα κλασικού χορού του κόσμου σε δύο έργα-σταθμούς στην ιστορία του κλασικού μπαλέτου. Ερχεται από τόσο μακριά για να μας φέρει χρώμα και χορό στις τελευταίες ώρες του 2008. Να φανταστεί κανείς ότι η νέα χρονιά για την Αλίσια Αλόνσο και τους χορευτές της θα τους βρει να διασχίζουν πετώντας, τον Ατλαντικό…

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται στην Ελλάδα. Ομως, το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας έχει κάποιες ιδιαιτερότητες που αξίζει κανείς να προσέξει και να απολαύσει. Ως προς το στυλ του αλλά και ως προς το ρεπερτόριό του. Το βασικό γνώρισμα της ομάδας είναι ότι συνδυάζει την κλασική παιδεία και την χορογραφική παρακαταθήκη με την αυθεντικότητα του ισπανοαμερικανικού πολιτισμού, ένα ιδιόμορφο στοιχείο που αναδεικνύεται εξάλλου μέσα από τον πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα του ρεπερτορίου του: μυθικά μπαλέτα όπως «Η λίμνη των κύκνων» ή «Η ωραία κοιμωμένη» συνυπάρχουν με τη ρωσική κληρονομιά του «Πετρούσκα» ή του «Απομεσήμερου ενός φαύνου», με τις χορογραφίες των Μπαλανσίν, Φορσάιθ, Ρόμπινς, Μακ Μίλλαν, Μπεζάρ ή ακόμα και με τις δημιουργίες γνωστών μετρ του φλαμένκο όπως ο Αντόνιο Γαδές.

• Ιδρυση

Ιδρύθηκε από τη μπαλαρίνα και χορογράφο Αλίσια Αλόνσο, που είναι και η καλλιτεχνική του διευθύντρια, πριν από εξήντα χρόνια. Υπήρξε η πρώτη επαγγελματική ομάδα κλασικού χορού της Κούβας και μετονομάστηκε σε Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας μετά την επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο (1958-9), γεγονός που επέτρεψε τη διεύρυνση του σχήματος με νέους χορευτές, τον εμπλουτισμό του ρεπερτορίου, τη μετάκληση χορογράφων από το εξωτερικό και την περαιτέρω εδραίωση της σχολής χορού, η οποία είχε ιδρυθεί το 1950. Από αυτό το φυτώριο ταλέντων άρχισαν τη σταδιοδρομία τους πολλοί μεγάλοι σολίστ όπως οι Χοσεφίνα Μέντες, Αουρόρα Μπος, Ορλάντο Σαλγκάντο, η Αμπάρο Μπρίτο καθώς και πολλά αστέρια της νεότερης γενιάς: ο Κάρλος Ακόστα ή ο Χοσέ Μανουέλ Καρένο.

Το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας έχει πραγματοποιήσει πολλές περιοδείες στην Ευρώπη, την Αμερική και την Ασία ενώ κάθε δύο χρόνια διοργανώνει το δικό του διεθνές φεστιβάλ με τη συμμετοχή καταξιωμένων χορευτών απ’ όλο τον κόσμο.

• Στο Μέγαρο

Είναι περιττό να πούμε ότι η «Ζιζέλ» και ο «Δον Κιχώτης» είναι δύο πολυαγαπημένα μπαλέτα. Αυτό ισχύει για όλους τους φαν του κλασικού χορού. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να θυμάσαι την ιστορία, την υπέροχη μουσική ή κάποιες χαρακτηριστικές σκηνές των έργων. Εχει λοιπόν μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τι έκανε η Αλίσια Αλόνσο. Διάσημη μπαλαρίνα και ιδιοφυής χορογράφος που έδωσε το δικό της στίγμα σε πολλά κλασικά μπαλέτα. Ας πούμε στον «Δον Κιχώτη»… Η χορογραφία των Πετιπά/Γκόρσκι βασίστηκε στη μουσική του Λούντβιχ Μίνκους ενός από τους σπουδαιότερους μουσουργούς που ενδιαφέρθηκαν σοβαρά για την ορχηστική τέχνη.

Αυτή τη σύνθεση χρησιμοποίησε και η Αλίσια Αλόνσο για να δημιουργήσει το 1988 τον δικό της «Δον Κιχώτη» σε συνεργασία με τις Μάρτα Γκαρσία και Μαρία Ελένα Γιορέντε, αναθέτοντας στον Σαλβαντόρ Φερνάντες την προσαρμογή του λιμπρέτου και τον σχεδιασμό των σκηνικών και των κοστουμιών. Γνωρίζοντας πόσο βαθιά ριζωμένος είναι ο ιππότης της Λα Μάντσα στην ισπανοκουβανική κουλτούρα, η Αλόνσο επέμεινε ιδιαίτερα στην αυθεντικότητα των παραδοσιακών ισπανικών χορών, από τους οποίους άντλησε την έμπνευσή της για το τρίπρακτο μπαλέτο της. Μια άλλη σημαντική διαφορά της κουβανικής εκδοχής του «Δον Κιχώτη» σε σχέση με άλλες διαδεδομένες χορογραφικές καταθέσεις είναι ότι αναβαθμίζει τα πρόσωπα του Δον Κιχώτη και του Σάντσο Πάντσα, τα οποία συνήθως λειτουργούν κάπως περιφερειακά σε άλλες εκδοχές, αφού οι εκδοχές αυτές εστιάζουν την προσοχή τους στην κόρη του πανδοχέα Κίτρι και στον κουρέα Μπαζίλιο. Μάλιστα, η Αλόνσο βάζει τον δικό της Δον Κιχώτη να χορεύει ως παρτενέρ της Κίτρι στο αντάτζιο της Β΄ Πράξης.

• Καινοτομίες

Η «Ζιζέλ» κατέχει ξεχωριστή θέση στο ρεπερτόριο του Εθνικού Μπαλέτου της Κούβας αλλά και στην καρδιά της χορογράφου, η οποία, όταν χόρεψε τον ρόλο αυτό στις Ηνωμένες Πολιτείες, απέσπασε εγκωμιαστικές κριτικές για την εντελώς υπερβατική της ερμηνεία: «μια ψυχή που χορεύει», έγραψε ο Τύπος. Αυτήν ακριβώς τη διάσταση θέλησε να δώσει στη δική της χορογραφική εκδοχή για τη «Ζιζέλ» η Αλίσια Αλόνσο εισάγοντας ορισμένες καινοτομίες που τονίζουν το ποιητικά μεταφυσικό στοιχείο του λιμπρέτου: ένα φάντασμα πλανιέται στη σκηνή της παντομίμας της μητέρας της Ζιζέλ στην Α΄ Πράξη ενώ στη Β΄ Πράξη δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην αργή και εντελώς ανάλαφρη κίνηση των χορευτών ώστε να προκαλείται η εντύπωση ότι αιωρούνται αψηφώντας τη βαρύτητα, μια αίσθηση που ενισχύεται άλλωστε από τις ενδυματολογικές και σκηνογραφικές επιλογές του Σαλβαντόρ Φερνάντες.

Η «Ζιζέλ» της Αλίσια Αλόνσο αποτελεί ίσως μία από τις δημοφιλέστερες χορογραφικές εκδοχές του γνωστού μύθου καθώς έχει ενταχθεί εδώ και δεκαετίες στα ρεπερτόρια του Θέατρου Κολόν του Μπουένος Αϊρες, της Οπερας των Παρισίων, του Μπαλέτου του Θεάτρου Καλών Τεχνών του Μεξικού, του Μπαλέτου της Οπερας της Βιέννης κ.ά. Επίσης, έχει χαρίσει στην ερμηνεύτρια και δημιουργό της μια σπουδαία διπλή διάκριση: το 1966, το Μέγα Βραβείο της Πόλης των Παρισίων (χορογραφία και ερμηνεία) στο 4ο Φεστιβάλ Χορού των Ηλυσίων Πεδίων.

• Μεγάλη κυρία του χορού

Γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1921 στην Αβάνα αλλά γρήγορα εγκατέλειψε την πατρίδα της για να σταδιοδρομήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκανε το ντεμπούτο της το 1938 σε μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ και ένα χρόνο αργότερα έγινε μέλος του American Ballet Caravan (σημερινού New York City Ballet). Να σκεφτεί κανείς ότι στα είκοσι της χρόνια η Αλόνσο έπαθε αποκόλληση αμφιβληστροειδούς και μετά από μεγάλη ταλαιπωρία χάρη στην αγάπη και την αφοσίωση της στην τέχνη του χορού όχι μόνο συνέχισε να χορεύει (με μεγάλα προβλήματα όρασης) αλλά διέπρεψε ως μία από τις σημαντικότερες μπαλαρίνες του 20ού αιώνα.Το 1948 ίδρυσε στην Αβάνα το δικό της μπαλέτο το οποίο ονομάστηκε αργότερα Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας και ετέθη υπό την προστασία του κράτους. Η μεγάλη κυρία του χορού είναι σήμερα επίτιμη διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Αβάνας και του Ανωτάτου Ινστιτούτου Τεχνών της Κούβας. Εχει τιμηθεί από την Unesco με το μετάλλιο Pablo Picasso και από τον ισπανικό θρόνο με το Παράσημο της Ισαβέλλας.

Έργα και ημέρες ενός θρύλου

Το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας, υπό τη διεύθυνση της θρυλικής Αλίσια Αλόνσο, δίνει δέκα παραστάσεις στην Αθήνα

«Δον Κιχώτης»

Ιδρύθηκε πριν εξήντα χρόνια από τη σπουδαία χορεύτρια – χορογράφο Αλίσια Αλόνσο, σε μια χώρα όπου η τέχνη του κλασικού μπαλέτου ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Η Κουβανέζικη Επανάσταση και το όραμα του Φιντέλ Κάστρο, που ήθελε ν’ αποκτήσει η χώρα του το καλύτερο μπαλέτο στον κόσμο, του άνοιξε τα «φτερά». Για να φτάσει να γίνει, υπό τη διεύθυνση της ιδρύτριάς του, ένα από τα σημαντικότερα σχήματα κλασικού χορού σε όλο τον κόσμο. Ο λόγος για το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας, που έρχεται στη χώρα μας για να παρουσιάσει τα δημοφιλή έργα «Δον Κιχώτης» και «Ζιζέλ» σε χορογραφίες της αειθαλούς Αλίσια Αλόνσο. Στις 19, 20, 21, 22, 23 και 25/12 θα παρουσιάσει τον «Δον Κιχώτη», ενώ στις 27, 28, 29 και 30/12 τη «Ζιζέλ». Ολες οι παραστάσεις ανεβαίνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη»), στις 9 μ.μ.

Με τα «φτερά» της Επανάστασης

Η ιστορία του Εθνικού Μπαλέτου της Κούβας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Αλίσια Αλόνσο, την «απόλυτη πρίμα μπαλαρίνα» του 20ού αιώνα, αλλά και ιδιοφυή χορογράφο παγκόσμιου κύρους. Γεννημένη το 1921 στην Αβάνα, γρήγορα εγκατέλειψε την πατρίδα της για να σταδιοδρομήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκανε το ντεμπούτο της το 1938 σε μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ και ένα χρόνο αργότερα έγινε μέλος του American Ballet Caravan (σημερινού New York City Ballet), όπου έκανε μεγάλη σολιστική καριέρα. Καθώς βασικό μέλημά της ήταν ανέκαθεν η προώθηση του κλασικού χορού στην Κούβα, η Αλίσια Αλόνσο ίδρυσε στην Αβάνα το δικό της μπαλέτο το 1948. Για δέκα χρόνια το λειτουργούσε χωρίς την παραμικρή βοήθεια και μόνο μετά την Επανάσταση το μπαλέτο τέθηκε κάτω από την προστασία του κράτους και πήρε την ονομασία Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας. Εχοντας πλέον την αμέριστη κρατική φροντίδα ακολούθησε ανοδική πορεία: Διεύρυνση του σχήματος με νέους χορευτές, εμπλουτισμός ρεπερτορίου, μετάκληση χορογράφων από το εξωτερικό, εδραίωση της σχολής χορού. Από αυτό το φυτώριο ταλέντων άρχισαν τη σταδιοδρομία τους πολλοί, μεγάλοι σολίστ (Χοσεφίνα Μέντες, Αουρόρα Μπος, Ορλάντο Σαλγκάντο, Αμπάρο Μπρίτο) και αστέρια της νεότερης γενιάς (Κάρλος Ακόστα, Χοσέ Μανουέλ Καρένο). Εξάλλου, δεν είναι λίγοι οι μόνιμοι σολίστ του Εθνικού Μπαλέτου της Κούβας, που μετακαλούνται συχνά στο εξωτερικό για να χορέψουν με σπουδαία σύνολα. Το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας έχει πραγματοποιήσει πολλές περιοδείες στην Ευρώπη, στην Αμερική και την Ασία. Το βασικό του γνώρισμα είναι ότι συνδυάζει την κλασική παιδεία και χορογραφική παρακαταθήκη με την αυθεντικότητα του ισπανοαμερικανικού πολιτισμού, ένα ιδιόμορφο στοιχείο που αναδεικνύεται εξάλλου μέσα από τον πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα του ρεπερτορίου του: Μυθικά μπαλέτα όπως «Η λίμνη των κύκνων» ή «Η ωραία κοιμωμένη» συνυπάρχουν με τη ρωσική κληρονομιά του «Πετρούσκα» ή του «Απομεσήμερου ενός φαύνου», με τις χορογραφίες των Μπαλανσίν, Φορσάιθ, Ρόμπινς, Μακ Μίλαν ή Μπεζάρ ή ακόμα και με τις δημιουργίες γνωστών μετρ του φλαμένκο, όπως ο Αντόνιο Γαδές. Για την υψηλή ποιότητα της καλλιτεχνικής του προσφοράς έχει αποσπάσει διεθνείς διακρίσεις. Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι το Διεθνές Φεστιβάλ Μπαλέτου, που διοργανώνει κάθε χρόνο στην Αβάνα, με τη συμμετοχή καταξιωμένων χορευτών απ’ όλο τον κόσμο.

«Δον Κιχώτης»

Σε μια χώρα, όπου πριν την Επανάσταση ο κλασικός χορός ήταν στο περιθώριο, τα τελευταία πενήντα χρόνια γνώρισε μεγάλη άνθηση. Το κλασικό μπαλέτο καλλιεργείται ιδιαίτερα όχι μόνο στο επίπεδο των μεγάλων καλλιτεχνικών σχημάτων, αλλά κυρίως στο επίπεδο της παρεχόμενης καλλιτεχνικής παιδείας. Είναι πραγματικός άθλος το ότι σήμερα υπάρχει ένα δίκτυο εκατοντάδων σχολείων χορού, που παρέχουν πλήρη εκπαίδευση σε παιδιά ηλικίας 9 – 18 χρόνων. Σε αρκετά απ’ αυτά τα σχολεία, συνεχίζει και σήμερα να διδάσκει ακόμα τακτικά η θρυλική Αλόνσο, παρά τα 87 της χρόνια. Για τη μεγάλη της προσφορά, η μεγάλη κυρία του χορού, που είναι Επίτιμη Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Αβάνας και του Ανωτάτου Ινστιτούτου Τεχνών της Κούβας, έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία στη χώρα της και στο εξωτερικό.

«Δον Κιχώτης» και «Ζιζέλ»

Οσον αφορά στις παραστάσεις που θα δώσει στην Αθήνα το Εθνικό Μπαλέτο της Κούβας, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει τη χορογραφική «ματιά» της Αλόνσο. Η δική της εκδοχή πάνω στον «Δον Κιχώτη» στηρίζεται στην παλαιότερη χορογραφία των Πετιπά – Γκόρσκι, η οποία είναι βασισμένη στη μουσική του Λούντβιχ Μίνκους. Αυτή τη σύνθεση χρησιμοποίησε και η Αλίσια Αλόνσο για να δημιουργήσει το 1988 τον δικό της «Δον Κιχώτη», σε συνεργασία με τις Μάρτα Γκαρσία και Μαρία Ελένα Γιορέντε, αναθέτοντας στον Σαλβαντόρ Φερνάντες την προσαρμογή του λιμπρέτου και το σχεδιασμό των σκηνικών και των κοστουμιών. Γνωρίζοντας πόσο βαθιά ριζωμένος είναι ο ιππότης της Λα Μάντσα στην ισπανοκουβανική κουλτούρα, η Αλόνσο επέμεινε ιδιαίτερα στην αυθεντικότητα των παραδοσιακών ισπανικών χορών, από τους οποίους άντλησε την έμπνευσή της για το τρίπρακτο μπαλέτο της. Μια άλλη σημαντική διαφορά της κουβανικής εκδοχής του «Δον Κιχώτη» σε σχέση με άλλες διαδεδομένες χορογραφικές καταθέσεις, είναι ότι αναβαθμίζει τα πρόσωπα του Δον Κιχώτη και του Σάντσο Πάντσα, τα οποία συνήθως λειτουργούν κάπως …περιφερειακά σε άλλες εκδοχές, οι οποίες εστιάζουν την προσοχή τους κυρίως στην κόρη του πανδοχέα Κίτρι και στον κουρέα Μπαζίλιο. Μάλιστα, η Αλόνσο βάζει τον δικό της Δον Κιχώτη να χορεύει ως παρτενέρ της Κίτρι στο αντάτζιο της Β΄ Πράξης.

«Ζιζέλ»

Η «Ζιζέλ», αυτό το αριστούργημα του ρομαντικού μπαλέτου, κατέχει ξεχωριστή θέση στο ρεπερτόριο του Εθνικού Μπαλέτου της Κούβας, αλλά και στην καρδιά της χορογράφου, η οποία, όταν χόρεψε το ρόλο αυτό στις ΗΠΑ, απέσπασε εγκωμιαστικές κριτικές για την εντελώς υπερβατική της ερμηνεία: «Μια ψυχή που χορεύει», έγραψε ο Τύπος. Αυτήν ακριβώς τη διάσταση θέλησε να δώσει στη δική της χορογραφική εκδοχή για τη «Ζιζέλ» η Αλόνσο, εισάγοντας ορισμένες καινοτομίες που τονίζουν το ποιητικά μεταφυσικό στοιχείο του λιμπρέτου. Η «Ζιζέλ» της Αλίσια Αλόνσο αποτελεί μία από τις δημοφιλέστερες χορογραφικές εκδοχές του γνωστού μύθου, καθώς έχει ενταχθεί, εδώ και δεκαετίες, στα ρεπερτόρια του Θεάτρου Κολόν του Μπουένος Αϊρες, της Οπερας των Παρισίων, του Μπαλέτου του Θεάτρου Καλών Τεχνών του Μεξικού, του Μπαλέτου της Οπερας της Βιέννης, κ.ά. Επίσης, έχει χαρίσει στην ερμηνεύτρια και δημιουργό της μια σπουδαία διπλή διάκριση: Το 1966, το Μέγα Βραβείο της Πόλης των Παρισίων (χορογραφία και ερμηνεία) στο 4ο Φεστιβάλ Χορού των Ηλυσίων Πεδίων.

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ, Ριζοσπάστης, 14/12/2008

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

13/1/2008

— Χορός των άστρων

24/9/2006

— Πανδαισία ρωσικού χορού

6/3/2004

— «Δον Κιχώτης» στη Λυρική

27/6/1999

— Αστέρια στη «Λίμνη των κύκνων»

25/12/1998

— Δον Κιχώτης