Ενα εξαιρετικά επίκαιρο έργο του Μπρεχτ σκηνοθετεί ο Βασίλης Κανελλόπουλος, αφού τα σκάνδαλα με τις μίζες, τους εκβιασμούς και τα παιχνίδια εξουσίας είναι παντός καιρού και τόπου.
Στον «Αρτούρο Ούι» το θέμα ξεσκεπάζει η κρυφή κάμερα ενός τηλεοπτικού σταθμού.
Η υπόθεση εξελίσσεται στο Σικάγο του μεσοπολέμου, την εποχή της οικονομικής κρίσης. Οι θεσμοί στην πόλη έχουν καταρρεύσει. Οι μεγαλέμποροι του τραστ κουνουπιδιού εξαγοράζουν μια ναυαγισμένη ναυτιλιακή εταιρεία και προσφέρουν την πλειοψηφία των μετοχών της στο δήμαρχο Ντόξμπορο, εξασφαλίζοντας την υπογραφή του ως εγγύηση για δάνειο κατασκευής αποβάθρας στο λιμάνι. Τα έργα δεν κατασκευάζονται ποτέ και το χρήμα, ζεστό ακόμη, γίνεται βίλα του δημάρχου…
Το σκάνδαλο αποκαλύπτεται και διατάσσεται έρευνα για τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος. Σ’ αυτό το σημείο θα κάνει την εμφάνισή του ο γκάνγκστερ Αρτούρο Ούι και χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα θα καταφέρει να αποκτήσει την εξουσία.
Οι θεατές της παράστασης παρακολουθούν όλο το παρασκήνιο του σκανδάλου να ξετυλίγεται μέσα σ’ ένα τηλεοπτικό στούντιο. Ο σκηνοθέτης εμπλέκει στο έργο την τηλεόραση ως ρυθμιστικό παράγοντα στη λειτουργία της σύγχρονης δημοκρατίας, θέτοντας επίκαιρα ερωτήματα γύρω από θεσμούς, συμφέροντα, δυνατότητα παρέμβασης πολιτών στη λήψη αποφάσεων.
Οπως και σε άλλες του δουλειές έτσι και τώρα ο Βασίλης Κανελλόπουλος επεξεργάστηκε την εικόνα, τον ήχο, τους φωτισμούς. Με τη χρήση βίντεο, την ζωντανή βιντεοσκόπηση, ντουντούκες, ήχους παραμορφωμένους, συγχρονισμένη κίνηση και μετωπικά παιξίματα από τους ηθοποιούς, οδηγεί το σόου των διαφθορέων εκεί που τους αξίζει: σε μια ακραία παράσταση. Συντεταγμένοι στη σκηνοθετική άποψη, χωρίς στιγμή χαλάρωσης, η Ελένη Μακρή (Ούι), Ντίνος Ποντικόπουλος (Ρόμα), Χάικ Κασαρτζιάν (Ντόξμπορο), Κώστας Γεραντώνης (Ντάλφιτ-ηθοποιός), Ανδρονίκη Αβδελιώτη (Ντοκ Νταίζη), Κωνσταντίνα Μάρα (εικονολήπτης), Τζίνα Αποστολοπούλου (παρουσιάστρια) και Μαρίνα Νατιώτη.