Ο μακρύς δρόμος του πόνου…

Α. Λάμπρη – Κ. Διδασκάλου σε μια σκηνή από τον «Δρόμο…»

«Μια πραγματικότητα τρομερά σοκαριστική»… Με αυτά τα λόγια περιγράφει η Βρετανή συγγραφέας Σήλα Στήβενσον την εμπειρία της από την έρευνα στις αγγλικές φυλακές. Μια έρευνα που την οδήγησε στο θεατρικό έργο Δρόμος μακρύς, ένα συγκλονιστικό κείμενο με θέμα του το έγκλημα, τον πόνο και τη συγχώρεση…

Γραμμένο πριν από δύο χρόνια κατ’ ανάθεση, στο πλαίσιο του «Προγράμματος της συγχώρεσης» του βρετανικού υπουργείου Δικαιοσύνης, απαίτησε μακρόχρονη έρευνα στις φυλακές και η ίδια η συγγραφέας πέρασε πολύ χρόνο εκεί, προκειμένου να κατανοήσει τις συνθήκες που επικρατούν  και να κάνει μακροσκελείς συζητήσεις με τους εκπροσώπους του προγράμματος του υπουργείου όσο και με τους ίδιους τους κρατουμένους. Στόχος του προγράμματος είναι η συγχώρηση, η συμφιλίωση και η επίλυση των διαφορών, όχι θεωρητικά αλλά σε πρακτικό επίπεδο ανθρώπινων συμπεριφορών και σχέσεων. Για τον λόγο αυτό πολλές φορές η λογοτεχνία και το θέατρο χρησιμοποιούνται ως «εργαλεία» για την επίτευξη του στόχου αυτού.

Όμως το έργο της Σ. Στήβενσον, που εντάσσεται στο βρετανικό ρεύμα του «in-yer-face theatre», δεν είναι σε καμία περίπτωση εργαλειακό… Ξεκινά από μια καθημερινή ιστορία, από αυτές που δημοσιεύονται σωρό στα μονόστηλα των εφημερίδων: ένα κορίτσι, υπό την επήρεια ναρκωτικών, μαχαιρώνει ένα αγόρι που με απότομο τρόπο της ζήτησε λίγα χρήματα… Πάνω σε αυτό το συνηθισμένο (δυστυχώς…) περιστατικό, η συγγραφέας επικεντρώνει στην οικογένεια του δολοφονημένου, που αγωνίζεται για να δώσει νόημα στην εμπειρία της, να επουλώσει το τραύμα και να συγχωρήσει, μη αφήνοντας το κακό να την οδηγήσει στη γάγγραινα της εκδίκησης.

Στη χώρα μας έχουν ακόμη παιχτεί τα έργα της Σ. Στήβενσον Η μνήμη του νερού (σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη, 2000) και Πέντε είδη σιωπής (σε σκηνοθεσία Αναστασίας Ρεβή, το 2002 και από το Εθνικό Θέατρο, το 2006, σε σκηνοθεσία Άσπας Τομπούλη).

Ο Δρόμος μακρύς παρουσιάζεται στο Θέατρο Ορφέας, σε σκηνοθεσία Χρήστου Καρχαδάκη και σε αυτό παίρνουν μέρος οι ηθοποιοί Κατερίνα Διδασκάλου, Χρήστος Καρτέρης, Μέλπω Κωστή, Αγγελική Λάμπρη και Χριστόδουλος Στυλιανού. [Η ΑΥΓΗ: 09/02/2010]

• – Από το Εθνικό Θέατρο ανακοινώθηκε ότι οι παραστάσεις του στις 10 και 24 Φεβρουαρίου, λόγω των προγραμματισμένων απεργιών της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕE, ακυρώνονται. Όσοι έχουν προμηθευτεί ήδη εισιτήρια γι’ αυτές τις μέρες μπορούν να τα αλλάξουν στα ταμεία του θεάτρου.

Σίλα Στίβενσον «Δρόμος μακρύς», σε σκηνοθεσία Χρήστου Καρχαδάκη

Στο θέατρο «Ορφέας», κάθε Δευτέρα – Τρίτη, παρουσιάζεται το έργο της Σίλα Στίβενσον «Δρόμος μακρύς», σε σκηνοθεσία Χρήστου Καρχαδάκη. Ενα έργο με θέμα τη «συγχώρεση». Ζώντας τις συνέπειες της άδικης δολοφονίας του γιου της, μια οικογένεια δίνει αγώνα για να βρει το νόημα της συγχώρεσης. Το «Θέατρο της συνέργειας», σε συνεργασία με το «Πρόγραμμα της Συγχώρεσης» του βρετανικού υπουργείου Δικαιοσύνης ανέθεσαν στη Σίλα Στίβενσον τη συγγραφή του έργου μετά από έρευνα στις φυλακές του Λονδίνου. Το έργο γράφτηκε για να παιχτεί στο θέατρο, αλλά και στις φυλακές, γι’ αυτό και απευθύνεται στο κοινό. Μετάφραση: Δημήτρης Μοθωναίος – Βάσια Παναγοπούλου. Σκηνικά – Κοστούμια: Μυρτώ Αναστασοπούλου. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Παίζουν: Κατερίνα Διδασκάλου, Χρήστος Καρτέρης, Μέλπω Κωστή, Αγγελική Λάμπρη, Χριστόδουλος Στυλιανού.

• Από τις 15/2, κάθε Δευτέρα – Τρίτη, στο θέατρο «Σημείο», θα παίζεται η παράσταση «Δυο μεγάλες μύτες», σε κείμενο – σκηνοθεσία Χάρη Χιώτη. Κάποτε, ζούσε ένα ζευγάρι …γκρινιάρης ο άντρας ..ευγενική η γυναίκα! Δυο ερωτευμένοι που ξεχώριζαν, γιατί είχαν πολύ μεγάλες μύτες… Το έργο έχει θέμα την αδελφική φιλία ενός αγοριού και ενός κοριτσιού. Μια γνωριμία σε πολύ μικρή ηλικία σημαδεύει τις ζωές δύο εφήβων, δημιουργώντας τους μια κοινή πορεία και πραγματικότητα. Πόσο μπορεί μια τυχαία γνωριμία να επηρεάσει τις ζωές τους; Kείμενο – σκηνοθεσία Χάρη Χιώτη, σκηνικά Μαρίας Αγγελή. Παίζουν: Αννα Βουρλιώτου, Χάρης Χιώτης.