«Στη Ρωσία με αγάπη»… από το Λονδίνο

• Το ανέβασμα του «The Pride» συμπίπτει με τις διαδηλώσεις κατά των ρωσικών «αντι-γκέι» νόμων

The Guardian

Την περασμένη εβδομάδα, το Γουάιτχολ του Λονδίνου γέμισε από διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για τους νέους «αντι-γκέι» νόμους στη Ρωσία. Φαίνεται λοιπόν πως ήταν η πιο κατάλληλη στιγμή για το νέο ανέβασμα από τον Τζέιμι Λόιντ του βραβευμένου έργου του Αλέξι Κέιν Κάμπελ «The Pride», που πρωτοανέβηκε το 2008 και έχει θέμα τις σεισμικές αλλαγές που σημειώθηκαν στη Βρετανία, όσον αφορά τη στάση απέναντι στη σεξουαλικότητα τα τελευταία εξήντα χρόνια. Στο κλείσιμο της αυλαίας, μάλιστα, οι ηθοποιοί κρατούσαν πλακάτ που έγραφαν «Στη Ρωσία με αγάπη!».

Ωστόσο, το έργο του Κάμπελ είναι κάτι πολύ περισσότερο από προπαγάνδα: είναι ένα έργο τέχνης που αντιπαραβάλλει σκηνές από την καταπιεστική δεκαετία του ’50 με άλλες από το πιο απελευθερωμένο, αλλά ακόμη ατελές, παρόν.

Θέατρο Μεσσήνης: Επαναλειτούργησε μετά από πολλούς αιώνες

• Το αρχαίο θέατρο αποκάλυψε ο καθηγητής αρχαιολογίας Πέτρος Θέμελης.

Μετά από πολλούς αιώνες, επαναλειτούργησε χθες βράδυ αναστηλωμένο το αρχαίο θέατρο Μεσσήνης, με γκαλά όπερας, που οργάνωσε το φεστιβάλ Αθηνών – Επιδαύρου, το σωματείο «Διάζωμα», η ΛΗ΄ Εφορεία Αρχαιοτήτων, ο Δήμος Μεσσήνης και η Περιφέρεια Πελοποννήσου.Το αρχαίο θέατρο Μεσσήνης αποκάλυψε ο καθηγητής αρχαιολογίας Πέτρος Θέμελης, που έχει την ευθύνη του ανασκαφικού έργου στην αρχαία Μεσσήνη και αναστηλώθηκε μερικώς με χρηματοδοτήσεις, από το 2ο & 3ο Κ.Π.Σ. κι ολοκληρώθηκε με δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.

Στην αποψινή πρώτη, γέμισαν ασφυκτικά τα εδώλια του αρχαίου θεάτρου και μεταξύ των θεατών παραβρέθηκαν ο υφυπουργός Πολιτισμού Γιάννης Ανδριανός, η υφυπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Εύη Χριστοφυλοπούλου, βουλευτές, ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης, ο πρώην υπουργός και πρόεδρος του σωματείου «Διάζωμα» Σταύρος Μπένος, αυτοδιοικητικοί παράγοντες της Μεσσηνίας, άνθρωποι από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών αλλά και των επιχειρήσεων.

Ομάδα καθηγητών στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου προ της συναυλίας, πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας, για τις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις συναδέλφων τους.

Πηγή: AMΠE

ΠΕΤΡΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ Κανείς δεν φανταζόταν ότι εδώ υπήρχε θέατρο

Το 1986 όταν ο Πέτρος Θέμελης ανέλαβε να συνεχίσει εκ μέρους της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας την ανασκαφική έρευνα στην Αρχαία Μεσσήνη, δεν υπήρχε θέατρο και βέβαια κανείς δεν φανταζόταν ότι κάτω από τους τεράστιους όγκους χώματος θα κρυβόταν ένα τεράστιο Θέατρο χωρητικότητας 10.000 θεατών.

Μετά από 27 χρόνια, ο Πέτρος Θέμελης δεν μπορεί παρά να είναι δικαιωμένος. Οι προσπάθειες που ξεκίνησε τότε μαζί με τους συνεργάτες του παίρνουν σάρκα και οστά. Οπως το Θέατρο που σήμερα εγκαινιάζεται με ένα σπουδαίο γκαλά όπερας.

Λίγες μέρες πριν από τα εγκαίνια, συναντήσαμε τον Πέτρο Θέμελη στον χώρο του θεάτρου. Μας μίλησε για την πορεία αναστήλωσης αυτού του σπουδαίου μνημείου αλλά και τις εργασίες στους υπόλοιπους χώρους της Αρχαίας Μεσσήνης, μας μίλησε για τα τελευταία σπουδαία ευρήματα, τον προγραμματισμό για τα επόμενα χρόνια αλλά και για κάποιους κακόβουλους της περιοχής που τον διαβάλουν συστηματικά.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΧΟΡΟΥ – ΘΕΑΤΡΟΥ – ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ: Οχι άλλος εμπαιγμός

Σαν «μπαλάκι του πινγκ πονγκ» αντιμετωπίζουν τα υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού τους Σπουδαστές των Σχολών Χορού, Θεάτρου, Κινηματογράφου. Ο Σύλλογος Σπουδαστών, όταν διαμαρτύρεται στο ΥΠΠΟ, παραπέμπεται στο Παιδείας και όταν διαμαρτύρεται στο «αναρμόδιο» υπουργείο Παιδείας παραπέμπεται στο ΥΠΠΟ. Αυτό έκανε και χτες ο γγ του υπουργείου Παιδείας, Θ. Κυριαζής. Σε συνάντηση με τους σπουδαστές, απάντησε ότι οι σχολές τους δεν ανήκουν στην αρμοδιότητα του υπουργείου του και να απευθυνθούν στο ΥΠΠΟ.

Εργο του Γκορ Βιντάλ

Gerald Schoenfeld Theater

www. thebestmanonbroadway. com

«Gore Vidal’s the Best Man». Η ανελέητη σάτιρα που έγραψε το 1960 ο Γκορ Βιντάλ, με θέμα τα παρασκήνια των προκριματικών εκλογών για την ανάδειξη των προεδρικών υποψηφίων, ανεβαίνει την πιο κατάλληλη εποχή, καθώς έρχεται να «αναμετρηθεί» με όσα συμβαίνουν σήμερα εν όψει των εκλογών του Νοεμβρίου. Ο θαλερός βετεράνος των αμερικανικών γραμμάτων (αλλά και πολιτικός ακτιβιστής) έχει καταπιαστεί επανειλημμένα στα έργα του -μυθιστορήματα, σενάρια, δοκίμια, θεατρικά- με τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα της σύγχρονης εποχής, στηλιτεύοντας με την έξοχη πένα του τα κακώς κείμενα σε διαφορετικές περιόδους της αμερικανικής διαδρομής. Το έργο, που έχει γνωρίσει πολλά επιτυχημένα ανεβάσματα στο παρελθόν, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του Μάικλ Ουίλσον. Πρωταγωνιστούν ο Τζέιμς Ερλ Τζόουνς (ο οποίος «κλέβει την παράσταση» σύμφωνα με τους κριτικούς), η Κάντις Μπέργκεν, ο Τζον Λαροκέτ, ο Ερικ Μακόρμακ, κ. ά., ενώ συμμετέχει επίσης η Αντζελα Λάνσμπουρι, η γηραιά Αγγλίδα ηθοποιός που τα τελευταία χρόνια κάνει εξαιρετικά επιτυχημένες εμφανίσεις σε σκηνές του Μπρόντγουεϊ.

«Λεπίς» στο άδειο Δημοτικό Βρεφοκομείο

Στο πρώην Δημοτικό Βρεφοκομείο της Αθήνας στην Πλατεία Κουμουνδούρου όπου στεγάστηκε τις τελευταίες δεκαετίες η Δημοτική Πινακοθήκη, μια ατμοσφαιρική και ιδιαίτερη παράσταση εμπνευσμένη από τον χώρο. Στους διαδρόμους και τα άδεια δωμάτια κινείται το έργο «Λεπίς» της ομάδας «όχι παίζουμε» που σκηνοθετούν ο Γιώργος Σαχίνης και η Ειρήνη Αλεξίου. Για τη συγγραφή του κειμένου η ομάδα εμπνεύστηκε από το κτίριο, την πλατεία και το μυθιστόρημα «Σα θα γίνουμε άνθρωποι» του Πέτρου Πικρού. Η μουσική είναι των Imam Baildi, τα βίντεο των Παύλου Τσιαντού και Δημήτρη Χριστόπουλου. Παίζουν οι Ανδρέας Μαριανός, Pauline Huguet, Νάνσυ Μπούκλη και Ειρήνη Αλεξίου. Η παράσταση εντάσσεται στο πλαίσιο του UrbanDig Project (Ανασκαφή Φαντασμάτων Πολιτισμού στη Σύγχρονη Πόλη). Στις 9 μ.μ. Πειραιώς 51, Πλατεία Κουμουνδούρου

Το Growing Up Gonzales του Φέλιξ Ρόχας

Jan Hus Playhouse
www.growingupgonzales.com
«Growing Up Gonzales». Εργο για έναν ηθοποιό, το Growing Up Gonzales του Φέλιξ Ρόχας είναι μια γλυκόπικρη κωμωδία με θέμα δύο αδέλφια από το Πουέρτο Ρίκο που μεγάλωσαν στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης. Συνδυάζοντας τη stand-up comedy και το μελόδραμα, ο Αντρές Τσουλίζι Ροντρίγκες ερμηνεύει και τους δύο αδελφούς: τον Σίσκο, τον καλοκάγαθο αλλά φιλάσθενο νεότερο αδελφό, που μαθαίνουμε εξαρχής ότι έχει πεθάνει, και τον Τζόνι, τον μεγάλο αδελφό, που είναι «μάγκας» και «παιδί της πιάτσας» και που ανακαλύπτει τα ημερολόγια του Σίσκο μετά το θάνατό του. Ο αθόρυβος Σίσκο αποδεικνύεται έξοχος αφηγητής, εξιστορώντας τις τραγωδίες και τα κωμικά περιστατικά που σημάδεψαν τα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια. Η ζωή του Σίσκο ξετυλίγεται έτσι μέσα από τα μάτια του Τζόνι, ο οποίος προσπάθησε να αντικαταστήσει τον απόντα πατέρα τους ως προστάτης του μικρού αδελφού του. Το έργο όσο και ο ερμηνευτής, έμπειρος κωμικός ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας, έχουν κερδίσει ευνοϊκά σχόλια από την κριτική, αλλά και θερμή ανταπόκριση από τους θεατές.

ΘΕΑΤΡΟ «ΑΛΦΑ» Μυστήριο και μια βόμβα

• Δύο νομπελίστες φυσικοί συζητούν για την αγάπη, την προδοσία, αλλά και τον θάνατο, στην «Κοπεγχάγη» που σκηνοθετεί ο Γιάννης Μαργαρίτης

Ηρώ Μουκίου, Βασίλης Ρίσβας και Θοδωρής Αντωνιάδης πρωταγωνιστούν στην «Κοπεγχάγη»

Πυρηνική φυσική, ζητήματα ηθικής, παγκόσμια ιστορία, διεθνείς σχέσεις και ολοζώντανοι χαρακτήρες, ανθρώπινα πάθη, πίστη και προδοσία, έχθρα και αγάπη είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το γοητευτικό έργο του Μάικλ Φρέιν «Κοπεγχάγη», που χαρακτηρίζεται από γοργούς ρυθμούς και εκρηκτικές εντάσεις, αποτελώντας ένα μακρύ ταξίδι από τη Φυσική ως τον Ανθρωπο. Η παράσταση παρουσιάζεται από τις 23 του μήνα στο θέατρο «Αλφα», σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαργαρίτη και με τους Ηρώ Μουκίου, Βασίλη Ρίσβα, Θοδωρή Αντωνιάδη.

Το έργο (το 13ο του συγγραφέα) παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο, στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, τον Μάιο του 1998, και αποτέλεσε αντικείμενο πολλών συζητήσεων στην κοινότητα των ιστορικών της επιστήμης, αποσπώντας τα βραβεία της Ενωσης Κριτικών. Είναι βασισμένο σε μια συνάντηση-γεγονός ανάμεσα στους δύο από τους σημαντικότερους νομπελίστες φυσικούς, τον Γερμανό Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (1901-1976) και τον Δανό Νιλς Μπορ (1885-1962) -από τους θεμελιωτές της κβαντικής θεωρίας- μαζί με τη γυναίκα του Μπορ, Μαργκρέτε (1890-1984). Τον Σεπτέμβριο του 1941, σε μια εποχή που η ανθρωπότητα ζει τη φρίκη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χάιζενμπεργκ, ως επικεφαλής του Ατομικού Προγράμματος της ναζιστικής Γερμανίας, φτάνει ξαφνικά στην κατεχόμενη Δανία και επισκέπτεται τον δάσκαλο και φίλο του Νιλς Μπορ, που ζει στο σπίτι του στην Κοπεγχάγη υπό περιορισμόν. Τι ρόλο έπαιξε η μυστηριώδης αυτή συνάντηση στο κυνήγι των εξοπλισμών και την κατασκευή της τρομερής ατομικής βόμβας; Μαζί με τους δύο μεγάλους άνδρες -και ανάμεσά τους- η Μαργκρέτε Μπορ, η οποία εκφράζει το ανθρώπινο στοιχείο σ’ αυτή την παράξενη σύγκρουση Επιστήμης, Ηθικής, και Ιστορίας, όπου τα πάθη και το συναίσθημα, η προδοσία και η αγάπη, κυριαρχούν πάνω στα ηλεκτρόνια και στα νετρόνια, πάνω στη διάσπαση του ατόμου και τη βόμβα που σκορπά τον θάνατο.

Ο Φρέιν δημιούργησε μια φανταστική συζήτηση που πραγματοποιείται μετά τον θάνατο των δύο, προσπαθώντας να δώσουν τέλος στις εκκρεμότητες σχετικά με το τι ακριβώς ειπώθηκε μεταξύ τους σε κείνη τη σύντομη συνάντησή τους το 1941 που αποτέλεσε και το τέλος της προσωπικής τους σχέσης. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε η περίφημη συνάντηση ήταν αρνητικές, μια και έλαβε χώρα στην κατεχόμενη από τα γερμανικά στρατεύματα Κοπεγχάγη, ενώ οι ναζί είχαν ήδη αρχίσει τις έρευνες για την κατασκευή της ατομικής βόμβας. Ο συγγραφέας με μεγάλη μαεστρία και χιούμορ αντιστοιχίζει την αρχή της αβεβαιότητας στην ανθρώπινη ζωή. Ενα είναι βέβαιο, ότι τίποτα δεν είναι βέβαιο. Ποιος μπορεί να είναι σίγουρος για την ακρίβεια της μνήμης του; Ποια είναι τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις μας; Πώς κάποιες σκέψεις ή κάποιες τυχαίες ανακαλύψεις ή ακόμα και κάποιες παρεξηγήσεις ή προσωπικές φιλοδοξίες μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα τη φρίκη της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι;

Η παραγωγή αποτελεί συνεργασία της θεατρικής εταιρείας «Αμφιάρειο» με το θέατρο «Αλφα» και τον Στέφανο Ληναίο. Τη μετάφραση υπογράφει η Αννίτα Δεκαβάλλα, τη σκηνοθεσία και τους φωτισμούς ο Γιάννης Μαργαρίτης, τα σκηνικά-κοστούμια ο Δημήτρης Κακριδάς και τη μουσική επιμέλεια η Σεμέλη Μαργαρίτη. Σκηνοθεσία βίντεο: Αλέξανδρος Ζαρμπής. Παίζουν: Ηρώ Μουκίου, Βασίλης Ρίσβας, Θοδωρής Αντωνιάδης.

Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ελλάδα από το Θέατρο Εξαρχείων (στη συνέχεια μετακόμισε και συνεχίστηκε στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» με μεγάλη επιτυχία) με τους Κώστα Καζάκο, Τάκη Βουτέρη και Αφροδίτη Γρηγοριάδου, πριν από έξι χρόνια. Μετά την πρεμιέρα του στο Λονδίνο, λόγω της μεγάλης επιτυχίας της παράστασης μεταφέρθηκε στο Γουέστ Εντ, όπου παίχθηκε για τρία συνεχή χρόνια. Τον Απρίλιο του 2000 ανέβηκε στη Νέα Υόρκη και τιμήθηκε με τρία βραβεία ως το καλύτερο έργο της χρονιάς και εν συνεχεία πραγματοποίησε μεγάλη περιοδεία στις ΗΠΑ.

Αντιγόνη Καράλη, Εθνος, 13/1/2012

Φανί Αρντάν – «Παλλάς» Ματαιώνεται η εμφάνισή της

Ματαιώνεται η εμφάνιση της Φανί Αρντάν στο «Παλλάς», που είχε προγραμματιστεί (ύστερα από αναβολή με δική της υπαιτιότητα) για τις 21 Δεκεμβρίου.

Ο λόγος της ματαίωσης οφείλεται στην επιτυχία και την παράταση των παραστάσεων της στο Παρίσι, που δεν της επιτρέπουν να είναι συνεπής στο ραντεβού της με το ελληνικό κοινό. Οπως ανακοίνωσε ο εκπρόσωπός της κ. Olivier Gluzman, «η Φανί Αρντάν υποχρεούται στη ματαίωση της έλευσής της στην Αθήνα, προγραμματισμένη για τις 21 Δεκεμβρίου στο Θέατρο »Παλλάς», και την παρουσίαση του έργου της Μαργκερίτ Ντιράς »Navire Night» λόγω της επιτυχίας του παρόντος έργου στο οποίο πρωταγωνιστεί και της παράτασης των εκεί παραστάσεων μετά από απαίτηση του κοινού. Η Φανί Αρντάν ζητά βαθύτατα συγνώμη και ελπίζει να συναντηθεί με το ελληνικό κοινό και τα ελληνικά ΜΜΕ εντός του 2012».

Εδώ είναι θέατρο και όλα μπορεί να συμβούν

• Από την Μαρία Λαϊνά
• Βιβλιοθήκη, Σάββατο 28 Μαΐου 2011

…Οπου δύο άντρες συναντιούνται στο δρόμο, αν και κανονικά είναι αδύνατον να συναντηθούν, αλλά εδώ είναι θέατρο και όλα μπορεί να συμβούν.

Ετσι αρχίζει προλογικά το θεατρικό του Ακη Δήμου Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης, εκδόσεις Αιγόκερως, Αθήνα 2008. Ανέβηκε σχετικά πρόσφατα και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, απ’ όσο ξέρω, πιθανότατα και αλλού.

Υπάρχει μια μερίδα κοινού που εάν πρόκειται να πάει θέατρο, θα προτιμήσει το είδος κωμωδία. Και γιατί όχι; Και Αριστοφάνη είχαμε και Μένανδρο και Πλαύτο, και πικρόχολα, και ηθοπλαστικά, και τοπογραφικά έργα. Οπως όλα τα είδη, κι αυτό διαθέτει τα άριστα και τα χείριστα επιμέρους δείγματά του. Το συγκεκριμένο έχει γραφτεί από άνθρωπο ευφυή και ταλαντούχο (η μια ιδιότητα μόνη της δεν αρκεί προκειμένου για την τέχνη), που δεν υποκύπτει στις συνήθεις ελληνικές σαχλαμάρες τάχα μου αριστοφανικού τύπου, με τις γυναικείες στριγκλιές και τους άντρες τραβεστί. Σπαρταριστό, εύστοχο, απολαυστικό, συστρεφόμενο και περιπλεκόμενο, έχει μέσα του παρελθόν και παρόν, ζωντανούς και πεθαμένους, που συνδιαλέγονται με άκρα φυσικότητα. Ακόμη κι αν περιοριστείτε στο γραπτό κείμενο, θα δείτε παράσταση.

Αλλά ο λόγος που το παραθέτει ο ποδηλάτης είναι πολυσχιδής. «Εδώ είναι θέατρο και όλα μπορεί να συμβούν». Πάρτε την αυτή τη φράση και σίγουρα έχετε και πού αλλού να την προβάλετε.