Σκωτσέζικη άνοιξη στο Λονδίνο. **Scottish Dance Theatre στο Place

• Το πρόβλημα όταν βρίσκεσαι στο Λονδίνο δεν είναι αν θα υπάρχει κάποια χορευτική παράσταση να παρακολουθήσεις, αλλά ποιες να πρωτοπρολάβεις να δεις.

• Είναι τέτοια η πληθώρα που μπορεί, χωρίς υπερβολή, να μιλήσει κανείς για την πρωτεύουσα του χορού. Το τελευταίο εικοσαήμερο έκανε την εμφάνισή του στο Κόβεντ Γκάρντεν το American Ballet Theatre με τη «Λίμνη των Κύκνων» ενώ το Hip Hop Dance Revolution με το «Pied Piper» στο Barbican έδωσε μια δυναμική εικόνα της ζωής στους δρόμους της πόλης. Στο ίδιο θέατρο χαρήκαμε και τον Colin Dunne με το «Out of Time», ένα multi-media show που συνδυάζει τον παραδοσιακό ιρλανδέζικο χορό με τις νέες τάσεις του σύγχρονου χορού. Το Tango Fire στο θέατρο Peacock θα κρατήσει ώς τις 11 Απριλίου ενώ μετά το «Eonnagata» των Γκιγιέμ – Μάλιφαντ στο Sadlers Wells τη σκυτάλη παίρνει το Φεστιβάλ Φλαμένκο.Ο ίδιος ο Ράσελ Μάλιφαντ με μια ομάδα που συμπεριλαμβάνει την Ελληνίδα σύντροφό του Ντάνα Φούρας, το ζεύγος Agnes Oaks-Thomas Edur (τον είδαμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, στο Ηρώδειο), τον Adam Cooper του Royal Ballet κ.ά., θα παρουσιάσει αποσπάσματα από έργα του της τελευταίας 10ετίας στο London Coliseum, 7-11 Απριλίου. Δεν λείπει και ο γνωστός μας από το Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας Ισραηλινός Hofesh Shechter, στο Roundhouse και πολλοί πολλοί άλλοι.

• Κι επειδή φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση των περίφημων Ρωσικών Μπαλέτων του Σεργκέι Ντιάγκιλεφ, ο πολυπράγμων διευθυντής του Σάντλερς Ουέλς (Σπίτι του σύγχρονου χορού) Alistair Spalding παρήγγειλε 4 νέα έργα μ’ αυτό το θέμα στους τέσσερις κορυφαίους σύγχρονους χορογράφους Ράσελ Μάλιφαντ, Ντε Φρούτος, Σίντι Λάρμπι Τσερκάουι, Ουέιν Μακ Γκρέγκορι, τα οποία θα παρουσιάσει τον Οκτώβριο.

• * Στο Place, έδρα του σύγχρονου χορού, στο Robin Howard Dance Theatre, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε (7/3) τρεις νέες χορογραφίες από το Scottish Dance Theatre. Υστερα από ένα πολύ έξυπνα σχεδιασμένο με κινήσεις των χεριών, τρυφερό 3λεπτο ντουέτο «The Long and the Short of it», των ίδιων των εκτελεστών, της νάνας Caroline Bowditch και του πανύψηλου Tom Pritchard, το «Ι Thought Ι Heard Somebody Calling», σε χορογραφία της Janet Smith, αποκάλυψε μια υπέροχα συνεργαζόμενη γυμνασμένη ομάδα που χαίρεται τον χορό της όσο τον χαίρονται και οι θεατές. Οι μαλακές βελούδινες κινήσεις τους, ιδίως στα ντουέτα, η ευαισθησία και η μουσικότητα σαν κύρια χαρακτηριστικά αγκαλιάστηκαν από τους εξαιρετικά επιδέξιους φωτισμούς του διάσημου Bruno Poet, αντανακλώντας τις φιγούρες τους πάνω στο σαν καθρέφτη γυαλιστερό πάτωμα. Δημιουργώντας την πρώτη της χορογραφία με την ομάδα «Α Visitation», η βραβευμένη Νορβηγή Ina Christel Johannessen προτίμησε να ασχοληθεί με τον κόσμο των φαντασμάτων και των μανεκέν (περίεργος συνδυασμός!) χρησιμοποιώντας ακόμα και το στρογγυλό τραπέζι για να καλέσει τα πνεύματα των νεκρών. Το έργο σώθηκε και καταχειροκροτήθηκε κυρίως για την έξοχη ερμηνεία των χορευτών.

• Της ΜΙΡΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ-ΨΑΡΟΠΟΥΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, Τρίτη 31 Μαρτίου 2009