Ενας μονόλογος για τη βία και τους νέους

Η παράσταση «Μπλομ!» από την Παρασκευή στο θέατρο τέχνης «Ακτίς Αελίου» στη Θεσσαλονίκη

Τι ωθεί έναν άνθρωπο να πάρει το όπλο και να σκοτώσει αδιακρίτως; Υπάρχει λογική εξήγηση στο φαινομενικά αναίτιο γεγονός του φόνου στις σύγχρονες κοινωνίες ή βρισκόμαστε μπροστά σε μια βία νέου τύπου που τώρα ανιχνεύεται; Η νέα γενιά θα μπορέσει να αντιδράσει ή θα βρεθεί εγκλωβισμένη στη σιωπή που διαρκώς αναπαράγεται γύρω της; Ερωτήματα στα οποία προσπαθεί να απαντήσει η θεατρική ομάδα «Σχήμα εκτός Αξονα» μέσα από την παράσταση «Μπλομ!» που θα παρουσιάζεται από την Παρασκευή στο θέατρο τέχνης «Ακτίς Αελίου» στη Θεσσαλονίκη.

«Ο Νίκος Βουδούρης -σκηνοθέτης της παράστασης- έψαχνε ένα έργο που να πραγματεύεται τι είναι η βία σήμερα και γιατί οι νέοι ωθούνται σε εκρήξεις οργής. Ποιος φταίει: η οικογένεια, οι κοινωνικές δομές, η πολιτική εξουσία; Ετσι, συνέταξε ένα θεατρικό μονόλογο από τα ποιητικά και πεζογραφικά κείμενά μου, εμπνευσμένος από το βιβλίο μου “Ζωολογικός κήπος”. Η γνωστή ιστορία του μακελειού που προκάλεσαν δύο Αμερικανοί έφηβοι στο Λύκειο Κολουμπάιν του Κολοράντο αναπτύσσεται βασισμένη στο σενάριο αλλά και σε εικονιστικά στοιχεία της ομόθεμης ταινίας του Γκας Βαν Σαντ, “Ελέφαντας”», εξηγεί ο συγγραφέας του έργου Βασίλης Αμανατίδης.

Το «Μπλομ!» είναι ένας μονόλογος για τρία πρόσωπα: Θύτης – Αφηγητής – Θύμα, πιθανότατα εκδοχές της ίδιας ταυτότητας. Πρόκειται, όπως τονίζει ο ίδιος, «για ένα επικίνδυνο παιχνίδι με θέμα τη φαινομενικά αναίτια βία. Ενας 16χρονος ζει σε καθεστώς απάθειας και απομόνωσης κλεισμένος στο σπίτι του και εθισμένος στην κουλτούρα των βιντεογκέιμ. Ακροβατεί πάνω σε ένα αόρατο τεντωμένο σκοινί, που ταλαντεύεται ανάμεσα στην έλξη προς τη ζωή και την εξοικείωση με το θάνατο».

Ο τίτλος της παράστασης προήλθε από το παιδικό παιχνίδι «α μπε μπα μπλομ». «Ενας αθώος παιδικός ήχος, όπως είναι το “μπλομ”, στο έργο χρησιμοποιείται σαν πυροβολισμός. Ο ήρωας την ώρα που σκέφτεται ποιους θα σκοτώσει παίζει το συγκεκριμένο παιχνίδι. “Α μπε μπα μπλομ” και αποφάσισε. Πατά τη σκανδάλη και σκοτώνει αδιακρίτως». Τρομακτικό. Οπως άλλωστε και η ζωή μας σήμερα… «Σε μια χώρα που, ύστερα από την τραγωδία που έζησε λίγες μέρες πριν, κινείται σε ένα δρόμο τρόμου. Ποια είναι εκείνη η πλευρά του δρόμου που την τρομάζει τελικά περισσότερο: η ιδέα μιας διακυβέρνησης που δεν είναι ικανή να δημιουργήσει συνεκτικό ιστό και ασφάλεια στους κατοίκους της ή οι εκδηλώσεις θυμού και βίας των οργισμένων νέων της;

Στη σημερινή μεταμοντέρνα κοινωνία, το καλό και το κακό, η ασφάλεια και η ανασφάλεια τείνουν να εξαλειφθούν. Αυτό καταδεικνύουμε με το “Μπλομ!”».

«Μπλομ!»
▪ Κείμενα: Βασίλης Αμανατίδης
▪ Σκηνοθεσία – σύνθεση κειμένων: Νίκος Βουδούρης
▪ Ερμηνεύει: Γιάννης Καραούλης
▪ Παραστάσεις: 12/12 – 5/1

▪ Θέατρο τέχνης «ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ»: Χριστοπούλου 12, Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2310-229249.

ΦΑΡΑΖΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, Ελεύθερος Τύπος, Τετάρτη, 10.12.08

Ερώτηση για τους ηθοποιούς στη Βουλή…

Ερώτηση σχετικά με τους Ελληνες ηθοποιούς κατέθεσε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Περικλής Κοροβέσης στο υπουργείο Απασχόλησης.

Αφού το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών ενημέρωσε το υπουργείο για τα σοβαρά προβλήματα (οικονομικό, ασφαλιστικό, περίθαλψης) που αντιμετωπίζουν οι Ελληνες ηθοποιοί και πρότεινε ως λύση τη διατήρηση των 50 ενσήμων ανά έτος, το ΣΕΗ δέχτηκε ως απάντηση πως αυτό το αίτημα δεν συμφέρει το ΙΚΑ – ΕΤΑΜ. Ο βουλευτής ρωτά τους υπουργούς αν «σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση που θα επιτρέπει στους ηθοποιούς να έχουν τα ίδια δικαιώματα και παροχές με τους άλλους εργαζομένους».

«Μπαμπά… μην ξαναπεθάνεις… Παρασκευή» στη Θεσσαλονίκη

Τα μεταφυσικά ερωτήματα που θέτουν και απαντούν οι Αλέξανδρος Ρήγας και Δημήτρης Αποστόλου είναι το θέμα της απολαυστικής κωμωδίας «Μπαμπά… μην ξαναπεθάνεις… Παρασκευή», που θα κάνει πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη ανήμερα των Χριστουγέννων.

Η παράσταση ανεβαίνει για 6η χρονιά, έχοντας ήδη σημειώσει τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία σε όλη τη χώρα, ενώ την έχουν παρακολουθήσει πάνω από 500.000 θεατές.

Το remake της σκηνοθεσίας στις παραστάσεις της Θεσσαλονίκης στο Θέατρο «Εγνατία» είναι του Μ. Τσότρας, τα σκηνικά του Θ. Μουρτά, τα κοστούμια του Α. Φούκου, η μουσική του Ν. Βεντουράτου και παίζουν οι ηθοποιοί: Π. Πιτσούλη, Τ. Πεζιρκιανίδης, Γ. Γαλίτης, Β. Γιουλελμάκη, Γ. Τσεβά, Γ. Μάνιος, Β. Δέλλιου, Β. Μπαχτσεβάνης, Κ. Ψωμά.

Σκάλα του Μιλάνου: Αντικατάσταση πριν την πρεμιέρα

Μία μέρα πριν από τη λαμπερή και πάντα πολυαναμενόμενη πρεμιέρα του «Ντον Κάρλο» στη Σκάλα του Μιλάνου, ο Ιταλός πρωταγωνιστής της, Τζουζέπε Φιλιανότι, απομακρύνθηκε επειδή έκανε λάθη στην πρόβα με τα κοστούμια και αντικαταστάθηκε από τον Αμερικανό τενόρο Στιούαρτ Νιλ. Ο Νιλ δέχθηκε τελικά το χειροκρότημα του δύσκολου κοινού της πρεμιέρας, αλλά ο 34χρονος Φιλανότι δεν έμεινε σιωπηλός. Παραπονέθηκε στην εφημερίδα «Κοριέρε ντελα Σέρα» ότι τον «πρόδωσαν» και «τον μαχαίρωσαν πισώπλατα την τελευταία στιγμή». «Η Σκάλα ήθελε να πω ότι ήμουν άρρωστος. Αλλά εγώ, ο Τζουζέπε Φιλιανότι, είμαι σε τέλεια κατάσταση, έτοιμος να αναλάβω έναν ρόλο, για τον οποίο νιώθω ασφάλεια».

Μπ. Σλέηντ «Κάθε χρόνο ίδια μέρα» στο θέατρο «Αλίκη Βουγιουκλάκη»

Η κωμωδία του Μπ. Σλέηντ «Κάθε χρόνο ίδια μέρα» επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, αυτή τη φορά στο θέατρο «Αλίκη Βουγιουκλάκη» (Αγ. Δημητρίου 115).

Οι παραστάσεις που σκηνοθετεί ο Κώστας Αρζόγλου και πρωταγωνιστούν η Μαριάννα Τουμασάτου και ο Αλέξανδρος Σταύρου θα δίνονται κάθε εβδομάδα, Πέμπτη και Παρασκευή στις 9.00 μ.μ., το Σάββατο 6.00 μ.μ. & 9.00 μ.μ. και την Κυριακή στις 8.00 μ.μ. Το «Κάθε χρόνο ίδια μέρα» είναι από τις πετυχημένες κωμωδίες δύο χαρακτήρων του Μπρόντγουεϊ και βρίσκεται στην ένατη θέση στην κατάταξη των μακροβιότερων παραστάσεων.

Δόρα Στράτου: Μαχόμενη ιδεολόγος της λαϊκής τέχνης

Η πρώτη της επαφή με τη γλύκα του παλκοσένικου και η φιλία της με τον Κάρολο Κουν

«Η Δόρα Στράτου περιείχε τον ελληνικό Μεσοπόλεμο με τις πολιτικές ανακατατάξεις που έζησε από κοντά μέσα από το σπίτι της. Αλλά και τον ευρωπαϊκό μεσοπόλεμο με την εξαίσια γεμάτη πνευματικότητα παρακμή του…», έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις.

Και η Μελίνα Μερκούρη υπερθεμάτιζε: «Ηταν εμπνεύστρια, αγαπούσε την Ελλάδα πιο πολύ από καθετί. Η ιδεολογία της ήταν η Ελλάδα και η ίδια την αντιπροσώπευε».

Τον τελευταίο καιρό το ιστορικό θέατρο της Δόρας Στράτου που στέκεται ακλόνητο εδώ και 55 χρόνια προπύργιο της ελληνικής παράδοσης περνά δύσκολες ημέρες.

Η επιχορήγηση που δεν έρχεται, κάποιοι ιδιώτες που διεκδικούν έκταση στον Λόφο Φιλοπάππου -ένα μικρό μέρος της είναι μέσα στα όρια του χώρου που έχει παραχωρηθεί από το 1964 στο θέατρο «Δόρα Στράτου»- δυσχεραίνουν το τοπίο.

Οι χορευτές είναι απλήρωτοι από το καλοκαίρι, το χρέος ανέρχεται στα 100.000 ευρώ και τα υπουργεία Πολιτισμού και Τουρισμού κωφεύουν στις εκκλήσεις για βοήθεια του Αλκη Ράφτη, προέδρου του Δ.Σ. του Θεάτρου Ελληνικών Χορών «Δόρα Στράτου».

Ωστόσο, το βιβλίο της Κατερίνας Αγραφιώτη «Ολα για τον χορό – Η ζωή της Δόρας Στράτου», που κυκλοφορεί από το θέατρο «Δόρα Στράτου», παρουσιάζει γλαφυρά, με εικόνες και περιστατικά, τη ζωή αυτής της μοναδικής γυναίκας, σύνθετης πλην χαρισματικής προσωπικότητας, η οποία στεκόταν «πάνω από τη χρυσή μετριότητα, μακριά από τον εκχρηματισμό, έξω από το κατεστημένο, η πιο διάσημη μαχόμενη ιδεολόγος της λαϊκής τέχνης», όπως σημείωνε ο Αλκης Ράπτης στον επίλογο του τόμου.

«Η Δόρα Στράτου γεννήθηκε ακριβώς τα μεσάνυχτα στις 5 Νοεμβρίου 1903. Πέθανε τα ξημερώματα της 19ης Ιανουαρίου 1988.

Μέσα σε αυτά τα 85 χρόνια ζωής διέγραψε μια τροχιά που άφησε σημάδια φωτεινά στο ελληνικό στερέωμα. Ηταν ονειροπόλα, μαχητική, επίμονη και εργατική. Πάλεψε να κρατήσει όρθια την παράδοση και να αποδείξει ότι η αρχαιότητα, το Βυζάντιο και το σήμερα είναι η αρχή, η μέση και η άκρη του Ελληνισμού», αναφέρει η συγγραφέας στην εισαγωγή της.

Η ζωή της Δόρας Στράτου ως παιδιού κι εφήβου δεν ήταν καθόλου εύκολη, ιδιαίτερα από την εκτέλεση του πατέρα της και ύστερα.

Το «σαράκι» της σκηνής, πάντως, φώλιασε στην ψυχή της μικρής Δόρας το 1915, σε μια μεγάλη φιλανθρωπική παράσταση για τους στρατιώτες με το έργο του παππού της «Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» και δεν την άφησε ποτέ πια.

• Κομπάρσος

«Πρωταγωνίστρια η μαμά Μαρία κι όλοι οι ρόλοι παιγμένοι από διαλεγμένα κι επώνυμα μέλη της αθηναϊκής κοινωνίας. Η Δόρα και ο αδελφός της, ντυμένοι με φορεσιές της Αττικής, κρατούσαν σταμνιά «γιατί το έργο ήταν φολκλόρ» σε ασήμαντο ρόλο κομπάρσου που ωστόσο στάθηκε σημαντικός για τη νεαρά, αφού ένιωσε τη γλύκα του παλκοσένικου κι ήλθε σε επαφή με το… τσεμπέρι…».

Στενή φιλία την ένωνε με τον Κάρολο Κουν, τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Δημήτρη Χορν και με άλλες προσωπικότητες της τέχνης από όλο τον κόσμο:

«…Πίστεψε απόλυτα η Δόρα στον Κάρολο Κουν. «Στάθηκε για μένα ένα σύμβολο άκρατης καλλιτεχνικής δημιουργίας… ο φιλοσοφικός ασκητισμός του με επηρέασε, έριξε φως στις πιο ανήσυχες αναζητήσεις μου»».

«Δουλεύαμε μαζί στο Θέατρο Τέχνης», θυμάται τα χρόνια με τη Δόρα ο Μάνος Χατζιδάκις. «Κάναμε όλες τις δουλειές, σκουπίζαμε, κάναμε τα πάντα, γιατί δεν είχαμε χρήματα να πάρουμε καθαρίστρια. Πηγαίναμε το πρωί και φεύγαμε το βράδυ»…

Αντιγόνη Καράλη, ΕΘΝΟΣ, 10/12/2008

Ο μετανάστης «βρωμίζει» το κουκλόσπιτο

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΠΟΡΕΙΑ»

Γιώργος Δ. Κ. Σαρηγιάννης, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Ένας μετανάστης και μία σειρά «ομοίων» του «βρωμίζουν» την «απόλυτη καθαριότητα» ενός χωριάτικου σπιτιού κάπου στις Άλπεις στο «Αlpenstock» που ανεβαίνει στο θέατρο «Πορεία»
Ένα «κουκλόσπιτο». Κάπου στις Άλπεις. Η Γκρέτα, η νοικοκυρά, μια γυναίκα απλή, είναι μανιακή της καθαριότητας: διατηρεί το σπίτι της μόνιμα σε άψογη κατάσταση. Η συνεχής εσωτερική υγιεινή μοιάζει να είναι ένα μέσον για να προστατευτεί από ένα βρώμικο κόσμο. Αυτό το συναίσθημα ασφάλειας της το τροφοδοτεί ο σύντροφός της, ο Φριτς: εθνικιστής, με υπερβάλλοντα ζήλο, την καθοδηγεί και την καθησυχάζει. Ξαφνικά, όμως, σ΄ αυτήν την καθαρότητα εισδύει ο «επικίνδυνος εξωτερικός κόσμος». Με τον ερχομό του Γιόσιπ. Και μιας σειράς πανομοιότυπων «εξαδέλφων» του. Που ανατρέπουν βίαια αυτή τη συζυγική τελειότητα αφήνοντας πίσω τους μια γεύση αίματος. Πρόκειται για το «Αlpenstock» του Γάλλου Ρεμί Ντε Βος, ένα μαύρο θεατρικό έργο που πηγαινοέρχεται ανάμεσα στην αγάπη και τη βία, ανάμεσα στο φανταστικό ιδεώδες και τον ωμό ρεαλισμό, πάνω σε ένα πολιτικό φόντο. Και που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Γαλλομεξικάνας Έστερ Αντρέ Γκονζάλες με πρωταγωνιστές την Αγγελική Δημητρακοπούλου, τον Νέστορα Κοψιδά και τον Δημήτρη Λιόλιο.

«Εδώ και ένα χρόνο προσπαθούσα επίμονα να ανεβάσω το «Αlpenstock» του Ρεμί Ντε Βος στην Αθήνα» λέει η σκηνοθέτρια, ηθοποιός για μία εξαετία στο «Θέατρο του Ήλιου» της Αριάν Μνουσκίν, που έχει εγκατασταθεί στην Ελλάδα και έχει ήδη υπογράψει επτά σκηνοθεσίες εδώ. «Στην Ελλάδα ένας κάτοικος στους δέκα είναι ξένος. Η ιστορία των Ελλήνων, τόσο στην αρχαιότητα όσο και στη σύγχρονη εποχή, είναι σημαδεμένη από τη μετανάστευση. Σ΄ έναν τοίχο στην Αθήνα, διαβάζουμε τα σοφά λόγια: «Είμαστε όλοι μετανάστες!».

ΙΝFΟ: Από 15 Δεκεμβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00, στο θέατρο «Πορεία» (Τρικόρφων 3-5, από 3ης Σεπτεμβρίου 69, τηλ. 210-82.10.991). Εισιτήρια: 20, (φοιτητικό)
15 ευρώ.

»Ίσως το γεγονός ότι κατάγομαι από μια γη τόσο ξεχασμένη από τον Θεό και τόσο κοντά στις ΗΠΑ, τροφοδότησε το πάθος μου γι΄ αυτό το έργο. Από τα παιδικά μου χρόνια άκουγα ιστορίες για σύνορα. Ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου το έζησα ως μετανάστρια στην Ευρώπη. Σήμερα είμαι Γαλλίδα υπήκοος. Αλλά η νίκη του Σαρκοζί σήμανε συναγερμό μέσα μου. Τόσο λόγω των δηλώσεών του όσο και λόγω της πρακτικής του. Και νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας τα λόγια, τα γεμάτα διαύγεια, αυτής της μαύρης κωμωδίας». »Το «Αlpenstock» είναι μια ατέρμονη ιστορία αγάπης και μίσους ανάμεσα στον Εαυτό και τον Άλλο: έλξη αλλά και αποστροφή, μαγεία αλλά και φόβος και μίσος… Σ΄ αυτό τον διάλογο κουφών μεταξύ δύο κόσμων διαμετρικά αντίθετων, υπάρχει κάτι το συγκινητικό. Μόνο ο ερωτικός λόγος ανάμεσα στην Γκρέτε και τον Γιόσιπ θα μπορέσει κάποιες στιγμές να ενώσει αυτούς τους δύο κόσμους που αλληλοαποκλείονται.

»Ο Γιόσιπ είναι ένας απ΄ αυτούς τους πεισματάρηδες μετανάστες που επανέρχεται συνεχώς, που δεν έχει καταλάβει ότι του «απαγορεύεται η παραμονή» διά παντός. Έχω τις εικόνες Αλβανών μεταναστών που τους οδηγούσαν στα σύνορα και δήλωναν χαμογελώντας στην τηλεόραση: «Τα λέμε αύριο!»».

• «Ο εθνικισμός μας αφορά»

«Η μετανάστευση και ο εθνικισμός είναι στο επίκεντρο αυτής της μαύρης κωμωδίας» λέει η σκηνοθέτις Έστερ Αντρέ Γκονζάλες. «Η θεματολογία της αφορά ιδιαίτερα την Ελλάδα, η οποία έχει όλο και πιο πολύ έναν πληθυσμό από διάφορες χώρες. Πράγμα που μπορεί να οδηγήσει στο καλύτερο όπως και στο χειρότερο. Αλλά, παρ΄ όλες τις προσπάθειες, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει τα μεταναστευτικά ρεύματα. Είτε το θέλουμε είτε όχι, η μετανάστευση είναι το μέλλον και το μέλλον είναι ήδη… το παρόν».

Το έργο που πρωτοπαρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα την περσινή σεζόν στη Σκηνή «Μικρή Χώρα» του θεάτρου «Χώρα» με επιτυχία, ανεβαίνει και πάλι σε μετάφραση Μπουμπουλίνας Νικάκη, με σκηνικά και κοστούμια Χρήστου Κωνσταντέλλου, φωτισμούς Αλέκου Αναστασίου, μουσική επιμέλεια Ορέστη Καμπερίδη και μακιγιάζ Ιρίνα Τάσι.

Κώστας Βουτσάς: «Γελάτε γιατί δοκιμαζόμαστε»

Του Χρήστου Ν. Ε. Ιερείδη, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

«Η αγανάκτηση του κόσμου για τα πολιτικά κόμματα βγαίνει μέσα από το γέλιο στην επιθεώρηση» λέει ο Κώστας Βουτσάς.

Βλέπεις το όνομά του στους τίτλους της ταινίας «Βank Βang» και περιμένεις να τον δεις όπως τον έχεις μάθει από τις ασπρόμαυρες κωμωδίες και τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη. Και όμως ο Ερμόλαος, ο ρόλος του, ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί.

Έναν ηλικιωμένο χήρο, με κόρη κι εγγονή στην εφηβεία, υποδύεται ο Κώστας Βουτσάς στη γλυκόπικρη κωμωδία του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου που σκηνοθέτησε ο Αργύρης Παπαδημητρό- πουλος. Και ξαφνιάζει ευχάριστα. Η παρουσία του σύντομη, αλλά διόλου αδιάφορη. Προσπαθεί με διάφορους τρόπους να δώσει τέλος στη χωρίς νόημα για εκείνον ζωή του από τη στιγμή που έχασε την αγαπημένη του σύζυγο αλλά πάντα κάτι στο «παρά πέντε» δεν τον αφήνει.

«»Τα τέρατα στην υποκριτική τα βρίσκεις στους κωμικούς» είχε πει ο Βάιντα. Ο κωμικός έχει μέτρο. Δεν υπάρχει περίπτωση να παίξει κωμικός δραματική σκηνή και να μην αγγίξει τον θεατή. Ξέρεις γιατί; Διότι ο κωμικός απλοποιεί τη σκηνή, ενώ ο δραματικός ηθοποιός τη μεγαλοποιεί».

Τι τον έκανε να δεχθεί την πρόταση του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου να παίξει στην ταινία; «Μου άρεσαν ο ρόλος και η ιστορία. Έχει ρυθμό και είναι γρήγορη». Δηλώνει, εξάλλου, φαν του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου. «Οι νέοι ηθοποιοί είναι καλύτεροι από εμάς. Καμιά φορά ακούω να λένε για μένα «ο μύθος», «ο θρύλος» και θυμώνω. Δεν είμαι τίποτα. Ένας μαθητής των νέων ηθοποιών είμαι. Έχουμε πολύ καλούς ηθοποιούς. Φιλιππίδης, Παπαδόπουλος, Μπέζος, Ράντου, Ρώπα, Μακρυπούλια, Χαρα λαμπόπουλος, Μεντή, στα λέω ανάκατα. Στην εποχή μου και παλαιότερα οι ηθοποιοί δουλεύαμε με το ένστικτο και την αλήθεια μας. Οι νεώτεροι έχουν μόρφωση και έχουν πάρει πολλά από εμάς. Το θέατρο προχωρεί αλματωδώς και είναι καλό να υπάρχουν πολλά θέατρα. Δοκιμάζουν οι ηθοποιοί και ό,τι πειραματικό προχωρεί και πετυχαίνει το παίρνει το κατεστημένο θέατρο και το αναδεικνύει».

• Από την άλλη, όμως, έχουμε πολλούς άνεργους ηθοποιούς. Γιατί;

«Είμαστε περίπου 14.000 ηθοποιοί και υπάρχουν πολλά θέατρα. Έχουν πέσει τα στάνταρτ. Ο ηθοποιός πρέπει να έχει διάρκεια και να καθιερωθεί από το σινάφι του».

Αυτόν τον καιρό είναι σε περιοδεία με την επιθεώρηση «Σκύψε Ν.Δ. ευλογημένη, ο Εφραίμ σε περιμένει» (σε κείμενα Ντίνου Σπυρόπουλου) μαζί με τους Μάρω Κοντού, Κατερίνα Γιουλάκη, Τόνυ Άντονυ, Κώστα Καπετάνιο και άλλους. Με 60 χρόνια στο ενεργητικό του, συνεχίζει με αμείωτη διάθεση.

Είναι φορτσάτος και μιλάει για την επιθεώρηση. «Τα κείμενα είναι επίκαιρα και διαρκώς προστίθενται καινούργια. Η δεύτερη μέρα πάντα έχει περισσότερο κόσμο από την πρώτη, όπου κι αν παίζουμε. Ο κόσμος έχει ανάγκη την πληροφόρηση μέσα από την επιθεώρηση. Βομβαρδίζεται από πλήθος πληροφοριών και ειδήσεων, στις οποίες εμείς δίνουμε σχήμα. Είναι πικραμένος και από τη Ν.Δ. και από το ΠΑΣΟΚ».

• Πώς φαίνεται η πίκρα του κόσμου;

Στο χειροκρότημα βγαίνει η αγανάκτηση. Λέω για παράδειγμα σε ένα νούμερο: «Η Ν.Δ. είναι ακλόνητη. Δεν θα τη ρίξει κανείς. Μόνη της θα πέσει για μην έχει υποχρέωση σε κανέναν» και από κάτω ο κόσμος χειροκροτεί.

• Γιατί επιμένετε στην επιθεώρηση;

Έχω παίξει όλα τα είδη. Απλώς προσπαθώ ώστε να συνεχίσει να υπάρχει και αυτό το είδος.

• Γιατί;

Πώς αλλιώς θα πούμε στον κόσμο αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας; Είναι όμως κι ένας τρόπος για να έχουν οι συνάδελφοί μας δουλειά. Μ΄ ενδιαφέρει να μπορούμε να κάνουμε διά της επιθεώρησης τους δημοσιογράφους. Να ξυπνάμε τον κόσμο. Διότι τα ΄χει μπερδεμένα μέσα του κι εμείς τους δίνουμε φόρμα. Έτσι νομίζω εντυπώνονται περισσότερο στον νου. Και νιώθω ότι επηρεάζω με κάποιον τρόπο, διότι όταν για παράδειγμα σατιρίζω τον Εφραίμ βλέπω εκφράσεις επιδοκιμασίας, θεατές να γελούν και να εκφράζουν την αγανάκτησή τους με όσα συμβαίνουν. Η επιθεώρηση είναι πολιτική, γενικώς το θέατρο είναι πολιτική, διότι κάθε συγγραφέας θέλει να περνά τα μηνύματά του.

ΙΝFΟ

●«Βank Βang» από τις 18 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους. Με τους Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, Κώστα Βουτσά, Δημήτρη Ήμελλο, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Μιχάλη Ιατρόπουλο, Γεράσιμο Σκιαδαρέση, Δημήτρη Μαυρόπουλο, Τζένη Μπότση, κ.ά. Σενάριο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, σκηνοθεσία Αργύρης Παπαδημητρόπουλος.
●«Σκύψε Ν.Δ. ευλογημένη, ο Εφραίμ σε περιμένει», επιθεώρηση με τους Κώστα Βουτσά, Μάρω Κοντού, Κατερίνα Γιουλάκη, Τόνυ Άντονυ σε περιοδεία ανά την επικράτεια.

«Στην τηλεόραση υπάρχει προχειρότητα»

«Δεν είμαι πρωταγωνιστής στην ταινία «Βank Βang». Έναν μικρό ρόλο έχω. Το λέω γιατί στο παρελθόν μού έδιναν ρόλους γκεστ και για να μαζέψουν κόσμο στις αίθουσες έβαζαν το όνομά μου φαρδύ πλατύ. Δεν είναι σωστό» σημειώνει ο Κώστας Βουτσάς. Στο μεταξύ βρέθηκε μπροστά στις κάμερες για την ταινία Ο διαχειριστής» του Περικλή Χούρσογλου, ενώ είχε έναν μικρό ρόλο και στην ταινία «Ο γιος του Τσάρλι» του Κάρολου Ζωναρά. «Αυτή μάλλον δεν θα τη δούμε εδώ. Δεν βρήκε διανομή. «Έχουμε ξεφύγει από την κρίση των σεναρίων αλλά τώρα οι ελληνικές ταινίες αντιμετωπίζουν πρόβλημα διανομής. Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο αλλά διεθνές πρόβλημα. Γυρίζονται ταινίες και δεν προβάλλονται διότι δεν τις παίρνουν οι διανομείς για να τις πάνε στις αίθουσες».

• Μήπως όμως οφείλεται στο ότι γυρίζονται ταινίες με τηλεοπτικές συνθήκες στο ελληνικό σινεμά;

Ναι, συμβαίνει κι αυτό. Αλλά ο κινηματογράφος έχει δανείσει στην τηλεόραση και τα παίρνει πίσω. Από την άλλη, στην τηλεόραση υπάρχει και η προχειρότητα.

«Κάποιοι ηθοποιοί εκχυδαΐζουν την επιθεώρηση»

• Γιατί η θεατρική επιθεώρηση είναι στην απαξίωση;

Κάποιοι ηθοποιοί εκχυδαΐζουν το είδος.

• Σύμφωνοι, αλλά δεν οφείλεται και στα κείμενα;

Βεβαίως. Γίνονται προχειρότητες. Ευθύνη έχουν και οι ηθοποιοί. Αρχικά, όταν ήταν αμόρφωτοι, κατέφευγαν σε ευκολίες που επαναλάμβαναν αλλά και οι θεατρικοί επιχειρηματίες είχαν ευθύνη, διότι έβαζαν όποιον κι όποιον. Εμείς προσπαθούμε να μην ευτελίζεται το είδος. Δεν έχουμε βωμολοχίες. Δεν τις έχουμε ανάγκη. Βασιζόμαστε στο ταλέντο μας και στην αγάπη του κόσμου. Μόνο υπονοούμενα χρησιμοποιούμε, διότι έτσι κάνουμε τον θεατή να νιώσει πως τον έχουμε για έξυπνο. Στο παρελθόν όμως είχαμε και πολύ καλούς συγγραφείς, όπως ο Πρετεντέρης, ο Τσιφόρος, ο Γιαλαμάς…

• Γιατί δεν έχουμε ανάλογους στις μέρες μας;

Υπάρχουν, δεν τους αφήνουν όμως οι πρωταγωνιστές που έχουν άποψη για τα κείμενα.

• Έξι δεκαετίες ηθοποιός. Τα έχετε ζήσει σχεδόν όλα. Με τι θα ήσασταν ευχαριστημένος;

Να παίζω. Είτε στη σκηνή του θεάτρου είτε μπροστά από την κάμερα.

Η Αθήνα γίνεται Εδιμβούργο

ΤΟ ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΙΚΡΩΝ ΘΕΑΜΑΤΩΝ FRΙΝGΕ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΜΑΣ

ΤηςΈλενας Δ. Χατζηιωάννου, ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Την πιο δημοκρατική, εναλλακτική, νεανική και επιτυχημένη φεστιβαλική συνταγή των Fringe, που τη διασημότερή της εκδοχή φιλοξενεί το Εδιμβούργο) θα έχουμε το καλοκαίρι στην Αθήνα, με στόχο να γίνει θεσμός .Τον Ιούλιο του 2009 (Αύγουστο γίνεται στη λεγόμενη «Αθήνα του Βορρά», το Εδιμβούργο) θα φτάσει στα μέρη μας το πρώτο Fringe Festival, το οποίο στην ουσία θα είναι το πρώτο off- Αthens Festival, στα πρότυπα των πόλεων του εξωτερικού, όπου λειτουργεί ήδη ο θεσμός. Τη διοργάνωση έχει αναλάβει η Εταιρεία Πολιτισμού «Σύνθεση» σε συνεργασία με το τμήμα Fringe του Φεστιβάλ Εδιμβούργου- όπου ο θεσμός πρωτοκαθιερώθηκε πριν από έξι δεκαετίες.

Από το 1947 και μετά, αυτό το εναλλακτικό, παράπλευρο με τις επίσημες παραγωγές θεάτρου, όπερας και χορού φεστιβάλ νέων αναπτύχθηκε ιδιαίτερα. Τόσο που το Fringe Festival εξαπλώθηκε σε όλη τη σκωτσέζικη πρωτεύουσα και «καπέλωσε» το κεντρικό main stream κομμάτι.

Χιλιάδες περφόρμερ από όλο τον κόσμο, εκατοντάδες φιλόδοξοι νέοι δημιουργοί, συγγραφείς, σκηνοθέτες, μουσικοί, ηθοποιοί που θέλουν να συμμετάσχουν, δεν περιμένουν καν την έγκριση από τα γραφεία του Φεστιβάλ, αφού η θεμελιώδης αρχή είναι πως όλοι έχουν θέση. Οι αιτήσεις κατατίθενται για να τους δοθεί ο χώρος όπου θα παίξουν, επειδή κάθε παράσταση έχει εισιτήριο.

Πέρυσι, στο 62ο Φεστιβάλ Εδιμβούργου, μέσα σε τρεις εβδομάδες (από τις 5 έως τις 27 Αυγούστου) παρουσιάστηκαν 2.000 παραγωγές, οι οποίες έδωσαν 31.000 παραστάσεις σε 247 σημεία της πόλης.

Σήμερα τα Fringe ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, κατά δεκάδες, σε ολόκληρο τον κόσμο. Η επιτυχία τους οφείλεται στην πολύ απλή ιδέα ότι είναι «ανοιχτά» σε όλους, κυρίως τους νέους δημιουργούς, χωρίς αποκλεισμούς, με μόνο κριτή το κοινό. Ίσως γι΄ αυτόν τον λόγο έχουν πολλαπλάσιους θεατές από τα επίσημα φεστιβάλ που διεξάγονται στις ίδιες πόλεις.

Εδώ και χρόνια λειτουργεί το ευρωπαϊκό δίκτυο Εuro Fringe, το οποίο συντονίζει όλα τα φεστιβάλ, ώστε να διευκολύνονται οι πολιτιστικές ανταλλαγές, να μεταφέρεται μεθοδικά η τεχνογνωσία και να επιτυγχάνεται ενιαία διαφημιστική προώθηση και χορηγική ενίσχυση σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Με αφορμή τη συνεργασία Αθήνας- Εδιμβούργου, η Εταιρεία Πολιτισμού Σύνθεση έγινε μέλος του δικτύου Εuro Fringe, προετοιμάζοντας το πρώτο ραντεβού με το ελληνικό κοινό στους δρόμους, τις πλατείες και τους σταθμούς. Ένα πολύχρωμο, ζωηρό καλλιτεχνικό «αντάρτικο» στις πιο απίθανες γωνιές της Αθήνας. Ορισμένες εκδηλώσεις θα φιλοξενηθούν στους επίσημους χώρους του Φεστιβάλ, αλλά και στον πολυχώρο Τεχνόπολις και στις εγκαταστάσεις του Ελληνικού Κόσμου, στην Πειραιώς. Στόχος θα είναι η διασπορά τους σε όλη την πόλη και η ενεργός εμπλοκή των κατοίκων της, με πολύ φθηνό εισιτήριο.

LΙΝΚS

http://www.
sinthesis. gr καθώς και στο Facebook: http://www.
facebook.
com/group. php? gid=8866162596.

Με μια ματιά

1947. Ιδρύεται το Fringe Festival. 1948. Το φεστιβάλ παίρνει το όνομά του από ένα άρθρο του Σκωτσέζου θεατρικού συγγραφέα και δημοσιογράφου Ρόμπερτ Κεμπ που μιλούσε για «την τέχνη στο περιθώριο, στις παρυφές (fringe) του επίσημου φεστιβάλ». 1951.. Φοιτητές του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου οργανώνουν ένα δίκτυο φτηνών Β & Β (κατάλυμα και πρωινό) για τα σχήματα. 1959. Δημοσιεύεται το πρώτο σήμα του φεστιβάλ, από την νεοϊδρυθείσα «Festival Fringe Society», που εκδίδει και το πρώτο πρόγραμμα. 1971. Ο Σύλλογος αποκτά τον πρώτο του διευθυντή, ενώ στο μεταξύ έχουν συνασπισθεί υπό την αιγίδα του 19 ακόμη καλλιτεχνικές εταιρείες. 1976 – 1981.. Τα καλλιτεχνικά σχήματα που συμμετέχουν αυξάνονται από 182 στα 494. 2000. Το Fringe γίνεται το πρώτο φεστιβάλ που πουλάει εισιτήρια online, σε πραγματικό χρόνο. 2007. Συμμετέχουν 2.000 σχήματα και κόβονται 1.697.293 εισιτήρια.

Χοροθεατρικές «Αποδράσεις»

«Ευγενείς Αποδράσεις» τιτλοφορείται το έργο που παρουσιάζει το χοροθέατρο «Νταλίκα», (12, 13, 14, 15, 19, 20, 21/12) στο θέατρο «Δίπυλον» (Καλογήρου Σαμουήλ 2, Ψυρρή, 210 3227991). Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο 7ο Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων τον περασμένο Ιούνιο. Δύο άνθρωποι στο όριο της επιβίωσης και της εξαθλίωσης… Αποθέματα ευαισθησίας σ’ έναν κόσμο αδιαφορίας και αποξένωσης… Σύλληψη – σκηνοθεσία: Βάσω Γιαννακοπούλου, Τάσος Παλαιορούτας, Σίμος Πατιερίδης, Φαίδρα Φουρούλη. Χορογραφία – ερμηνεία: Βάσω Γιαννακοπούλου, Φαίδρα Φουρούλη. Δραματουργία: Σίμος Πατιερίδης. Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας. Μουσική: The Books, Sigur Ross, Devendra Banhart. Πρωτότυπη μουσική σύνθεση – μοντάζ ήχου: Μιχάλης Μελετέας. Σκηνικά: Δημήτρης Νασιάκος. Κοστούμια: Δέσποινα Μακαρούνη.