Η Μυθολογία του Νίκου Μπακόλα στο Υποσκήνιο του Βασιλικού Θεάτρου από την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου

©Παύλος Γιατιγαντζίδης

Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος τιμά τον Νίκο Μπακόλα παρουσιάζοντας την παράσταση «Μυθολογία» που βασίζεται στο βραβευμένο έργο του, σε θεατρική διασκευή – σκηνοθεσία Κορίνας Χαρίτου στο Υποσκήνιο του Βασιλικού Θεάτρου από την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009.

Μια μυθική εποχή αναδύεται μέσα απ’ τις αναμνήσεις του Νικόλα που ζωντανεύουν καθώς στην παράσταση εκτυλίσσεται η ιστορία της ζωής του: Το νεαρό χωριατόπουλο ξεκινά από την Ήπειρο για την τουρκοκρατούμενη τότε και κατόπιν απελευθερωμένη Θεσσαλονίκη -για να βρει την τύχη του. Εκεί σταδιακά αναρριχάται κοινωνικά καθώς από «μπακαλόγατος» εξελίσσεται σε μεγαλέμπορο, ερωτεύεται, παντρεύεται δύο φορές και ζει επί σαράντα περίπου χρόνια την πολυτάραχη ιστορία της πόλης, προσπαθώντας να δημιουργήσει µε το εμπόριο μια περιουσία για τον εαυτό του και τη φαμίλια του. Τελειώνει ουσιαστικά τη ζωή του ηµίπληκτος και παρά λίγο εύπορος γύρω στα 1920, έχοντας υποστεί πολλές από τις δοκιμασίες της ανθρώπινης μοίρας αλλά και του τότε νεοελληνικού αστικού βίου.

Η Μυθολογία του Νίκου Μπακόλα εκδόθηκε το 1977. Την απαρτίζουν δώδεκα αφηγήματα που είναι αλληλένδετα μεταξύ τους ώστε να μπορούν να δια­βαστούν ως ενιαίο μυθιστόρημα. Με το έργο αυτό ο Μπακόλας ξετυλίγει την ιστορία της πρώτης γενιάς της οικογένειάς του έτσι όπως τη γνώρισε μέσα από τα άμεσα και έμμεσα βιώματα μιας ενδιάμεσης γενιάς. Γι’ αυτό και συχνά παίρνει τις διαστάσεις ενός μύθου. Μέσα στ’ αφηγήματά του όμως αναδεικνύεται και η αστική εξέλιξη των αρχών του αιώνα στη Θεσσαλονίκη κι έτσι με την αντιπροσωπευ­τικότητά τους μεταστοιχειώνουν μια παλιά οικογενειακή ιστορία σε εθνικό σχεδόν μύθο.

• Νίκος Μπακόλας (1927- 1999)

O Νίκος Μπακόλας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1927. Σπούδασε στο Μαθηματικό και από φοιτητής ξεκίνησε να γράφει σε εφημερίδες και περιοδικά. Εργάστηκε σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες της Θεσσαλονίκης ως μεταφραστής, συντάκτης ύλης, συντάκτης πολιτιστικών, κριτικός θεάτρου, αρχισυντάκτης. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1950 όπου πρωτοδημοσίευσε διηγήματά σε φοιτητικά περιοδικά. Το πρώτο του βιβλίο Μην κλαις αγαπημένη κυκλοφόρησε το 1958, κι ακολούθησαν τα: Ο κήπος των πριγκίπων, Εμβατήρια, Ύπνος Θάνατος, Μυθολογία, Η μεγάλη πλατεία, Καταπάτηση, Η Κεφαλή, Το ταξίδι που πληγώνει, Η ατέλειωτη γραφή του αίματος, Μπέσα για μπέσα ή ο άλλος Φώτης. Το 1987, του απονεμήθηκε το βραβείο του περιοδικού Τομές, για τη Μυθολογία, και το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος, το 1988, για τη Μεγάλη Πλατεία. Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος έλαβε και το 1997 για το μυθιστόρημά του Η ατέλειωτη γραφή του αίματος. Κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα σουηδικά, φιλανδικά, ολλανδικά, γερμανικά, αγγλικά και γαλλικά. Ο Νίκος Μπακόλας ανέλαβε δύο φορές διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (1980-1982 και 1990-1993) και υπηρέτησε σ’ αυτό κατά καιρούς ως Πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής, ως Εισηγητής Δραματολογίου και ως Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου.

Θεατρική διασκευή-σκηνοθεσία: ΚΟΡΙΝΑ ΧΑΡΙΤΟΥ

Σκηνικά-κοστούμια: ΜΑΡΙΝΑ ΚΕΛΙΔΟΥ

Μουσική: ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΜΒΟΛΟΣ

Φωτισμοί: ΣΤΕΛΙΟΣ ΤΖΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Βοηθός σκηνοθέτη: ΣΤΕΛΙΟΣ ΧΑΤΖΗΑΔΑΜΙΔΗΣ

Οργάνωση παραγωγής: ΙΩΑΝΝΑ ΛΙΑΚΟΥ

Διανομή (με σειρά εμφάνισης)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΕΪΜΕΝΗΣ: Νικόλας, ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ: Μικρός Νικόλας, Γιάννης Σβάρνας, ΜΑΡΑ ΚΟΥΚΟΥΛΑ: Μάνα, Αηδόνα, ΕΙΡΗΝΗ ΜΟΥΡΕΛΑΤΟΥ: Κατσίβελος, Αρετή, ΑΡΓΥΡΗΣ ΓΚΑΓΚΑΝΗΣ: Χριστόφορος

Παραστάσεις

Τρίτη 9:00 μ.μ., Πέμπτη & Παρασκευή 7:00 μ.μ., Κυριακή 5:00 μ.μ.

Τιμές Εισιτήριων

Γενική είσοδος: 15€

Πληροφορίες-Κρατήσεις

Χώρος Παραστάσεων: Υποσκήνιο Βασιλικού Θεάτρου

Διάρκεια Παραστάσεων: 8/2/2009 έως 8/3/2009

Ώρες λειτουργίας ταμείων ΚΘΒΕ: 9.30 π.μ. εως τις 9.30 μ.μ. τηλ κρατησεων: 2310 288000

Ώρες λειτουργίας ταμείου «Ολύμπιον»: Τρίτη-Πέμπτη-Παρασκευή: 10-2μ.μ. και 5-9 μ.μ., Τέταρτη και Σαββατο:10-6 μ.μ., τηλ κρατήσεων: 2310 223211

Τηλεφώνημα μιας ώρας [Rimini Protokoll στο Bios]

Ζητάμε συγγνώμη από τους αναγνώστες μας αν τους τρομάξαμε με όσα γράψαμε στο χθεσινό μας φύλλο για την παράσταση «Call cutta in a box», που θα δώσουν οι Rimini Protokoll στο Bios (από αύριο και μέχρι 4 Απριλίου). Δεν κρατά τέσσερις ώρες η τηλεφωνική κουβεντούλα των Ελλήνων θεατών με τους Ινδούς στην Καλκούτα, αλλά μόνο μία. Δεν θα έχουν να ανταλλάξουν και την ιστορία της ζωής τους. Πληροφορίες στο τηλ.: 210-3425335. Οι θέσεις είναι περιορισμένες γι’ αυτό είναι απαραίτητη η κράτηση. Θα δίνονται τέσσερις παραστάσεις τη μέρα (6 μ.μ., 7 μ.μ., 8 μ.μ., 9 μ.μ.) από Τετάρτη ώς Σάββατο. Είσοδος 25 ευρώ, φοιτ. 20 ευρώ.

• Β.ΓΕΩΡΓ., ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 03/02/2009

Ο Ερρίκος του Πιραντέλο στο ΚΘΒΕ

Οταν το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος πρότεινε στον Κώστα Καρρά να ανέβει στη Θεσσαλονίκη για τον «Ερρίκο τον Δ» του Πιραντέλο, εκείνος επικοινώνησε με τη φίλη του, επίσης ηθοποιό, Χριστίνα Θεοδωροπούλου και της είπε πόσο θα ήθελε να είναι μαζί σε αυτή την παράσταση, όπως κι έγινε.

Πάνε κοντά δέκα χρόνια από την τελευταία της συνεργασία με τον Ανδρέα Βουτσινά στο θέατρο «Λαμπέτη», για την «Ανθή» του Λεονίντ Αντρέγιεφ και σήμερα τον βρίσκει πιο ώριμο και πιο ενδιαφέροντα.

«Ο Βουτσινάς είναι δύσκολος γιατί απαιτεί πράγματα, αφήνοντας τον ηθοποιό να βρει τον ρόλο μέσα από μια πολύ ενδιαφέρουσα διαδικασία», λέει η κ. Θεοδωροπούλου.

Στην παράσταση του Κ.Θ.Β.Ε. η Χρ. Θεοδωροπούλου κρατά τον ρόλο της μαρκησίας Ματίλντα Ντε Σπίνα, που, όπως μας είπε, «είναι μια υπέροχη εμπειρία», ενώ θεωρεί ότι ο Λουίτζι Πιραντέλο είναι σήμερα «εντελώς διαχρονικός».

Απαλλαγμένη από τηλεοπτικές υποχρεώσεις φέτος, η Χρ. Θεοδωροπούλου απολαμβάνει τη συνεργασία της με το Κ.Θ.Β.Ε., αλλά και τη Θεσσαλονίκη.

«Για πρώτη φορά στα χρόνια που κάνω θέατρο, με απασχολεί μόνο ο ρόλος μου και τίποτε άλλο. Και τώρα καταλαβαίνω αυτό που έλεγαν οι δάσκαλοί μας, ότι το θέατρο είναι κάτι που πρέπει κανείς να το κάνει μόνο του. Ετσι και καλά θα το κάνει και καλά θα το γευτεί», ανέφερε.

Ο «Ερρίκος ο Δ» παρουσιάζεται μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου στο Βασιλικό Θέατρο, σε μετάφραση Μ. Γεωργιάδη, σκηνοθεσία Αν. Βουτσινά, σκηνικά και κοστούμια Ν. Σαριδάκη. Εκτός από τον Κ. Καρρά και τη Χρ. Θεοδωροπούλου, παίζουν ακόμη οι ηθοποιοί: Τ. Στάγκος, Γ. Κώτσος, Κ. Χαλκιάς, Ν. Κολοβός, Ν. Μαγδαληνός, Κ. Καϊκης, Δ. Κολοβός, Κ. Καστέλλου, Δ. Σδρόλιας, Κ. Ρηγόπουλος, Γ. Σιαμσιάρης.

• Μ. Ριτζαλέου, ΕΘΝΟΣ, 03/02/2009

Η Ζάκυνθος καμαρώνει νέο θέατρο

Η πολιτιστική παράδοση της Ζακύνθου είναι συνυφασμένη με το θέατρο. Το νησί, που διαθέτει θεατρική ζωή σχεδόν πέντε αιώνων, έβαλε ένα λαμπερό διαμάντι στο στέμμα του με την κατασκευή του πολιτιστικού κέντρου του Δήμου Αρκαδίων. Πρόκειται για τη 13η θεατρική αίθουσα που έχει χτιστεί στο νησί τους τελευταίους πέντε αιώνες και στόχος των ανθρώπων που την δημιούργησαν είναι να αποτελέσει εστία πολιτιστικής συνεύρεσης.

Το θεατράκι, χωρητικότητας 280 θέσεων, χτισμένο σε λιτό δωρικό ρυθμό, εγκαινιάστηκε στις 24 Ιανουαρίου με τη συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων. Οι ρίζες της θεατρικής ζακυνθινής παράδοσης φτάνουν μέχρι το 1571, όταν δόθηκε από άρχοντες του νησιού η πρώτη γνωστή ζακυνθινή παράσταση προκειμένου να γιορτάσουν τη νίκη στη ναυμαχία της Ναυπάκτου.

Στο διάβα των αιώνων, στη Ζάκυνθο, δημιουργήθηκαν δεκάδες ερασιτεχνικοί θίασοι, εμφανίστηκε για πρώτη φορά γυναίκα ηθοποιός (στο Teatro dei Filopatrii), ο Διονύσιος Ταβουλάρης ήταν ο πρώτος Ελληνας επαγγελματίας ηθοποιός και η Ισαβέλλα Γιατρά η πρώτη επαγγελματίας υψίφωνος. Τα 12 θέατρα ανέδειξαν τη Ζάκυνθο σε μεγάλη καλλιτεχνική δύναμη και πρωτοπόρο στη θεατρική ζωή των Επτανήσων.

• Ιστορία και παρόν

Το 1872, σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ, θεμελιώθηκε το ενδέκατο ζακυνθινό θέατρο, το οποίο θεωρήθηκε ένα από τα ωραιότερα της Ανατολικής Μεσογείου. Το εγκαίνια έγιναν το 1875, αλλά γκρεμίστηκε στους σεισμούς του 1893.

Το 1903 ξαναχτίζεται, με τα σχέδια του Τσίλλερ, το θέατρο «Φώσκολος» όπου φιλοξενήθηκαν παραστάσεις με τη Μαρίκα Κοτοπούλη και την Κυβέλη. Ο σεισμός του 1953 έγραψε έναν, προσωρινό, επίλογο στη θεατρική ιστορία της Ζακύνθου καθώς το θέατρο καταστράφηκε. Χρειάστηκε να περάσουν 56 χρόνια για να αποκτήσει το νησί το νέο πολιτιστικό στολίδι και οι απόγονοι των Γρηγορίου Ξενόπουλου και Διονύση Ρώμα στάθηκαν στο ύψος της περίστασης.

Περισσότεροι από 1.500 Ζακύνθιοι παρακολούθησαν τη συναυλία, ενώ αρκετοί αψήφησαν το τσουχτερό κρύο και είδαν την εκδήλωση από γιγάντιες οθόνες καθώς δεν χωρούσαν στο θέατρο. Δεκάδες μικρά παιδιά κάθισαν στα σκαλάκια της αίθουσας και άκουσαν με θρησκευτική προσήλωση τις ερμηνείες της υψιφώνου Ελένης Σταμίδου, αποδεικνύοντας με τον καλύτερο τρόπο ότι η πολιτιστική παράδοση του νησιού εκτός από παρελθόν θα έχει παρόν και μέλλον.

«Η προσπάθεια ξεκίνησε από απλούς ανθρώπους του Σαρακηνάδου, το 1996. Τώρα παραδίνουμε στη χρήση ολόκληρου του ζακυνθινού λαού μια αξιοπρεπή θεατρική στέγη, που την στερήθηκε 56 ολόκληρα χρόνια», δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο δήμαρχος Αρκαδίων, Στέλιος Μποζίκης.

Στα εγκαίνια τιμήθηκαν η ευρωβουλευτής Ρόδη Κράτσα-Τσαγκαροπούλου και η ηθοποιός Τζένη Ρουσσέα. «Κάθε φορά που ανοίγει ένα θέατρο ανοίγει μια πόρτα ψυχής, καρδιάς και μυαλού», τόνισε η Ζακυνθινή ηθοποιός.

• Της Σπυριδουλας Σπανεα, Η Καθημερινή, 03/02/2009

Ποίηση και σκηνή

Σε πυρετό δραστηριότητας ο Δημήτρης Μαρωνίτης. Το δυνατό του κείμενο της φυλακής, η «Μαύρη Γαλήνη», υποβλήθηκε σε μια διακριτική αλλά επίσης δυνατή θεατροποίηση (παίζεται Δευτερότριτα στο Θέατρο του Νέου Κόσμου), χάρη στο ταλέντο του Γιάννη Τσορτέκη που επιβάλλεται στο κοινό του και το συγκινεί. Αύριο το βράδυ όμως επιστρέφουμε στον φιλόλογο Μαρωνίτη, καθώς παρουσιάζονται στο Μπενάκη της οδού Κουμπάρη (από τους Νάσο Βαγενά, Διονύση Καψάλη, με παρέμβαση και του Τίτου Πατρίκιου) τα δυο του νέα μελετήματα από τη σειρά «Γραφή και Ανάγνωση». Είχαν προηγηθεί οι Σολωμός και Καβάφης, τώρα παρουσιάζονται Σεφέρης και Ελύτης, ενώ αναμένονται ένας τόμος για τον Ρίτσο και ένας για τους Σαχτούρη, Σινόπουλο. Εκεί ταξινομούνται μελετήματά του για τη νεοελληνική ποίηση που δημοσιεύονται περιοδικά επί σαράντα πέντε χρόνια. Πολύτιμη συνεισφορά για την κατανόηση διαφορών και εκλεκτικών συγγενειών μεγάλων ποιητών μας, των οποίων η ποίηση όλο και κατασταλάζει, όσο ο αιώνας τους ξεμακραίνει. Το είχε πει άλλωστε ο Ελύτης: «Ξέρω/ δε θα μου το συγχωρέσει ο χρόνος/ που τον έβαλα σε δοκιμασία: ή εγώ ή εκείνος»

• Μ.Π., ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Πάτρα: Θέατρο έτος μηδέν

Μαθαίνω πως σοβαρές αναταράξεις και αναμοχλεύσεις γίνονται στην Πάτρα για τον αν θα ανανεωθεί ή όχι η θητεία- που έληξε τον Δεκέμβριο μαζί με την προγραμματική σύμβαση του Θεάτρου- της Λυδίας Κονιόρδου ως καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΔΗΠΕΘΕ της πόλης- ακόμα θυμάμαι τον ενθουσιασμό που προκάλεσε η επιλογή της για τη θέση πριν από ενάμιση χρόνο, «επιτέλους και μία προσωπικότητα του θεάτρου σε ΔΗΠΕΘΕ», είπαμε, «κι όχι άλλος ένας που πάει για να μαζέψει ένσημα…». Αυτή τη στιγμή το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας κουβαλάει από την προηγούμενη διεύθυνση χρέος ενός εκατομμυρίου (!) ευρώ και τρία θέατρα αχρηστευμένα- ή σχεδόν αχρηστευμένα. Το- εντελώς ακατάλληλο, όπως φαινόταν από την αρχή…- «Εργοστάσιο Τέχνης», καρπός της αμαρτωλής Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Πάτρα 2006, που ο καλοκαιρινός σεισμός το χτύπησε αλύπητα- καινούργιο κτίριο, και κανένας κατασκευαστής δεν έδωσε λόγο, και κανένας εισαγγελέας δεν επενέβη…-, το «Επίκεντρο» που πήραν λεφτά να το «μετασχηματίσουν»επίσης καρπός ημερών Πολιτιστικής Πρωτεύουσας…-, το μισογκρέμισαν, έφαγαν τα λεφτά και το εγκατέλειψαν- και κανένας δεν έδωσε λόγο, και κανένας εισαγγελέας δεν επενέβη…- και ο «Απόλλωνας», το Δημοτικό Θέατρο- που επίσης επλήγη από τον σεισμό και λειτουργεί με προσωρινή άδεια και κλεισμένους τους εξώστες και που το Πάσχα πρέπει να κλείσει για να επισκευαστεί. Αν, μέσα στο χάος αυτό συν η γενική θλιβερή οικονομικά εικόνα των ΔΗΠΕΘΕ για τα οποία πολλά μεγαλεπήβολα ακούσαμε από το ΕΚΕΘΕΧ αλλά τίποτα ακόμα δεν είδαμε…-, η Πάτρα αποφασίσει επιπλέον να αντικαταστήσει τη Λυδία Κονιόρδου, ας το κάνει. Εφόσον πιστεύει πως θα βρει κάποιον ικανότερο να χειριστεί την απαράδεκτη κατάσταση και με μεγαλύτερο καλλιτεχνικό εκτόπισμα. Εδώ είμαστε, βλέπουμε και κρίνουμε… Μόνο που, με κάτι τέτοια, η περιφέρεια δεν καταφέρνει να γίνει όντως περιφέρεια και παραμένει επαρχία… Ενίοτε και πολύ μίζερη.

• Γ.Δ.Κ.Σ., ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Επείγουσα ανάγκη μεταστέγασης του Θεατρικού Μουσείου

Αυτή η χώρα δεν «τρώει» μόνο τα παιδιά της, καταπίνει ανενδοίαστα, «χωρίς αιδώ», σαν άσπλαγχνη μάνα-τέρας κι ό,τι αυτά δημιουργούν. Αλλοιώνει, γκρεμίζει, καταστρέφει ό,τι δηλώνει, συνεχίζει, φυλάσσει τη συνέχεια της ιστορίας της. Πολύχρονη και γνωστή η περιπέτεια του Θεατρικού Μουσείου. Τα προβλήματα του ακατάλληλου κτιρίου στα ασφυκτικά, υγρά υπόγεια του Πνευματικού Κέντρου Αθηναίων, μεσοτοιχία με τα δημοτικά ουρητήρια, έχουν πολλάκις επισημανθεί. Επανειλημμένως έχουν δοθεί υποσχέσεις για τη μεταστέγασή του, αλλά ως είθισται οι υποσχέσεις δίνονται για να μην τηρούνται, αν δεν ρίχνονται και εις τον κάλαθον των αχρήστων. Όμως οι καιροί ου μενετοί. Τα χιλιάδες αντικείμενα του Μουσείου και του Αρχείου του, από θεατρικά κοστούμια ώς προσωπικά ενθυμήματα ηθοποιών, από κείμενα, βιβλία, προγράμματα κι ό,τι άλλο καταγράφει τη μεγάλη ιστορία του ελληνικού θεάτρου, κινδυνεύουν όλα άμεσα να καταστραφούν ανά πάσα απρόσμενη στιγμή, όπως συνέβη και στο παρελθόν. Η υγρασία νοτίζει, διαλύει, κατατρώει τα εκθέματα με τη συνδρομή και τερμιτών. Τα αναμνηστικά καμαρίνια των μεγάλων ιεροφαντών της θεατρικής τέχνης σταματούν αναγκαστικά, δεν υπάρχει πλέον χώρος.

Κύριε δήμαρχε, κύριε υπουργέ Πολιτισμού, δώστε αμέσως χείρα βοηθείας και λύση στο πρόβλημα του Θεατρικού Μουσείου. «Ανεβάστε το» απ΄ τα υγρά σκοτεινά υπόγεια στο φως ενός αξιοπρεπούς κτιρίου, αντάξιου της πλούσιας, πολύτιμης ιστορίας και προσφοράς του. Το αξίζει!

• Της Εύας Κοταμανίδου, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ο «Καϋμός» του έρωτα έγινε ποιητική παράσταση

Ο ερωτικός «Καϋμός», ένα νεανικό ποίημα του Κάρολου Κουν, έγινε θεατρική παράσταση με αφορμή την επέτειο 100 χρόνων από τη γέννησή του.

Ποιητής της θεατρικής τέχνης, ο Κουν έγραφε όπως οι περισσότεροι νέοι της εποχής του ποιήματα, τα οποία φύλαγε στο συρτάρι του, αλλά δεν εξέδωσε ποτέ. Σήμερα, 22 χρόνια μετά τον θάνατό του, έχουμε την ευκαιρία να τα ακούσουμε, μέσα από τη φόρμα της θεατρικής παράστασης.

«Απ΄ όλες τις συμφορές που βρίσκουνε τους ανθρώπους η πιο μεγάλη είναι ο έρωτας./ Την αρρώστια παραστέκει γιατρειά, τον θάνατο λησμονιά./ Τέτοια στον έρωτα μην καρτεράς» είναι οι πρώτοι στίχοι του «Καϋμού» που μιλάει «για τον έρωτα που γίνεται καϋμός, αλλά και για τον καϋμό του έρωτα που γίνεται ποίηση».

Η ιδέα είναι της Μαριάννας Κάλμπαρη, που το σκηνοθετεί. Με άξονα τον «Καϋμό», εμπλουτίζει την παράσταση προσθέτοντας στίχους από άλλα ποιήματα του Κουν (γιατί θα πρέπει να υπάρχει κάπου/ ένα τρένο που θάναι θαυματουργό/ και σύννεφα που δεν θάναι μόνο σύννεφα/ κι ένα άστρο αλλιώτικο από άλλα άστρα/ και πιο πολύ απ΄ όλα, πόδια που θα περπατάν/ πάνω στα νερά…), αλλά και αποσπάσματα από κείμενα των Αραγκόν, Λόρκα, Νερούδα, Ρόλαν Μπαρτ κ.ά.

ΙΝFΟ: Στο Θέατρο Τέχνης της οδού Φρυνίχου (Φρυνίχου 14, Πλάκα, τηλ. 210-3222.464)

Η παράσταση ακολουθεί το ποιητικό ύφος του περιεχομένου του, το οποίο κάθε Δευτέρα και Τρίτη αποδίδεται από διαφορετικό πρωταγωνιστή ή πρωταγωνίστρια (άρχισε με τη Λήδα Πρωτοψάλτη). Όλοι τους έχουν μαθητεύσει στο Θέατρο Τέχνης- από τον Άγγελο Αντωνόπουλο (26-27/1), τον Αιμίλιο Χειλάκη (9-10/2) και την Εύα Κοταμανίδου (16-17/2), ώς τη Μάνια Παπαδημητρίου (23-24/2), τον Χρήστο Λούλη (2-3/3) και τον Κώστα Καζάκο (9-10/3). Σε όλες τις εκδοχές συμμετέχουν τέσσερις νέοι απόφοιτοι και μαθητές της Σχολής του Θεάτρου Τέχνης: Αγγελική Μαρίνου, Μιχάλης Κωνσταντινίδης, Μαργαρίτα Γερογιάννη και Παναγιώτης Βασιλόπουλος, καθώς και η χορεύτρια Βάλια Παπαχρήστου. Το ποίημα- μονόλογος χωρίζεται σε 12 μέρη. Το κάθε κομμάτι «προκαλεί» ταμπλό βιβάν, εικόνες και στιγμιότυπα μουσικά και χορευτικά. Η χορογραφία είναι της Βάλιας Παπαχρήστου, η μουσική του Νέστορα Κοψιδά, τα βίντεο του Διαμαντή Καραναστάση και τα σκηνικά- κοστούμια του Κωνσταντίνου Ζαμάνη.

Μακάρι η παράσταση να προσθέσει κάτι στον μύθο του «μάγου» από την Προύσα, που ήρθε στην Αθήνα και κατάφερε να δημιουργήσει την πιο δυναμική θεατρική εστία.

• Έλενα Δ. Χατζηιωάννου, ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Στο θέατρο «Μεταξουργείο» η παράσταση «Νο 44» του Γιώργου Παλούμπη

Στις 16 Φεβρουαρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη ανεβαίνει στο θέατρο «Μεταξουργείο» η παράσταση «Νο 44». Το κείμενο έχει επινοηθεί και δημιουργηθεί απο το σκηνοθέτη Γιώργο Παλούμπη και τους ηθοποιούς της παράστασης. Το «Νο 44» είναι η δέυτερη κατά σειρά παράσταση της θεμάτικης ενότητας «Αγιογραφίες» που δημιούργησε ο Στάθης Λιβαθινός σε συνεργασία με την Άννα Βαγενά (στην ίδια ενότητα προηγήθηκε η παράσταση «Περίπτωση Ευριδίκη» της Κατερίνας Μάτσα σε σκηνοθεσία Όλιας Λαζαρίδου και θα ακολουθήσει το «Delirium Tremens» σε σκηνοθεσία Στρατή Πανούργιου).

• Λίγα λόγια για το έργο…

Πρόκειται για ένα έργο που δημιούργησε ο θίασος της παράστασης μέσα από μελέτη και αυτοσχεδιασμούς. Το υλικό και τα γεγονότα που παρουσιάζονται βασίζονται σε πραγματικό πρόσωπο (με το οποίο ο θίασος επικοινωνούσε) που εκτίει την ποινή του σε ελληνική φυλακή. Στόχος της παράστασης είναι να παρουσιάσει με κριτικό βλέμμα, χωρίς τάσεις αγιοποίησης τα βιώματα του προσώπου αυτού καθώς και τα κίνητρα των πράξεών του και να κάνει ενα ισχυρό σχόλιο για το σωφρονιστικό και το γενικότερο κοινωνικό σύστημα.

Μέσω της μελέτης μιας τόσο αμφιλεγόμενης προσωπικότητας -εφόσον έχει καταδικαστεί για χρήση και εμπορία ναρκωτικών- η παράσταση αποπειράται να θίξει ερωτήματα για τις επιλογές που ορίζουν τις προσωπικότητες, για την έννοια της τιμωρίας και τη θέση του ανθρώπου μέσα στις κοινωνίες που έχει δημιουργήσει.

Η βιογραφία ξεδιπλώνεται με κεντρικό άξονα τη μέρα της αποφυλάκισης όταν το πρόσωπο βρίσκεται αντιμέτωπο με το μέλλον του και το παρελθόν του.

Η παράσταση επεξεργάζεται το θέμα της μέσα απο μια σύνθεση σκηνών ρεαλισμού, αφηγήσεων, χιούμορ και ζωντανής χιπ-χοπ μουσικής – της κατεξοχήν μουσικής που καταπιάνεται με τα κοινωνικα ζητήματα.

• Λίγα λόγια απ΄ το έργο…

…Πρώτες στιγμές στη φυλακή… Περπατάω με ένα φύλακα και ακούγεται παντού βουητό… Τι ‘ν αυτό το βουητό; Σκέφτομαι… Τι κρύβεται πίσω απ’ αυτές τις κλειστές πόρτες; Τι να κάνουν άραγε όλοι αυτοί οι εγκληματίες εκεί μέσα κλεισμένοι…; Τρελλά πράγματα μέσα στο κεφάλι μου…

Μετά βέβαια κατάλαβα ότι είναι ένα σωρό βαρεμένοι τύποι που βλέπουν τηλεόραση. Μεσημεριανά και τέτοια. Λαμπίρη, Κους Κους, κάργα…

…Το πράγμα έχει ως εξής: Στην αρχή φοβάσαι, μετά μαθαίνεις, μετά συνηθίζεις, μετά βαριέσαι, μετά σαπίζεις. Είναι λίγο όπως στη ζωή. Μόνο που στη ζωή σαπίζεις όταν πεθάνεις. Στη φυλακή είσαι ζωντανός – σαπισμένος και συνεχίζεις….

Μη φαντάζεστε όπως στις ταινίες το τρελλό μαχαίρωμα στην τραπεζαρία….. γιατί δεν υπάρχει τραπεζαρία… ούτε κινδυνευεις στο μπάνιο, αν σου πέσει το σαπούνι… γιατί εγώ τουλάχιστον δε γνώρισα κανέναν με τέτοιες ορέξεις μες το χειμώνα με το νερό στους 0 βαθμούς….

…Δυστυχώς οι συρράξεις είναι σπάνιες…. Αλλά δόξα τω θεώ που υπάρχουν… η βία είναι συσσωρευμένη σαν απόστημα… πετάγεσαι έξω απο το κελί σου κι έχεις τσάμπα θέαμα έξω απο την πόρτα σου… μπουνιές, κλωτσιές, αίματα….Επιτέλους λίγη ζωή….!

• Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης, σκηνικά: Λουκία Μινέτου, μουσική: Βαλάντης Στραβαλέξης (dj Alex)

Ηθοποιοί: Εκάβη Ντούμα, Γιάννης Λεάκος, Μάνος Κανναβός. Ράπερ : Παναγιώτης Στραβαλέξης (Τακι Τσαν)

Παραγωγή : Θέατρο «Μεταξουργείο»

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :
Δευτέρα : 21:00
Τρίτη : 21:00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :
Γενική Είσοδος : 22 €
Φοιτητικό – μαθητικό : 15 €

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ : ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Η «Σωφρονιστική Αποικία» του Κάφκα από τη θεατρική ομάδα «Σημείο Μηδέν»

Το διήγημα που έγραψε ο Φραντς Κάφκα το 1914, με τίτλο «Στην Σωφρονιστική Αποικία», προσεγγίζει η θεατρική ομάδα «Σημείο Μηδέν» και ανεβάζει σε σκηνοθεσία Σάββα Στρούμπου, από τις 5 Φεβρουαρίου, στο «Χώρο Ιστορικής Μνήμης 1941-1944», στην οδό Κοραή 4, στο κτίριο της Εθνικής Ασφαλιστικής, όπου επί ναζιστικής κατοχής στεγάστηκε η Κομαντατούρα και στα υπόγειά του διαδραματίστηκαν σκηνές φρίκης και τρόμου για τους κρατούμενους.

Το διήγημα αναφέρεται στην επίσκεψη ενός διακεκριμένου ερευνητή σε ένα απομονωμένο νησί, που λειτουργεί ως σωφρονιστική αποικία ενός πανίσχυρου κράτους. Ο επισκέπτης προσκαλείται να συμμετάσχει ως παρατηρητής στην δημόσια εκτέλεση ενός κατηγορούμενου που αν και δεν γνωρίζει ούτε το παράπτωμά ούτε και την ποινή που του έχει επιβληθεί, βρίσκεται έγκλειστος σε έναν περίπλοκο σωφρονιστικό μηχανισμό.

Στην παράσταση παίζουν οι ηθοποιοί Νίκος Δροσάκης, Ρόζα Προδρόμου, Αντιγόνη Ρήγα, Μιλτιάδης Φιορεντζής.