«Είµαι µύθος και είµαι ακόµα ζωντανός»

• Ο ΑΛΕΝ ΝΤΕΛΟΝ ΚΑΙ Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ, ΜΑΖΙ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ

Στο Παρίσι η παράσταση για το έργο «Μια συνηθισµένη µέρα» είναι ήδη sold out. Λογικό αν σκεφτεί κάποιος πως επί σκηνής εµφανίζεται ένας από τους τελευταίους ζωντανούς µύθους της µεγάλης οθόνης: ο Αλέν Ντελόν. Μόνο που εκείνος πλέον στα 75 του δεν φαίνεται να ανεβαίνει στο σανίδιµόνο και µόνο για τηχαρά της ερµηνείας και για ναγευτεί για πολλοστή φορά την επαφή του µε το κοινό, αλλά και για να βοηθήσει την 20χρονη κόρητου Ανούσκα – καρπός του έρωτά του µε την ολλανδή καλλονή και µοντέλο Ροζαλί βαν Μπρίµεν.

«Σκεφτείτε όλους τους µεγάλους του κινηµατογράφου απότον Στιβ ΜΑΚΚΟυίν και µετά. Ανήκω ανάµεσα σ’αυτούς, µε τη διαφορά ότι εγώ παίζω ακόµη, είµαι ακόµη στην αγορά. Αν το σκεφτείτε, είναι κάτι που δεν τοπιστεύει εύκολα κάποιος. Είµαι από τους ελάχιστους εναποµείναντες ζωντανούς µύθους στον 21ο αιώνα», λέει ο πρωταγωνιστής ταινιών που έγραψαν ιστορία όπως ο «Γατόπαρδος» και «Ο Ρόκο και τα αδέλφια του», του οποίου ήταν αρκετή µια φωτογραφία το 1966για να εκτοξεύσει κατακόρυφα τις πωλήσεις ανδρικού αρώµατος στη Γαλλία. Με τις ρυτίδες του φαίνεται να τα πηγαίνει καλά και δεν επιχειρεί – φανερά τουλάχιστον – να τις εξαφανίσει.

Και µπορεί να δικαιολογήσει µε άνεση τον ρόλο – και επί σκηνής – του πατέρα της Ανούσκα. Εκείνη λοιπόν υποδύεται τη Ζουλί, µια 20χρονη κοπέλα που ζει µε τον πατέρα τηςΖουλιέν, καθώς η µητέρα της σκοτώθηκε όταν ήταν 12 ετών. Και ενώ ο Ζουλιέν δεν έχει το κουράγιο να ξαναρχίσει τη ζωή του, η Ζουλίτου ζητά την άδεια να µετακοµίσει για να πάει ναζήσει µε τον αρραβωνιαστικό της.

«Η ιστορία αυτή είναι κατά 90% αυτοβιογραφική», υποστηρίζει ο Αλέν Ντελόν. Οπρωταγωνιστής όµως ζει µε την ανάµνηση της συζύγου του. Ο γόης του κινηµατογράφου πάλι ζει µόνοςκαι δεν έκρυψε ποτέ το γεγονός ότι δεν ξεπέρασε τον µεγάλο του έρωτα µε τη Ρόµι Σνάιντερ.

Στην παράσταση η κόρη παίρνει τελικά, ύστερα από ποτάµια δακρύων, την άδεια να ζήσει µε τον αγαπηµένο της. Στη ζωή ο Αλέν Ντελόν όχι µόνο δεν εµπόδισε άλλα βοήθησε την Ανούσκα να συζήσει µε τον αγαπηµένο της, τον 23χρονο ηθοποιό Ζουλιέν Ντερέν. «Ελπίζω να διαρκέσει η σχέση τους όσο περισσότερο γίνεται», λέει ο Αλέν Ντελόν. Οσο για την Ανούσκα; Τον βρίσκει υπερπροστατευτικό. Ζωντανός µύθος ή όχι, το βέβαιο είναι πως ο Αλέν Ντελόν είναι πατέρας. Και αφού ολοκληρώσει τη θεατρική σεζόν για το ντεµπούτο της Ανούσκα, θα γυρίσει στα κινηµατογραφικά πλατό µε τον πρωτότοκό του, τον 46χρονο Αντονι. [Μ.Α., ΤΑ ΝΕΑ: Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011]

Cockoρομαχίες μεταξύ φύλων

• Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

• «Γκέι, στρέιτ, λέξεις από τη δεκαετία του ’60. Ακούγονται τόσο παλιές και φριχτές… Γιατί μου λες πως το με τι φύλο κοιμάμαι, είναι πιο σημαντικό από το με ποιον άνθρωπο κοιμάμαι!».

Ιωάννα Παππά, Δημήτρης Μοθωναίος, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιώργος Κοτανίδης, «γυμνοί» στο «Cock»

Μπορεί το «Cock» (ελληνιστί, κοκόρι αλλά και ανδρικό μόριο) να είναι εκ προοιμίου ένας προκλητικός τίτλος, όμως το θεατρικό έργο του Μάικ Μπάρτλετ, που ανεβαίνει την Πέμπτη στο «Θησείον» (Τουρναβίτου 7) σε σκηνοθεσία και μετάφραση Κατερίνας Ευαγγελάτου, στο βάθος, πίσω από το παράδοξο πρωταγωνιστικό τρίγωνο, που παραπαίει ανάμεσα στην ομοφυλοφιλία και την ετεροφυλοφιλία, βάζει τη «φιτιλιά» για έναν βαθύτερο πολιτικοκοινωνικό προβληματισμό.

Μήλον της Εριδος στο κέντρο ενός τριγώνου, που γίνεται το όχημα για μια σοβαρή συζήτηση για τις σχέσεις και τη συντροφικότητα σε ένα κόσμο χωρίς αξίες και ηθική, είναι ένας νέος άνδρας. Ο Τζον (Δημήτρης Μοθωναίος). Αντεραστές, από τη μία ο σταθερός εραστής του, ο Α (Μάκης Παπαδημητρίου) και, από την άλλη, μια γοητευτική νέα κοπέλα, η Γ (Ιωάννα Παππά) που, στα καλά καθούμενα, ο Τζον ερωτεύτηκε παράφορα.

Η «κοκορομαχία» κορυφώνεται στο δείπνο στο οποίο ο Α καλεί τη Γ για να λυθούν οι διαφορές και μαζί το μεγάλο… πρόβλημα. Ο αμφίθυμος, μπερδεμένος Τζον εκβιάζεται, με το όπλο στον κρόταφο και την επιστράτευση ακόμη και του πατέρα τού Α, του Π (Γιώργος Κοτανίδης), να αποφασίσει τι θέλει. Το κορίτσι και μια ζωή «κανονική» με γάμο και παιδιά; Ή τον άνδρα σε μια συμβίωση συντροφική; Ο ήρωας μπλέχτηκε για πρώτη φορά με μια γυναίκα επειδή περνά μια «κρίση αυτοπεποίθησης»; Επειδή ξαφνικά θέλησε «να γίνει πιο κανονικός»; Ή, τα πράγματα, είναι σοβαρότερα;

Στον λεκτικά ελλειπτικό μικρόκοσμο των ερωτευμένων και των απατημένων, που στήνει παραδειγματικά ο ταλαντούχος Μπάρτλετ, ο Π βάζει τις άμεσες πινελιές πολιτικής σκέψης, φέρνοντας μέσα στο ιδιωτικό δράμα, την τραγωδία τού έξω κόσμου: «Είδα στην τηλεόραση εκείνα τα παιδιά στο Μπαγκλαντές ή όπου ήταν η πλημμύρα. Ξέρεις, δεν έχουν φαΐ, ούτε νερό. Είναι καλό να θυμόμαστε πόσο τυχεροί είμαστε», είναι το συμπέρασμα του ώριμου πατέρα, στο αμήχανο, ατυχέστατο τραπέζωμα, όπου οι σπόντες εκτοξεύονται σαν τα στιλέτα.

Ο προοδευτικός άλλωστε Π, που έχει ξεπεράσει προ πολλού την ομοφοβία του, για το χατίρι του γκέι γιόκα του, κάνει τα πάντα για να γύρει η πλάστιγγα υπέρ του παιδιού του. Σήμερα πια, όπως εκμυστηρεύεται στο τραπέζι, έχει εκτιμήσει «πόσο τυχερός» είναι ως γονιός που το παιδί του, αν και ομοφυλόφιλος είναι ευτυχισμένο.

Στο αιχμηρό έργο του Μπάρτλετ, που πρωτοανέβηκε το 2009 στο Royal Court Theatre, δημιουργώντας αίσθηση, τίθεται ευθέως το ερώτημα: «Κάποια πράγματα είναι στο DNA, όπως η φαλάκρα, το ύψος και οι σεξουαλικές προτιμήσεις;». Πολλή συζήτηση, πολλά επιχειρήματα.

• Ενας συνειδητοποιημένος ομοφυλόφιλος

«Το έργο μιλά γι’ αυτό που είναι δίπλα μας. Αντικατοπτρίζει 100% τα προβλήματα των σημερινών σχέσεων», υποστηρίζει ο Μάκης Παπαδημητρίου που υποδύεται τον Α. «Ισως είναι ο καλύτερος ρόλος που έχω κάνει», εξομολογείται, έχοντας ήδη μια θητεία 7 ετών στη σκηνή, με «γαλόνια» υπέροχων χαρακτήρων. «Είναι ένας «φτιαγμένος» χρηματιστής, συνειδητοποιημένος γκέι και όχι μια ταραγμένη «αδελφή». Η επιλογή του είναι συνειδητή. Εχει μια σχέση που προσπαθεί να στηρίξει στην ειλικρίνεια. Επειδή ο εραστής του είναι νεότερος, έχει μια ανασφάλεια. Οντως οι λέξεις γκέι και στρέιτ δημιουργήθηκαν για να διεκδικηθούν κάποια δικαιώματα. Ενώ το ζητούμενο είναι όχι με τι φύλο, αλλά με ποιον κοιμάσαι τελικά», τονίζει ο ηθοποιός.

Η μάχη του γκέι εναντίον μιας θηλυκής αντίζηλης είναι δυσκολότερη απ’ ό,τι θα ήταν εναντίον ενός άνδρα; «Το ίδιο ερώτημα τέθηκε και στις πρόβες. Αλλά κανένας μας δεν μπόρεσε να απαντήσει», παραδέχεται ο Μάκης Παπαδημητρίου.

Το κοινό περισσότερο θα γελάει ή θα προβληματίζεται; «Θα γελάει και θα κλαίει», απαντά. «Το «Cock» έχει κομμάτια πάρα πολύ αστεία και κομμάτια εξαιρετικά συγκινητικά. Αν έρθει να δει κάποιος τις τρελές «αδελφές» επί σκηνής, θα απογοητευτεί». *

Νέες χειμερινές πρεμιέρες

«Σόλο ντουέτο»

Ο θίασος «Πράξη» παρουσιάζει από σήμερα, στη Β’ Σκηνή του «Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας», το έργο του Τομ Κεμπίνσκι «Σόλο ντουέτο», σε σκηνοθεσία Ελένης Μποζά, με τη Μάνια Παπαδημητρίου και τον Νίκο Αρβανίτη. Mετάφραση Γιώργος Βάλαρης, σκηνικά – κοστούμια Κωνσταντίνος Ζαμάνης, φωτισμοί Αλέκος Αναστασίου.

Η Στέφανι, διάσημη βιρτουόζος του βιολιού, αντιμετωπίζοντας μια απρόβλεπτη προσωπική τραγωδία, αναγκάζεται να επαναπροσδιορίσει τη ζωή, τα βαθύτερα συναισθήματα και τις αξίες της, όταν συναντά τον ανατρεπτικό ψυχίατρο Δρ. Φέλντμαν. Tο βραβευμένο έργο μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο (1986) σε σκηνοθεσία Α. Κοντσαλόφσκι, με τους Μαξ Φον Σίντοφ, Τζούλι Αντριους, Αλαν Μπέιτς και Λίαμ Νίσον. Το 2009 ξαναπαρουσιάστηκε στο θέατρο «Almeida» και στη συνέχεια στο West End αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές.

• Ο «Τυφλοσούρτης», η νέα αστυνομική κωμωδία του Θοδωρή Αθερίδη, παρουσιάζεται στο «Μικρό Παλλάς». Τι ακριβώς συμβαίνει μπροστά στα έκπληκτα μάτια της τυφλής ζαχαροπλάστριας; Γιατί ένας συγγραφέας αναγκάζεται να φορέσει κολάρο; Ποια πραγματικά είναι η φιλόζωη αστυνομικίνα; Τι παιχνίδι παίζει ο Ιταλός σεκιουριτάς; Πόσο άπληστη μπορεί να γίνει μια τραπεζικός; Τι είναι αυτή η τρούφα; Λαδώνονται οι τερματοφύλακες στην Ιταλία; Παίζουν: Σοφία Φιλιππίδου, Θοδωρής Αθερίδης, Ζέτα Μακρυπούλια, Χρήστος Πλαΐνης, Νίκη Γαβριηλίδου. Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αθερίδης. Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης. Κοστούμια: Νικολέτα Παναγιώτου. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη.
• Στο Ιδρυμα Μ. Κακογιάννη (31/1- 1/3, κάθε Δευτέρα – Τρίτη) θα παρουσιάζεται η παράσταση «No body else». Σύλληψη – σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή. Σκηνικά – κοστούμια Ηλένιας Δουλαδίρη, Ελίζας Αλεξανδροπούλου. Φωτισμοί Ελίζας Αλεξανδροπούλου. Εικαστική παρέμβαση Κωνσταντίνου Πάτσιου. Παίζουν: Ελένη Ευθυμίου, Χριστίνα Μπιρμπίλη-Καραλέκα, Χρήστος Τανταλάκης, Τάσος Τσουκάλης-Δημητριάδης, Αναστασία Χατζάρα, Μαρία Ψαρολόγου. Η παράσταση αφορά σε έξι ιστορίες- «αποτυπώματα» της μνήμης. «Το αυτονόητο» – σημειώνει η Κίρκη Καραλή – «το άμεσα διαθέσιμο και προσβάσιμο, το ακαθόριστα εξερευνημένο, με αυτοματισμούς, προσωπικές διαθέσεις, προτιμήσεις, συστάσεις… Το σώμα μεταφέρει μνήμη κυτταρική. Μνήμη συλλογική. Ενστικτα. Απορίες. Και είναι σε θέση να πει ιστορίες ασήμαντες ή και ιστορικές».­