Η γύμνια της εξουσίας θέλει γυμνό επί σκηνής

• Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ

Ο Κωνσταντίνος Ρήγος μεγαλώνοντας επιστρέφει ολοένα με μεγαλύτερη εμμονή στο παρελθόν του. Θέλει να κλείσει μια και καλή όλους τους ανοιχτούς λογαριασμούς. Εξ ου δέκα χρόνια μετά βλέπει με νέα ματιά τα «Καινούργια ρούχα του βασιλιά», γνωστή επιτυχία της «Οκτάνα».

Η βασίλισσα – Δήμητρα Ματσούκα, ο γυμνός βασιλιάς – Μιχάλης Θεοφάνους και ο «δορυφόρος» Λευτέρης Βασιλάκης στο λευκό μπάνιο που στήνει στις «Ροές» ο Κ. Ρήγος

Από τον χώρο ενός club (+Soda) που είχε γίνει πασαρέλα, μεταφέρει σήμερα το έργο της Ελένας Πέγκα στη σκηνή ενός θεάτρου («Ροές»), που έχει μετατραπεί σε υπερμέγεθες λευκό μπάνιο. Χωρίς, όμως, μπανιέρα. Στο κέντρο της δεσπόζει μια μακρόστενη τραπεζαρία. Η πρεμιέρα θα δοθεί την Παρασκευή 23 Οκτωβρίου.

Γυμνός -στην κυριολεξία- βασιλιάς ο Μιχάλης Θεοφάνους. Προκλητικά ντυμένη βασίλισσα, η νέα μούσα του Ρήγου, Δήμητρα Ματσούκα. Κι ακάματοι «δορυφόροι» τους, σ’ αυτό το αθεράπευτο σύμπαν ματαιοδοξίας, ναρκισσισμού και καταναλωτισμού, η… ακόλουθος (Κωνσταντίνος Ασπιώτης), το παιδάκι που είδε και ονόμασε τον βασιλιά γυμνό (Λευτέρης Βασιλάκης) και οι δύο απατεώνες που κατασκευάζουν τα ρούχα από… αέρα κοπανιστό (Νίκος Καρδώνης και Τάσος Πυργιέρης).

Το έργο της Πέγκα πρωτίστως είναι ένα παραμύθι για την εξουσία. «Γι’ αυτό έχει διαχρονικό ενδιαφέρον», τονίζει ο Ρήγος. «Με ιντρίγκαρε να το ξαναδώ από την αρχή. Δείχνει έναν άνθρωπο που επιλέγει από τις άπειρες δυνατότητες που του δίνει η εξουσία να ασχολείται μόνο με τα ρούχα του».

Μήπως ο χαρακτήρας θυμίζει ακροθιγώς οικεία, απελθόντα πολιτικά… κακά; «Το έργο δεν είναι πολιτικό μ’ αυτή την έννοια. Δεν αποτελεί, για παράδειγμα, σκηνική μεταφορά του Κώστα Καραμανλή. Το παραμύθι είναι ποιητικά πολιτικό. Αρνήθηκα να είναι σκανδαλοθηρικό. Τι να κάνουμε που είναι αληθινό το ότι η εξουσία είναι γυμνή;».

Η νέα παράσταση είναι τελείως διαφορετική από την παλιά. Είναι περισσότερο θέατρο. Η πρώτη εκδοχή είχε την αισθητική του κλαμπ, ποπ μουσική, περισσότερα «εξωτερικά», λιγότερο πολιτικά στοιχεία. Είχε σχέση με τη μόδα και την τεχνολογία. Τώρα μοιάζει να είναι ένα εσωτερικό παιχνίδι, ένα παζλ στενών αλληλεπιδράσεων μεταξύ έξι προσώπων, που συνδέονται μεταξύ τους όπως σε μια παρτίδα σκάκι. Ο βασιλιάς και τα πιόνια βρίσκονται σε έναν decadence χώρο, διεκδικώντας καθένας τη θέση του μέσα στο παραμύθι».

Μπορεί ο χορογράφος να αποφύγει την ηδονοβλεψία περιφέροντας στις «Ροές» τον βασιλιά του ολόγυμνο; «Ενα γυμνό σώμα μόνο αν το επιδιώξεις γίνεται ηδονοβλεπτικό», απαντά. «Τον σεξιστικό χαρακτήρα των πραγμάτων εσύ τον προσθέτεις. Σίγουρα η παράσταση είναι αρκετά τολμηρή. Ομως η χρήση του γυμνού υπογραμμίζει τη γύμνια της εξουσίας. Ο αυτοκράτορας είναι άνετος και αδιάφορος που είναι γυμνός. Θα είναι τελείως διαφορετικό το γυμνό μου στο ντουέτο «Dress Undress», που θα κάνω με τον Αντώνη Αντωνίου. Και άλλο το αθώα ερωτικά γυμνό του «Δάφνης και Χλόη». Τα πάντα εξαρτώνται απ’ τις προθέσεις».

Μετά από χρόνια συνεργασίας με κρατικές σκηνές (Εθνικό, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας), ο Ρήγος ξαναγίνεται ελεύθερος σκοπευτής στη μεγάλη καλλιτεχνική πιάτσα. «Αν δεις τι έχω κάνει ώς τώρα καταλαβαίνεις ότι μ’ αρέσει να βουτάω σε ό,τι κατά περίσταση με ερεθίζει. Βάσει των αναγκών μου κινούμαι πάντα στον χώρο».

Ετσι, μετά τις «Ροές», θα αναζητήσει έναν «πολύ εναλλακτικό χώρο» («μπορεί να είναι και συνεργείο αυτοκινήτων») για το ντουέτο του με τον Αντωνίου. Μετά θα μεταβεί στο «Παλλάς» για την επανάληψη, 15 χρόνια μετά, της παλιάς δουλειάς του, «Δάφνης και Χλόη».

«Το μεγάλο και το μικρό είναι κάτι που ποτέ δεν μέτρησα, δεν σκέφτηκα. Δεν αισθάνομαι ότι πρέπει να καθορίζομαι από τις μεγάλες σκηνές», υπογραμμίζει. «Ούτε επιδίωξα ποτέ να φτιάξω το image του καθωσπρέπει καλλιτέχνη».

Το στοιχείο της έκπληξης αναζητά. «Προκειμένου να πλήττουν μαζί μου, προτιμώ να εκπλήσσονται -ακόμη και άσχημα. Και προτιμώ να βαριέμαι εγώ, παρά να με βαριούνται». Ετσι θα ανηφορίσει και στη Θεσσαλονίκη για να χορογραφήσει τη μουσική παράσταση του Γιώργου Μαζωνάκη, ενώ θα στήσει και τη θεατρικο-μουσική σύμπραξη της Ηρώς με τον Αντώνη Λουδάρο και τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη.

Δεν φοβάται να κάνει τα πάντα; «Δεν έχω ανάγκη να προστατευτώ. Μπορεί αυτό να εμπεριέχει το ρίσκο και να γίνονται κάποια λάθος βήματα. Μπορεί να έχω κάνει επιλογές για τις οποίες κάποιοι με έχουν κατακρίνει. Αλλά εκ του αποτελέσματος θεωρώ ότι έχω κερδίσει πράγματα. Αποπροσανατολίζονται μόνο εκείνοι που αδυνατούν να δουν πιο ανοιχτά τα πράγματα και κολλάνε στα στερεότυπα. Μπορεί δηλαδή να δουν τον «Τιτανικό» μου ως μπουζούκια!».

• info: Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ρήγος. Δραματουργική συνεργασία: Ξένια Αηδονοπούλου. Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης. Μουσική: Δημοσθένης Γρίβας. Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη. Επιμέλεια κοστουμιών: Νατάσα Δημητρίου

• Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009