Παράταση για το «Οκτώ γυναίκες»

Η μεγάλη επιτυχία της παράστασης του Νίκου Καραθάνου «Οκτώ γυναίκες» ανάγκασε τους συντελεστές της να της δώσουν άλλη μία ημέρα παράταση. Ετσι, τη Δευτέρα πέφτει, τελικά, οριστικά η αυλαία της παράστασης στην «Πειραιώς 260».

Στην παράσταση, που ανέβηκε σε σύμπραξη με το Ελληνικό Φεστιβάλ, πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Θανάσης Ιωάννου, Γιάννης Κότσιφας, Χρήστος Λούλης, Αργύρης Ξάφης, Χρήστος Στέργιογλου [φωτογραφία], Κοσμάς Φοντούκης, Αιμίλιος Χειλάκης, Νίκος Χατζόπουλος και Νίκος Καραθάνος. Συμμετέχουν ακόμα οι μουσικοί: Γιάννης Αγγελόπουλος (κρουστά), Μάριος Βαληνάκης (σαξόφωνο), Κώστας Κωνσταντίνου (μπάσο), Κώστας Μπαλταζάνης (κιθάρα) που αποδίδουν ζωντανά τη μουσική της Φωτεινής Μπαξεβάνη.

«Ρίτερ, Ντένε, Φος» για καλό σκοπό

Οι παραστάσεις του έργου «Ρίτερ, Ντένε, Φος» του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου, που θα δοθούν στις 14, 15 και 16 Ιανουαρίου στο θέατρο «Δημήτρης Ποταμίτης», θα ενισχύσουν τους σκοπούς της Πανελλαδικής Καμπάνιας «Δώσε Φως» του «Συλλόγου Ελλήνων Ενήλικων Αυτιστικών Asperger και ΥΛΑ». Το έργο «Ρίτερ, Ντένε, Φος» γράφτηκε το 1984 και είδε για πρώτη φορά το φως της σκηνής στις 18 Αυγούστου του 1986, στο φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ, με τους κορυφαίους ηθοποιούς της σύγχρονης γερμανικής σκηνής Ιλσε Ρίτερ, Κίρστεν Ντένε και Γκερτ Φος, από τους οποίους πήρε και τον τίτλο το έργο.

Χάρολντ Πίντερ: Μια φωνή που δεν σβήνει

Του ΝΙΝΟΥ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗ

Είναι μερικές φωνές που μένουν για πάντα μαζί σου. Καθαρές, αναλλοίωτες, σε συντροφεύουν σε κάθε βήμα σου. Σε σημαδεύουν ακόμη και με τον ήχο τους, τον ξεχωριστό τους τόνο, τη δική τους, μοναδική μουσική. Φωνές άλλοτε ποιητικές, άλλοτε αγωνιστικές, άλλοτε απλές, πάντοτε όμως ζεστές. Μια τέτοια ήταν κι αυτή του Χάρολντ Πίντερ. Ηρεμη όταν μας διάβαζε ένα καινούργιο ποίημά του, το 1997, στην πρώτη του επίσκεψη στην Αθήνα. Γεμάτη πάθος και οργή, όταν, αργότερα, αναφερόταν στον Τόνι Μπλερ και στη στάση απέναντι στον πόλεμο του Ιράκ, χαρακτηρίζοντάς τον εγκληματία πολέμου.

Χάρολντ Πίντερ 1930-2008

Αυτή τη φωνή, κάπως βραχνή πια αλλά πάντα έντονη και σίγουρη, άκουσα ξανά στην… Αμερική. Ψάχνοντας τα ξημερώματα της 3ης Γενάρη τα διάφορα κανάλια, έπεσα πάνω στην επανάληψη ωριαίας συνέντευξης του νομπελίστα στον Τσάρλι Ρόουζ. Είχε δοθεί στις 3 Γενάρη 2007.

Οταν ο Ρόουζ, ύστερα από ένα δριμύ και με αδιάσειστα στοιχεία κατηγορώ του Πίντερ ενάντια στον πόλεμο του Ιράκ, τον ρώτησε ποια στάση περιμένει από τις ΗΠΑ απέναντι στην τρομοκρατία και τη Μέση Ανατολή, αυτός του απάντησε με θέσεις… σημερινές, ιδιαίτερα μετά την απαράδεκτη επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα. «Αυτό που με συνταράσσει, και μάλιστα ως Εβραίο, είναι πόσο η κυβέρνηση του Ισραήλ γίνεται ολοένα και πιο αυταρχική και οι ΗΠΑ όχι μόνο εξακολουθούν να την υποστηρίζουν, αλλά και να την ενθαρρύνουν σε μια πολιτική που βάζει σε κίνδυνο ολόκληρο τον κόσμο», είπε.

Οσο για την τρομοκρατία, ήταν κατηγορηματικός. Γι’ αυτόν αληθινοί τρομοκράτες ήταν ο Μπους και ο Μπλερ «κι αυτοί θα έπρεπε να βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου για μαζικές δολοφονίες. Σκότωσαν πάνω από 100 χιλιάδες Ιρακινούς, πολύ περισσότερους απ’ τον τύραννο Σαντάμ Χουσεΐν». Το θέμα της τρομοκρατίας, επέμενε, πρέπει να εξεταστεί στις ρίζες του: γιατί δημιουργήθηκε, γιατί εξακολουθεί να υπάρχει και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί σωστά και όχι με πολέμους, που αληθινός στόχος τους είναι το κέρδος των μεγάλων εταιρειών όπλων καταστροφής.

Ο Πίντερ μπορεί να μην είναι πια μαζί μας, αλλά η φωνή του παραμένει πάντα ζωντανή. Φωνή που στάθηκε στο πλευρό όσων υπέφεραν και βασανίζονταν στις φυλακές του καταπιεστικού τουρκικού καθεστώτος ή στο Γκουαντάναμο. Από τις λιγοστές που καταδίκασαν την απαράδεκτη, δολοφονική επίθεση του ΝΑΤΟ στη Σερβία και την απόφαση Αμερικής, Αγγλίας και συμμάχων τους να εισβάλουν στο Ιράκ. Φωνή δυνατή αλλά και σκληρή όταν χρειαζόταν. Ομορφη όταν μιλούσε μέσα από την ποίηση. Εύστοχη και ακριβής όταν, ακόμη και μέσα από τις σιωπές της, κατέγραφε στα θεατρικά του έργα τα πάθη και τις αγωνίες των ανθρώπων.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ / 2 – 10/01/2009

«Συνάντηση» Μάρκες – Παπαδιαμάντη!

Ο θίασος «Συνεργείο» που πέρσι παρουσίασε το έργο «Tejas Verdes» του Fermin Cabal, μεταφέρεται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο (Κολωνού 31), στο Μεταξουργείο, όπου στις 14/1 θα παρουσιάσει τη νέα του παράσταση «Νεκροί ταξιδιώτες», που βασίζεται σε διηγήματα των Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες και Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Οι Παπαδιαμάντης και Μάρκες, βεβαίως, δε συναντήθηκαν ποτέ. Ο δεύτερος γεννήθηκε 17 χρόνια μετά το θάνατο του πρώτου, στην Κολομβία, δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Σκιάθο. Οι ήρωές τους όμως, ο Κωνσταντής και ο Εστέβαν, θα συναντηθούν στο στερνό τους ταξίδι στη σκηνή. Δύο νεκροί, που πλέοντας «διαπόντιοι και υπερπόντιοι» εκπληρώνοντας κάποιο ανομολόγητο τάμα, ή έναν ύψιστο σκοπό, πριν κοιμηθούν τον αιώνιο ύπνο, στην αγκαλιά της γης του ο ένας και της ανοιχτοχέρας θάλασσας ο άλλος. Η μοίρα τους κοινή. Γεννήματα και οι δυο μιας ποιητικής πεζογραφίας, ντυμένοι τη «φορεσιά» των μύθων του τόπου τους, με πρόσωπα πολλαπλά, Διόνυσοι, κι Οδυσσείς, Ελπήνορες και Χριστοί μαζί, μας καλούν στο μαγικό κόσμο τους, όπου η φαντασία είναι πραγματικότητα και η πραγματικότητα θηλιά στο λαιμό όσων δεν ονειρεύονται.

Παίζουν: Μαρία Αιγινίτου, Βιολέττα Γύρα, Γιώργος Στάμος, Χάρης Χαραλάμπους. Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ. Σκηνοθεσία Γιολάντα Μαρκοπούλου, σκηνικά – κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, μουσική: Δημήτρης Iσαρης, κίνηση: Αντιγόνη Γύρα.

Δίκη καλλιτεχνών για «προσβολή των θείων»…

Δύο χρόνια μετά την παράσταση «Εγώ είμαι το Θείο Βρέφος», οι συντελεστές της και συγκεκριμένα ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Γιάννης Καλαβριανός, οι ηθοποιοί Αναστασία Μποζοπούλου, Ευθύμιος Παπαδημητρίου, Μαρία Κοσκινά, Χρήστος Θεοδωρίδης καθώς και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, δικάζονται στις 14 Γενάρη 2009 για «προσβολή των Θείων και της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας», μετά από μήνυση που κατέθεσαν δύο πολίτες.

«Θεωρούμε», αναφέρει η εταιρεία Θεάτρου Sforaris, «τουλάχιστον προκλητικό το γεγονός να μηνύονται καλλιτέχνες για μια θεατρική παράσταση, ιδίως όταν δεν είχαν καμία διάθεση προσβολής. Σε μια εποχή που η χώρα ταλανίζεται από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, κάποιοι επιμένουν να κατασκευάζουν εχθρούς και να ψάχνουν παντού ενόχους, εκτός από τον εαυτό τους».

• Νέο ρεπερτόριο

Στον «κάτω χώρο» του «Θεάτρου του Νέου Κόσμου» θα ανεβαστούν δύο νέες παραστάσεις. Στις 13/1 «Το σφαγείο» του Ιλάν Χατσόρ. Μετάφραση Κοραλίας Σωτηριάδου, σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, κίνηση Αγγελικής Στελλάτου, σκηνικά – κοστούμια Μαργαρίτας Χατζηιωάννου, μουσική Σταύρου Γασπαράτου, φωτισμούς Βασίλη Καψούρο. Παίζουν: Μιχάλης Οικονόμου, Γιώργος Παπαγεωργίου, Ορέστης Τζιόβας.

Στις 18/1 το «Ηθελα να σ’ αντάμωνα» της Μαρίας Παπαλέξη. Σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια Βαλεντίνας Παπαδημητράκη, σκηνικά – κοστούμια Εδουάρδου Γεωργίου, κίνηση Μυρτώς Παπαδοπούλου, μουσική διδασκαλία – ενορχήστρωση Ελλης Βασιλάτου, μουσικές συνθέσεις κρουστών Βασίλη Βασιλάτου – «Ιστορίες για κρουστά». Παίζουν: Βαγγέλης Λιοδάκης, Αννα Γαρεφαλάκη, Βασίλης Παπαγεωργίου. Λύρα – λαούτο: Αλέξανδρος Ιερωνυμίδης.

Στο Δώμα, μέχρι τις 11/1 θα παίζεται η παράσταση «Ενας στους δέκα» (βασισμένη σε εμπειρίες μεταναστών). Διαμόρφωση κειμένου – σκηνοθεσία: Λαέρτης Βασιλείου, δραματουργική επεξεργασία: Σύλβια Λιούλιου, σκηνικά: Αγγελος Μέντης, κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού, κίνηση: Μαριέλα Νέστορα, φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης. Παίζουν: Δαβίδ Μαλτέζε, Κρις Ραντάνοφ, Eνκελεντ Φεζολάρι.

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

4/1/2009

— Δημιουργούν παρά τις δυσκολίες

14/10/2008

— «Ενας στους δέκα»

2/10/2007

— «Ενας στους δέκα»

23/1/2007

— ΑΤΙΤΛΟ

9/9/2005

— Εξι παραγωγές και δύο συμπαραγωγές