Το παιχνίδι της μοναξιάς έχει αβέβαιη κατάληξη

«Αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους», γράφει ο Μανόλης Αναγνωστάκης στο ποίημά του «Η αγάπη είναι ο φόβος». Ο Αμερικανός συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον λέει κάτι ανάλογο μέσα από το θεατρικό «Το παιχνίδι της μοναξιάς» που παρουσιάζεται από τις 25 του μήνα και για τριάντα παραστάσεις στο θέατρο «Ζίνα», σε απόδοση – σκηνοθεσία Δάνη Κατρανίδη.

Ο Δάνης Κατρανίδης με τη Χρύσα Παππά πρωταγωνιστούν στο θεατρικό «Το παιχνίδι της μοναξιάς»

Ο καλλιτέχνης έχει ξανασυναντηθεί με το κείμενο, πριν από μία δεκαετία και πλέον. Σήμερα, κοιτάζοντάς το από άλλη οπτική γωνία, θεωρεί ότι έχει ακόμη ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί του. «Θεωρώ ότι αυτή η χρονική στιγμή είναι αρκετά ώριμη για να παρουσιαστεί ένα τέτοιο έργο, γιατί ο τρόπος ζωής και ο τρόπος που έχουν εξελιχθεί οι ανθρώπινες σχέσεις σήμερα είναι πολύ πιο κοντά στον ψυχισμό και στις συμπεριφορές των ηρώων. Οσο η μοναξιά υπάρχει στη ζωή των ανθρώπων, θα συνεχίζει να παίζει το παιχνίδι της μαζί τους. Ενα παιχνίδι διαχρονικό με αβέβαιη κάθε φορά κατάληξη».

• Δύο πρόσωπα

Ο Τζέρι και η Γκίτελ, δύο μοναχικά άτομα σε μια μεγαλούπολη, μπαίνουν σε αυτό το παιχνίδι. Ο Τζέρι αποτελεί μια κλασική περίπτωση εσωστρεφούς αρσενικού που περνάει υπαρξιακή κρίση. Ενας άντρας που μέσα στην πορεία της ζωής και του γάμου του με μια γυναίκα κοινωνικά ανώτερή του έχασε την ταυτότητά του κι αναζητά νέο νόημα ζωής. Τότε ακριβώς, ενώ βρίσκεται σε διάσταση, συναντά την Γκίτελ Μόσκα μια 30άρα ζωντοχήρα πολωνοεβραϊκής καταγωγής μεγαλωμένη στο Μπρονξ κι αποτυχημένη χορεύτρια. Ενα πλάσμα αύταρκες κι ευάλωτο συγχρόνως. Ενα σύγχρονο κορίτσι που ζει μόνο και υπερασπίζεται με πάθος τη μοναχικότητά του.

Οι ήρωες ζουν μια ερωτική σχέση, μια σχέση που κυρίως υπαγορεύει ο φόβος της μοναξιάς, μέσα στα μικρά διαμερίσματα της απρόσωπης μεγαλούπολης. Είναι ένα έργο τρυφερό που δίνει αφορμές στον καθέναν να θυμηθεί, να αναπολήσει μικρές προσωπικές στιγμές. Είναι έργο ταχύτατου ρυθμού, που περιγράφει τη ζωή μιας σχέσης μέσα σε έναν χρόνο. Στόχος των πρωταγωνιστών είναι να ανακαλύψουν ο ένας στο βλέμμα του άλλου πως δεν είναι μόνοι.

Τα σκηνικά – κοστούμια φιλοτέχνησε ο Γιώργος Πάτσας, ενώ η μουσική επιμέλεια είναι του Γιώργου Νανούρη. Πρωταγωνιστούν ο Δάνης Κατρανίδης και η Χρύσα Παππά.

• Η γοητεία

«Το τέλος του θεατρικού έργου του Ουίλιαμ Γκίμπσον είναι ταυτόχρονα η αρχή του προσωπικού έργου κάθε θεατή. Και σε αυτό ακριβώς συνίσταται η αρυτίδωτη γοητεία του», τονίζει ο Δάνης Κατρανίδης.

• Αντιγόνη Καράλη, ΕΘΝΟΣ, 19/02/2010