Με μια μοναδική παράσταση ανοίγει τη θερινή σεζόν το Εθνικό Θέατρο, στο μεταίχμιο ανάμεσα σε καλοκαίρι και χειμώνα, λόγω της χρήσης της (χειμερινής) Σκηνής Κοτοπούλη του Ρεξ, όπου θα ανέβει σήμερα (και μόνο) η παραγωγή του φημισμένου Deutches Theater του Βερολίνου Μηχανή Άμλετ.
Το κείμενο αυτό του Χάινερ Μύλλερ γράφεται το 1977, παράλληλα με τη μετάφραση του Άμλετ για την παραγωγή του Benno Besson στο Deutsches Theater και εντάσσεται στον μακρόχρονο διάλογο του συγγραφέα με έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Αρχική του πρόθεση ήταν να το εντάξει ως σχόλιο σε αυτήν την παράσταση του Άμλετ. Χωρίς να αντιγράφει τη δράση και τους διαλόγους του κλασικού κειμένου, ο Μύλλερ «δανείζεται» χαρακτήρες και σκηνές από το σαιξπηρικό έργο, για να συνθέσει ένα μυστηριώδες και ανοίκειο θεατρικό κείμενο, μια αλληγορία για το τέλος της σοσιαλιστικής ουτοπίας.
Στο επίκεντρο δεν βρίσκεται πια ένας ευαίσθητος Άμλετ, σύμφωνα με την παράδοση, αλλά ένας απογοητευμένος στοχαστής, βαθιά απαισιόδοξος, «με την πλάτη στραμμένη στα ερείπια της Ευρώπης».
Τη σκηνοθεσία της Μηχανής Άμλετ και τον κεντρικό ρόλο, στην παράσταση του Deutsches Theater (που πρωτοπαρουσιάστηκε τον Δεκέμβρη του 2007), αναλαμβάνει ο βουλγαρικής καταγωγής Γερμανός σκηνοθέτης Ντίμιτερ Γκότσεφ, από τους εμβριθέστερους γνώστες του έργου του Μύλλερ, ο οποίος υποδύεται έναν ηθοποιός που παίζει τον Άμλετ και την Οφηλία και εμφανίζεται ως στοιχειωμένο φάντασμα ιστορικών προσώπων.
Η παράσταση αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της γενικότερης συνεργασίας του Εθνικού με το περίφημο αυτό γερμανικό θέατρο (που ανακηρύχθηκε «Θέατρο της χρονιάς» στις γερμανόφωνες χώρες για το 2008), όπως άλλωστε και η παράσταση των Περσών του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία του Γκότσεφ, που θα παρουσιαστεί στην Επίδαυρο στις 31/7 και 1/8 (με τους Αμαλία Μουτούση, Μηνά Χατζησάββα και Νίκο Καραθάνο). Εκτός από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, στην παράσταση παίρνουν μέρος και οι Alexander Khuon και Valery Tscheplanowa. [Η ΑΥΓΗ: 05/06/2009]
θέατρο, théâtre, teatro, theater, theatre... world 