ΚΘΒΕ: Νέος διευθυντής ο Σωτήρης Χατζάκης

Ο σκηνοθέτης Σωτήρης Χατζάκης είναι από χθες καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Παλιός συνεργάτης του ΚΘΒΕ (έχει κατά καιρούς σκηνοθετήσει παραγωγές του) διορίστηκε με χθεσινή υπουργική απόφαση στη θέση του Νικήτα Τσακίρογλου που εξαναγκάστηκε σε παραίτηση πριν από περίπου ένα μήνα ενώ ολοκλήρωνε τη δεύτερη (τριετή) θητεία του. Η θητεία του Σωτήρη Χατζάκη θα είναι ουσιαστικά μονοετής- «συμπληρωματική» αυτής του Νικήτα Τσακίρογλου που λήγει τον Σεπτέμβριο του 2010. Ο Σωτήρης Χατζάκης συμμετείχε ως ηθοποιός σε δεκάδες παραστάσεις κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, ενώ με την ιδιότητα του σκηνοθέτη έχει υπογράψει 60 παραστάσεις σε κρατικά και ιδιωτικά θέατρα. Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου της Καισαριανής (1980- 1988), του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών (1993-1994), του Θεάτρου Πολιτεία (από το 1994 έως σήμερα) και αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής επί διεύθυνσης Νίκου Κούρκουλου του Εθνικού Θεάτρου (2005- 2006). Στο ΚΘΒΕ παρουσίασε τα τελευταία χρόνια τα έργα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη «Γερνάω επιτυχώς» (2002) και «Ουζερί Τσιτσάνης» (2005) και τους «Βατράχους» του Αριστοφάνη (καλοκαιρινή παραγωγή του 2006). Ήταν με αφορμή εκείνη την παράσταση που δήλωνε στα «ΝΕΑ» πως: «Εφόσον η πολιτική έγινε παραμύθι, ας κάνουμε εμείς το παραμύθι πολιτική». Η τελευταία του συνεργασία με τη δεύτερη κρατική σκηνή έγινε τον περασμένο Νοέμβριο με τη σκηνοθεσία του έργου του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία στον Καύκασο».

• ΤΑ ΝΕΑ: Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Τσετσένοι αυτονομιστές εισβάλλουν στην Πειραιώς 260

• Τα «κακά» παιδιά της καταλανικής ομάδας «La Fura dels Baus» παίρνουν τον «Μπορίς Γκοντουνόφ» του Πούσκιν και τον συνδέουν με τα αιματηρά γεγονότα του 2002 στο μοσχοβίτικο θέατρο «Ντούμπροβκα». Δεν αφήνουν πίσω τους νεκρούς. Μόνο θεατές, που αναρωτιούνται για τα αίτια της τρομοκρατίας

• Δεν χρειάζεται να φαντασιωθείτε τη βίαιη είσοδο οπλισμένων κουκουλοφόρων την ώρα που θα παρακολουθείτε τον «Μπορίς Γκοντουνόφ» του Πούσκιν, παρέα με εκατοντάδες θεατές. Μπορείτε να ζήσετε την ιδια τη σοκαριστική εμπειρία της ομηρίας και του συνεπακόλουθου μακελειού live -σε ένα crash test ψυχραιμίας- αν βρεθείτε στη φεστιβαλική Πειραιώς 260 από την Τετάρτη ώς την Κυριακή.

Τα «κακά» παιδιά της καταλανικής σκηνής «La Fura dels Baus» για πέντε βραδιές θα παρουσιάσουν, σε σκηνοθεσία Αλέξ Ολέ, τη δική τους interactive εκδοχή πάνω στον «Μπορίς Γκοντουνόφ» του Αλεξάντρ Πούσκιν. Τον συνδέουν με τα αιματηρά γεγονότα της 23ης Οκτωβρίου του 2002 στο μοσχοβίτικο θέατρο «Ντούμπροβκα». Κατά τη διάρκεια του ρωσικού εθνικοπατριωτικού μιούζικαλ «Nordost» -υπήρχε βλέπετε σημειολογία πίσω απ’ την «επίθεση»- 50 Τσετσένοι αυτονομιστές (άνδρες και γυναίκες) κατέλαβαν το θέατρο με τους 850 θεατές. Η ομηρία τους κράτησε τρεις φοβερές ημέρες. Οταν εισέβαλαν οι ρωσικές δυνάμεις -είχε προηγηθεί η χρήση υπνωτικού αερίου- το αποτέλεσμα ήταν ένα άνευ προηγουμένου μακελειό. Νεκροί 115 Ρώσοι όμηροι και 34 Τσετσένοι.

Αν μπορείτε να διαχειριστείτε τα αισθήματα του τρόμου και του πανικού, η παράσταση, θρυμματίζοντας τα όρια σκηνής-πλατείας, υπόσχεται μια εξαιρετικά πρωτόγνωρη εμπειρία και για τους πλέον τολμηρούς.

• Με ποιον τρόπο συνδέετε τον «Μπορίς Γκοντουνόφ» με τα αιματηρά γεγονότα στο μοσχοβίτικο θέατρο; Φαντάζουν άσχετα.

«Ενώ η παράσταση βασίζεται στα τραγικά γεγονότα του «Ντούμπροβκα», όσα εκτυλίσσονται σε αυτή βρίσκονται έξω από το πολιτικό και γεωγραφικό context τους. Δεν είναι πρόθεσή μας να αναπαρασταθούν συγκεκριμένες πράξεις τρομοκρατίας. Το έργο του Πούσκιν μιλά για τη διαφθορά, την εξουσία αλλά και την «προσβολή» της από έναν άνδρα που υποκρίνεται ότι είναι ο νόμιμος διάδοχος του ρωσικού θρόνου. Στην παράσταση παραλληλίζονται δυο κόσμοι, που συναντώνται και αγγίζονται: η πραγματικότητα (η ομηρία στο θεάτρο) και η μυθοπλασία (η παράσταση του «Μπορίς Γκοντουνόφ»). Από την ένωση προκύπτει μια οργισμένη αντιπαράθεση μεταξύ των τρομοκρατών και των ηθοποιών, που παρουσιάζουν τον «Μπορις Γκοντουνόφ»».

• Ονομάζετε τη δουλειά σας docu-drama, επειδή η δραματουργία σας βασίζεται σε αληθινά ντοκουμέντα. Πώς ακριβώς τα χρησιμοποιείτε στη συγκεκριμένη δουλειά;

«Ξεκινάμε από ένα αληθινό γεγονός, που βαθμηδόν μετατρέπεται σε μυθοπλασία. Βασιστήκαμε σε μαγνητοσκοπήσεις επιζώντων, τις οποίες επεξεργαστήκαμε εξαντλητικά για τη δραματουργία. Το ενδιαφέρον είναι ότι πολλές καταστάσεις που φαντάζουν ψεύτικες απορρέουν από την πραγματικότητα. Εναν από τους χαρακτήρες, της Τσετσένης ηθοποιού-τρομοκράτισσας, την εμπνεύστηκα από τόν Τσετσένο τρομοκράτη, που σπούδαζε θέατρο. Η παράσταση δεν στοχεύει σε καμία περίπτωση στον υπερρεαλισμό».

• Τι εννοείτε;

«Το κοινό έχει από την πρώτη στιγμή επίγνωση ότι παρακολουθεί μία παράσταση .Η πολυπλοκότητα του θέματος, ο συνδυασμός βίας και τρομοκρατίας, απαιτεί μεγάλη ευαισθησία και προσοχή στη σκηνική παρουσίασή του».

• Τι ακριβώς θέλετε να πείτε στο κοινό με την παράσταση;

«Οσο τα διεθνή μέσα είχαν στραμμένη την προσοχή τους στην τρομοκρατική επίθεση στο «Ντουμπρόβκα», η προσωπική μου αντίδραση ήταν η… κατάπληξη. Είδαμε ξαφνικά να εισέρχεται η βία σε έναν τόπο, το θέατρο, που μέχρι τότε ήταν συνδεδεμένος αποκλειστικά με χαρούμενα αισθήματα. Θέλω, λοιπόν, ο θεατής να σκεφτεί και να αναρωτηθεί για τη «σκανδάλη», που όπλισε όσα συνέβησαν στο μοσχοβίτικο θέατρο».

• Μέρος του κοινού συμμετέχει ενεργά στην παράσταση με κάποιον τρόπο;

«Είναι σωματικά παθητικό αλλά πνευματικά ενεργό. Δουλεύουμε με τις μνήμες του, όσα θυμάται από τον Τύπο και τις ειδήσεις γενικά για τις τρομοκρατικές ενέργειες. Το τοποθετούμε στο μέσο της σκηνικής δράσης -οι τρομοκράτες βρίσκονται και στην πλατεία και πάνω στη σκηνή. Μέσω οθόνης μπορεί να βλέπει πότε φτάνουν στο θέατρο οι δυνάμεις ασφαλείας, αλλά και την κυβέρνηση σε «κατάσταση κρίσης», την ώρα που αναζητά λύση για το πρόβλημα. Μας ενδιέφερε να σπάσουμε τον θώρακα ασφαλείας που έχει κάθε θεατής, ώστε για ένα έστω δευτερόλεπτο να μπει στη θέση των ομήρων».

• Τα αισθήματα που θέλετε να αφυπνίσετε ποια είναι; Φόβος, οργή;

«Την αντίδραση που όλοι νιώθουμε για την τρομοκρατία, χωρίς ωστόσο να αναρωτιόμαστε για τα αίτιά της. Τα αισθήματα εξαρτώνται από την ικανότητα του θεατή να επιτρέπει στα «φαντάσματά» του να εμφανίζονται στο φως».

• Τριάντα χρόνια Fura dels Baus. Εχετε δημιουργήσει θεατρική ορολογία: τη «furana language». Μπορείτε να περιγράψετε τα συστατικά της;

«Διεπιστημονικό προφίλ των μελών, έρευνα, ρυθμός, σωματική άσκηση. Η δυνατότητα, τελικά, να ανακαλύπτουμε εκ νέου τους εαυτούς μας».

• Δεν αναφέρατε την τεχνολογία, ένα από τα πιο δυνατά «όπλα» σας.

«Η ομάδα γεννήθηκε την εποχή που αναπτύσσονταν οι νέες τεχνολογίες. Στον «Μπορίς Γκοντουνόφ» η τεχνολογία είναι παρούσα μόνο στην προβολή κάποιων εικόνων, που λειτουργούν σαν ένα 3D εικονικό σκηνικό, βάζοντας τον θεατή στο «κλίμα» .Επίσης υπάρχουν μίνι κάμερες που αναμεταδίδουν live παντού τις σκηνές της απαγωγής των ομήρων».

• Ποια κείμενα σάς ενδιαφέρουν; Πριν από τρία χρόνια είχατε έρθει στην Αθήνα με τη «Μεταμόρφωση» του Κάφκα.

«Αν δείτε και κάποια αλλα από αυτά που έχουμε δουλέψει θα καταλάβετε: «Φάουστ» του Γκέτε, «Η Φιλοσοφία του Μπουντουάρ» του Ντε Σαντ».

• Ταξιδεύετε διαρκώς σε όλο τον κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι καταφέρνετε να υπερβείτε τα σύνορα των γλωσσών;

«Εχουμε πάει σε περισσότερες από 250 πόλεις και στις πέντε ηπείρους. Τα πρώτα χρόνια, τότε που εμφανιζόμασταν σε αντισυμβατικούς χώρους, δεν είχαμε καθόλου κείμενο. Η δύναμη των εικόνων, η ζωντανή μουσική και το ότι οι ηθοποιοί «κατέβαιναν» ανάμεσα στους θεατές δημιούργησαν μια «γλώσσα» που μπορούσε να απευθυνθεί σε οποιοδήποτε κοινό. Αργότερα αρχίσαμε να επεξεργαζόμαστε κείμενα, όπερες, κάνοντας και θεάματα μεγάλης κλίμακας (σ.σ. οι τελετές των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης το 1992)». *

• Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009

Ο Χατζάκης πήρε το ΚΘΒΕ

• Από τις 15 Μαΐου, ημέρα που «παραίτησε» διά τηλεφώνου ο υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς τον Νικήτα Τσακίρογλου από την καλλιτεχνική διεύθυνση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, ούτε φωνή ούτε ακρόαση για τον αντικαταστάτη του από το υπουργείο.

«Θα εργαστώ για ένα θέατρο αντάξιο των καιρών και των αιτημάτων του κοινού», δήλωσε ο Σωτήρης Χατζάκης

Επρεπε φαίνεται να γίνουν τα θυρανοίξια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης για να ασχοληθεί ο υπουργός με το «ορφανό» Κρατικό και να ανακοινώσει επιτέλους τον νέο διευθυντή του, τον 52χρονο Σωτήρη Χατζάκη. Σκηνοθέτη με ικανοποιητική εμπειρία στο «σπορ» της καλλιτεχνικής διεύθυνσης.

Υπήρξε αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής στο Εθνικό Θέατρο, στο τέλος της θητείας του Νίκου Κούρκουλου, τη διετία 2005-2006, όπως επίσης καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου της Καισαριανής από το 1980 ώς το 1988 και του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών (από το 1993 ώς το 1994). Ως διευθυντής καθόρισε τη φυσιογνωμία του θεάτρου «Πολιτεία» από το 1994. Με το ΚΘΒΕ έχει συνεργαστεί 5 φορές ως σκηνοθέτης, ενώ έχει διδάξει και στη δραματική σχολή του.

Σκηνοθέτης με προσωπικό στίγμα και εμμονή στα «εσχατολογικά κείμενα» και τη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού και του αρχαίου δράματος, ο Χατζάκης έχει υπογράψει περισσότερες από 60 παραστάσεις σε κρατικά και ιδιωτικά θέατρα, ενώ δουλειές του έχει παρουσιάσει τέσσερις φορές στην Επίδαυρο αλλά και στο εξωτερικό.

Δεν περιορίστηκε στη σκηνοθεσία. Εχει γράψει τα έργα ο «Μάγος και η πρόβα» (παρουσιάστηκε στο Μέγαρο Μουσικής το 1996) και το «Τραγούδι του Αιώνα» που ανέβηκε στο θέατρο Λυκαβηττού το 1997. Εχει διασκευάσει για τη σκηνή τη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη, μεγάλη του επιτυχία με τη Λυδία Κονιόρδου, την «Πάπισσα Ιωάννα» του Ροΐδη, ελληνικά λαϊκά παραμύθια (στη «Νύχτα του Τράγου») και τα συναξάρια των Αγίων (στον «Ιερό γάμο»).

Εχει διδάξει,εκτός απ’ τη σχολή του ΚΘΒΕ, στα προγράμματα του ΥΠΠΟ, του υπουργείου Παιδείας, στο Ευρωπαϊκό Πολτιτιστικό Κέντρο Δελφών, στην Πειραματική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, στη θερινή Ακαδημία του Εθνικού, στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πάτρας αλλά και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού.

Τελευταία του σκηνοθεσία ήταν η πεντάγλωσση διαβαλκανική παράσταση «Του Νεκρού Αδελφού», με τη Ρουμάνα πρωταγωνίστρια Μάγια Μόργκενστερν.

* «Θα εργαστώ με όλες μου τις δυνάμεις μαζί με το δυναμικό του ΚΘΒΕ για να είναι η παρουσία του θεάτρου αντάξια των προσδοκιών των καιρών και των αιτημάτων του κοινού της Θεσσαλονίκης και της Βορείου Ελλάδος», δήλωσε μόλις ανακοινώθηκε ο διορισμός του.

• ΙΩ.Κ., Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Λυκαβηττός: εργασίες και συναυλίες

• Κι ενώ σήμερα το θέατρο Λυκαβηττού φιλοξενεί μια μεγάλη συναυλία του Μάριου Φραγκούλη σε τραγούδια Μάνου Χατζιδάκι, κι ενώ ήδη την περασμένη εβδομάδα φιλοξενήθηκε στις κερκίδες του η μεγάλη συναυλία της Χάρις Αλεξίου (με υπεράριθμο κοινό) τα συνεργεία θα ξεκινήσουν τις εργασίες συντήρησης του θεάτρου Λυκαβηττού μετά το τέλος της θερινής περιόδου. Η μελέτη για τη στατικότητα του θεάτρου εγκρίθηκε ομόφωνα από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων και το θέατρο θα παραδοθεί στο κοινό εναρμονισμένο με τους νέους κανόνες στατικότητας.

• Την άδεια για τις εργασίες συντήρησης υποχρεούται να εκδώσει ο Δήμος Αθηναίων και στη συνέχεια θα προκηρυχθεί διαγωνισμός για την υλοποίηση του έργου. Τι προβλέπεται για την αποκατάστασή του: η αντικατάσταση και η συντήρηση των φθαρμένων και των καταπονημένων τμημάτων του φορέα των κερκίδων. Επιπλέον θα ενωθούν τα πέδιλα που στηρίζουν τα δοκάρια των κερκίδων με περιφερειακές πεδιλοδιαδρομές από μπετόν. Αυτές οι πεδιλοδιαδρομές θα τοποθετηθούν μέσα στο έδαφος, ώστε να μην αλλοιωθεί με την παρέμβαση η αισθητική μορφή του θεάτρου.  Πριν από δύο χρόνια το θέατρο Λυκαβηττού έκλεισε ξαφνικά, λίγο πριν από την πραγματοποίηση μιας συναυλίας, λόγω προβλημάτων στατικότητας που παρουσίαζε. Μέχρι σήμερα δεν έχουν προχωρήσει οι εργασίες συντήρησης και το θέατρο ανοίγει για το κοινό. Ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά μέχρι ν’ αρχίσουν και να ολοκληρωθούν οι εργασίες συντήρησης αυτού του αγαπημένου χώρου για τους Αθηναίους.

Το Θέατρο της Δόρας Στράτου γίνεται βάση θεατρικού φεστιβάλ

• Ως ένα μικρό… Ηρώδειο φιλοδοξεί να λειτουργήσει φέτος το καλοκαίρι το ιστορικό θέατρο «Δόρα Στράτου», που βάζει τα καλά του, για να υποδεχτεί για πρώτη φορά στον μισό αιώνα παρουσίας του θεατρικές παραστάσεις. Εκεί, απέναντι από την Ακρόπολη, σ’ έναν χώρο που πάλλεται από ιστορική ενέργεια, ηθοποιοί, μουσικοί, χορευτές ανυπομονούν ν’ ανέβουν στη σκηνή…

• Τι κι αν αυτό το θέατρο περνάει τους κλυδωνισμούς του, θύμα της οικονομικής κρίσης, τι κι αν διεκδικούν έκτασή του διάφοροι ιδιώτες (με τίτλους ιδιοκτησίας), η αυλαία στο «Δόρα Στράτου» των 850 θέσεων θα ανοίξει για μια σειρά παραστάσεων και συναυλιών που διοργανώνει ο Δήμος Αθηναίων, στο πλαίσιο του καλοκαιρινού του φεστιβάλ. «Φιλοδοξία μας είναι να διατηρήσει τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, αλλά να λειτουργήσει και ως ιστορικός χώρος για τις θεατρικές παραστάσεις του φεστιβάλ. Ο δήμαρχος Ν. Κακλαμάνης το είδε από την πρώτη στιγμή πολύ ζεστά, περισσότερο με καλλιτεχνική ευαισθησία, παρά με τεχνοκρατική διάθεση», επισημαίνει στην «Κ» ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ του δήμου Αθηναίων κ. Δευκαλίων Κόμης.

• Η διεύθυνση του θεάτρου παραχώρησε στον δήμο τον χώρο για δύο ημέρες κάθε εβδομάδα, ενώ τις υπόλοιπες θα φιλοξενούνται παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα. «Η Δόρα Στράτου είχε συνεργαστεί με τον Κουν και έτσι είχα την τύχη να την γνωρίσω. Δημιούργησε έναν καταπληκτικό χώρο και νομίζω ότι πρέπει να προσμετρηθεί στα συν της δημαρχίας η επιλογή να αναδειχθεί αυτό το θέατρο», είπε στην «Κ» ο ηθοποιός Θύμιος Καρακατσάνης, ο οποίος στις 15 Ιουλίου θα ανεβάσει τη «Λυσιστράτη».

• Ο σκηνοθέτης Κώστας Τσιάνος μιλά στην «Κ» για το όνειρό του να παίξει στο θέατρο «Δόρα Στράτου». «Η περιπέτειά μου με την αρχαία τραγωδία ξεκίνησε από την επαφή που είχα με τον λαϊκό πολιτισμό ως πρωτοχορευτής στη Δόρα Στράτου. Οταν ζούσε, είχαμε σκεφτεί να παρουσιάσουμε την «Ηλέκτρα» με παραδοσιακά μουσικά στοιχεία. Δεν προλάβαμε, γιατί η Δόρα αρρώστησε. Φέτος, στις 3 Σεπτεμβρίου ανεβάζω τις «Χοηφόρες» και είμαι εξαιρετικά συγκινημένος γιατί αυτό το θεατράκι το χτίσαμε, του φυτέψαμε δέντρα.»

• Από την πλευρά του, ο Τάκης Χρυσικάκος, ο οποίος σκηνοθετεί το έργο «Αι δύο ορφαναί», που θα ανέβει στις 2 Ιουλίου, θεωρεί ότι «αποτελεί μια μορφή δικαίωσης για την Δόρα Στράτου η λειτουργία του χώρου για θεατρικές παραστάσεις. Πιστεύω ότι μετά το Ηρώδειο είναι ο πιο ιστορικός θεατρικά χώρος απέναντι από τον Βράχο της Ακρόπολης. Η συγκίνηση είναι μεγάλη και αποτελεί σπουδαία κίνηση εκ μέρους του δήμου η συγκεκριμένη επιλογή».

• Αξίζει να σημειωθεί ότι η «υιοθεσία» του θεάτρου από το φεστιβάλ του δήμου λειτουργεί και ως σανίδα σωτηρίας. «Να σκεφτείτε ότι με την έλλειψη επιχορήγησης από το υπουργείο Πολιτισμού, το θέατρο θα έμενε ουσιαστικά κλειστό, ενώ τώρα θα αναλάβει τα λειτουργικά έξοδα ο δήμος για τις ημέρες του φεστιβάλ», λέει στην «Κ» ο διευθυντής του θεάτρου κ. Αλκης Ράφτης.
• Η τιμή του εισιτηρίου θα είναι 5 – 10 ευρώ.

• Της Ελενας Kαρανατση, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 24/6/2009

Ο Όμιλος Σύγχρονου Θεάτρου της Νέας Γενιάς Ζηρίδη… μας προσκαλεί!

Πήρα την πρόσκληση και την δημοσιοποιώ για κάθε ενδιαφερόμενο:

Ο Όμιλος Σύγχρονου Θεάτρου της Νέας Γενιάς Ζηρίδη

σας προσκαλεί στην παράσταση του έργου της Μαίρης Τσέις

Harvey

σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και σκηνοθεσία του ίδιου του Χάρβεϊ.

Το έργο θα παρουσιαστεί την Τετάρτη, 24 Ιουνίου 2009,

στις 21.00, στο ανοιχτό θέατρο του σχολείου.

Θα ήταν ιδιαίτερα συνετό από μέρους σας

να έρθετε στην εκδήλωση.

Ειδάλλως, ο Χάρβεϊ θα σας επισκεφθεί.

Και, σας διαβεβαιώνουμε, αυτό θα σας δημιουργήσει πολλά προβλήματα.

Είσοδος ελεύθερη.

Υπεύθυνη του Ομίλου: Νατάσα Μερκούρη

Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε μαζί μας στα 2106685600, info@ziridis.gr, nm_558@hotmail.com