«Εφήμερα» μικροαστικά

• Το γκρίζο νήμα της καθημερινότητας ξετυλίγει η Αριάν Μνουσκίν μέσα από ένα θεατρικό περιβάλλον «τσίρκο», στο νέο της έργο που παρουσίασε στη Νέα Υόρκη

Το νέο έργο του «Θεάτρου του Ηλιου» της Αριάν Μνουσκίν «Τα Εφήμερα» παρουσιάστηκε πρόσφατα στη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Λίνκολν Σέντερ. Πρόκειται για μια συγκλονιστική παραγωγή που μιλάει για τη γένεση και τον θάνατο, για επίπονους χωρισμούς, για νωχελικές μέρες στην παραλία, για στιγμές ευτυχίας και φόβου, μοναξιάς και κοινωνικότητας.

Οι σκηνές στη νέα παραγωγή του «Θεάτρου του Ηλιου» της Μνουσκίν παίζονται σε πλατφόρμες που μετακινούνται σε ρόδες από μέλη του θιάσου δίνοντας την αίσθηση στο κοινό ότι παρακολουθεί τη δράση μέσα από μια κάμερα που κάνει κύκλους γύρω από τους ερμηνευτές.

Ολα πλέουν σε μια βαθιά, σταθερή ροή που τελικά ανοίγεται προς έναν ορίζοντα ομορφιάς που είναι ταυτόχρονα ταπεινός στις κοινότοπες λεπτομέρειές του, αλλά και πελώριος στο συναισθηματικό του αντίκτυπο. Το γκρίζο νήμα της καθημερινότητας -τα συνεχή τηλεφωνήματα, οι όγκοι των κακοταιριασμένων αντικειμένων που μας εγκλωβίζουν και μας καθορίζουν, το άνοιγμα των γραμμάτων-, φωτίζονται με σημασία και υπόγεια ένταση.

• Από δεκάδες βινιέτες

Η παράσταση αποτελείται από δύο τρίωρα μέρη τα οποία παίζονται ξεχωριστά ή και σε συνέχειες. Η Μνουσκίν ξανακτίζει ένα θεατρικό περιβάλλον που μοιάζει με τσίρκο, σημείο-κατατεθέν της πρώτης εμφάνισης της στο Παρίσι. Το έργο αποτελείται από δεκάδες βινιέτες που αφορούν κυρίως τη μικροαστική ζωή στη Γαλλία.

Οι σκηνές παίζονται σε πλατφόρμες που μετακινούνται με ρόδες από μέλη του θιάσου, δίνοντας την αίσθηση στο κοινό ότι παρακολουθεί τη δράση μέσα από μια κάμερα που κάνει κύκλους γύρω από τους ερμηνευτές.

Η ιδέα της ζωής ως μιας συνεχούς ροής -ενός ταξιδιού που σημαδεύεται από μια σειρά πότε προφανών, πότε σκοτεινών σημείων κάμψης-, διατρέχει το έργο απ’ την αρχή έως το τέλος.

Ο στόχος της Μνουσκίν δεν είναι να αναπαραστήσει τη ζωή μέσα από μια σφιχτή δραματική φόρμα, αλλά να παρουσιάσει υπαινικτικά τη βιωμένη εμπειρία, χωρίς ίχνη καλλιτεχνικής διερμηνείας και χειρισμού. Κάτι που καταφέρνει με θαυμαστό τρόπο.

• ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ, ΕΘΝΟΣ, 02/08/2009