Επιθεώρηση, Τσέχοφ, Βραβεία, Ιονέσκο, Φουρκέτα…

• Το τέταρτο κουδούνι
• Του Γιώργου Δ.Κ. Σαρηγιάννη, ΤΑ ΝΕΑ, 10/12/2009

Χαράζουν και τα ονόματά τους- Μίκης + Αντώνης- μέσα σε καρδιά σε κορμούς δέντρων; Πάντως να ΄χεις διατελέσει υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη και να στέλνεις υποστηρικτικές επιστολές περί «καλλιέργειας του πατριωτισμού» μέρα παρά μέρα στον Σαμαρά, μωρέ, με ξενίζει. Τουλάχιστον…

Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…

Η Ελένη Καστάνη (στη φωτογραφία) θα ΄ναι η ευκατάστατη χήρα κυρα-Στάθαινα, ήτοι η το πάλαι ποτέ βοσκοπούλα Μάρω, η πρώτη αγάπη του αρχιτσέλιγκα, πια, Μήτρου που διεκδικεί στην Αρτοτίνα της Φωκίδας την πολύ νεώτερή του- κι ερωτευμένη με τον κοντά στην ηλικία της Λιάκο, γιο της φτωχής χήρας κυρα-Γιάνναινας- κόρη της, την Κρουστάλλω, μέχρι που ν΄ ανακαλύψει ποια είν΄ η Στάθαινα και τα πράγματα να μπουν στη θέση τους, στο δραματικό ειδύλλιο (1891) του Δημητρίου Κορομηλά «Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας». Που θ΄ ανεβάσει το καλοκαίρι ο Βασίλης Νικολαΐδης, συμπαραγωγή των ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, του οποίου είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής, και Κέρκυρας.

Ο «Αγαπητικός», απ΄ τα πιο πολυπαιγμένα ελληνικά έργα- υπολογίζεται ότι μέχρι σήμερα έχει ξεπεράσει τις δέκα χιλιάδες παραστάσεις-, γραμμένος σε έμμετρο δεκαπεντασύλλαβο, είναι εμπνευσμένος απ΄ «Το φίλημα» του Χρήστου Ζαλοκώστα, ένα ποίημα τόσο δημοφιλές που καταγράφηκε στη συνείδηση του λαού ως δημοτικό.

Τον ρόλο του Μήτρου θα επωμιστεί ο Τάσος Χαλκιάς και της κυραΓιάνναινας- το «αλλιώτικο» της παράστασης- ο Γιάννης Κοτσαρίνης. Οι συντελεστές κι η υπόλοιπη διανομή εκκρεμούν ακόμη.

Το έργο έχει να παιχτεί από επαγγελματικό θίασο απ΄ το καλοκαίρι του 2007 όταν παρουσιάστηκε στο «Σχολείον» σε μια ανατρεπτική εκδοχή απ΄ τον Ανέστη Αζά και νεανική ομάδα ηθοποιών για το Φεστιβάλ Αθηνώνπαράσταση που ΄χε πρωτοανεβεί τη σεζόν 2006- 2007 στο «Επί Κολωνώ». ……….:

Οι εντυπώσεις μου απ΄ την «επιθεώρηση», λέει, «Θέλει η Ελλάδα να κρυφτεί» που ΄δα στο «Αλίκη»- και μάλιστα «ξαναδουλεμένη» μετά την- επώδυνη…- πρεμιέρα. Κι όπου το κύριο βάρος- τα περισσότερα κείμενα και σκηνοθεσία- φέρει ο Θοδωρής Αθερίδης. Τι εννοώ; Πως έμεινα εμβρόντητος. Ειδικά για το «νούμερο» με τον τίτλο «Στο μουσείο» νομίζω πως θα ΄πρεπε να ΄χει απαγορευτεί διά νόμου…

Αν είναι να ανανεωθεί ΕΤΣΙ η επιθεώρηση, ε, τότε, μη σώσει κι ανανεωθεί. Έβλεπα κάποιους καλλιτέχνες που εκτιμώ και μ΄ έπιανε η ψυχή μου. Μήπως ο κ. Αθερίδης που γράφει και σκηνοθετεί και παίζει ακαταπαύστως- θέατρο, κινηματογράφος, τηλεόραση…- θα πρέπει να ξεκουραστεί λίγο;

Δεκαεννιά τα βραβεία – έπαινοι, διακρίσεις, κανένα μην κακοκαρδίσουμε…της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και τα «προσαρτημένα», τα «Κάρολος Κουν». Πληθωρισμός κι εκεί… Όπως παντού- βραβεία να τρων΄ κι οι κότες.

Μα δεν το καταλαβαίνουν όλοι; Όσο αυξάνεται ο αριθμός κατηγοριών και βραβευόμενων τόσο μειώνεται το κύρος των όποιων βραβείων.

Αφήστε εκείνο, που για «Το τερατώδες αριστούργημα» δώσανε στον Δημήτρη Μαυρίκιο (φωτογραφία)- και στους συνεργάτες του στη δραματουργία- το Βραβείο Κουν Ελληνικού Έργου (!!!!!) βαφτίζοντάς το «Δραματουργίας Ελληνικού Έργου»- το κρέας, ψάρι…- κι όχι το Βραβείο Σκηνοθεσίας Ελληνικού Έργου…

Μ΄ αφορμή το άτυπο αφιέρωμα στον Ιονέσκο που κάνει φέτος το ελληνικό θέατρο, με πέντε, τουλάχιστον, έργα του να παίζονται ή να πρόκειται να παιχτούν, επιπόλαια έγραψα την περασμένη Πέμπτη πως «δεν ξέρωγιατί κανένας τους, νομίζω, δεν το δήλωσεαν το ΄χανε μυριστεί οι άνθρωποι του θεάτρου μας πως φέτος συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια απ΄ τη γέννησή του συγγραφέα» ή αν είναι τυχαίο. Λάθος μου. Διότι και ο «Νέος Λόγος» έχει δηλώσει πως ανέβασε στο «Studio Μαυρομιχάλη» τον «Μακμπέτ» του τιμώντας τα εκατό χρόνια απ΄ τη γέννησή του- πράγμα που κι ο ίδιος είχα γράψει στο «Τέταρτο Κουδούνι» στις 27 Αυγούστου δίνοντας την είδηση!- και το «Θέατρο Τέχνης» έχει κάνει το ίδιο για το έργο «Ο βασιλιάς πεθαίνει» που ετοιμάζει.

Αλλά όταν το κάθε θέατρο ανεβάζει δέκα έως δεκαοχτώ παραστάσεις στην καθισιά του- ήτοι την κάθε σεζόν- ε, είναι εύκολο, όταν γράφεις γι΄ αυτές, να χάσεις τον έλεγχο. Όπως είναι και πολύ δύσκολο πια να παραχθεί ένα θεατρικό γεγονός που να γεννήσει θέμα…

Είδατε τη «Φουρκέτα»έργο και σκηνοθεσία της Ελένης Γκασούκα- στο «Εμπορικόν»; Σας το συνιστώ. Πρόκειται για έκπληξη. Ευχάριστη. (Στη φωτογραφία οι υποκριτικά αγνώριστοι Μαρία Καβογιάννη και Κώστας Κόκλας)

Θεωρώ τιμή μου να βρίσκω ένθετο στις σελίδες μας το «Schooligans». Το ξεκοκαλίζω. Με ξανανιώνει. Και κάποιες συνεντεύξεις του, όπως του Θόδωρου Πάγκαλου στο προπερασμένο φύλλο ή του Λάκη Λαζόπουλου και του Γιώργου Αγγέλκου του «Ψυχή βαθιά» στο περασμένο, τις ζηλεύω.

Δεν ξέρω γιατί αποφύγανε να το πούνε… Αλλά το μονόπρακτο «What the Strong Fences Μake», ήτοι «Τι κάνουν τα ισχυρά τείχη», του Ίσραελ Χόροβιτς, που παρουσιάζεται μαζί μ΄ άλλα δυό του στην παράσταση «Σκηνικές οδηγίες» της ομάδας «Νota Βene» στην Β΄ Σκηνή «Βολανάκης» του «Ιλίσια/ Ντενίση», δεν είναι παρά η εβραϊκή «απάντηση» του αμερικανοεβραίου συγγραφέα στο φιλοπαλαιστινιακό, επίσης μονόπρακτο, «Επτά Εβραιόπουλα- Ένα έργο για τη Γάζα» της Κάριλ Τσέρτσιλ, που παρουσιάστηκε την περασμένη άνοιξη στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου»- στην αυλή/φουαγιέ.

Ευθέως το δηλώνει στο σημείωμα που διάβασα στο πρόγραμμα ο ίδιος ο Χόροβιτς. Ο οποίος μάλιστα, ακολουθώντας τη «γραμμή» της Τσέρτσιλ, προσφέρει το έργο σ΄ όποιον επιθυμεί να το ανεβάσει χωρίς να εισπράττει δικαιώματα εκφράζοντας την επιθυμία να γίνεται στο κοινό, έπειτα από κάθε παράσταση, έρανος- εδώ δεν είδα να γίνεται- του οποίου ο καρπός να πηγαίνει στο ίδρυμα «Οne Family Fund», φιλανθρωπική οργάνωση η οποία προσφέρει βοήθεια σε παιδιά που ΄χουν πληγεί απ΄ τις επιθέσεις στο Ισραήλ. Και δηλώνει πως «μπορούμε να κρίνουμε το Ισραήλ χωρίς να είμαστε αντισημίτες».

Ε, λοιπόν, ο Αντόν Τσέχοφ (φωτογραφία) χορταστικά θα αντιπροσωπευτεί φέτος στην ελληνική σκηνή. Ο «Ιβάνοφ» του παίζεται ήδη στην καινούργια αίθουσα «Άρτι» απ΄ τη νεανική ομάδα «Grasshopper» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Ο «Βυσσινόκηπος έρχεται στις 16 Δεκεμβρίου στο θέατρο «Οδού Κεφαλληνίας»στην Α΄ Σκηνή- σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού για την «Πράξη» της Μπέττυς Αρβανίτηομολογώ πως αυτόν, τον πρώτο Τσέχοφ του Λιβαθινού, ανυπόμονα τον περιμένω.  Στις 18 Δεκεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού ο Γιάννης Χουβαρδάς ανεβάζει «Θείο Βάνια». Κι η νέα ομάδα «Ρequod» ετοιμάζει τον «Γλάρο» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ξανθόπουλου.

Ενώ στο «Κάτω απ΄ τη Γέφυρα»έχουν επίσης ξεκινήσει οι παραστάσεις ενός τρίπτυχου με τον τίτλο «Κι εσείς… Μολότοφ κύριε Τσέχοφ» των μονόπρακτων κωμωδιών του «Πρόταση γάμου» και «Αρκούδα» και του θεατροποιημένου διηγήματός του «Έργο τέχνης» σε σκηνοθεσία Νανάς Νικολάου και Νίκου Δαφνή.