- Μια παράσταση γεμάτη εικόνες και ήχους των Σάιμον και Γκαρφάνκελ, στην Κεντρική Σκηνή, από τον Αλβις Χερμάνις
- Την Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου μετά την παράσταση «The sound of silence» θα ακολουθήσει συζήτηση με τον σκηνοθέτη. Τη συζήτηση θα συντονίζει η υπεύθυνη Τομέα Θεάτρου και Χορού της Στέγης, Κάτια Αρφαρά
Η παραγωγή «The sound of silence» του πολυβραβευμένου Λετονού σκηνοθέτη ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της «Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών», από τις 16 έως τις 19 Δεκεμβρίου 2010.
Ο Αλβις Χερμάνις παρουσιάζει μια ιδιαίτερη δημιουργία που εξερευνά το ανθρώπινο συναίσθημα, υπερβαίνοντας τα εκφραστικά όρια του λόγου. Πρόκειται για ένα δικό του είδος βωβού θεάτρου, που παντρεύει τον ρεαλισμό με την κοινωνιολογική παρατήρηση και τη φαντασία.
«Από μια πλευρά είμαι αρκετά παραδοσιακός. Πιστεύω ότι το κοινό μπορεί να γελά και να κλαίει ταυτόχρονα. Αυτό είναι το δίδαγμα του Τσάπλιν και της μεγάλης σχολής του μπουρλέσκ, όπου το θέατρο είναι πιστό, η μόνη τέχνη που είναι πραγματική. Επειδή η σκηνή είναι ο χώρος του εφήμερου. Γι’ αυτό είναι μια τέχνη τόσο μελαγχολική, είναι οπωσδήποτε ριζωμένη στην Ευρώπη του χθες, ακόμη και αν μπορεί να διηγηθεί ιστορίες του σήμερα», αναφέρει. «Πίστευα πάντα ότι το θέατρο έχει να κάνει με τα συναισθήματα. Φυσικά θέλουμε να είμαστε και οξυδερκείς, αλλά τα συναισθήματα είναι πάνω απ’ όλα. Και οι παραστάσεις μας επικοινωνούν ευκολότερα με ένα κοινό συναισθηματικά ευαίσθητο και ανοιχτό».
Η παράσταση είναι γεμάτη από εικόνες και, φυσικά, από τους ήχους των Simon & Garfunkel, έχοντας ως υπότιτλο «Η συναυλία των Simon & Garfunkel το 1968 στη Ρίγα που δεν έγινε ποτέ». Δεν δανείζεται μόνο τον τίτλο της από το γνωστό τραγούδι του ντουέτου, αλλά και την ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής, μιας εποχής κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών στις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ.
Το «The sound of silence» μπορεί να θεωρηθεί φυσική συνέχεια του «Long life», που ο σκηνοθέτης ανέβασε το 2003, με κυρίαρχο θέμα την παρακμή και σκοπό τη δημιουργία ενός «θεάτρου συναισθημάτων».
Ο Χερμάνις επανέρχεται στους ίδιους ανθρώπινους χαρακτήρες και εξετάζει την ουτοπία, το annus mirabilis του 1968, δηλαδή τη χρονική στιγμή κορύφωσης των ουτοπιών. Δεν επιλέγει τυχαία τη μουσική επένδυση από τους Simon & Garfunkel, καθώς -σύμφωνα με τον ίδιο- εκπροσωπούν «την απόλυτη ουτοπία, τα ρομαντικά συναισθήματα των «σίξτις»».
Το «The sound of silence» παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ της Νάπολι καθώς και στο Φεστιβάλ Θεάτρου του Ελσίνκι. Η εμφάνιση του Αλβις Χερμάνις στη Στέγη σηματοδοτεί την πρώτη παρουσίαση του έργου του στην Αθήνα.
- Οι εκδηλώσεις έως το τέλος του χρόνου
Οι εκδηλώσεις της Στέγης έως το τέλος του χρόνου περιλαμβάνουν τα εξής: τo «Lebenswelt» από τη «Yelp Dance Company» δανείζεται τον τίτλο του από τον Εντμουντ Χούσερλ, ο οποίος έτσι ορίζει τον κόσμο που ο καθένας αντιλαμβάνεται γύρω του (18-20/12). «Ο άγνωστος Ελληνισμός – Παναΐτ Ιστράτι», όπου γίνεται μια προσέγγιση του Ελληνορουμάνου λογοτέχνη, με τον Δήμο Αβδελιώδη σε σκηνοθεσία και ερμηνεία (22/12). Στη «Σουίτα του Αγ. Παύλου» ο Γκούσταβ Χολστ εξυμνεί την εκφραστική απλότητα της παραδοσιακής. Μαζί με τη «Χορευτική σουίτα» του Μάρτοκ και τη «Σουίτα για βαριετέ» του Σοστακόβιτς τα παρουσιάζει η Ορχήστρα των Χρωμάτων (23/12). Το φαντασμαγορικό και ποιητικό τσίρκο της Βικτόριας Τσάπλιν και του Ζαν-Μπατίστ Τιερέ δεν σταματά να διεκδικεί το ασυμβίβαστο και να διανθίζει την καθημερινότητά μας με μαγεία (28-30/12, 1-2/12).
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΚΑΡΑΛΗ, ΕΘΝΟΣ, 17/12/2010