Μια παράσταση γεμάτη μνήμες

• Χωρίς κονσόλες, ηχεία, προβολείς το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας έστησε μια γοητευτική θεατρική παραγωγή

Μια σκάφη που στάζει νερό σε έναν κουβά. Αυτός ο ήχος, αυτό το σταθερό «πλιτς πλιτς» λειτουργεί σαν μετρονόμος. Κι ύστερα είναι ο χώρος. Μια πρώην σχολική αίθουσα, η οποία έχει μετατραπεί σε ένα δωμάτιο κάποιας οικογένειας του ‘50. Μήπως το ρολόι του χρόνου μάς πήγε πίσω; Καθόμαστε στην αίθουσα, σε καρέκλες παλιές, αντικριστά, βήματα ακούγονται, φωνές και, ξαφνικά, μια ιστορία ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας, σαν να γεννιέται μέσα από τον χώρο. Ολα αυτά στην Πάτρα, στον υπέροχο χώρο του Παλιού Αρσακείου, όπου παρουσιάζεται η παράσταση «Κήπος Στάχτες» (από το βελούδινο άλμπουμ του 20ού αιώνα) του Ντανίλο Κις, σε σκηνοθεσία, σύλληψη και μουσική Ηλία Κουνέλα, σε μια παραγωγή του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Πάτρας, το οποίο, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιάννη Βόγλη, μόνο ευχάριστες εκπλήξεις μάς επιφυλάσσει.

Πρόκειται για μια θεατρική μεταφορά της αυτοβιογραφικής τριλογίας του Σερβο-ούγγρου συγγραφέα Ντανίλο Κις που φέρει το όνομα «Οικογενειακό Τσίρκο». Μια αναπαλαίωση της μνήμης, του πατρικού σπιτιού, της τρυφερής ηλικίας. Ο επιζών Αντρέας Σαμ έρχεται αντιμέτωπος με τις απώλειες του παρελθόντος, για να ξαναβρεί τη ζωτική του δύναμη. Μέσα από το «άδειο» πια βελούδινο άλμπουμ του 20ού αιώνα, προσπαθεί να ξαναθυμηθεί τις φωτογραφίες που λείπουν. Εκεί που τελειώνει η ανάμνηση, στο μεταίχμιο δηλαδή της λήθης και της φαντασίας, ο Αντρέας Σαμ ακολουθεί τη φαντασία. Και με αυτόν τον τρόπο, ξαναβρίσκει τους γονείς του.

Μια θεατρική εμπειρία που ασχολείται με την απώλεια ως πηγή ζωής: θέλουμε να θυμηθούμε για να προχωρήσουμε. Μια γοητευτική θεατρική πράξη που της λείπουν οι κονσόλες, τα ηχεία, οι προβολείς, οι προβολές και όλα τα εξωτερικά σύγχρονα μέσα που μπορούν να στηρίξουν μια παράσταση των ημερών μας, μια παράσταση γεμάτη μνήμη έστησε ο Ηλίας Κουνέλας. Τραγουδούν οι ηθοποιοί, παίζουν μουσική οι ίδιοι, το γάλα στο ποτήρι είναι γάλα, το πορτοκάλι μοσχομυρίζει.

Πολύ πειστικοί στους ρόλους τους η Ζωή Τούντα και ο Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης, εξαιρετικός ο Ηλίας Κουνέλας (παραστάσεις καθημερινά εκτός Δευτέρας και Τρίτης , στις 21.30).

• Η ηχώ
  «Από παιδί ακόμα είχα μια νοσηρή υπερευαισθησία και η φαντασία μου μετέτρεπε τα πάντα σε ανάμνηση. Κάποιες φορές αρκούσε μία μόνο ημέρα, το διάστημα μεταξύ μερικών ωρών, μία συνηθισμένη αλλαγή τόπου, ώστε ένα καθημερινό γεγονός, του οποίου τη λυρική αξία δεν ένιωθα όσο ζούσε μέσα μου, να στεφανωθεί ξαφνικά με μια υπέροχη ηχώ… ». Ντανίλο Κις

Αντιγόνη Καράλη, ΕΘΝΟΣ, 27/12/2010