«Οθέλλο» στην Επίδαυρο σκηνοθετεί ο Τ. Οστερμάιερ

• Το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου μπορεί να αποδειχτεί ιδανικός χώρος για τον «Οθέλλο» που έχει χαρακτηριστεί «τραγωδία του ανθρώπου κάτω από τον άδειο ουρανό»

• Του Γιώργου Βαϊλάκη, ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 07/07/2010

• Ετοιμος να σκηνοθετήσει στην Επίδαυρο δηλώνει ο Τόμας Οστερμάιερ, ο οποίος επέλεξε να παρουσιάσει σε παγκόσμια πρεμιέρα, στις 6 και 7 Αυγούστου, τον εμβληματικό Οθέλλο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.

Είναι η δεύτερη φετινή εμφάνιση στο Ελληνικό Φεστιβάλ του θιάσου της Σαουμπίνε -έπειτα από τον «Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν» του Ιψεν τον Ιούνιο στην οδό Πειραιώς- που συνεχίζει τις πρωτοποριακές αναγνώσεις των κλασικών έργων της παγκόσμιας δραματουργίας και αυτή τη φορά προτείνει έναν διαφορετικό σαιξπηρικό «Οθέλλο».

• Εκδίκηση

Η τραγωδία του Οθέλλου (1604), του «μαύρου της Βενετίας», έχει μείνει γνωστή ως η τραγωδία της ζήλιας. Ο Οθέλλος, Μαυριτανός αξιωματικός της Βενετίας, έχει παντρευτεί κρυφά με τη νεαρή Δυσδαιμόνα. Οταν όμως αδικεί τον φιλόδοξο στρατιώτη Ιάγο και δεν τον προάγει στη στρατιωτική ιεραρχία, ο τελευταίος θέτει σε εφαρμογή ένα σχέδιο εκδίκησης, με σκοπό να ξυπνήσει στον Οθέλλο την καταστροφική ζήλια.

Ετσι, ο Οθέλλος δεν θα αργήσει να παραπλανηθεί και να πέσει στην παγίδα και πιστεύοντας ότι η Δυσδαιμόνα τον απατά την δολοφονεί και αυτοκτονεί. Και βέβαια, ο Οστερμάιερ με τη γνωστή ανατρεπτική του ματιά πάνω στους κλασικούς, επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις για το κοινό, κρατώντας μυστικό το χρώμα του ήρωα και τοποθετώντας στο μέσο της ορχήστρας μία πισίνα με μαύρο πετρέλαιο. Απ’ την άλλη, κάμερες από την επί σκηνής βίντεο εγκατάσταση, κάνουν κοντινά πλάνα στους ηθοποιούς και προβάλλουν την εικόνα τους, ώστε οι θεατές να μπορούν να τους βλέπουν όπου κι αν κάθονται.

• Ιδανικός χώρος

Σε κάθε περίπτωση, το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου μπορεί να αποδειχτεί ιδανικός χώρος για τον Οθέλλο που έχει χαρακτηριστεί «τραγωδία του ανθρώπου κάτω από τον άδειο ουρανό». Μία τραγωδία που μιλάει για τον ρατσισμό, τη ζήλια, τον έρωτα, την ανταγωνιστικότητα και τη φιλοδοξία, τον κοινωνικό αποκλεισμό, αλλά και την παράνοια του έρωτα και της σεξουαλικότητας.

Ο Τόμας Οστερμάιερ, δουλεύοντας για τρίτη φορά πάνω στον Σαίξπηρ προσεγγίζει με τον δικό του απαράμιλλο τρόπο και με τους έμπειρους ηθοποιούς της Σαουμπίνε τα ζητήματα αυτά της ανθρώπινης συμπεριφοράς και τις λεπτές ψυχολογικές τους αποχρώσεις.